มีข้อสงสัยค่ะ ผ่าตัดมาแล้วน้องหมาตาย

นี่คือการตั้งกระทู้ครั้งแรกของหนู ผิดพลาดยังไงของอภัยด้วยนะคะ
คือหมาหนูชื่อบ็อคชิว อายุ6ปีครึ่ง พันธุ์ยอร์คเชียร์เทอร์เรีย สุขภาพดีมาตลอดค่ะ
เมื่อวันที่ 19 เม.ย.ที่ผ่านมา น้องหมาได้ผสมกะหมาอีกตัวนึง ระหว่างนั้นก็เลี้ยงดูตามปกติค่ะ


จนวันที่ 16 มิ.ย. รู้สึกว่า เต้านมชิวขยายขึ้นจนสังเกตได้ จึงลองพาน้องไปซาวน์ดูที่โรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่ง แต่ก่อนหน้านี้เพื่อนของพี่ชายเป็นสัตวแพทย์(แต่ตอนนี้ออกมาทำอย่างอื่นแล้ว)มาดูน้องแล้วบอกว่าน่าจะเป็นท้องลม แต่หนูไม่สบายใจเท่าไรเลยพาไปโรงพยาบาลสัตว์คุณหมอซาวน์ให้เค้าบอกว่า ชิวท้องค่ะ มีลูก2ตัว วัดจากอัตการเต้นหัวใจลูกทั้ง2 ได้ 220ครั้ง/นาที ซึ่งตอนนี้มันยังไม่ครบ 60วัน คุณหมอจึงนัดให้มาซาวน์อีกทีวันที่ 19 มิ.ย. โดยหมออธิบายว่า จะผ่าคลอดตอนลูกสุนัขหัวใจเต้น 120ครั้ง/นาที ค่ะ
พอถึงวันที่ 19 มิ.ย.แล้ว คุณหมอซาวน์อีกครั้งบอกว่า เห็นตัวลูกอยู่ แต่พบว่า ลูกทั้ง2หัวใจไม่เต้นแล้ว คุณหมอแนะนำว่าให้รีบผ่าออกในวันถัดมา คือ 20 มิ.ย. ผ่าตัดเสร็จแล้ว แนะนำให้ทำหมันไปด้วยเลย ทางเราก็ตกลงคะ จากนั้นหมอก็สั่งในน้องงดน้ำงดอาหาร ทั้งแต่เที่ยงคืนของวันที่ 19 มิ.ย.ค่ะ

รูปนี้ถ่ายวันที่ 19 มิ.ย. ถ่ายไว้ก่อนไปหาหมอ ตอนนั้นยังไม่ทราบว่าลูกตายหรือยังค่ะ

พอถึงวันที่ 20 มิ.ย. เป็นวันนัดผ่า หมอนัดตอนเที่ยงค่ะ หนูก็พาน้องไป ฝากให้เค้าช่วยน้องด้วยเพราะอ่านเจอเหมือนกันว่า ผ่าเสร็จแล้วตาย เลยแอบกลัวๆอยู่ค่ะ หมอใช้เวลาผ่าประมาณ1ชั่วโมงได้ค่ะ แล้วหมอก็ออกมาบอกว่า ผ่าเสร็จแล้ว รอน้องฟื้นแล้วจะพาออกมา พอน้องออกมา หมอก็บอกวิธีดูแลสุนัขหลังผ่าตัด แต่ด้วยก่อนหน้านี้ก็หาข้อมูลไปบ้างแล้วก็เลยถามๆหมอเกี่ยวกับการดูแลหลังผ่านี่แหละค่ะ แต่หมอไม่ได้พูดถึงลูกหมาที่ตาย หนูเลยถามเองค่ะเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง คุณหมอบอกว่า ไม่มีลูกแล้ว หาไม่เจอ คิดว่าชิวหน้าจะเบ่งลูกออกมาแล้วกินไปหมดแล้วค่ะ คุณหมอก็ให้กลับมาดูแลเองที่บ้าน จ่ายยาให้2ตัว คือยาแก้ปวดกับยาลดบวม อาการตอนนั้นชิวก็มึนๆ ซึมๆ หนูก็เข้าใจว่า หน้าจะเป็นผลจากการดมยาค่ะ


พอประมานบ่าย3 (อยู่บ้านแล้วนะคะ) มันร้องๆๆ คือขยับตัวทีก็ร้องที แบบน่าสงสารมาก หนูก็คิดว่า ยาน่าจะหมดฤทธิ์แล้ว จึงเอายาแก้ปวดใส่ในขนม ใส่ในไส้กรอก คือพยายามให้มันกินยานะคะ แต่มันไม่กินเลยค่ะ กังวลมาก สงสารมาก เลยโทรกลับไปที่โรงพยาบาล หมอบอกว่ายังไม่ต้องให้ ยานี้ให้เริ่มกินพรุ่งนี้เช้า คือระหว่างนั้นมันร้องๆๆ อาหารกับน้ำวางไว้ให้คือมันไม่แตะเลยค่ะ เริ่มใจไม่ดีแล้วค่ะ ก็หมั่นคอยเดินดูมันตลอด ให้กำลังใจตลอดค่ะ แต่ตอนนอน หนูตั้งนาฬิกาปลุกมาดูชิวทุก2ชั่วโมงค่ะ ก่อนหน้านี้คือมันพยายามเดินนะคะ แต่เดินเซเลยคะ มันพยายามเดินมาหาหนูค่ะ นอนก็ร้อง เหมือนเจ็บแผลมาก ทรมานทั้งชิวทรมานทั้งหนูเลยคะ พอตี3 หนูตื่นไปดูเห็นว่ามันยังหายใจอยู่ ก็ลูบหัวมัน พูดให้กำลังใจมันค่ะ คือทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้เลยอะค่ะ เสร็จแล้วก็ไปนอนต่อ ตั้งปลุกไว้ตอนตี5 แต่หนูไม่ได้ตื่นมาค่ะ หนูคงหลับลึกมาก ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเลย พอ7โมงครึ่งตื่นมาก็รีบไปดูชิวเลย แต่พ่อเดินมาบอกว่า บ็อกชิวตายแล้ว มึนเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลย คือก่อนหน้านี้ชิวสุขภาพดีมาโดยตลอด ถ้าหมาเราเจ็บป่วยแล้วไปรักษาแล้วมันเป็นอะไร หนูคงไม่เจ็บขนาดนี้นะคะ แต่นี่หมาเราสุขภาพดี ไม่เคยต้องเข้าโรงพยาบาลเลย นอกจากพาไปฉีดวัคซีนค่ะ แต่เช้านี้มีข่าวร้ายที่สุดคือน้องไปแล้ว รู้สึกผิดเลยคะ เหมือนพามันไปทรมาน พามันไปตาย คือ ตอนนี้ที่บ้านกำลังสงสัยกันค่ะ พี่ชายสงสัยว่า หมาจะเบ่งลูกออกมาแล้วกินหมดเลยหรอ ไม่เหลือรก ไม่เหลือซากอะไรเลยหรอ จึงโทรไปถามหมอที่เป็นเพื่อนของพี่ชายค่ะ พี่หมอบอกว่า เป็นไปไม่ได้อย่างน้อยมันต้องมีน้ำออกมาบ้าง เหลืออะไรไว้ให้ดูบ้าง แต่คือหนูจะเป็นคนเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้น้องเองนะคะ คือนี่ไม่เห็นเลยคะ ไม่มีรอยอะไร ไม่มีซาก ทำไมถึงรู้ ก็เพราะยังคิดในใจเลยว่าวันนี้ที่นอนสะอาดไม่ต้องเปลี่ยนให้ชิว (อ่อลืมบอก บอกหมอให้อดน้ำอดอาหาร หนูเลยแยกชิวไว้ในกรง แล้วเอาผ้าสีครีมรองค่ะ เพราะฉะนั้นถ้ามีรอยอะไรจะเห็นง่ายมาก)
ละคือเราก็สงสัยอีกว่า ลูกหมาที่ตายในท้อง แม่หมาสามารถเบ่งออกมาเองได้หรอค่ะ ไม่ต้องผ่าออกหรอค่ะ คือเค้าไม่ได้ซาวน์ให้เรา ก่อนจะผ่าตัดอะค่ะ เลยไม่รู้ว่าลูกยังอยู่หรือเปล่า พี่หมอที่เป็นเพื่อนของพี่ชายเค้าก็มั่นใจนะคะ ว่าท้องลม หมอวินิจฉัยผิด พี่หมอคิดว่า เค้าไม่ได้ดูก่อนว่าลูกหมาไม่อยู่แล้ว ระหว่างผ่าตัดคงหาลูกอยู่นาน กว่าจะพบว่าไม่มีแล้วจึงมาผ่าทำหมันอะคะ พี่หมอบอกว่า หมอเก่งๆคือเขาจะรับผ่ารีบเย็บแผลให้เร็วที่สุดอะคะ ซึ่งคิดว่า บ็อกชิวน่าจะติดเชื้อทำให้น้องต้องตายค่ะ ซึ่งเค้าก็แนะนำว่า ถ้าอยากพิสูจน์ว่า น้องหมาตายเพราะอะไร ก็ให้นำน้องไปฟีตไว้ที่โรงพยาบาลสัตว์ รอวันจันทร์ให้เค้าผ่าชันสูตรแล้วเอาผิดเค้าได้ค่ะ แต่หนูไม่อยากให้เค้าเจ็บไปมากกว่านี้

น้องตายแล้วค่ะ ตัวแข็งเลย พ่อเลยเอาออกจากกรง ตกลงกันว่าจะเผาหรือฝังดี
สรุปฝังค่ะ ฝังใต้ต้นจำปีร่มๆค่ะ พ่อบอกดอกมันหอม ดินก็เย็นดี น้องจะได้ไปสบายค่ะ

หนูมีเรื่องสงสัยค่ะ คือ
1. หมาจะเบ่งลูกออกมาแล้วกินหมดเลยได้ไหมค่ะ แบบไม่เหลือซาก ไม่เหลือรก หรือน้ำค่ำอะไรอะคะ ?
2.ลูกหมาที่ตายในท้อง แม่หมาจะสามารถเบ่งออกมาเองได้ไหมค่ะ ? (คือคิดเหมือนคนอะค่ะ ถ้าลูกตายก็ไม่น่าจะเบ่งได้ไหมค่ะ ? น่าจะต้องผ่าอย่างเดียวไหมค่ะ ?)
3.กรณีนี้คิดว่า คุณหมอวินิจฉัยผิดไหมค่ะหรือยังไง จริงๆแล้วน่าจะเป็นท้องลมหรือเปล่าค่ะ
4.ชิวมันติดคนมากค่ะ ไม่ว่าจะอยู่ไหนถ้าเราเรียกมัน มันจะรีบวิ่งมาหา สั่งหยุด สั่งนั่งได้หมด ถ้าน้ำหมด มันจะวิ่งมาหาเราแล้ววิ่งไปในห้องน้ำ แล้วถ้าหมาอีกตัวไม่ได้เข้าห้องนอน มันจะวิ่งมาหาเราแล้ววิ่งไปที่ประตู ไม่เคยเห่าขอของกินเลย แต่เป็นหมาเฝ่าบ้านได้ดีนะคะ ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กนอกบ้านนี่เห่าหมดค่ะ คือฉลาดมาก รักสุดๆเลย แล้วหมาพี่ๆเป็นแบบนี้มั่งไหมคะ ? แชร์ความน่ารัก หรือวิธีเลี้ยงหมาให้น่ารักแบบนี้กันหน่อยนะคะ
จาะที่เล่ามา พี่ๆพันทิบคิดว่ายังไงมั้งคะ คือตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วคะ ไม่ได้คิดเอาความอะไร อโหสิกรรมให้กันแล้วค่ะ ตอนนี้ก็ทำบุญขอให้เขาไปสบาย ไม่ต้องมาเกิดเป็นหมาอีกแล้วอะคะ แต่หนูแค่อยากรู้สาเหตุ ความคิดของแต่ละคนอะคะ อยากแชร์ความรู้สึกของคนรักหมา แค่นั้นจริงๆ วานผู้รู้ช่วยตอบหนูทีนะคะ ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ
สุดท้าย ท้ายสุด มีภาพน่ารักๆของสาวบ็อกชิวมาให้ดูกันค่ะ





รูปครอบครัวค่ะ ยอร์ค3 ชิสุ1 (ชิสุซ้ายชื่อส้มแป้น กับยอร์คขวาสุดชื่อตังตัง เป็นแม่บ็อกชิวค่ะ 2ตัวนี้มาพร้อมกันค่ะ อายุ11ขวบ)
ส่วนตัวที่2จากซ้ายชื่อเคนจิ เป็นตัวผู้ตัวเดียวโดนสาวๆรุมล้อม เคนจิเป็นพี่บ็อกชิวค่ะ คอกเดียวกันกับชิวค่ะ
ส่วนบ็อกชิว คือตัวสีซีดสุดเลย แต่น่ารักสุดนะ อิอิ

รูปสุดท้ายละน้าา กะหนูเองค่ะ (ขอนิดนึงเนาะ) แหม่ ลูบนิดลูบหน่อยทำเคลิ้มเชียวนะ
ส่งนางฟ้าขึ้นสวรรค์ก่อนนะคะ ไปแล้วค่ะ ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะพี่ๆทุกคน