ยาวได้ใจเหมือนกันนะ กระทู้นี้ นึกอยู่เหมือนกัน ว่าหลานต้องเจอคำตอบแนวนี้

      เรื่องก็คือว่า หนูกำลังตื่นเต้นพอสมควร ที่จะได้มาเรียนเมืองนอกนาน ๑๐ เดือน
      ทีแรกก็ว่าจะไปอยู่เคนทักกี้ ตอนนี้ดูเหมือนได้ไฮสคูล ที่เมือง ลิตเติลตัน โคโลราโด้

      พี่ป้าน้าลุง บางทีก็ไม่ทันได้ไปดูประวัติกระทู้ของหลาน เลยตอบแบบตรงๆกันว่า
      แฟชั่นคือโนแฟชั่น แต่หลานก็คงไม่ค่อยเข้าใจ เพราะยังไม่เคยมาอยู่ในวัฒนธรรมอเมริกัน

     เอาอย่างนี้นะหนู  มา...ค่อยๆปรับอารมณ์ บางทีการตั้งสติสักนิด จะผ่อนคลายและได้ประโยชน์กับชีวิต

     ในวัยของหนู (วัยว้าวุ่น รึเปล่า) เป็นธรรมดาที่มาจากสังคมบ้านเรา เรียนดี ภาษาดี จะไปเมืองมะกัน
     สิ่งแรกที่หนูคิด (ย้ำนะ คิด) คือ คิดว่า โอ๊ะ...โลกตะวันตก เขาคงมีแฟชั่น แต่งตัวหรูหรา ดึงดูดมิตรภาพ แบบในหนังวัยรุ่น

     ลูกก็เลยเข้ามาถามแบบวันรุ่นรักสวยรักงาม แต่คนตอบที่อยู่ฝั่งนี้ เผชิญชีวิตจริงกันมาจนแทบหลับตาเดินไปได้ทุกแห่งแล้ว
      ท่านทั้งหลาย ก็เพียงมีความเห็นว่า...สิ่งที่จะช่วยให้หนูได้เครือข่าย มีเพื่อนดีๆมากขึ้น อยู่ที่ว่า หนูมีความรู้อะไรในตัวเองจะแบ่งปัน

      สำหรับการแต่งกาย เด็กสาวๆ จะให้ดึงดูดสายตาหรือทำให้คนรู้สึกประทับใจ
      ขอแค่ว่าสะอาด เสื้อผ้าสมตัว เข้ากับบุคลิก และเหมาะกับกาลเทศะ เท่านั้นพอแล้วลูกเอ๊ย...

      การไปอยู่อเมริกา หนูต้องค้นหาสภาพภูมิประเทศ เขต เมือง ก่อนอื่น แล้วหนูจะเข้าใจลักษณะการแต่งกายได้เอง

      ในท้องที่นั้น จะเป็นแนวธรรมชาติวิทยา หลานจะแต่งตัวแฟชั่นมากไป คงไม่เวิร์คหรอกนะ แต่งให้กลมกลืนกับบ้านเมืองเขา
      หนูไม่ได้จะไปทำงานบนถนนสายแฟชั่นของนิวยอร์คซิตี้ ไม่ได้ไปพรีเซ้นต์หาลูกค้าให้ต้องมาสนใจการแต่งการของเราหรอก

      สิ่งที่จะทำให้ ชีวิต ๑๐ เดือนในโคโลราโด้ ของหนู คุ้มค่ามากที่สุด คืออะไร คิดข้อนี้ดีกว่า

      จริง เพื่อนๆเป็นข้อใหญ่ใจความ โอกาสจะได้พัฒนาภาษา พากันเที่ยว หรือทัศนศึกษา รวมทั้งกิจกรรมต่างๆของโรงเรียน
      แต่เด็กอเมริกัน จะเปรี้ยวซ่าขนาดไหน คงไม่ถึงขนาดต้องเตรียมชุดเจ๋งกันทุกวัน ทั้งเครื่องสำอางราคาแพงสุดขีด คงไม่จำเป็นนัก

       หนูมาจากไทยแลนด์ ดินแดนแห่งรัฐประหาร ๒๕๕๗ อย่าลืมข้อนี้ละ

       สิ่งที่จะดึงคนจะเข้ามาหาหนู คือ สิ่งที่หนูสื่อสาร คือมันสมอง ที่หนูจะแนะนำตนเอง ว่าวาดหวังจะทำอะไรในอนาคตข้างหน้า
       สิ่งที่หลานต้องเตรียมมาแลกเปลี่ยน คือ คุณค่าของวัฒนธรรมไทย ความน่าภูมิใจหลายๆอย่าง ที่เมืองไทยสะสมมาหลายร้อยปี

       พูดเรื่องแต่งตัว หลายสิบปีก่อน กางเกงลูกฟูกสีต่างๆ เสื้อแขนยาวสีเรียบๆ ผ้าพันคอสีสวยๆ ลายเก๋ๆ แค่นี้ก็เด่นแล้วนะ
       ถ้าหลานมายุคนี้ การแต่งกายยิ่งฟรีเท่าไร นั่นแหละคือความมั่นใจในตัวเอง กางเกง เสื้อ รองเท้า ไม่ต้องแบรนด์เป๊ะเว่อร์หรอกลูก

       ที่อยากจะบอกก็คือ ในประเทศนี้ เขามีห้างต่างระดับ หนูจะแต่งชุดจากห้างไหนก็เลือกเอา คนชั้นกลางเขาก็เข้าวอลล์มาร์ทกัน
       อาหาร เสื้อผ้า เครื่องใช้ สำหรับเด็กนักเรียน คงไม่มีใครบินไปซื้อจากเบเวอร์ลี่ฮิลล์หรือจากฮอลลี่วู้ดหรอก
        เท่าที่เห็น เทร็นด์เสื้อผ้า แบบเนื้อนิ่มๆ มีแฟชั่นนิดๆ ก็ทำมาจาก ไชน่า แทบทั้งนั้น (ฮ่าๆๆ) ทั้งรองเท้าทั้งหมวกจากไดโสะก็โอละ

          ลูกเตรียมสิ่งที่พิเศษมานำเสนอในคลาสดีกว่า เชื่อสิ ว่า การเป็นไทยนี่แหละ ที่จะดึงดูดให้มีเครือข่ายหนาแน่นมากๆ
       ไม่ได้หมายความว่าให้ใช้ชุดไทยนะ แต่ว่า ความรู้เกี่ยวกับบ้านเมืองของเราน่ะสำคัญ ประวัติศาสตร์บุคคลสำคัญที่เคยมาอเมริกา
       ลูกมาอย่างนักเรียน ต้องได้ตอบคำถามเด็กในห้องเรียน หรือครู หนูจะเป็นคนเด่น จากคำตอบที่น่าเชื่อถือ เสื้อผ้าเขาไม่เน้นกันหรอก

       ถูกต้องแล้ว ที่หนูคิดว่า จะต้องมาแต่งตัวให้เข้ากับเมืองนอกเขา แต่จริงๆแล้ว เขาไม่เน้นการแต่งตัว เท่ากับการเสนอความเห็นเสรี

      ยกตัวอย่าง ถ้าเขาเกิดคุยกันว่าด้วยปัญหาประเทศชาติ แล้วถามความเห็นของกลุ่มเยาวชน ลูกจะตอบว่ากระไร ให้อิมเพรสฝรั่งได้

      ถ้าเขาให้เขียนเรียงความเรื่อง สมมุติว่าได้มีโอกาสพบประธานาธิบดีสหรัฐฯ ลูกจะพูดอะไรในฐานะตัวแทนเยาวชนไทย แบบนี้นะ
      คิดในแง่ที่นำสมองไปแข่งสวยสู้โลก ดีกว่านะจ๊ะ ที่หนูต้องเตรียม ป้าๆลุงๆ ก็หวังดี อยากให้หนูมาแล้วพัฒนากลับไปเต็มที่ คุ้มทุน

        ค่าแต่งกาย ค่ากิจกรรมบันเทิง ลดทอนลงมาบ้าง ทุนเรามีเท่าไหร่ หันไปตักตวงจากรอบๆตัว มาค้นคว้าจากโลกใหม่ที่แตกต่าง
        โคโลราโด้ มีทิวทัศน์ เทรลป่าเขาและมีสัตว์อะไรบ้าง อเมริกาเขามีวิธีอย่างไรในการนำทรัพยากรมาใช้ประโยชน์กับชุมชนท้องที่

         อันไหนมันสำคัญกว่ากัน ใน๑๐ เดือนที่หนูมา ลงทุนสวยเช้าสวยเย็น กับเปลี่ยนสไตล์ เป็นหญิงสาวรุ่นเยาว์ ยังเลดี้ที่โซฟิสติเคท
         เสื้อผ้าหน้าผม จะเป๊ะขนาดไหน แต่พูดอะไรแล้วไม่มีสิ่งสลักสำคัญ คนที่ฟังเขาไม่ได้รับอะไรเพิ่ม เขาก็ไม่มาเสียเวลาด้วยนาน

         อ้ะ ถ้าลูกโต้แย้งว่า หนูเตรียมหมดแล้ว เรื่องตำราวิชาการ ภาษา และอื่นๆ เหลือแค่ว่า จะต้องสวยขนาดไหนในแต่ละวัน
         คำตอบนะ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ ลูกเลือกสไตล์ของตัวเองไปเลย เช่น ทุกวันจะใช้เชิร์ตสีต่างๆ กางเกงผ้าเข้ารูป รองเท้าหนัง
         หรือว่า จะเป็นคุณหนูนางฟ้า นุ่งกระโปรงบานสีหวานๆ ใส่เสื้อจีบแขน ม้วนผมหลอดผูกโบว์ชมพู รองเท้าประดับมุกขาวไปทุกวัน

         อะไรก็ไม่ต่างกันหรอกลูก ทุกวันนี้ มีผู้คนนับล้านคนปะปนในโลกความจริง วัยของหนู เป็นวัยเล่าเรียน และต้องระวังอันตราย

         ไปอยู่บ้านเขาเมืองไกล ถึงจะมีโฮส ลูกก็ยังอ่อนวัยไร้ประสบการณ์ อย่าไปทำตัวเด่นมาก ดึงดูดอะไรนักหนาด้วยสายตาจะลำบาก
         ไม่มีใครเขาใส่ของแพงออกไปเดินดุ่ยๆแล้วจ้ะ เงินทองเก็บเข้าธนาคาร มีพกติดตัวพอจำเป็น การจะอยู่จะใช้ให้คิดไว้ล่วงหน้า

         ไม่มีใครมาว่าอะไรลูกหลานไทย แค่ว่า หนูเอง ต้องรู้ก่อนว่า เป้าหมายคือไปเรียนรู้ ลูกต้องไปอย่างเรียบที่สุด ไปทำตัวกลมกลืน
          ถ้าหนูสวยเด่น จะมีเพื่อนเพิ่มในเฟสบุ๊กคงใช่ มีหนุ่มๆมาสนใจ ก็ใช่อีก แต่ลูกจะเสียเวลาไปกับเรื่องสวยๆงามๆ จนอดโอกาสดีๆ

           สิบห้าหรือยี่สิบนาที ที่จะแต่งหน้าเป๊ะๆ แบบที่หนูชอบ สำหรับคนอเมริกัน เขาใช้ไปในทางสร้างสรรค์อื่นๆ เพื่อประโยชน์สังคม
          หนูจะเข้าใจเอง เวลามาเข้ากลุ่มคน สิ่งที่หนูจะพบเพื่อนดีๆ คือต้องแต่งตัวให้เหมือนคนอื่นๆ กลืนๆกับเขา ไปเป็นทีมเวิร์คให้ได้
          อย่างที่บางคนบอก เน้นกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาการเรียนรู้ และอย่าทำให้คนรู้จักมากเกินวัย เพราะนั่นคือสิ่งล่อแหลมจ้ะ

          ป.ล. คุณป้าหลายๆคน เลี้ยงลูกมาอย่างดี ประสบความสำเร็จ หนูลองมาตั้งคำถามใหม่ เรื่องเรียน จะได้ประโยชน์หลายสิบเท่า
          นี่คือจุดเริ่มต้นสู่โลกใบใหม่ และถ้าไปบอสตัน แทนที่จะไปหาเครื่องสำอาง อยากให้ไปที่เมืองเคมบริดจ์ ที่จตุรัสสำคัญของชาติ
          ลูกอยู่ในวัยเรียนนะจ๊ะ โอกาสที่จะได้แต่งเลิศหรู มีอีกยี่สิบสามสิบปี หลังจากหนูได้ความรู้แบบภาคภูมิ หลังจากเก็บสิ่งดีๆเข้าตัว

          จะเรียนอะไรสาขาไหน จะเดินไปข้างหน้าแบบคนสวยเปลือก แล้วพูดผิดพูดถูก ให้อายเขาไปสามทวีป หรือว่า
          สวยแค่พอมีเสน่ห์แบบไทยๆ แต่พูดจามีหลักมีสาระ และนำสื่อสารให้คนเขาเห็น ว่าเราเป็นตัวแทนของหญิงไทยในยุคใหม่จริงๆ

           ถ้าเป็นเรา ได้มีโอกาสไปอยู่ในท้องที่สวยงามอย่างธรรมชาติเช่นนั้น เราโยนทิ้งครีมทาหน้าทั้งลัง ชุดก็ไว้ไปหาใส่เอาที่โน่น
           แต่เราจะหัดถ่ายภาพ ฝึกวิทยายุทธ์ทางไฮเทค ทำคลิป ทำวิดิโอ หาโดรน เรียนรู้วิธีเดินป่า และหาประโยชน์จากสิ่งแวดล้อมที่นั่น
           ๑๐ เดือน นอกจากได้วิชาในโรงเรียน ยังจะมีเรื่องราวจากธรรมชาติ เก็บมาฝากสังคม หรือคนอื่นๆที่ไม่มีโอกาสไปอเมริกาในชีวิต





      
      


  Littleton, Colorado  

(Clip: Historical Museum)