คือเราเคยมีแฟนแบบรักทางไกล ประมาณว่า อยู่คนละภาคเลย แล้วก็เลิกรากันไปด้วยดี ไม่มีปัญหาคาใจกัน
แต่... ช่วงอาทิตย์ที่แล้ว อยู่ๆก็นึกถึงขึ้นมา เลยไปหา FB แต่ไม่กล้าแอดเฟรนไปค่ะ เลยแอดเพื่อนเค้าแทน = =
แล้วทำเป็นทักไปว่าแบบ รู้จักคนนี้มั้ย? แล้วเราก็ส่งหน้าจอที่แคปเจอร์หน้าเฟสแฟนเก่าเราไปค่ะ เพื่อนเค้าก็บอกรู้จัก
เราก็ไม่เนียนหรอก เลยแบบ มีไลน์มั้ย พอดีมีเรื่องจะคุย แต่ทำเบอร์หายไปแล้ว ติดต่อไม่ได้ แถจนสีข้างถลอก
จนเพื่อนเค้าให้เบอร์เรามาค่ะ เป็นเบอร์เดิมแหละ เราจำเลขลงท้ายได้ เราก็แกล้งเนียนส่งข้อความไปคุย ทักไป เค้าก็จำเราได้นะ
คุยไปคุยมา เนียนไปขอไลน์เค้า เค้าก็ให้ไอดีมานะ ก็คุยกันแต่ว่าไม่ได้คุยเยอะแยะไรมากมาย ถามสารทุกข์สุขดิบ
.
.
.
เราเข้าใจนะว่าทำแบบนี้มันน่าเกลียด เราเองมีแฟนที่ดีกับเราอยู่แล้ว(บางทีอาจไม่ดีบ้าง==) แต่ใจนึงคือนึกออกมั้ย อารมณ์แบบ
คนมันคิดถึง นึกถึง ขาดการติดต่อไป3-4ปี ไม่รู้ข่าวคราวเลย เป็นตายร้ายดียังไง แต่เราแอบถามมา เค้ายังไม่มีใครตั้งแต่เลิกกับเราเลย
พอเราได้กลับไปคุย moment เก่าๆมันก็กลับมา ความรู้สึกแบบที่เคยรู้สึก เค้ายังเหมือนเดิมเลย ดีกับเราเหมือนเดิม แต่เรามีแฟนแล้ว
เราคงไม่เลิกกับแฟนไปหาเค้าแน่ๆ แต่บอกตามตรง เคยเสียดายเหมือนกัน ถ้าวันนั้นเราอดทนอีกนิด เราอาจจะไม่ต้องเลิกกันก็ได้
เรามักจะถามเค้าเสมอว่า ทำไมไม่ใส่ใจเวลาเราอยู่ข้างๆเค้า เค้าก็ตอบว่า แล้วรู้หรอว่าไม่ใส่ใจ แต่ละคนย่อมมีนิยามคำว่าใส่ใจที่แตกต่างกันออกไป
เพราะยังงี้แหละ เราจึงอยู่กับเค้าไม่ได้ ไม่แสดงออกอะไรเลย ไม่บอกรัก ไม่อะไรทั้งนั้น สุดท้ายนี้ การสนทนาระหว่างเรากับเค้า ก็คงเป็นได้แค่พี่น้อง
ที่ห่วงใยกันแหละมั้ง ถึงเราจะคิดว่าเค้ายังเหมือนเดิม แต่จริงๆแล้วเค้าอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้
แล้วมีใครเคยกลับไปคุยกับแฟนเก่า แล้วรู้สึกสปาร์คกันบ้างคะ มาเล่าหน่อยน้า
แลกเปลี่ยนความคิดกัน
ใครเคยกลับไปสปาร์คกับแฟนเก่าบ้างคะ ?
แต่... ช่วงอาทิตย์ที่แล้ว อยู่ๆก็นึกถึงขึ้นมา เลยไปหา FB แต่ไม่กล้าแอดเฟรนไปค่ะ เลยแอดเพื่อนเค้าแทน = =
แล้วทำเป็นทักไปว่าแบบ รู้จักคนนี้มั้ย? แล้วเราก็ส่งหน้าจอที่แคปเจอร์หน้าเฟสแฟนเก่าเราไปค่ะ เพื่อนเค้าก็บอกรู้จัก
เราก็ไม่เนียนหรอก เลยแบบ มีไลน์มั้ย พอดีมีเรื่องจะคุย แต่ทำเบอร์หายไปแล้ว ติดต่อไม่ได้ แถจนสีข้างถลอก
จนเพื่อนเค้าให้เบอร์เรามาค่ะ เป็นเบอร์เดิมแหละ เราจำเลขลงท้ายได้ เราก็แกล้งเนียนส่งข้อความไปคุย ทักไป เค้าก็จำเราได้นะ
คุยไปคุยมา เนียนไปขอไลน์เค้า เค้าก็ให้ไอดีมานะ ก็คุยกันแต่ว่าไม่ได้คุยเยอะแยะไรมากมาย ถามสารทุกข์สุขดิบ
.
.
.
เราเข้าใจนะว่าทำแบบนี้มันน่าเกลียด เราเองมีแฟนที่ดีกับเราอยู่แล้ว(บางทีอาจไม่ดีบ้าง==) แต่ใจนึงคือนึกออกมั้ย อารมณ์แบบ
คนมันคิดถึง นึกถึง ขาดการติดต่อไป3-4ปี ไม่รู้ข่าวคราวเลย เป็นตายร้ายดียังไง แต่เราแอบถามมา เค้ายังไม่มีใครตั้งแต่เลิกกับเราเลย
พอเราได้กลับไปคุย moment เก่าๆมันก็กลับมา ความรู้สึกแบบที่เคยรู้สึก เค้ายังเหมือนเดิมเลย ดีกับเราเหมือนเดิม แต่เรามีแฟนแล้ว
เราคงไม่เลิกกับแฟนไปหาเค้าแน่ๆ แต่บอกตามตรง เคยเสียดายเหมือนกัน ถ้าวันนั้นเราอดทนอีกนิด เราอาจจะไม่ต้องเลิกกันก็ได้
เรามักจะถามเค้าเสมอว่า ทำไมไม่ใส่ใจเวลาเราอยู่ข้างๆเค้า เค้าก็ตอบว่า แล้วรู้หรอว่าไม่ใส่ใจ แต่ละคนย่อมมีนิยามคำว่าใส่ใจที่แตกต่างกันออกไป
เพราะยังงี้แหละ เราจึงอยู่กับเค้าไม่ได้ ไม่แสดงออกอะไรเลย ไม่บอกรัก ไม่อะไรทั้งนั้น สุดท้ายนี้ การสนทนาระหว่างเรากับเค้า ก็คงเป็นได้แค่พี่น้อง
ที่ห่วงใยกันแหละมั้ง ถึงเราจะคิดว่าเค้ายังเหมือนเดิม แต่จริงๆแล้วเค้าอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้
แล้วมีใครเคยกลับไปคุยกับแฟนเก่า แล้วรู้สึกสปาร์คกันบ้างคะ มาเล่าหน่อยน้า