สวัสดีครัว เพื่อนๆชาวพันทิป
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเลยนะครับ ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ชอบผู้หญิง แต่ก็มีเหตุที่ทำให้ผมต้องเปลี่ยนไป
เรื่องราวมีอยู่ว่า....
ผมเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ยังชอบผู้หญิง ผมได้ไปเจอรุ่นพี่คนนึงในเฟสบุ้ค พี่เค้าเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันกับผมครับ เราเริ่มต้นคุยกับแบบพี่น้องกัน จากนั้นก็เริ่มสนิทๆกันมากขึ้นๆครับ
จนกระทั้งวันนึง ได้หยอกล้อกันในแชทเฟสบุ้ค ว่า "ที่รักๆ ล้อเล่นๆทำอะไรอยู่" ซึ่งผมก็ไม่รุเหมือนกันว่าใครเป็นคนพูดประโยคนี้ก่อน
จากนั้นคุยกันในเฟสมาเรื่อยๆ จนกระทั้งวันหนึ่ง ผมได้ไปเที่ยวหาญาติที่ต่างจังหวัดคนเดียว แถวๆภาคอีสาน อาจเป็นเพราะความเหงา + กลัวผี ผมเลยขอเบอร์พี่เค้า
เพื่อจะได้คุยกับพี่เค้าแก้เหงา (จังหวัดที่ผมไป เวลาประมาณ 2 ทุ่มเค้าก็ปิดบ้านนอนแล้ว + กับที่ผมเป็นคนที่กลัวผีมากๆ และไม่ชินกับการอนเช้าๆ เลยหน้าด้านขอเบอร์พี่เค้ามา ตอนนั้นสาบานเลยว่า ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเลย แต่ที่ขอเพราะเหตุผลประการเดียว กลัวผี !!!)
ผมก็คุยพี่เค้าตั้งแต่ 4 ทุ่ม จนถึง ตี 3 ทุกๆวันเลยครับ ไม่รุว่าช่วงนั้น มีเรื่องอะไรไม่รุมาคุยกันต้องเยอะเยะ 555
ผมกับพี่เค้า ก็คุยกันมาตลอด จนกระทั่งเปิดเทอมครับ ช่วงเปิดเทอม เวลาเจอหน้าก้น ผมกับพี่เค้าก็ทำตัวเหมือนกับคนที่ไม่รุจักกัน
มีอยู่ช่วงนี้ น้องของพี่เค้าทำรถพัง พี่เค้าก็มาเล่าให้ผมฟังในเฟส ผมเลยทำถามว่า
"รถพัง แล้วจะไปโรงเรียนยังไงเนี้ย"
"ยังไม่รู้เหมือนกันอ่า"
"ให้ผมไปรับมั้ย"
"เห้ย จริงดิ"
"ไม่ได้โม้ ไม่ใช่สมรัก คำสิง"
วันรุ่งขึ้นผมก็ไปรับพี่เค้ามาโรงเรียนครับ ตอนแรกๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเป็นพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง
แต่แล้ว พี่เค้าก็ได้มาสารภาพกับผม ว่าพี่เค้ารู้สึกดีกับผม (พี่เค้าเป็นผู้ชายนะครับ มีแฟนเป็นผู่หญิงมาแล้ว 4 คน) ขอเป็นแฟนได้มั้ย ???
ตอนนี้ผมก็เริ่มสับสนในตัวเองแล้วล่ะครับ ว่าชอบรึป่าว แต่วันที่ไม่ได้คุยกัน ผมก็รู้สึกแปลกๆ ผมเลยตอบตกลงไป คิดว่าจะคบเล่นๆ แต่ไปๆมาๆ ผมกลับเป็นฝ่าย
ที่รักพี่เค้ามากๆเลยนะครับ
ผมเป็นแฟนพี่เค้าประมาณช่วง ม.3 เทอมสอง ตอนนั้นผมอยู่ห้องคละครับ หมายถึงห้องคนเรียนไม่เก่งอ่ะครับ ส่วนพี่เค้าอยู่ห้องคัด
ผมคิดว่า การที่ผมอยู่ห้องคละนี้ มันไม่เหมาพสมกับพี่เค้าเลย ผมเลยพยามยามขยันเรียนให้มากขึ้น เพื่อนพี่เค้า
ปรากฏว่า ขึ้น ม.4 ผมสอบเข้าได้อยู่ห้องคัดครับ จากเกรด 2.98 ไปเป็น 3.41 ตอนนั้นพี่เค้าก็อยู่ ม.6 ครับ
ปรกติผมเป็นคน ตื่นสาย ถึงขั้นสายมาก ประมาณว่าวิ่งเข้าแถว แต่พอคบกับพี่เค้า
มันทำให้ผมตื่นเข้า เพื่อนที่จะไป ร ร เร็วขึ้น และตอน ม.4 ผมเป็นอาสา "ทำอาหาร" ไปให้พี่เค้าทุกวันเลยครับ
ผมต้อวตื่นตั้งแต่ ตี 5 เพื่อมาหุงข้าวและทำกับข้าว อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ 6 โมงกว่าๆ ผมก็ไปที่โรงเรียน เอาปิ่นโตไปไว้ที่หัองพี่เค้า แล้วตอนเย็นผมก็จะเก็บปิ่นโตกลับบ้าน
ผมทำอย่างนี้มาตลอดช่วงเวลา 1 ปี จนพี่เค้าจบ ม.6 ครับ ผมทุ่มเทให้พี่เค้าทุกๆอย่าง ไม่ว่าจะดูแลพี่เค้า ใส่ใจพี่เค้า ผมทำทุกอย่างเพื่อให้พี่เค้าสบายใจ
ผมะป็นคนที่ขี้น้อยใจมาก ขี้งอนมาก แต่ผมก็ไม่เคยจะแสดงออกให้พี่เค้าเห็นเลย เพราะกว่าพี่เค้าๆม่สบายใจ
ในตอนแรก พี่เค้าเป็นฝ่ายที่มาจีบผมก่อน และรู้สึกว่าตอนแรกๆ พี่เค้าจะโทรมาบ่อยมากๆ ประมาณว่า ว่างเมื่อไหร่ ก็โทมาหาตลอด คุยกันตั้งแต่เช้ายันนอน
แต่ไปๆมาๆ ระยะหลังๆพี่เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยโทมา ไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่ผมเหมือนดังเคย แต่ผมกลับเป็นฝ่ายที่รักพี่เค้ามากๆ ไม่ว่าพี่เค้าจะไม่มีเวบาว่างให้ผม แต่ผมก็ดูแลพี่เค้าตลอด
มีช่วงนึง ผมโทไปหาพี่เค้า ประมาณ 20-30 สาย พี่เค้าไม่รับเลย แต่ส่งข้อความมาว่า "นอนอยู่ ถ้าโทมาเกิน 3 สายถ้าไม่รับมไม่ต้องโทมาอีกนะ"
ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจ และน้อยใจมากๆเลยล่ะครับ ผมคิดว่าผมคงไม่มีค่าอะไรกับพี่เค้าอีกแล้ว
แต่พอวันรุ่งขึ้น พี่เค้าก็โทมามคุยกันเหมือนปรกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็ไม่ได้ถามอะไร ?
เคยอยู่ครั้งนึง ผมเข้าไปเฟสพี่เค้า ปรากกฎว่าพี่เค้าได้คุยกับคนๆนึง อย่างสนิทสนมมากๆ ผมเลยทักเฟสพี่เค้าว่า "ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะ" อย่างนี้ประมา 3-4 ครั้ง
พี่เค้าตอบมาว่า "ได้!!! อนากให้พี่มีความสุขมากใช่มั้ย"มแล้วผมก็ทักไปอีก แต่พี่เค้าไม่ตอบผมเลย
ผมเลยรีบขับรถออกจากบ้าน แล้วไปซื้อเค้กที่ร้าน แล้วเขียนคำวีา "ขอโทษนะ" ลงไปในเค้ก
แต่พอเมื่อผมไปบ้านพี่เค้า ผมถามว่าพี่โกรธผมเหรอ ถึงไม่ได้ตอบแชท พี่เค้าตอบว่าอะไรรู้มั้ยครับ
"พี่ออกไปซื้อของมา เลยไม่ได้ตอบ"
ในช่วงสงกานที่ผ่านมา ผมได้กลับมาเซอร์ไฟส์พี่เค้า
โดยที่ ผมกลับมาจากกรุงเทพ ถึงบ้านประมาณ ตี 1 แล้วตื่นตอนตี 5 เพื่อนที่จะเอาของฝาก ไปให้พี่เค้าที่ตลาด (พี่เค้าช่วยแม่ขายของที่ตลาดอ่ะครับ)
ผมเดินเอาไปก็ให้ แต่ผมมองสีหน้าพี่เค้าไม่ออกเลย ว่าพี่เค้าดีใจรึป่าวที่ผมกลับมาเซอร์ไฟส์พี่เค้า
และช่วงนี้ พี่เค้าจะไม่มีเวลาให้ผมเลย ว่างเมื่อไหร่ ไม่เล่นเกม ก็อยู่กับเพื่อน ผมเป็นฝ่ายวิ่งตามมาตลอด เหนื่อยมากๆจริงๆครับ อย่าหยุด แต่ก็ทำไม่ได้
เพราะพี่เค้าเป็นรักแรกของผม และผมก็รักพี่เค้ามากๆ ตอนนี้ผมเจ็บจนชินแล้วครับ จนไม่รู้สึกน้อยใจแล้วล่ะครับ
ถ้าถามผมว่าเหนื่อยมั้ย ผมก็จะตอบว่าเหนื่อยมาก
แต่ถ้าถามผมว่า รักมั้ย ผมก็จะตอบว่ารักมากอยู่ดี
"ผมควรทำยังต่อดีครับผม"
เมื่อแฟนคนแรกของผม "เป็นผู้ชาย"
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเลยนะครับ ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ชอบผู้หญิง แต่ก็มีเหตุที่ทำให้ผมต้องเปลี่ยนไป
เรื่องราวมีอยู่ว่า....
ผมเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ยังชอบผู้หญิง ผมได้ไปเจอรุ่นพี่คนนึงในเฟสบุ้ค พี่เค้าเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันกับผมครับ เราเริ่มต้นคุยกับแบบพี่น้องกัน จากนั้นก็เริ่มสนิทๆกันมากขึ้นๆครับ
จนกระทั้งวันนึง ได้หยอกล้อกันในแชทเฟสบุ้ค ว่า "ที่รักๆ ล้อเล่นๆทำอะไรอยู่" ซึ่งผมก็ไม่รุเหมือนกันว่าใครเป็นคนพูดประโยคนี้ก่อน
จากนั้นคุยกันในเฟสมาเรื่อยๆ จนกระทั้งวันหนึ่ง ผมได้ไปเที่ยวหาญาติที่ต่างจังหวัดคนเดียว แถวๆภาคอีสาน อาจเป็นเพราะความเหงา + กลัวผี ผมเลยขอเบอร์พี่เค้า
เพื่อจะได้คุยกับพี่เค้าแก้เหงา (จังหวัดที่ผมไป เวลาประมาณ 2 ทุ่มเค้าก็ปิดบ้านนอนแล้ว + กับที่ผมเป็นคนที่กลัวผีมากๆ และไม่ชินกับการอนเช้าๆ เลยหน้าด้านขอเบอร์พี่เค้ามา ตอนนั้นสาบานเลยว่า ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเลย แต่ที่ขอเพราะเหตุผลประการเดียว กลัวผี !!!)
ผมก็คุยพี่เค้าตั้งแต่ 4 ทุ่ม จนถึง ตี 3 ทุกๆวันเลยครับ ไม่รุว่าช่วงนั้น มีเรื่องอะไรไม่รุมาคุยกันต้องเยอะเยะ 555
ผมกับพี่เค้า ก็คุยกันมาตลอด จนกระทั่งเปิดเทอมครับ ช่วงเปิดเทอม เวลาเจอหน้าก้น ผมกับพี่เค้าก็ทำตัวเหมือนกับคนที่ไม่รุจักกัน
มีอยู่ช่วงนี้ น้องของพี่เค้าทำรถพัง พี่เค้าก็มาเล่าให้ผมฟังในเฟส ผมเลยทำถามว่า
"รถพัง แล้วจะไปโรงเรียนยังไงเนี้ย"
"ยังไม่รู้เหมือนกันอ่า"
"ให้ผมไปรับมั้ย"
"เห้ย จริงดิ"
"ไม่ได้โม้ ไม่ใช่สมรัก คำสิง"
วันรุ่งขึ้นผมก็ไปรับพี่เค้ามาโรงเรียนครับ ตอนแรกๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเป็นพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง
แต่แล้ว พี่เค้าก็ได้มาสารภาพกับผม ว่าพี่เค้ารู้สึกดีกับผม (พี่เค้าเป็นผู้ชายนะครับ มีแฟนเป็นผู่หญิงมาแล้ว 4 คน) ขอเป็นแฟนได้มั้ย ???
ตอนนี้ผมก็เริ่มสับสนในตัวเองแล้วล่ะครับ ว่าชอบรึป่าว แต่วันที่ไม่ได้คุยกัน ผมก็รู้สึกแปลกๆ ผมเลยตอบตกลงไป คิดว่าจะคบเล่นๆ แต่ไปๆมาๆ ผมกลับเป็นฝ่าย
ที่รักพี่เค้ามากๆเลยนะครับ
ผมเป็นแฟนพี่เค้าประมาณช่วง ม.3 เทอมสอง ตอนนั้นผมอยู่ห้องคละครับ หมายถึงห้องคนเรียนไม่เก่งอ่ะครับ ส่วนพี่เค้าอยู่ห้องคัด
ผมคิดว่า การที่ผมอยู่ห้องคละนี้ มันไม่เหมาพสมกับพี่เค้าเลย ผมเลยพยามยามขยันเรียนให้มากขึ้น เพื่อนพี่เค้า
ปรากฏว่า ขึ้น ม.4 ผมสอบเข้าได้อยู่ห้องคัดครับ จากเกรด 2.98 ไปเป็น 3.41 ตอนนั้นพี่เค้าก็อยู่ ม.6 ครับ
ปรกติผมเป็นคน ตื่นสาย ถึงขั้นสายมาก ประมาณว่าวิ่งเข้าแถว แต่พอคบกับพี่เค้า
มันทำให้ผมตื่นเข้า เพื่อนที่จะไป ร ร เร็วขึ้น และตอน ม.4 ผมเป็นอาสา "ทำอาหาร" ไปให้พี่เค้าทุกวันเลยครับ
ผมต้อวตื่นตั้งแต่ ตี 5 เพื่อมาหุงข้าวและทำกับข้าว อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ 6 โมงกว่าๆ ผมก็ไปที่โรงเรียน เอาปิ่นโตไปไว้ที่หัองพี่เค้า แล้วตอนเย็นผมก็จะเก็บปิ่นโตกลับบ้าน
ผมทำอย่างนี้มาตลอดช่วงเวลา 1 ปี จนพี่เค้าจบ ม.6 ครับ ผมทุ่มเทให้พี่เค้าทุกๆอย่าง ไม่ว่าจะดูแลพี่เค้า ใส่ใจพี่เค้า ผมทำทุกอย่างเพื่อให้พี่เค้าสบายใจ
ผมะป็นคนที่ขี้น้อยใจมาก ขี้งอนมาก แต่ผมก็ไม่เคยจะแสดงออกให้พี่เค้าเห็นเลย เพราะกว่าพี่เค้าๆม่สบายใจ
ในตอนแรก พี่เค้าเป็นฝ่ายที่มาจีบผมก่อน และรู้สึกว่าตอนแรกๆ พี่เค้าจะโทรมาบ่อยมากๆ ประมาณว่า ว่างเมื่อไหร่ ก็โทมาหาตลอด คุยกันตั้งแต่เช้ายันนอน
แต่ไปๆมาๆ ระยะหลังๆพี่เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยโทมา ไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่ผมเหมือนดังเคย แต่ผมกลับเป็นฝ่ายที่รักพี่เค้ามากๆ ไม่ว่าพี่เค้าจะไม่มีเวบาว่างให้ผม แต่ผมก็ดูแลพี่เค้าตลอด
มีช่วงนึง ผมโทไปหาพี่เค้า ประมาณ 20-30 สาย พี่เค้าไม่รับเลย แต่ส่งข้อความมาว่า "นอนอยู่ ถ้าโทมาเกิน 3 สายถ้าไม่รับมไม่ต้องโทมาอีกนะ"
ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจ และน้อยใจมากๆเลยล่ะครับ ผมคิดว่าผมคงไม่มีค่าอะไรกับพี่เค้าอีกแล้ว
แต่พอวันรุ่งขึ้น พี่เค้าก็โทมามคุยกันเหมือนปรกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็ไม่ได้ถามอะไร ?
เคยอยู่ครั้งนึง ผมเข้าไปเฟสพี่เค้า ปรากกฎว่าพี่เค้าได้คุยกับคนๆนึง อย่างสนิทสนมมากๆ ผมเลยทักเฟสพี่เค้าว่า "ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะ" อย่างนี้ประมา 3-4 ครั้ง
พี่เค้าตอบมาว่า "ได้!!! อนากให้พี่มีความสุขมากใช่มั้ย"มแล้วผมก็ทักไปอีก แต่พี่เค้าไม่ตอบผมเลย
ผมเลยรีบขับรถออกจากบ้าน แล้วไปซื้อเค้กที่ร้าน แล้วเขียนคำวีา "ขอโทษนะ" ลงไปในเค้ก
แต่พอเมื่อผมไปบ้านพี่เค้า ผมถามว่าพี่โกรธผมเหรอ ถึงไม่ได้ตอบแชท พี่เค้าตอบว่าอะไรรู้มั้ยครับ
"พี่ออกไปซื้อของมา เลยไม่ได้ตอบ"
ในช่วงสงกานที่ผ่านมา ผมได้กลับมาเซอร์ไฟส์พี่เค้า
โดยที่ ผมกลับมาจากกรุงเทพ ถึงบ้านประมาณ ตี 1 แล้วตื่นตอนตี 5 เพื่อนที่จะเอาของฝาก ไปให้พี่เค้าที่ตลาด (พี่เค้าช่วยแม่ขายของที่ตลาดอ่ะครับ)
ผมเดินเอาไปก็ให้ แต่ผมมองสีหน้าพี่เค้าไม่ออกเลย ว่าพี่เค้าดีใจรึป่าวที่ผมกลับมาเซอร์ไฟส์พี่เค้า
และช่วงนี้ พี่เค้าจะไม่มีเวลาให้ผมเลย ว่างเมื่อไหร่ ไม่เล่นเกม ก็อยู่กับเพื่อน ผมเป็นฝ่ายวิ่งตามมาตลอด เหนื่อยมากๆจริงๆครับ อย่าหยุด แต่ก็ทำไม่ได้
เพราะพี่เค้าเป็นรักแรกของผม และผมก็รักพี่เค้ามากๆ ตอนนี้ผมเจ็บจนชินแล้วครับ จนไม่รู้สึกน้อยใจแล้วล่ะครับ
ถ้าถามผมว่าเหนื่อยมั้ย ผมก็จะตอบว่าเหนื่อยมาก
แต่ถ้าถามผมว่า รักมั้ย ผมก็จะตอบว่ารักมากอยู่ดี
"ผมควรทำยังต่อดีครับผม"