ขอระบายอารมณ์หน่อยนะ

อยู่บ้านกับครอบครัวก็เหมือนอยู่คนเดียว
จะปรึกษาอะไรพ่อ พ่อก็เอาแต่หน้าบึ้ง
ทำให้ไม่กล้าปรึกษา กินข้าวก็ไปกินกันที่บ้านเมียใหม่
พอทะเลาะกับคนที่บ้านเมียก็เอามาระบายให้ฟัง ไม่คิดบ้าง
เลยหรือไงกันว่าคนที่อยู่รับฟังมันอึดอัด
นิสัยเอาแต่ใจ เถียงนิด บอกหน่อยก็ไม่ได้ เรื่องดล็กๆ ก็ทำให้เรื่องใหญ่ เรื่องในครอบครัวก็เอาไปพูดไปเล่าในตลาด ไม่กลัวคนอื่นเขาจะอายบ้างหรือไงกัน! ประสาทจะกินตายอยู่แล้ว เคยรู้บ้างไหมว่าเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะนิสัยบ้าๆ แบบนี้ของพ่อนะ!
ถ้าหนูไปจากบ้านพ่อจะคิดถึงไหม จะห่วงไหม  ก็รู้ว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่หนูก็รักเหมือนพ่อจริงๆ

.....
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และ ขอโทษจริงๆ ที่มาระบายในนี้