วันๆ เราเกิดมาทำอะไร ต้องการอะไร บางทีก็นึกถาม ตัวเองว่าทำไม วันนี้ต้องทำอะไร ทำดีแล้วได้อะไร แล้วทำไม่ดีอะไรไปบ้าง คิดมาตลอด แล้วทำไมต้องคิดอนาคต และคิดถึงเรื่องอดีต ที่เคยผ่านมา จะมีความรักเคยชอบไคร เคยแอบรักไคร เคยมีแฟนมากี่คน ทำอะไรไป เบื่อมากกับ อดีต และ อนาคต
ผม คิดแต่ว่า วันนี้ขอทำให้ตัวเองและคนรอบข้างมี ความสุขดีกว่า เพราะเป็นคนขี้เหม็น เอ้ย ขี้สงสาร เพื่อนมีปัญหาก็ต้องช่วย ช่วยได้ก็ต้องช่วยแต่ก็ต้องตัวเองไม่ลำบากใจ เพราะเบื่อมาหลายอย่างแล้ว ทำไปไม่คิด แล้วมาคิดไร้สาระ เรื่องอดีต บางสิ่งที่ทำไม่ดีให้เพื่อนเห็น จริงๆ ไม่อยากทำหรอกแต่พลาดไปแล้ว จะแก้ตัวมันก็ยาก ถ้าเพื่อนไม่ใจกว้างพอ เรื่องเพื่อนมีเยอะมาก มากจนเยอะ จริงๆ หลายกลุ่ม เพื่อนชอบอะไร เราก็จะทำตามบ้าง หามาให้สนองความต้องการของตัวเอง แต่จริงๆ แล้วมันไม่ได้มีค่าอะไรเลยในชีวิต เหมือนคิดสั้นไปแค่ วันเดียวแต่เสียเวลา เสียเงิน กว่าจะเก็บมาใหม่ให้เหมือนเดิมมันก็ยาก
เบื่อตัวเอง จังเลยทำไมเป็นคนแบบนี้ ไม่ค่อยคิดก่อนพูด ไม่ค่อยคิดก่อนทำ แต่มันเป็น เรียกว่าสันดานไปแล้ว ก็คงจะ ยากที่จะแก้ไข ตอนนี้ ทำได้อย่างเดียวคือ ทำให้ครอบครัวของตัวเอง อยู่รอด ภรรยา และลูก มีสิ่ง ดีๆ เข้ามาในชีวิต แต่ก่อนคิดแต่ตัวเอง พอมีครอบครัวเข้าใจเลยว่า คำว่าครอบครัวเนี่ยมัน ไม่ง่านเหมือนตอน วัยรุ่น หาเงินได้ ไม่ต้องขอ พ่อแม่ ก็ใช้ไป ทุกอย่างออกใหม่ก็ ซื้อ ซื้อ ไม่เคยคิดเรื่องของไคร นอกจากตัวเองเลย
ตอนนี้คิดถึงน้อง ไผ่ มาก น้องชาย ที่เสียไป เค้าเป็นคนที่ใช้ชีวิต คุ้มมาก ตอนนี้ ปลื้มมันจริงๆ คิดถึงมันมากเลย ถ้าไม่เสียไปตอนนี้ คงได้เถียงกันแน่ๆ ถึงมันจะเกิดมาแค่ 20 ปี แต่มันใช้ชีวิต คุ้มจริงๆ หลังจากที่น้องเสีย มาผมก็ คิดอยู่แต่ว่า ทำยังไงก็ได้ให้ตัวเอง มีความสุข และคนรอบข้างมีแต่ความสุข เงินมีแต่ ยังไม่ได้ใช้ เก็บไว้เพื่ออะไร ยกตัวอย่าง มีเงินเป็น พันล้านแต่ โดนแผ่นดินไหว ถล่มตายทั้งบ้าน เงินพันล้านมันจะไปไว้ไหน โลกแตก จะเอาเงินไปซื้อยานไป อยู่ดวงจันทร์ก็ไม่ทัน โลกเราหมุนอยู่ตลอดเวลา เราก็คิดและดำเนินชีวิตตลอดเวลา เมื่อเราหลับแล้วไม่ได้ทำอะไรถือว่าเสียโอกาส
ผมเป็นแบบนี้แหละเขียนไร้สาระไปเรื่อย คิดอะไรก็เขียนก็พิมพ์ มี ไดอารี่ ของตัวเองเขียนทุกวัน แต่ซ่อนไม่ให้ไครอ่าน เพราะพอมาอ่านแล้วจะรู้ว่า ตัวเราไม่ใช่อย่างที่แสดงออก เออผมยอมรับ ผมเพ้อเจ้อ แต่ก็เพื่อให้พวกคุณมีความสุข ก็แลกกันไม่คุ้มหรอ ให้มีเรื่องคุย ให้มีเรื่องสนุก ให้ครายเครียด สิ่งต่างๆ ที่ทำไม่ดีกับไครก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย เคยแอบชอบไคร แล้วโทรไปโรคจิต ก็ขอโทษด้วย เคยโกหก เพ้อเจ้อ ไครก็ขอโทษด้วย เคยทำอะไร ทำเหว ไรไม่ดีก็ขอโทษด้วย บอกตรงๆ กูไม่ขำ
เมื่อผมตาย ขอให้ผมได้มีเพื่อน ได้มีครอบครัว ได้มีคนที่รักเราจริงๆ อยู่ในงาน ศพของผม ก็พอแล้วครับ ไม่จำเป็นต้องมากันเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องมีพวงหรีดเยอะแยะ ขอแค่มาด้วยใจ เงินไม่ต้อง บ้านกูรวย ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่ทุกคนมีให้ผม ผมคิดดีกับทุกคนครับ ขอบคุณจริงๆ
รักนะ จุ๊บๆ เบะ เบะ
no music no life
ชีวิตคนเราเกิดมา เพื่ออะไร ?
ผม คิดแต่ว่า วันนี้ขอทำให้ตัวเองและคนรอบข้างมี ความสุขดีกว่า เพราะเป็นคนขี้เหม็น เอ้ย ขี้สงสาร เพื่อนมีปัญหาก็ต้องช่วย ช่วยได้ก็ต้องช่วยแต่ก็ต้องตัวเองไม่ลำบากใจ เพราะเบื่อมาหลายอย่างแล้ว ทำไปไม่คิด แล้วมาคิดไร้สาระ เรื่องอดีต บางสิ่งที่ทำไม่ดีให้เพื่อนเห็น จริงๆ ไม่อยากทำหรอกแต่พลาดไปแล้ว จะแก้ตัวมันก็ยาก ถ้าเพื่อนไม่ใจกว้างพอ เรื่องเพื่อนมีเยอะมาก มากจนเยอะ จริงๆ หลายกลุ่ม เพื่อนชอบอะไร เราก็จะทำตามบ้าง หามาให้สนองความต้องการของตัวเอง แต่จริงๆ แล้วมันไม่ได้มีค่าอะไรเลยในชีวิต เหมือนคิดสั้นไปแค่ วันเดียวแต่เสียเวลา เสียเงิน กว่าจะเก็บมาใหม่ให้เหมือนเดิมมันก็ยาก
เบื่อตัวเอง จังเลยทำไมเป็นคนแบบนี้ ไม่ค่อยคิดก่อนพูด ไม่ค่อยคิดก่อนทำ แต่มันเป็น เรียกว่าสันดานไปแล้ว ก็คงจะ ยากที่จะแก้ไข ตอนนี้ ทำได้อย่างเดียวคือ ทำให้ครอบครัวของตัวเอง อยู่รอด ภรรยา และลูก มีสิ่ง ดีๆ เข้ามาในชีวิต แต่ก่อนคิดแต่ตัวเอง พอมีครอบครัวเข้าใจเลยว่า คำว่าครอบครัวเนี่ยมัน ไม่ง่านเหมือนตอน วัยรุ่น หาเงินได้ ไม่ต้องขอ พ่อแม่ ก็ใช้ไป ทุกอย่างออกใหม่ก็ ซื้อ ซื้อ ไม่เคยคิดเรื่องของไคร นอกจากตัวเองเลย
ตอนนี้คิดถึงน้อง ไผ่ มาก น้องชาย ที่เสียไป เค้าเป็นคนที่ใช้ชีวิต คุ้มมาก ตอนนี้ ปลื้มมันจริงๆ คิดถึงมันมากเลย ถ้าไม่เสียไปตอนนี้ คงได้เถียงกันแน่ๆ ถึงมันจะเกิดมาแค่ 20 ปี แต่มันใช้ชีวิต คุ้มจริงๆ หลังจากที่น้องเสีย มาผมก็ คิดอยู่แต่ว่า ทำยังไงก็ได้ให้ตัวเอง มีความสุข และคนรอบข้างมีแต่ความสุข เงินมีแต่ ยังไม่ได้ใช้ เก็บไว้เพื่ออะไร ยกตัวอย่าง มีเงินเป็น พันล้านแต่ โดนแผ่นดินไหว ถล่มตายทั้งบ้าน เงินพันล้านมันจะไปไว้ไหน โลกแตก จะเอาเงินไปซื้อยานไป อยู่ดวงจันทร์ก็ไม่ทัน โลกเราหมุนอยู่ตลอดเวลา เราก็คิดและดำเนินชีวิตตลอดเวลา เมื่อเราหลับแล้วไม่ได้ทำอะไรถือว่าเสียโอกาส
ผมเป็นแบบนี้แหละเขียนไร้สาระไปเรื่อย คิดอะไรก็เขียนก็พิมพ์ มี ไดอารี่ ของตัวเองเขียนทุกวัน แต่ซ่อนไม่ให้ไครอ่าน เพราะพอมาอ่านแล้วจะรู้ว่า ตัวเราไม่ใช่อย่างที่แสดงออก เออผมยอมรับ ผมเพ้อเจ้อ แต่ก็เพื่อให้พวกคุณมีความสุข ก็แลกกันไม่คุ้มหรอ ให้มีเรื่องคุย ให้มีเรื่องสนุก ให้ครายเครียด สิ่งต่างๆ ที่ทำไม่ดีกับไครก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย เคยแอบชอบไคร แล้วโทรไปโรคจิต ก็ขอโทษด้วย เคยโกหก เพ้อเจ้อ ไครก็ขอโทษด้วย เคยทำอะไร ทำเหว ไรไม่ดีก็ขอโทษด้วย บอกตรงๆ กูไม่ขำ
เมื่อผมตาย ขอให้ผมได้มีเพื่อน ได้มีครอบครัว ได้มีคนที่รักเราจริงๆ อยู่ในงาน ศพของผม ก็พอแล้วครับ ไม่จำเป็นต้องมากันเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องมีพวงหรีดเยอะแยะ ขอแค่มาด้วยใจ เงินไม่ต้อง บ้านกูรวย ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่ทุกคนมีให้ผม ผมคิดดีกับทุกคนครับ ขอบคุณจริงๆ
รักนะ จุ๊บๆ เบะ เบะ
no music no life