ตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังเป็นเเบบนั้น. รู้สึก ขี้เกียจเจอ สังคมใหม่ๆ
ขี้เกียจปรับตัว รู้สึกประหม่า เวลาต้องเจอกับสังคมใหม่ๆ รู้สึกมั่นใจกว่า เวลาอยู่คนเดียว
ชอบเจอเพื่อนเก่าๆมากกว่า รู้สึกสบายใจ บางทีพักนี้ใครทำอะไร พูดอะไร ไม่เข้าหู หรือมาเเซว
อะไรที่เราไม่ชอบ เราจะหงุดหงิด บางทีก็เเสดงความไม่พอใจออกมา
ไม่ชอบให้ตัวเองเป็นเเบบนี้เลยค่ะ.
เลิกงาน เดินกลับบ้าน ถึงบ้าน ก็เป็นวังวนเดิมๆ ที่รู้สึกเหงาๆ
เเฟนไม่มี เพราะเคยอกหักมาเยอะ รู้สึก หมดศรัทธาไปหมดเเล้ว
เสา-ทิตย์ บางทีว่างๆ ก็ไปเดินเล่นคนเดียว จะชวนเพื่อน ก็ไม่ว่างบ้าง ขี้เกียจบ้าง เดินคนเดียวก็สบายดี
บางเสาร์- อาทิตย์ ก็ทำงานฟรีเเลนส์ ก็รู้สึก เราทำงานเยอะไปปะวะ ไม่มีเเรงบันดาลใจเลย เเต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงิน
จริงๆลึกๆ้างในมันก็เหงามากก. เเต่ก็ขี้เกียจจะไปเจอใคร คุยกับใคร นี่เราเป็นอะไรไปคะ ไม่เข้าใจตัวเองงงง
คนที่แปลกเเยกสังคม ขี้เกียจเข้าสังคม เหงามั้ยคะ
ขี้เกียจปรับตัว รู้สึกประหม่า เวลาต้องเจอกับสังคมใหม่ๆ รู้สึกมั่นใจกว่า เวลาอยู่คนเดียว
ชอบเจอเพื่อนเก่าๆมากกว่า รู้สึกสบายใจ บางทีพักนี้ใครทำอะไร พูดอะไร ไม่เข้าหู หรือมาเเซว
อะไรที่เราไม่ชอบ เราจะหงุดหงิด บางทีก็เเสดงความไม่พอใจออกมา
ไม่ชอบให้ตัวเองเป็นเเบบนี้เลยค่ะ.
เลิกงาน เดินกลับบ้าน ถึงบ้าน ก็เป็นวังวนเดิมๆ ที่รู้สึกเหงาๆ
เเฟนไม่มี เพราะเคยอกหักมาเยอะ รู้สึก หมดศรัทธาไปหมดเเล้ว
เสา-ทิตย์ บางทีว่างๆ ก็ไปเดินเล่นคนเดียว จะชวนเพื่อน ก็ไม่ว่างบ้าง ขี้เกียจบ้าง เดินคนเดียวก็สบายดี
บางเสาร์- อาทิตย์ ก็ทำงานฟรีเเลนส์ ก็รู้สึก เราทำงานเยอะไปปะวะ ไม่มีเเรงบันดาลใจเลย เเต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงิน
จริงๆลึกๆ้างในมันก็เหงามากก. เเต่ก็ขี้เกียจจะไปเจอใคร คุยกับใคร นี่เราเป็นอะไรไปคะ ไม่เข้าใจตัวเองงงง