เงินค่าแรงก้อนแรกในชีวิต!!!

บทนี้ผมขอย้อนอดีตไปสักสิบว่าปี ไปเล่าเรื่อง “เงินค่าแรงก้อนแรกในชีวิต”


เท้าความสักเล็กน้อย ... คุณพ่อและคุณแม่ของผมนั้นท่านทั้งคู่รับราชการ ปู่ย่าตายายเป็นชาวนาชาวสวน ... ช่วงปิดเทอมวัยเด็กของผมจึงถูกส่งมาอยู่ในไร่ในสวนที่บ้านคุณยาย ปิดเทอม 2 เดือนพ่อกับแม่ของผมจะมาส่งผมที่บ้านยายพร้อมกับขนมถุง 3-4 โหลกับเงินอีกนิดหน่อย เด็กเราก็ช่วยงานยายเท่าที่ทำได้ แต่โดยมากจะไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวเท่าไหร่เพราะยังเด็ก พอเปิดเทอมก็กลับไปเรียนปกติ ผมทำแบบนี้ทุกปี ทุกอย่างก็ดำเนินมาอย่างเป็นปกติ แต่อยู่มาวันหนึ่ง มีบางอย่างเกิดขึ้น “เราเป็นหนี้ท่วมตัว” โดยที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ (เกิดจากการค้ำประกันหนี้นั้น) ... ชีวิตเราเปลี่ยนแปลงไปมาก เป็นเวลาหลายปีที่พ่อกับแม่ของผมต่างก็ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินอย่างเต็มที่เพื่อที่จะใช้หนี้เหล่านั้น ... ปิดเทอมผมถูกส่งมาบ้านยายเช่นเดิมแต่ไม่มีขนมและเงิน!!!


มีวันหนึ่งผมไปซื้อของในตลาดกับน้าสาวแล้วไปเจอโฆษณา “พิซซ่า” จากที่ไหนสักแห่งในตลาดผมเห็นแล้วอยากกินมาน้ำลายสอ กลับมาถึงบ้านผมก็รบเร้าขอเงินยายเพื่อไปกินพิซซ่า ... ยายบอกว่าผม “ยายไม่มีเงินให้เจ้าหรอก แต่ถ้าอยากได้เงินก็ให้ไปทำงาน” และให้ผมไปถามพี่ชายที่อยู่ข้างๆบ้านดู ... ตัวผมอยู่ ม. 1 พี่ชายอยู่มหาวิทยาลัยปี 2 เทอมแต่ชาวงนี้ปิดเหมือนกันเลยกลับบ้านช่วยที่บ้านมาทำสวน พอจบงานในสวนแกก็ไปรับจ้างทำนู่นนี่ไปเรื่อย


ผมเดินไปหาพี่ชาย บอกว่าผมอยากทำงาน พี่ชายตกปากรับคำว่าจะให้ผมทำงานกับแกโดยมีเงื่อนไขว่าต้องอดทนและต้องไม่เกี่ยงงาน แต่ตอนนี้ยังไม่มีถ้ามาแล้วจะไปเรียก ... หลายวัยผ่านไป แกมาตามผม บอกว่ามีงานแล้วงาน “ใส่ปุ๋ย” ในสวนมะม่วงหิมพานต์ ปุ๋ยที่ใส่คือ “ขี้ไก่ แบบสดๆ” !!! ... งานที่ต้องทำคือ ไปซื้อมูลไก่จากฟาร์มไก่ ยกใส่รถกระบะ แล้วนำไปใส่ในสวนวางตามโคนต้น


เช้าวันแรก ... เริ่มจากไปยกกระสอบมูลไก่จากฟาร์ม มูลไก่หนอนไต่ยั้วเยี้ย มันก็ไต่มือไปไต่มือมาผมก็ปัดไปปัดมาแรกๆก็ปัดครั้งหลังๆเลิกปิดและเพราะเยอะมาๆ ขนขึ้นรถเสร็จก็ลากไปใส่ในสวน ลงสวนเสร็จก็วิ่งมาฟาร์มต่อ ... รอบสองรอบแรกก็ไม่เท่าไหร่แต่พอตกบ่ายงานเริ่มงอก กระสอบมูลไก่ตั้งกลางแดดร้อนๆ ผลก็คือ มูลไก่ร้อนๆเหลวๆยกกระสอบทีน้ำไหลใส่ขา ... เราสองคนใช้เวลาหลายวันกว่าจะลงครบทุกต้น ... งานจบพี่ชายผมก็ไปรับค่าแรงจากเจ้าของสวนและแบ่งให้ผม หลังจากผมรับเงินค่าแรงผมก็บอกพี่ชายว่าพาผมไปกิน “พิซซ่า” หน่อย!!! ... พี่ชายผมขำก๊ากเลยถามผมว่า “ที่มาขอทำงานเพราะอยากไปกินพิซซ่าใช่มั้ย ... เออไปอาบน้ำ เดี๋ยวพาไป”  … คุณสมบัติจำเพาะของมูลไก่อีกข้อหนึ่งคือกลิ่นติดทนนานมาก อาบน้ำสามเที่ยวกลิ่นก็ๆไม่ออก ... แต่ไม่เหม็นเท่าไหร่เพราะชิน ... ซื้ดดดด ชื่นใจ ... หยิบพิซซ่ากินเคล้ากลิ่นที่มาของเงินที่ติดอยู่ที่มือ ... ผมจำได้ไม่ลืมเลือน “เงินค่าแรงก้อนแรก” ในชีวิต ...

นี้คือเงินค่าแรงก้อนแรกในชีวิตของผมครับ ... ได้มาจาก “ขี้” แท้ๆเลยแบบไม่มีอย่างอื่นปนเลยครับ 555+ หลังจากนั้นผมก็รับใส่ปุ๋ยกับพี่ชายเรื่อยมาครับ ผมลอง “ขย้ำ” มาหมดมูลเป็ด มูลไก่ มูลหมู มูลวัว หรือ แม้แต่ปุ๋ยเคมี


ผมมองว่างานทุกงานอาชีพทุกอาชีพถ้าทำโดยสุจริต สำหรับผมไม่มีงานใดน่ารังเกียจ เพราะ ผมเองก็ทำไม่เลือก ถ้ามันทำแล้วได้เงินและไม่ผิดกฎหมาย ผมทำหมด ...


ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ


…[^_^]…


ปล.
-บทหน้ามาต่อกันครับกับประสบการณ์การเป็นพ่อค้าครั้งแรก ตอนนั้น ผมอยู่ ม. 3 !!!!
-สามารถติดตามอ่านเรื่องราวงานเขียนของผมได้ในบล็อกนี้นะครับ ... http://goo.gl/aE4zV