เรื่องที่จะเล่าเป็นเรื่องจริงสมัยเรียนมหาลัยปี 3 หรือ 2-3ปีที่แล้ว มาเรียนที่กรุงเทพและอาศัยอยู่ที่บ้านของน้า บ้านน้าจะเป็นบ้านไม้2ชั้นนะครับ โดยห้องที่ผมนอน เป็นห้องของอาม่าของแฟนน้าเขานะครับ และก็ตายในห้องนี้ด้วย [เริ่องนี้ผมรู้เรื่องมากตอนทำบ้านใหม่ช่วงตอนปี1 แล้วก็เล่าถึงความเฮี้ยนด้วย] แต่สำหรับผมนอนไม่เจออะไรนะครับ แล้วก็มีกุมารทองอยู่องค์นึงอยู่ตรงบรรไดขึ่นมาห้องนอนผม วันดีคืนดี แมววิ่งชนหล่นมาแตก แล้วก็ไม่ได้บูชาต่อ ก่อนแตกมีคนเห็นเป็นเด็กในบ้านด้วยนะ จริงหรือไม่ ไม่เคยสัมผัสอะไรได้เลยสักอย่าง ลืมบอกไปห้องผมเป็นทางผ่านเดินลงมาชั้นล่างนะครับ
เข้าเรื่องเช้าวันนึงตื่นทำธุระส่วนตัวตามปกติของผม ลงมาปล๋อยอุนจิและน้ำชาอยู่ข้างล่าง และอาบน้ำตามปกติ และเป็นปกติที่น้าผมตื่นมาเช้าเดินผ่านห้องผมมาข้างล่างเพื่อมานอนต่อในห้องพี่ผมที่อยู่ชั้นล่าง แต่หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวออกมาเจอน้า น้าถามว่า "ใหนเมื่อกี้บอกว่าวันนี้ไม่มีเรียนไง" ตอนนั้นผมก็ตอบๆไปว่า มี แล้วก็ทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วนึกขึ่นได้ น้าถามตรูๆๆๆๆๆเมื่อไหร่ สรุปมีไครในห้องกระผมหว่าาาา แล้วน้าเขาคุยกะไคร
เคยสงสัยตัวเอง ชื้อลูกชิ้น ผลไม้รถเข็น อะไรที่ไม้ให้จิ้ม ชื้อน้ำหลอดน้ำ มักจะได้มาเป็นคู่ อันนี้ไม่รู้เป็นธรรมเนียมหรือป่าวได้มาเป็นคู่หรือ2ไม้ตลอด
นั่งรถเมย์หลายๆครั้ง คนยื่นกันเต็มแต่ไม่มีไครนั่งเบาะข้างๆที่ผมนั่ง แม้แต่มนุษย์ป้าก็ไม่มานั่งด้วย
ต่อมาอีกเรื่องไครดึงสร้อยตรูๆๆๆๆๆ
เรื่องนี้เป็นสมัยตอนอยู่อนุบาลหรือประถม1จำไม่ได้ แต่จำได้ว่าเป็นตอนกลางวัน โดยตอนเด็กผมจะแปลกคือเป็นลมบ้าหมูแล้วชอบวิ่งใส่
ลมบ้าหมูคือ ลมหมุนเล็กๆที่หมุนเหมือนทอนาโดนะครับแต่มันเล็กไม่มีพิษภัย
จนมาวันนึงเข้าแถวทำอะไรสักอย่างตอนกลางวัน แล้วพอดีตอนนั้นเกิดลมบ้าหมูพอดี ผมก็ตามนิสัยเลยวิ่งเข้าใส่ วิ่งออกมาสักพักรู้สักได้ถึงแรงกระตุกสร้อยความแรงทำให้ผมหยุดแล้วมองกลับข้างหลังไม่มีไครวิ่งตามมาสักคน ผมก็งง-กกกเลยสิ เดินกลับเข้าแถวแล้วถามเพื่อน "ไครกระตุกสร้องตรูๆๆๆวะ" เพื่อนก็งงครูก็งง เ ม ิ ง วิ่งออกไปคนเดียว
ไครอยู่ในห้องผมและไครดึงสร้อยคอ สยองขวัญเล็กๆ
เข้าเรื่องเช้าวันนึงตื่นทำธุระส่วนตัวตามปกติของผม ลงมาปล๋อยอุนจิและน้ำชาอยู่ข้างล่าง และอาบน้ำตามปกติ และเป็นปกติที่น้าผมตื่นมาเช้าเดินผ่านห้องผมมาข้างล่างเพื่อมานอนต่อในห้องพี่ผมที่อยู่ชั้นล่าง แต่หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวออกมาเจอน้า น้าถามว่า "ใหนเมื่อกี้บอกว่าวันนี้ไม่มีเรียนไง" ตอนนั้นผมก็ตอบๆไปว่า มี แล้วก็ทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วนึกขึ่นได้ น้าถามตรูๆๆๆๆๆเมื่อไหร่ สรุปมีไครในห้องกระผมหว่าาาา แล้วน้าเขาคุยกะไคร
เคยสงสัยตัวเอง ชื้อลูกชิ้น ผลไม้รถเข็น อะไรที่ไม้ให้จิ้ม ชื้อน้ำหลอดน้ำ มักจะได้มาเป็นคู่ อันนี้ไม่รู้เป็นธรรมเนียมหรือป่าวได้มาเป็นคู่หรือ2ไม้ตลอด
นั่งรถเมย์หลายๆครั้ง คนยื่นกันเต็มแต่ไม่มีไครนั่งเบาะข้างๆที่ผมนั่ง แม้แต่มนุษย์ป้าก็ไม่มานั่งด้วย
ต่อมาอีกเรื่องไครดึงสร้อยตรูๆๆๆๆๆ
เรื่องนี้เป็นสมัยตอนอยู่อนุบาลหรือประถม1จำไม่ได้ แต่จำได้ว่าเป็นตอนกลางวัน โดยตอนเด็กผมจะแปลกคือเป็นลมบ้าหมูแล้วชอบวิ่งใส่
ลมบ้าหมูคือ ลมหมุนเล็กๆที่หมุนเหมือนทอนาโดนะครับแต่มันเล็กไม่มีพิษภัย
จนมาวันนึงเข้าแถวทำอะไรสักอย่างตอนกลางวัน แล้วพอดีตอนนั้นเกิดลมบ้าหมูพอดี ผมก็ตามนิสัยเลยวิ่งเข้าใส่ วิ่งออกมาสักพักรู้สักได้ถึงแรงกระตุกสร้อยความแรงทำให้ผมหยุดแล้วมองกลับข้างหลังไม่มีไครวิ่งตามมาสักคน ผมก็งง-กกกเลยสิ เดินกลับเข้าแถวแล้วถามเพื่อน "ไครกระตุกสร้องตรูๆๆๆวะ" เพื่อนก็งงครูก็งง เ ม ิ ง วิ่งออกไปคนเดียว