การศึกษาเปรียบเทียบระบบบริหารจัดการสัมปทานปิโตรเลียม

เนื่องจากในช่วงเวลาที่ผ่านมา ได้มีความพยามจากคนบางกลุ่มที่จะให้ประเทศไทยเปลี่ยนระบบการบริหารจัดการปิโตรเลียม จากระบบสัมปทานไปเป็นระบบแบ่งปันผลิต โดยยกอ้างเอาประเทศเพื่อนบ้านบางประเทศมาเปรียบเทียบกับประเทศไทย

ในการนี้ จึงจะขอนำเสนอบางส่วนจากเอกสารประกอบการบรรยายของ สถาบันปิโตรเลียมแห่งประเทศไทย ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการจัดการผลประโยชน์ปิโตรเลียมของบางประเทศ

ผมเองคงจะไม่สรุปหรือชี้นำอะไรมากครับ เพียงแต่ต้องการนำเสนอข้อมูลที่ส่วนราชการและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ทำการวิเคราะห์และเผยแพร่ไว้ มานำเสนอต่อเพื่อให้ผู้ที่สนใจได้รับทราบข้อมูลเพื่อประกอบการตัดสินใจ หรือเป็นแนวทางในการค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมครับ ทั้งนี้แล้วแต่วิจารณญาณของผู้รับข้อมูลที่จะพิจารณาตัดสินใจรับฟังครับ แต่หากมีข้อสงสัยอะไรที่อยู่ในวิสัยที่ผมพอจะหาข้อมูลมาตอบได้ก็ยินดีครับ และถ้าท่านใดมีข้อมูลเพิ่มเติม หรือสามารถให้ข้อมูล ตอบข้อซักถามของผู้ที่มีข้อสงสัยใด ๆ ได้ก็ยินดีครับ

ภาพรวมประเทศที่ใช้ระบบสัมปทาน และระบบสัญญา (แบ่งปันผลผลิต, จ้างบริการ)


การแบ่งผลประโยชน์ที่รัฐจะได้รับ


ระบบสัมปทาน Thailand I ของประเทศไทย


ระบบสัมปทาน Thailand III ของประเทศไทย


ระบบสัมปทานของออสเตรเลียม


ระบบแบ่งปันผลผลิตของอินโดนีเซีย (ภาครัฐ โดยบริษัทน้ำมันแห่งชาติลงทุนร่วมร้อยละ 10)


ระบบแบ่งปันผลผลิตของมาเลเซีย (ภาครัฐ โดยบริษัทน้ำมันแห่งชาติลงทุนร่วมร้อยละ 20)


ระบบแบ่งปันผลผลิตของ MTJDA (พื้นที่พัฒนาร่วมไทย-มาเลเซีย), เวียดนาม และเมียนมาร์ (ภาครัฐ โดยบริษัทน้ำมันแห่งชาติลงทุนร่วมร้อยละ 50)


องค์ประกอบรายได้และผลตอบแทนของภาครัฐและภาคเอกชนในรูปแบบการจัดเก็บผลประโยชน์ในแต่ละรูปแบบของแต่ละประเทศ ในการสำรวจและผลิตปิโตรเลียม โดยใช้แหล่งก๊าซธรรมชาติขนาดใหญ่ในอ่าวไทยเป็นฐานในการคำนวณ


และจากแผนภาพนี้ จะเห็นได้ว่า ระบบ Thailand III ของประเทศไทยนั้นเหมาะสมกับการบริหารจัดการผลประโยชน์ปิโตรเลียมของประเทศไทยแล้ว


อีกภาพหนึ่งที่ขอฝากไว้ เป็นคำตอบว่าเพราะเหตุใดหลุมผลิตปิโตรเลียม และแท่นผลิตปิโตรเลียมของไทยจึงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทำไมกำลังการผลิตแทบไม่เพิ่มขึ้นเลยครับ


แหล่งข้อมูล :
www.ptit.org/ptit_medias/arlcat_6327da597862298d4e4eacaeb94c294c.pdf
www.pttep.com