ผมผิดอะไรครับ? (Y)

*** สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะเล่าเป็นเรื่องที่ผ่านมาไม่นานและผมแค่อยากทราบว่าผมผิดอะไร ก่อนอื่นผมขอบอกเลยนะครับว่าชื่อและสถานที่ทุกอย่างสมมติขึ้นมานะครับ  เนื้อหายาวมากๆและผมก็เล่าไม่เก่งมากยังไงก็ขอขอบคุณที่อ่านนะครับ ***

           ผมชื่อเจมส์ครับเป็นวัยรุ่นธรรมดาทั่วไปอายุ 18 มอ6 เรียนอยู่ที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งภายนอกก็ดูเป็นเด็กผู้ชายปกติคนนึงแต่ผมเป็นเกย์ครับเพื่อนๆส่วนใหญ่ก็ทราบครับ ผมจะอยู่กับเพื่อนผู้หญิงสะส่วนใหญ่  เหตุการ์ณย้อนไปเมื่อสมัยเรียนม.3 ขึ้น ม.4 นะครับ ผมรู้ตัวซักพักละครับว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงจนวันนึงตอนปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้นเรียนมอปลายเฟสบุ๊คผมมีคนทักแชทมา ถามผมว่า ขอดูขนจั๊กแร้หน่อย! ผทคิดว่าเพื่อนแกล้งก็เลยกวนตรีนกลับไปเล็กน้อย จนคุยมาสักพัก(เหมือนเราก็โรคจิต 5555) ผมถึงทราบว่าโณคจิตแน่ๆเลยจะบล๊อคเฟสไป แต่ด้วยความเผือกในตัวผมอยากทราบว่าเค้าเป็นใครผมก็เลย ไปส่องหน้าเฟสหารูปหาข้อมูล แต่ก็ไม่พบอะไรเลยครับ เห็นแต่เพื่อนที่โพสหน้าวอล ผมเลยกดแอดไปหลายคนมาก จนมีคนนึงรับแอดผมเลยทักเค้าไปถามว่า รู้จักคน******นี้มั้ย? เค้าก็ตอบมาว่า เคยรู้จักทำไมหรอ?  ผมก็เลยบอกเรื่องที่ผมโดนถาม แล้วถามเค้าว่าเคยโดนมั้ยเค้าเป็นโรคจิตรึปล่าว? พอได้คำตอบเรียบร้อยผทก็ไม่รู้จะคุยอะไรเลยปิดแชทไป แต่ด้วยความตาไว ผมเห็นหน้าวอลน้องเค้าเรียนภาษาอยู่ภาษานึง ผมเลยถามว่าเรียนภาษานี้ด้วยหรอ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมรู้จักกับเด็กผู้ชายที่ชื่อ ''ภู"

            ผมก็คุยกับภูมาเรื่อยๆ จนเราเริ่มสนิทกัน ภูเป็นรุ่นน้องผมหนึ่งปี และเค้ากับผมเรียนกันคนละจังหวัด (คนละภาคเลยครับ)  ระหว่างที่คุยน้องเค้าเป็นคนกวนๆ นิสัยน่ารักครับ เราคุยกันทุกวัน จนผมเริ่มมีความรู้สึกดีๆ(ตอนนั้นไม่เคยคบกับใครครับไม่เคยมีแฟนด้วย) ผ่านไปสักสามสี่เดือน ภูก็บอกกับผมว่า พี่ผมเป็นเกย์นะ ผมก็ตกใจปนดีใจนิดหน่อย ถามภูกลับไปว่า บอกพี่ทำไม? น้องเค้าเลยบอกว่า ไม่อยากปิดพี่ ผมก็บอกว่ารู้แล้วว่าเป็น ผู้ชายอะไรคุยกับผู้ชายด้วยกันได้ตั้งนาน หลังจากนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้น แต่ผมกับภูเราไม่เคยเจอกัน โทรหากัน วีดีโอคอลหากันเลย จนผ่านมาสักแปดเดือน ผมรวบรวมความกล้า ขอเบอร์ภู เค้าก็ให้มา ผมโทรหาเค้า แรกๆก็ไม่รับ หลังๆมาถึงจะรับ แต่ในโทรศัพท์เราก็คุยกันไม่เยอะมาก ภูไม่ชอบคุยโทรศัพท์เท่าไหร่นะครับ เราคุยกันมาเรื่อยๆจนเวลาผ่านมา ปีนึง ผมได้ทุนไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ ผมก็ยังคงคุยกับภูต่อมาเรื่อยๆ ตอนนี้เค้าเหมือนส่วนนึงในชีวิตตผมไปแล้ว

           มีช่วงนึงขณะที่ผมแลกเปลี่ยนอยู่ เป็นช่วงสอบกลางภาค ผมไม่ค่อยได้คุยกับเค้า เค้าก็ส่งข้อความมาว่า ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยเลย เค้าเหงา ไม่รู้ทำไมผมก็เป็นเหมือนส่วนนึงของเค้าไปแล้ว ตอนนั้นผมงี้ดีใจสุดๆ แทบจะซื้อตั๋วเครื่องบินบินไปหาเค้าเลยด้วยซ้ำ แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาใช่มั้ยครับ ช่วงปิดเทอม ผมก็บินกลับมาที่ไทย ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับภูเลย เพราะช่วงนั้นภูเหมือนจะไม่ว่าง ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ก่อนหน้าที่ผมจะไปแลกเปลี่ยนก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามาจีบผม เรารู้จักกันตอนงานอมรมงานนึง แต่ตอนนั้นผมไม่เล่นด้วยเพราะในใจชอบภูมากๆ ผมจึงบอกเค้ามา ถ้านายรอเราได้ 1 ปี เราจะคบกับนาย เค้าก็สัญญาว่าเค้าจะรอ เวลาผ่านไป 6 เดือนก็เป็นช่วงที่ผมกลับไทย ผมก็มาเจอผู้ชายคนนี้อีก เค้าบอกว่า 6 เดือนผ่านมาแล้ว เค้ายังรอผมอยู่เลย ผมก็ตกใจว่านี่เอาจริงหรอเนี่ย ตอนนั้นเพื่อนสนิทผมก็ทราบครับว่าผมคุยกับภุอยู่ แต่ก็มีผู้ชายอีกคนมาจีบอยู่ เพื่อนส่วนใหญ่ เชียร์ผมกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าภู เพราะเค้าเรียนโรงเรียนในจังหวัดเดียวกับผม ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมเหงา เพราะ ภู ไม่มีเวลาให้ผมเลย และเราก็ไม่เคยรู้เลยว่าเราคุยกันในสถานะอะไร ภูก็ไม่เคยบอกชอบผมเลยสักครั้ง ยกเว้นตอนทีส่งข้อความอันนั้นมา ผมก็เลยยอมเปิดใจให้กับผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่ชื่อ โอ๊ต

            โอ๊ตกับผมเราอยู่ชั้นเดียวกัน คือม.5 แต่เค้าอายุน้อยกว่าผม 1 ปี เราเริ่มเดทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนผมกบโอ๊ตค่อยๆสนิทกัน เวลาผ่านไป1 เดือน ผมก็ค่อยๆที่จะไม่นึกถึงภูมากนัก ผมกับโอ๊ตเราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากจนแทบจะตัวติดกัน ในที่สุดผมก็เริ่มยอมรับกับตัวเองว่า ผมคงจะมีใจ ให้กับโอ๊ตแล้ว และในวันนึงซึ่งเป็นวันเทศกาล ผมกับโอ๊ตนั่งอยู่ริมสระน้ำแห่งนึง โอ๊ตเอาดอกไม้มาให้ผมแล้วก็บอกรักผม ด้วยบรรยากาศและดอกไม้+หน้าตาของดอ๊ตแล้วผมก็[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เสียจูบแรกไปในคืนนั้น  ผมกับโอ๊ตเราสนิทกันมากขึ้นไปอีกหลังจากคืนนั้น จนผมใกล้ที่จะกลับมาเรียนต่อในเทอมสุดท้ายของการแลกเปลี่ยนผมกับโอ๊ตก็ได้แลกของสำคัญซึ่งกันและกัน ผมขอไม่บอกนะครับว่าอะไร แต่ไม่ใช่ sex และก็ไม่ใช่สิ่งของครับ ผมรู้สึกว่าผมชอบโอ๊ตมาก วันนึงก่อนกลับผมไปเล่นไอแพดของเค้า ผมบังเอิญไปเห็นแชทอันนึงก็เลยเปิดขึ้นมาดู ปรากฎว่าเป็นแชทที่ โอ๊ต คุยกับ ผู้ชายอีกคนนึงก่อนที่ผมจะกลับมา ผมแอบเสียใจเล็กๆ แต่โอ๊ตเค้าก็บอกกับผมว่า เค้าขอโทษ เค้าไม่ได้คิดอะไร เค้าแทบจะร้องไห้ตรงนั้นด้วยซ้ำ ผมก็เลยบอกไปว่า ผมไม่คิดอะไรหรอก ผ่านมาแล้วก็ช่างมันนะ ในที่สุดวันที่ผมต้องกลับไปเรียนก็มาถึง ผมบอกกับโอ๊ตว่า อีก 5 เดือนเราจะกลับมา เค้าก็บอกกับผมว่า โอ็ตรอเจมส์อยู่นะ ผมกลับมาเรียนต่อ ในช่วงแรกๆ ผมก้วีดีโอคอลกับเค้าทุกวัน จนผ่านมาได้พักนึงผมเรียนหนักมาก จึงได้คุยบ้างไม่คุยบ้าง ผมกับโอ๊ตเรายังไม่เป็นแฟนกัน(ดูแรดมากเลยนะเนี่ยไม่เป็นแฟนกันแต่[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จูบกันสะแล้ว ) เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะครบสัญญา 1 ปีของเราแล้ว สำหรับผมนั้น แฟน ก็แค่คำเรียกธรรมดาๆ แต่ความรู้สึกที่เรามีให้กันนี่สิคือสิ่งที่สำคัญมากกว่า ผมไม่เคยบอกรักกับโอ๊ตเลย แต่โอ๊ตบอกรักผมทุกครั้งที่เรามีบทสนทนากัน สำหรับผม คำว่า "รัก" เป็นคำที่ยิ่งใหญ่ หากบอกใครไปสักคน นั่นคือเราให้ใจไปทั้งดวง ให้ความรักเค้าไปแล้ว หากเราพูดคำว่ารักกับใครไปสัก คำหนึ่ง คนที่เค้าได้ยินจากเรา จะต้องรู้สึกพิเศษ ไม่ใช่ได้ยินทุกวันจนเบื่อ วันนึงผมก็บอกกับโอ๊ตไปว่า โอ๊ตเจมส์รักโอ๊ตนะ หลังจากที่ผมพูดไปผมมีความรู้สึกได้เลยว่าโอ๊ตเหมือนจะร้องไห้ 55555 เวลาผ่านมาสัก ครึ่งเดือน ผมเห็นแชทของภู ทำให้ผมรู้สึกถึงความผูกพันธ์ที่มีอยู่ จนผมเริ่มสับสนในตัวเองว่า นี่เรารักใครกันแน่?! ผมจึงตัดสินใจที่จะทักไลน์ภูไป ภูตอบกลับมาว่าคิดว่าลืมกันแล้ว เพราะช่วง2 เดือนที่ผ่านมา ผมไม่ได้ติดต่อภูไปเลย ผมกลับภูเราเริ่มกลับมาคุยกันอีกแต่ก็ไม่เหมือนเดิมนะครับ ผมยังคงยั้งตัวเองไว้และคิดในใจเสมอว่า โอ๊ตรอเราอยู่ วันนึงผมกับ ภู ได้วีดีโอคอลกันครั้งแรก ผมนี่เขินมากแต่เก็บอาการสุดๆ เชื่อมั้ยครับว่าเป็นการวีดีโอคอลครั้งแรก หลังจากที่เราคุยกันมากตลอดระยะเวลา 1 ปีนิดๆ ระหว่างที่คุยกับภูนั้นผมก็ยังคงติดต่อกับ โอ๊ตอย่างปกตินะครับแต่ผมก็ยังไม่ได้บอกโอ๊ตว่าผมคุยกับภู จนวันนึงผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันผิด ผมเลยบอกกับโอ๊ตไปว่า ผมกลับไปคุยกับน้องภูนะ เราตัดน้องเค้าไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้รักโอ๊ตนะ  

             หลังจากนั้นโอ๊ตก็หายไปจากผม แต่ก็มีติดต่อกันบ้าง ส่วนภูผมบอกกับภูไปว่าผมเลือกภู แต่ไม่ได้บอกว่าเลือกอะไร ผมเลือกภูเป็นคนสำคัญแต่ไม่ได้หมายความว่าสำคัญในแบบนั้น แต่เป็นคนที่ผมห่วงมากคนนึง โอ๊ตแทบจะไม่ติดต่อมาเลย ผมก็ไม่ได้คิดมากเพราะผมก็ยุ่งกับการเรียนเพราะเทอมนี้ผมได้เลื่อนมาเรียนห้องที่ยากมากๆ จนวันนึงผมเปิด IG ขึ้นมาดูผมเห็นรูป เพื่อนสนิทของผม กับโอ๊ตถ่ายรูปกัน ผมก็เอะใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดไรมาก เพราะรู้ว่าวันนั้นเป็นงานที่เพื่อนไปกันหลายคนๆ ผมเริ่มมาเอะใจตอนหลังที่ผมเปิด facebook ขึ้นมาแล้วสังเกตุว่าเพื่อนสนิทผมทำไมโพสแปลกๆ ผมเลยไปถามว่าเป็นอะไรมั้ย? บอกเราได้ได้นะ(ใช้ภาษาเพื่อนสนิทอ่ะนะครับคงไม่ต้องบอกว่าอะไรเนอะ) อยู่ๆมันก็ขอโทษผมมา ผมตกใจว่าขอโทษอะไร แล้วมันก็พูดออกมาว่า "เราไม่ได้ตั้งใจถ้าเธอกลับมาเรายินดีจะไป"  ตอนนั้นผมแทบล้มทั้งยืน ผมรู้เลยครับว่าหมายถึงอะไร ทุกคนก็น่าจะเดาถูกใช่มั้ยครับ ผมบอกมันไปว่าไม่ต้อง ดูแลกันให้ดีๆ
ผมรีบทักโอ๊ตไปว่าสรุปแล้วมันเป็นยังไง โอ๊ตก็บอกผมมาว่าเค้ารู้สึกดีๆกับเพื่อนสนิทผม ผมเลยบอกว่งั้นดูแลเพื่อนสนิทผมให้ดีถ้าทำเพื่อนผมเจ็บผมไม่เอาโอ๊ตไว้แน่ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แลดูเป็นคนดีใช่มั้ย? ไม่ใช่หรอกครับในใจผมเดือดระอุ แทบจะอยากไปชกสองคนนี้ด้วยซ้ำไปด่าว่าทำไม ทำไมทำกับเราได้นี่เพื่อนนะ เพื่อนสนิทเทอนะ! แต่ผมก็มีสติพอ และเลือกที่จะวางไปเพราะถึงยังไง เราไปสู้รบกับเค้าก็ไม่มีประโยช์น ถึงจะได้โอ๊ตมาแต่เค้าก็เคยนอกใจเราไปแล้ว อีกอย่างผมไม่อยากเสียเพื่อครับรู้จักกันมานาน คิดแค่เพียงว่าใครทำอะไรย่อมรู้ดีและเวรกรรมมีจริง โอ๊ตเลือกที่จะไป ผมจึงเหลือเพียงภู แต่แล้ววันนึง ภูก็หายไปเหมือนกับที่ผมเคยหายไป ผมทักเค้าไปเรื่อยๆ ภุอ่านแต่ไม่ตอบ จนวันนึงเค้าพูดมาประโยคนึงที่จุกอกผมมาก "พอเถอะพี่" ผมรู้ละครับว่าผมคงไม่มีโอกาศคุยกับภูอีก เห็นมั้ยครับว่า "เวรกรรมมีจริง" ผมอยากทราบครับว่าผมทำอะไรผิด? ทำไมภูต้องไป?


    ตอนนี้ผมก็คุยอยู่กับน้องคนนึงในโรงเรียนเดียวกัน ผมไม่รู้ว่าน้องเค้าจะชอบผมบ้างมั้ยแต่ผมกลายเป็นคนกลัวความรักไปแล้วละครับ ผมคุยกับน้องคนนี้มา สองเดือนแล้ว ผมซื้อของให้เค้าหลายอย่าง ทำให้เค้าหลายอย่างผมคิดว่าผมชอบเค้าแต่ผมก็กลัวว่าจะเจ็บอีก ผมไม่ทราบด้วยยซ้ำว่าน้องเค้าชอบผมมั้ย? หรือความรักระหว่างเพศเดียวกันมันไม่มีจริง?  แต่สำหรับผมผมยังคงเป็นผู้ชายที่ศรัทธาในรักแท้ และหวังว่าวันนึงผมกับคนที่เกิดมาเพื่อเติมเต็มซึ่งกันและกันเดินทางมาพบกัน

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ สำหรับชื่อเป็นชื่อสมมตินะครับ  หากเขียนผิดพลาดตรงไหนก็ ขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ

** แก้ไขข้อความครับ **