นักเดินทาง

...เคยไหมในระหว่างทางที่เดิน
ยังรู้สึกระหกระเหินไร้เป้าหมาย
ยังงุนงงอยู่ในกรอบรอบๆกาย
ยังไม่ได้เจอสายทางของตัวตน
ยังหน่วงๆอยู่ในห้วงคำนึงนึก
ยังรู้สึกแม้วาจาว่าไม่สน
ยังขุ่นข้องหมองจิตคิดกังวล
ยังสับสนในหนทางจะวางเดิน
แต่เวลาใช่ว่าจะหยุดวิ่ง
ที่แนบนิ่งคือตัวคนยังขัดเขิน
บานประตูยังอยู่ให้ไปเผชิญ
เปิดสักบานแล้วเดินไปลองดู
ให้รู้ซึ้งถึงเส้นทางในสายนั้น
ให้อุปสรรคนับพันได้ลองสู้
การมองเห็นจะไม่เป็นแค่การดู
เพียงกล้าอยู่เผชิญหน้าชะตาตน
กาลเวลาไม่เคยจะหยุดวิ่ง
จงตรงดิ่งแกล้วกล้าอย่าขัดสน
ไปค้นหาห้วงนิยามความเป็นคน
ไปค้นหาตัวตนที่ต้องการ
ทางจะไกลแค่ไหนไม่หวาดหวั่น
อุปสรรคขัดกั้นแม้หยาบกร้าน
บานประตูแม้มีสี่ร้อยบาน
จะแหวกม่านความกลัวด้วยหัวใจ
จะเดินไปไปให้ถึงฝั่งฝัน
แม้คืนวันระหว่างทางไม่สดใส
แต่ฉันมีความจริงที่ข้างใน
คือ "หัวใจ" กล้าแกร่งแห่งการเดินทาง