ตั้งแต่เด็กแต่เล็กมาแฟนเราติดคอมพิวเตอร์มาก บ้ามาก ติดเกมสุดๆ จนมีลูกมีเมียละยังไม่เพลาๆลงบ้าง แรกๆก็เห็นใจนะทำงานคนเดียวเหนื่อยๆคงอยาก relax บ้างก็ เออๆออๆ ช่างปะไร

แต่มันเริ่มไม่ใช่ละไง กลับถึงบ้านอาบน้ำกินข้าวเสร็จก็งุ้งงิ้งๆกับลูกพอเป็นพิธี เพราะกว่าจะกลับถึงบ้านก็ใกล้เวลานอนของลูกพอดี พอลูกง่วงนางก็ไปละ แปบเดียวสั้นๆ ง่ายๆคือไม่สนใจครอบครัวเท่าที่ควรอ่ะ วันหยุดมานางจัดเต็มนั่งเล่นมันเช้ายันดึก ไม่ง่วงไม่นอน

คือชีวิตคนเรามีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะป่ะ พอบ่น "เล่นอยู่ได้ทั้งวัน ทำไมไม่ไปทำอย่างอื่นบ้าง ใจคอจะไม่สนใจกันบ้างหรือไง" นางสวนทันที

"จะให้ไปทำไร นอนเหรอ รำคาญ บ่นอยู่ได้ อะไรนักหนา" ทำหน้าไม่พอใจ แล้วก็เล่นต่อ

คือถ้าคุณโสดนะ เราจะไม่ยุ่งกับคุณเลย ถ้าเราไม่มีลูกกับคุณนะ เราจะเซย์กู๊ดบายเปิดทางให้ทันทีเลย นี่ไม่รวมเรื่องอื่นๆที่เค้าทำ ทำเหมือนตัวเองโสด ใช้ชีวิตแบบไม่สนใจลูกเมีย เราเคยมาตั้งกระทู้แนวๆนี้นะ ก็มีคนให้กำลังใจ เชียร์ให้หาพ่อใหม่ให้ลูก แต่ความเป็นจริงมันยากนะคุณ เราอดทนคิดถึงข้อดีอันน้อยนิดที่เค้ามีมาตลอด บางครั้งก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่บ้างเพื่อความสบายใจ แต่มันก็มีมาให้ปวดหัวใหม่ทุกวัน

เบื่อมาก ผัวติดเกม

ขอบคุณที่รับฟังค่ะ