[CR] รีวิวส่งท้ายละคร "น้ำผึ้งเป็นยาพิษ.. รักเป็นมีดสองคมเธอจะต้องตรม เพราะ คมพยาบาท"

"น้ำผึ้งเป็นยาพิษ.. รักเป็นมีดสองคมเธอจะต้องตรม เพราะ คมพยาบาท"

ปิดฉากลงเรียบร้อยแล้วคะ สำหรับ "คมพยาบาท 2014" นิยายสุดคลาสสิค ที่มาจากบทละครวิทยุเรื่อง "ความแค้นของนังสันดานเย็น" ที่มีมาแล้วกว่า 7 เวอร์ชั่น รวมแล้วทั้งหมด 50 ปี และ ฉันก็เพิ่งเคยดูมา 2 เวอร์ชั่นล่าสุด จะว่าอวยคม ก็ได้ว่า เวอร์ชั่นนี้ ประทับใจมาก...
เริ่มจากการวางตัวละคร อย่างที่รู้ๆ กันว่า เวอร์ชั่นก่อนหน้านี้ เป็น เวอร์ชั่นที่ทำให้ อั้ม พัชราภา ได้แจ้งเกิด (หลังจากเล่นละครมาหลายเรื่อง) และ ทำให้ ยุ้ย จีระนันท์เป็นที่รู้จัก เพียงชั่วคืนในละครเรื่องแรก ร่วมด้วน้าเย็น ที่รับบทโดย ป้าหมวย สุภาภรณ์ ผู้ซึ่งเป็นตำนานทางการแสดงอีกคน ทำให้เวอร์ชั่นนี้ถูกสบประมาท ตั้งแต่วางตัวว่า ไม่น่าดึงดูดอะไร กับ ชะนีนิวเจนช่อง ที่ยังไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง ทั้ง ยังเอา หยก ธันยกานต์ ผู้ไม่มีความโดดเด่นอะไรทางด้านฝีมือการแสดงมารับบท น้าเย็น ผู้ทรงพลังแค้น

แต่ก็นั่นล่ะ จากการวางตัวละครแบบนี้ และได้ดูละครเรื่องนี้ ทำให้ฉันได้แง่คิดเลยว่า ทุกละครรีเมคที่เป็นตำนาน ถ้าผู้ชมเคยดูเวอร์ชั่นเก่ามาแล้วย่อมคาดหวัง หวังว่า การวางตัวนักแสดงจะต้อง "ท็อปฟอร์ม" .... แต่จริงๆ ละครมันมีมากกว่านั้น สิ่งที่ทำให้ละครสนุก ไม่ได้มาจากนักแสดงท็อปฟอร์มเพียงอย่างเดียว (ดูอย่างละครช่อง 3 ตอนนี้ ที่ได้ พี่โดม - เจนี่ มาสิ หรือ น่ารัก ช่อง 5 ที่มีทั้ง ชาคริต รถเมล์ เต๋อ แพตตี้)
แต่มันมาจาก บท - ศักยภาพนักแสดง - การตีความของผู้กำกับ ซึ่งมันเป็นเรื่องของความเสี่ยงของผู้ผลิต ที่จะต้องเสี่ยงตีความ และคนดูเองก็ต้องเสี่ยงที่จะต้องดู โดยที่เราไม่สามารถประเมินจากหน้าหนังได้ว่า "มันจะสนุกมั้ย" ดังนั้น แง่คิดที่ได้จากการดูละครเรื่องนี้ คือ เราไม่อาจประเมินละครว่าจะน่าติดตามได้ไหม จากหน้าหนัง การเลือกละครดูต้องมาจากแนวที่เราชื่นชอบ และตัดสินใจดูค่ะ (เหมือนรากนครา ที่ จะรีเมคตอนนี้ เป็นละครที่ชอบมาก แต่ก็จะไม่คาดหวังจนกว่าจะได้ดู)

เอาละคะ ดีออก! กว่าจะเข้าสู่เนื้อหา คมพยาบาท 2014 ได้ ก็ล่อเอาเขียนค้างทิ้งไว้หลายย่อหน้า กล่าวเลยคะว่า คนเขียนบทมีส่วนสำคัญอย่างมากที่ทำให้ละครเรื่องนี้ ดูน่าติดตาม รองลงมาคือฝีมือนักแสดง แม้หาจะประโลมโลกย์ไม่ใช่พลอตใหม่แต่อย่างใด แต่กลับมาบทที่เชื่อมโยงกันได้อย่างน่าสนใจ จากเริ่มเปิดเรื่อง กับการเป็นสุภาพบุรุษของ "อุทัย" กับผู้หญิงที่สิ้นไร้ไม้ตอกอย่าง "เนื้อเย็น" ที่ละครไม่สื่อว่า "อุทัย" เป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว แต่สื่อให้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษ และ สื่อให้เย็นเป็นคนที่ดื้อด้านไม่ยอมจบ ไม่ยอมเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แต่แล้วสุดท้ายอุทัยก็เผยออกมาเองว่านางคีพลุคส์ นางสร้างภาพ แท้จริงนางก็หะเรี้ย แค่อยากได้ความสาวของเย็นมาเชยชม แต่นางไม่หะเรี้ยแบบหยาบคายนะ นางหะเรี้ยในคราบแบบพี่ก้องสหรัถ แล้วเวอร์ชั่นนี้ วณี ตัวละครเล็กๆ ก็ตีความได้ดี เพราะ ผู้หญิงที่กล้ารักกับผู้ชายที่เคลียร์ตัวเองไม่ได้ หรือ เห็นคนใหม่ดีกว่าคนเก่าเลยทิ้งมาหาทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้ ทำผิดอะไรย่อมไม่ใช่ ผู้หญิงธรรมดา ค่ะ นางไม่ธรรมดา คนเขียนบทเปิดเผยโฉมหน้ากากนางตอนหนึ่งว่า ในเมื่อนางเพรียบพร้อมกว่า และผู้ชายเลือกนาง นางก็ควรจะได้ผู้ชายไม่ใช่หรอ ว้ายยย ดีออก เห็นมั้ยคะ คนดีจริงมันจะมีที่ไหน ... สุดท้ายทั้งคู่เลยต้องรับกรรมชดใช้ความแค้นที่สุมอกให้น้าเย็นขโมยลูกไปตลอด 18 ปีเต็ม (อย่าเป็นพวกชอบสงสัยคะ ว่า ทำไมไม่แจ้งความตามหา ดีออก นี่ ถ้าตามหาเจอ คมพยาบาท จะเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะ ละครนะคะ ไม่ใช่ คดีในศาลชั้นต้น)

จากนั้นน้าเย็น ก็หอบลูกคุณอุทัย ระหกระเหเร่รอน ไปโผล่ที่จังหวัดตาก ยึดอาชีพขายของชำ พร้อมกับหลานแท้ๆ อีกคน ที่พ่อแม่เป็นโจรแล้วตายฝากทิ้งไว้ให้เลี้ยง ขอพูดหน่อยว่า อันนี้เป็นแก่นของเรื่องมาก ที่พยายามเน้นว่า "พ่อแม่สันดานเยี่ยงไร ลูกย่อมสันดานเช่นนั้น" จริงๆ เรื่องควรปูที่การเลี้ยงดูที่จะส่งผลถึงบุคลิกภาพของคนๆนั้น มากกว่า การโทษสันดานของพ่อแม่ มันเลยเป็นสิ่งเดียวที่ฉันติดใจ ระหว่าง น้อย กับ เปีย -- น้อย เป็นคนดี เพราะ พ่อแม่เป็นผู้ดี เปีย หะเรี้ย เพราะ พ่อแม่เป็นโจร แต่ทั้งนี้ก็อาจจะว่าคนเขียนบทไม่ได้ เนื่องแก่นของเรื่องตั้งแต่ครั้งแรกมันเป็นมาอย่างนั้น คนเขียนบทเลยเพิ่มน้ำหนักไปอีกว่า ตัว เปีย (หรือที่ตีความใหม่ที่จี๊ดใจชั้นในเวอร์ชั้นนี้ คือ "ซีเปีย" การมีชื่อเก๋ๆ แปลกๆ ตามสมัยนิยม) ที่เป็นคนแบบนี้เพราะนางเป็น ไบโพลาร์ และเรื่องนี้ก็ให้ความรู้ได้ดีเกี่ยวกับเรื่องไบโพลาร์ (อย่างน้อยก็ต่อยอดจากข่าวเม้าท์นายกที่เรามีพื้นฐานมาอีกทอดหนึ่ง) รวมถึง เรื่องเงื่อนไขด้านจริยธรรมเกี่ยวกับ DNA ที่เราไม่สามารถจับใครตรวจได้ง่ายๆ แม้ว่าจะขโมยเส้นผม หรือ เนื้อเยื่ออื่นๆ มาได้ (นี่ ละครเรื่องอื่นควรดูไว้เลยนะ) จากนั้นเมื่อทั้งคู่เติบใหญ่ น้าเย็นก็หวนกลับเข้าบ้านอนุรักษ์ธานีอีกครั้ง เพื่อแก้แค้น โดยเอาเปีย ไปแทนน้อยลูกสาวที่แท้จริง เพราะฤทธิ์เดชของเปีย ที่น่าจะสาแก่ใจความแค้นสุมอกมา 18 ปี ว่า ลูกผู้ดีก็มีสันดานเสียได้ (เพราะน้าเย็นเจ็บใจที่ตัวเองเป็นแค่สาวบ้านนอกคอกนา ไม่คู่ควรกับลูกชายบ้านผู้ดี)

เปีย - เวอร์ชั่นนี้ เล่นได้ดีมาก ด้วยหน้าตา ที่ทำให้คนดูเชื่อว่า นางเป็น สกร๊อยไอด้อน เป็น Sexy Sepia คนเขียนบท เขียนให้เปียทำตัวต่างๆ แบบสกร๊อยทำ เหมือนนางเป็นสกร๊อยเก่ายังไงไม่รู้ คือดูแล้วเชื่อว่านางนี่ล่ะ คือ ซีเปีย (นี่ไม่รวมเสียงดนตรีรถบั๊มประกอบวีรกรรมของนางทุกครั้ง) กลัวเหลือเกินว่าเรื่องหน้าถ้านางเล่นบทนางเอกตามพิมนิยม แล้วชั้นจะไม่เชื่อ ที่สำคัญ สิ่งที่นางสอบผ่าน คือ นางเบ้ปากได้ใจจริงๆ ถือว่าสอบผ่าน

น้อย - นี่ก็อีกคนมาทำคะแนนตีตื้นในใกล้จบ จนแฟนคลับซีเปียอย่างชั้น ต้องมาเป็นแฟนคลับนาง อย่างที่รู้กัน ว่า ฉันเกลียดบทชะนีคนดีมากกก แต่บทน้อย มันคือ บทเดียวกับ ออโรร่า ใน มาเลซิเฟนท์ อย่างที่พูดย้ำๆ ซ้ำๆ ว่า บทน้อย ของ ยุ้ย จี คือ คนโง่ คนไม่-ปลา แต่น้อย 2014 นางเป็นคนดี คนดีที่มีมิติ นางกล้าสู้อีเปีย เมื่อจวนตัว หรือ เห็นความก้าวร้าวของเปียที่เกินไป ไม่ว่าจะเป็น ทีนถีบ หรือ จิกหัวตบ เมื่อเห็น เปียทำร้ายวณี (ที่ตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นแม่บังเกิดเกล้า) ซึ่งมันถึงจริงๆ นะ ถ้าเป็นคนดีในเรื่องอื่น อาจจะยืนดูและร้องห้ามอย่างเดียว หรือ เมื่อคืน ที่ เปียเริ่มอาการหนัก จิกหัวน้าเย็นผู้ซึ่งเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กให้กราบเท้า "กราบทีนกูสิอิเย็น" คือ อิเปียบ้าแล้ว น้อยจึงจัดการสั่งสอนด้วยการสาดข้าวต้มร้อน แล้วจิกหัวตบ ก่อนจะทีนถีบตกบันได ก่อนจะคว้าด้ามเสียมขึ้นมา ขู่ให้หยุดความก้าวร้าวทุกอย่าง และบอกว่า ที่ ตัวเองยอมมาตลอด ไม่ได้โง่หรอกนะ แต่เมื่อก่อนที่โตมาด้วยกัน เปียไม่ใช่คนแบบนี้ และน้อยก็รักเปีย ไม่อยากมีเรื่อง ไม่อยากให้คนอื่นไม่สบายใจ โอ๊ยยยย คือ ฟังจากการเล่าของฉันมันไม่มีมิติเท่าไหร่ ต้องดูเองอ่ะ นี่ นอกจากที่ ซีเปียเล่นดีแล้ว น้อย ที่ รับบท นาว ทิสานาฎ ถือว่า สอบผ่านในระดับ 7.5 เลยทีเดียวที่สามารถทำให้ฉันมีอารมณ์ร่วมได้

ก่อนจะยาวไปมากกว่านี้ นับถือน้ำใจคะ ที่ อ่านจบ ปิดท้ายที่ตัวสำคัญอีกคน คือ น้าเย็น ที่ รับบทโดย หยก ธันยกานต์ วัย 28 ปี ที่หลายคนมองว่าไม่เหมาะสมที่จะรับบทน้า (ในขณะเดียวกันในเวอร์ชั่นที่แล้ว ที่ ป้าหมวย สุภาภรณ์ รับบทน้าเย็น ก็อายุ เพียง 29 ปี) ซึ่งต้องเรียกได้ว่า ตัวหยกเองมีพัฒนาการเรื่อยๆตามบท ซึ่ง ตอนใกล้จบ ก็ถือว่า นางเป็นน้าเย็นที่สมบูรณ์ นางเป็นน้าเย็นที่เคียดแค้น แต่ดูไม่โรคจิตเท่าป้าหมวย และที่ชอบคือ ตอนที่นางคิดได้ ไม่ใช่มาจากเหตุการณ์เล็กๆ เพียงแค่สั้นๆ เหมือนที่ละครแนวนี้ชอบเป็นกัน (เช่น อีคุณแม่เวียงแก้ว) แต่นางเห็นผลของการกระทำที่มาจากการเผาคนอื่นด้วยความพยาบาท ว่า มันสะท้อนคืนมาที่นางยังไง ทำให้นางมีสติ และเห็นการเอาใจใส่ ความรัก ที่ ลูกศัตรู อย่าง "น้อย" มอบให้ ทำให้นางคิดได้ และหยุดที่จะล้างแค้นให้จบสิ้นลง (ดัง มาเลซิเฟนท์ เวอร์ชั่น ดาราวีดีโอ) เพราะคมพยาบาท สุดท้ายก็ได้หวนมาบาดนางให้เจ็บทุรนทุรายเหมือนกัน คือ นางเปิดตัวด้วยความแค้น และจบชีวิตลงด้วยความประทับใจ ไม่ให้คนด่าไล่หลัง

และ ที่สำคัญ ในช่วงที่นางคิดได้ นางจะตักเตือน ซีเปีย ว่าไม่ให้ประพฤติผิด แต่ ก็จะถูกซีเปีย ย้อนกลับเสมอว่า "แล้วตัวน้าเย็นล่ะ ทำตัวดีแล้วหรอ ถึงได้มาสอนคนอื่น ตัวเองก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่หรอกนะ" .... ขนาดละครยังทำให้เห็นคะว่า ทุกคนรู้ผิดชอบชั่วดี แต่คนที่กล้าพอที่จะสั่งสอนใคร ต้องมั่นใจนะคะ ว่า ดีจริงๆ

ที่เขียนมาทั้งหมด ก็พอจะการันตีได้นะคะ ว่า คมพยาบาท เวอร์ชั่นนี้ ดีและตราตรึงจริงๆ และอย่าทำให้ความไว้ใจถูกทำลายค่ะ เพราะเมื่อนั้น น้าเย็นจะถือกำเนิดอยู่ใกล้ๆตัวคุณ

บทรีวีวจาก ปลั๊กไฟฟีบี้

ปล. ขุ่นพี่ปลั๊กไฟฟีบี้ ผู้ชำชอง สันทัดละครไทย ได้อนุญาตให้เจ้าของล็อกอิน เด็กภูเขาใส่กางเกงเล นำมาเผยแพร่ต่อในพันทิปเรียบร้อยแล้ว - ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ