เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ แต่รุ่นเดียวกัน เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เหมือนเพื่อนนั่นแหละค่ะ
ตั้งแต่เด็กๆ เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากเช่นกัน
พ่อแม่เราและพ่อแม่เขาจะคอยเปรียบเทียบเรากับเขาตลอด เขาจะเป็นเด็กดี ส่วนเราจะเป็นเด็กที่แย่
พ่อแม่เขาเป็นข้าราชการ เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่เขาจะเป็นเด็กเรียบร้อยมาก ซึ่งต่างจากเราที่ดื้อมาก พ่อแม่รับรู้
พอเรียนมหาวิทยาลัย เขาสอบติดใน ม.ชื่อดัง ส่วนเราเลือกที่จะเรียน ม.เปิด เพื่อที่จะทำงานด้วยเรียนด้วย ซึ่งแน่นอนค่ะ เขาเรียนจบก่อน
แล้วเราก็เห็นร่อนเร่ หางาน มาเป็นปี ตัดสินใจอยู่นาน ว่าจะชวนเขามาทำงานด้วยดีไหม สุดท้าย ก็อดไม่ได้...
พาไปสมัครงาน แล้วเขาก็มาพักอยู่กับเรา เห็นว่าเพิ่งทำงาน เริ่มตั้งตัว เราก็ซื้อ ก็หา ให้กินตลอด ค่าห้องเราก็ไม่ให้ออก
พอเงินเดือนออก มีห้องข้างๆว่าง เขาเลยย้ายออกไป เพื่อเช่าอยู่คนเดียว เพราะต่างคนต่างมีแฟน
**แต่เรากลับถูกพ่อแม่เขามองว่า ไม่ให้อยู่ด้วย แต่เราก็ไม่คิดอะไร เพราะรู้อยู่แก่ใจตัวเองดี
หลังจากนั้น แฟนเขามาหา เราก็ยังเหมือนเดิม ทำให้กิน หาให้กิน เพราะเราเป็นคนชอบทำกับข้าวด้วย
โดยที่ไม่หารเงินด้วยสักบาท (ในใจก็คิดอยู่นะเพราะบางครั้งหมดเยอะ) แต่เคยหารแล้ว เค้าบอกว่า เดี๋ยวเอาให้ เสร็จแล้วก็ลืมไป
เวลาไปซื้อของ เขาชอบให้เราออกก่อน แล้วก็ทำเป็นลืม เราก็ไม่ค่อยชอบพูดมากด้วย
ตอนนี้อยู่เกือบปีแล้วว มีพี่ห้องข้างๆที่เรารู้จักกันมาก่อน เราจะชอบเอาอาหารมาแชร์กัน หรือทำโน่นนี่นั่นกินกัน
แต่เพื่อนเราเพิ่งมารู้จัก ทุกครั้งที่เดินผ่านเขาจะเรียก แต่เพื่อนเราก็ไปกินกับเพื่อนบ้านทุกครั้ง โดยไม่มีอะไรไป ซึ่งทำเหมือนทำกับเรา
ไม่ช่วยออกเงิน กินเสร็จกลับห้อง ไม่ช่วยเก็บ ไม่ช่วยล้าง
**เขาจะทำเหมือนตัวเองไม่มี ทั้งๆที่เงินเดือนเยอะกว่าเรา เขาซื้อของดีๆกินแต่ไม่ใช่กับเรา
แอบน้อยใจเหมือนกันนะ แต่ในใจก็แอบคิดว่า เขาต้องการเก็บเงินหรือเปล่า เรียนจบแล้วอาจจะอยากตั้งตัว
แต่ทำกับเรา โอเค...เราคิดว่าพี่น้องกัน ยังพอทำใจยอมรับได้ แม้บางครั้งไม่พอใจ แต่ก็คิดว่า เราคือผู้ให้
แต่กลัวว่า เขาไปทำแบบนี้กับคนอื่น เราเป็นคนพาเขามา เรารู้สึกไม่ดีเลย เพราะมีคนที่รู้จักเขาก็มาพูดๆกับเราบ้างแล้ว จะทำยังไงกับเขาดีค่ะ? อยากจะพูดตรงๆแต่กลัวจะมีปัญหากัน เพราะเขาเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจ คิดมาก
ลำบากใจกับเพื่อนค่ะ แบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวไหม? จะต้องทำยังไงกับเขาดี
ตั้งแต่เด็กๆ เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากเช่นกัน
พ่อแม่เราและพ่อแม่เขาจะคอยเปรียบเทียบเรากับเขาตลอด เขาจะเป็นเด็กดี ส่วนเราจะเป็นเด็กที่แย่
พ่อแม่เขาเป็นข้าราชการ เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่เขาจะเป็นเด็กเรียบร้อยมาก ซึ่งต่างจากเราที่ดื้อมาก พ่อแม่รับรู้
พอเรียนมหาวิทยาลัย เขาสอบติดใน ม.ชื่อดัง ส่วนเราเลือกที่จะเรียน ม.เปิด เพื่อที่จะทำงานด้วยเรียนด้วย ซึ่งแน่นอนค่ะ เขาเรียนจบก่อน
แล้วเราก็เห็นร่อนเร่ หางาน มาเป็นปี ตัดสินใจอยู่นาน ว่าจะชวนเขามาทำงานด้วยดีไหม สุดท้าย ก็อดไม่ได้...
พาไปสมัครงาน แล้วเขาก็มาพักอยู่กับเรา เห็นว่าเพิ่งทำงาน เริ่มตั้งตัว เราก็ซื้อ ก็หา ให้กินตลอด ค่าห้องเราก็ไม่ให้ออก
พอเงินเดือนออก มีห้องข้างๆว่าง เขาเลยย้ายออกไป เพื่อเช่าอยู่คนเดียว เพราะต่างคนต่างมีแฟน
**แต่เรากลับถูกพ่อแม่เขามองว่า ไม่ให้อยู่ด้วย แต่เราก็ไม่คิดอะไร เพราะรู้อยู่แก่ใจตัวเองดี
หลังจากนั้น แฟนเขามาหา เราก็ยังเหมือนเดิม ทำให้กิน หาให้กิน เพราะเราเป็นคนชอบทำกับข้าวด้วย
โดยที่ไม่หารเงินด้วยสักบาท (ในใจก็คิดอยู่นะเพราะบางครั้งหมดเยอะ) แต่เคยหารแล้ว เค้าบอกว่า เดี๋ยวเอาให้ เสร็จแล้วก็ลืมไป
เวลาไปซื้อของ เขาชอบให้เราออกก่อน แล้วก็ทำเป็นลืม เราก็ไม่ค่อยชอบพูดมากด้วย
ตอนนี้อยู่เกือบปีแล้วว มีพี่ห้องข้างๆที่เรารู้จักกันมาก่อน เราจะชอบเอาอาหารมาแชร์กัน หรือทำโน่นนี่นั่นกินกัน
แต่เพื่อนเราเพิ่งมารู้จัก ทุกครั้งที่เดินผ่านเขาจะเรียก แต่เพื่อนเราก็ไปกินกับเพื่อนบ้านทุกครั้ง โดยไม่มีอะไรไป ซึ่งทำเหมือนทำกับเรา
ไม่ช่วยออกเงิน กินเสร็จกลับห้อง ไม่ช่วยเก็บ ไม่ช่วยล้าง
**เขาจะทำเหมือนตัวเองไม่มี ทั้งๆที่เงินเดือนเยอะกว่าเรา เขาซื้อของดีๆกินแต่ไม่ใช่กับเรา
แอบน้อยใจเหมือนกันนะ แต่ในใจก็แอบคิดว่า เขาต้องการเก็บเงินหรือเปล่า เรียนจบแล้วอาจจะอยากตั้งตัว
แต่ทำกับเรา โอเค...เราคิดว่าพี่น้องกัน ยังพอทำใจยอมรับได้ แม้บางครั้งไม่พอใจ แต่ก็คิดว่า เราคือผู้ให้
แต่กลัวว่า เขาไปทำแบบนี้กับคนอื่น เราเป็นคนพาเขามา เรารู้สึกไม่ดีเลย เพราะมีคนที่รู้จักเขาก็มาพูดๆกับเราบ้างแล้ว จะทำยังไงกับเขาดีค่ะ? อยากจะพูดตรงๆแต่กลัวจะมีปัญหากัน เพราะเขาเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจ คิดมาก