ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนเลยว่าเราแต่งงานกับสามีมา 3 ปี แล้วเราก้อมีลูกด้วยกัน 1 คน ตอนนี้อายุ 1 ปี 3 เดือน
เรื่องมามีอยู่ว่า เราโดนสามีนอกใจครั้งแรก ตอนที่เราท้องเราไม่รู้เลยว่าสามี เรานอกใจ เค้าทำให้เราเชื่อใจเค้าตลอดว่าเค้าไม่มีใคร ทำดี เอาอกเอาใจ จนเรามารู้ตอนที่เราคลอดลูกได้ 1 เดือนตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง เราก้อเลยพาลูกไปอยู่บ้านแม่ ตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวเลยว่าจะเลิก แต่แม่ของเราบอกว่าคิดให้ดีๆ ก่อน แถมแม่สามีก็ยังมาช่วยพูดอีก แล้วสามีเราก้อโทรไปบอกเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ต่อหน้าเรา เราก็บอกว่าขอคิดดูก่อน ตอนนั้นเราแยกกันอยู่ได้ 1 อาทิตย์ แล้วสามีเราก็ตามมาอยู่กับเราที่บ้านแม่ จนเราใจอ่อน เราก็คืนดีด้วย เรื่องก็ไม่มีอะไร จนลูกเราอายุได้ 9 เดือน สามีเราก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่งตัวนานขึ้น ไปทำงานเร็วขึ้น แต่กลับบ้านช้า ตอนนั้นเราเริ่มเอะใจ เราจึงโทรไปถามพี่ที่ทำงานที่เราสนิทด้วย (ปล เราเคยทำงานที่เดียวกับสามีมาก่อน) พี่เค้าก้อบอกว่า งานเลิกตั้งแต่ 6 โมงเย็นแล้ว พอสามีเรากับมาเราก็ถามว่าไปไหนมา ทำไมกลับช้า สามีเราก็ตอบว่า ขับรถมาจะไม่ให้ รถติดเลยใช่ไหม เราก็ถามต่อไปว่า รถติดเป็นชั่วโมงเลยหรอ สามีก็ตอบกลับมาว่า เป็นชั่วโมงอะไร พึ่งจะเลิกงานตอน 1 ทุ่ม ตอนนั้นเราไม่ได้บอกว่าเราโทรไปถามพี่ที่ทำงานมา เพราะเรารอจับให้ได้คาหนังคาเขา แล้วเรื่องก็มาเกิดวันที่สามีเราลาหยุด 1 วัน วันนั้นสามีเราบอกว่าปวดหลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล เราก็บอกว่าขอไปด้วย แต่เค้าไม่ยอมให้เราไปด้วย เค้าก็อ้างเหตูผลไปเรื่องจนเราทะเลาะกัน แล้วสามีเราก็ไปหาหมอ แต่เราไม่รู้หรอกว่าเค้าไปหาหมอจิงหรือเปล่า วันนั้นเค้าหายไปทั้งวันทั้งคืน เค้าไม่กลับบ้าน เราโทรไปเค้าก็ไม่รับ เฟสบุ๊คเค้าก็ออน เราก็ส่งทั้งข้อความ ทั้งไทม์ไลน์ เค้าก็ไม่ตอบกลับ เราก็คิดว่าเค้าไปกินเหล้าบ้านเพื่อน เราโทรหาเค้าทั้งคืน ไล่โทรหาเบอเพื่อนเค้า แต่ก็ไม่ได้อยู่กับใครสักคน เราโทรหาเค้า จนคืนนั้นเราไม่ได้นอน รุ่งขึ้นอีกวันเค้าโทรมาหา เค้าบอกว่า เค้าขอโทษ เค้าผิดไปแล้ว เราก็เลยบอกเค้าไปว่ากลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง เค้ากลับบ้านมาตอน 10 โมง สภาพเค้าตอนนั้นคือ ที่คอมีรอยดูด ที่หลังมีรอยเล็บ จะเราคิดว่ายังไง ตอนนั้นเราล้มทั้งยืน ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราขนาดนี้ เราเสียใจมาก เราก็ถามเค้าว่า เราผิดตรงไหน เราอยู่บ้านเลี้ยงลูกของเรา ทำงานบ้าน หาข้าวหานำ้ให้เทอ เอาอกเอาใจทุกอย่าง เราไม่ดีตรงไหน เราไม่เคยนอกใจเธอเลยสักครั้ง คุยกับผู้ชายคนอื่นลับหลังเธอก็ไม่มี เราผิดตรง เรามันไม่ดีตรง ใจเราตอนนั้นก็คิดว่าอยากตายๆ ให้พ้นไปจากตรงนี้ เจ็บจนไม่อยากหายใจ แต่เราก็นึกได้ว่าเรามีลูกที่ต้องดูแล เราก้ขอเค้าเลิก แต่เค้าไม่ยอมเลิก เราก็เลยโทรไปบอกแม่ของสามี แล้วแม่สามีก็รีบมาที่บ้านที่เราอยู่กับสามี ตอนนั้นพอแม่สามีมาถึง แม่เค้าก็เอาไม้มาตีสามี จนหัวสามีเราแตก ตอนนั้นเราก็ตกใจแต่สะใจมากกว่า สามีเราก็มาคุกเข่ากอดขาเรา ขอร้องอย่าเลิกกับเค้า เค้าบอกรักเราคนเดียว เราก็สวนกับไปว่า รัก แล้วนอกใจกูทำไม ไปเอากับมันทำไม ทำไมไม่คิดถึงใจกูบ้าง กูผิดหรือไงที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆ เค้าก็ตอบกลับมาว่า มันแค่อารมชั่ววูบ เค้าแค่นึกสนุก เราก็สวนกลับไปอีก ลองกูมีอารมชั่ววูบมั้งมั้ย หายไปทั้งคืน ปล่อยให้กูอยู่กับลูก 2 คน กูไม่ได้นอนทั้งคืน ไม่สงสารกูบ้างหรอ ตอนนั้นเราเริ่มโว้ยวาย เริ่มลงไม้ลงมือสามี แม่สามีก็มาจับเราแยกออก บอกให้เราใจเย็นๆ ใจเราตอนนั้นก็คิด ยังไงแม่ลูกเค้าก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว เราก็เลยบอกไปว่า จะพาลูกกลับไปอยู่บ้านแม่ พร้อมเมื่อไหร่ก็ไปหย่าให้ด้วยแล้วกัน หลังจากวันนั้น สามีก็มาง้อเราที่บ้านทุกวัน แล้วก็โทรไปเลิกกับคนนั้นต่อหน้าเราเหมือนเดิม แม่เราก็บอกว่าคิดให้ดีๆ สงสารลูกมั้ง จากวันนั้นเป็นเวลา 3 เดือนเค้ามาง้อเราที่บ้านทุกวัน จนเราใจอ่อนแล้วเราก็กลับไปอยู่กับสามีอีกเหมือน ฟังดูแล้วเหมือนเราบ้า โง่ ที่กับไปอีก แต่เพราะคำว่า รัก คำเดียวเท่านั้น จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน แล้วเราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ เค้ายังมีใครคนอื่นอีกไหม เราไม่เคยไว้ใจเค้าเลยสักครั้ง รักยังเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกไม่เหมือน ทุกวันนี้ก็ยังได้แต่ถามตัวเองว่าผิดอะไร เป็นคำถามที่ไร้ซึ่งคำตอบ
ปล 1 เราโง่มากไหมที่กลับไป
ปล 2 เราควรทำตัวอย่างไร
ปล 3 เราควรหยุดความสัมพันไว้แค่นี้ หรือดำเนินมันต่อไป
จริงแล้วอยากหยุดไว้แค่นี้ ก่อนที่จะไม่มีเรื่องดีๆไว้ให้จำ แต่ใจมันทำไม่ได้
โดนสามีนอกใจ
เรื่องมามีอยู่ว่า เราโดนสามีนอกใจครั้งแรก ตอนที่เราท้องเราไม่รู้เลยว่าสามี เรานอกใจ เค้าทำให้เราเชื่อใจเค้าตลอดว่าเค้าไม่มีใคร ทำดี เอาอกเอาใจ จนเรามารู้ตอนที่เราคลอดลูกได้ 1 เดือนตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง เราก้อเลยพาลูกไปอยู่บ้านแม่ ตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวเลยว่าจะเลิก แต่แม่ของเราบอกว่าคิดให้ดีๆ ก่อน แถมแม่สามีก็ยังมาช่วยพูดอีก แล้วสามีเราก้อโทรไปบอกเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ต่อหน้าเรา เราก็บอกว่าขอคิดดูก่อน ตอนนั้นเราแยกกันอยู่ได้ 1 อาทิตย์ แล้วสามีเราก็ตามมาอยู่กับเราที่บ้านแม่ จนเราใจอ่อน เราก็คืนดีด้วย เรื่องก็ไม่มีอะไร จนลูกเราอายุได้ 9 เดือน สามีเราก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่งตัวนานขึ้น ไปทำงานเร็วขึ้น แต่กลับบ้านช้า ตอนนั้นเราเริ่มเอะใจ เราจึงโทรไปถามพี่ที่ทำงานที่เราสนิทด้วย (ปล เราเคยทำงานที่เดียวกับสามีมาก่อน) พี่เค้าก้อบอกว่า งานเลิกตั้งแต่ 6 โมงเย็นแล้ว พอสามีเรากับมาเราก็ถามว่าไปไหนมา ทำไมกลับช้า สามีเราก็ตอบว่า ขับรถมาจะไม่ให้ รถติดเลยใช่ไหม เราก็ถามต่อไปว่า รถติดเป็นชั่วโมงเลยหรอ สามีก็ตอบกลับมาว่า เป็นชั่วโมงอะไร พึ่งจะเลิกงานตอน 1 ทุ่ม ตอนนั้นเราไม่ได้บอกว่าเราโทรไปถามพี่ที่ทำงานมา เพราะเรารอจับให้ได้คาหนังคาเขา แล้วเรื่องก็มาเกิดวันที่สามีเราลาหยุด 1 วัน วันนั้นสามีเราบอกว่าปวดหลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล เราก็บอกว่าขอไปด้วย แต่เค้าไม่ยอมให้เราไปด้วย เค้าก็อ้างเหตูผลไปเรื่องจนเราทะเลาะกัน แล้วสามีเราก็ไปหาหมอ แต่เราไม่รู้หรอกว่าเค้าไปหาหมอจิงหรือเปล่า วันนั้นเค้าหายไปทั้งวันทั้งคืน เค้าไม่กลับบ้าน เราโทรไปเค้าก็ไม่รับ เฟสบุ๊คเค้าก็ออน เราก็ส่งทั้งข้อความ ทั้งไทม์ไลน์ เค้าก็ไม่ตอบกลับ เราก็คิดว่าเค้าไปกินเหล้าบ้านเพื่อน เราโทรหาเค้าทั้งคืน ไล่โทรหาเบอเพื่อนเค้า แต่ก็ไม่ได้อยู่กับใครสักคน เราโทรหาเค้า จนคืนนั้นเราไม่ได้นอน รุ่งขึ้นอีกวันเค้าโทรมาหา เค้าบอกว่า เค้าขอโทษ เค้าผิดไปแล้ว เราก็เลยบอกเค้าไปว่ากลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง เค้ากลับบ้านมาตอน 10 โมง สภาพเค้าตอนนั้นคือ ที่คอมีรอยดูด ที่หลังมีรอยเล็บ จะเราคิดว่ายังไง ตอนนั้นเราล้มทั้งยืน ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราขนาดนี้ เราเสียใจมาก เราก็ถามเค้าว่า เราผิดตรงไหน เราอยู่บ้านเลี้ยงลูกของเรา ทำงานบ้าน หาข้าวหานำ้ให้เทอ เอาอกเอาใจทุกอย่าง เราไม่ดีตรงไหน เราไม่เคยนอกใจเธอเลยสักครั้ง คุยกับผู้ชายคนอื่นลับหลังเธอก็ไม่มี เราผิดตรง เรามันไม่ดีตรง ใจเราตอนนั้นก็คิดว่าอยากตายๆ ให้พ้นไปจากตรงนี้ เจ็บจนไม่อยากหายใจ แต่เราก็นึกได้ว่าเรามีลูกที่ต้องดูแล เราก้ขอเค้าเลิก แต่เค้าไม่ยอมเลิก เราก็เลยโทรไปบอกแม่ของสามี แล้วแม่สามีก็รีบมาที่บ้านที่เราอยู่กับสามี ตอนนั้นพอแม่สามีมาถึง แม่เค้าก็เอาไม้มาตีสามี จนหัวสามีเราแตก ตอนนั้นเราก็ตกใจแต่สะใจมากกว่า สามีเราก็มาคุกเข่ากอดขาเรา ขอร้องอย่าเลิกกับเค้า เค้าบอกรักเราคนเดียว เราก็สวนกับไปว่า รัก แล้วนอกใจกูทำไม ไปเอากับมันทำไม ทำไมไม่คิดถึงใจกูบ้าง กูผิดหรือไงที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆ เค้าก็ตอบกลับมาว่า มันแค่อารมชั่ววูบ เค้าแค่นึกสนุก เราก็สวนกลับไปอีก ลองกูมีอารมชั่ววูบมั้งมั้ย หายไปทั้งคืน ปล่อยให้กูอยู่กับลูก 2 คน กูไม่ได้นอนทั้งคืน ไม่สงสารกูบ้างหรอ ตอนนั้นเราเริ่มโว้ยวาย เริ่มลงไม้ลงมือสามี แม่สามีก็มาจับเราแยกออก บอกให้เราใจเย็นๆ ใจเราตอนนั้นก็คิด ยังไงแม่ลูกเค้าก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว เราก็เลยบอกไปว่า จะพาลูกกลับไปอยู่บ้านแม่ พร้อมเมื่อไหร่ก็ไปหย่าให้ด้วยแล้วกัน หลังจากวันนั้น สามีก็มาง้อเราที่บ้านทุกวัน แล้วก็โทรไปเลิกกับคนนั้นต่อหน้าเราเหมือนเดิม แม่เราก็บอกว่าคิดให้ดีๆ สงสารลูกมั้ง จากวันนั้นเป็นเวลา 3 เดือนเค้ามาง้อเราที่บ้านทุกวัน จนเราใจอ่อนแล้วเราก็กลับไปอยู่กับสามีอีกเหมือน ฟังดูแล้วเหมือนเราบ้า โง่ ที่กับไปอีก แต่เพราะคำว่า รัก คำเดียวเท่านั้น จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน แล้วเราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ เค้ายังมีใครคนอื่นอีกไหม เราไม่เคยไว้ใจเค้าเลยสักครั้ง รักยังเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกไม่เหมือน ทุกวันนี้ก็ยังได้แต่ถามตัวเองว่าผิดอะไร เป็นคำถามที่ไร้ซึ่งคำตอบ
ปล 1 เราโง่มากไหมที่กลับไป
ปล 2 เราควรทำตัวอย่างไร
ปล 3 เราควรหยุดความสัมพันไว้แค่นี้ หรือดำเนินมันต่อไป
จริงแล้วอยากหยุดไว้แค่นี้ ก่อนที่จะไม่มีเรื่องดีๆไว้ให้จำ แต่ใจมันทำไม่ได้