ความรักในแชท ผ่านอินเตอร์เน็ต จนมาสู่การโทรคุยกัน ตอนนี้ก็เกือบ 7 เดือนแล้ว เราอายุ 23 เพิ่งมีแฟนคนแรก เขาอายุ 27 เรายังไม่เคยได้เจอกัน จนใครๆ มักถามว่า "แบบนี้เรียกแฟนได้แล้วเหรอ?" ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรจริงจังแต่เราก็รักเขาไปแล้ว และเราเป็นคนที่รักใครแล้วจะไม่คบคนอื่นเผื่อเลือกหรือมองใครเลย เหมือนตัดโอกาสตัวเองให้กับความรักที่ไม่รู้ว่าจะสมหวังจริงๆ หรือเปล่า
เขาไม่ค่อยโทรหาเราหรอก แต่ถ้าโทรมาเราก็จะตัดสายแล้วเป็นคนโทรกลับเอง (เราใช้โปรวันละบาท) เขาเป็นคนที่พูดเพราะ จะเรียกตัวเองว่าผม และมีครับลงท้ายเสมอ เขาไม่เคยพูดคำหยาบคายแม้จะโกรธเรามากแค่ไหน (ตอนนั้นเราไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ) เราไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ มีแต่งอนบ้างนิดหน่อยไม่ทันข้ามวันก็จะหาย เขาใส่ใจเราผ่านทางโทรศัพท์ทำให้เรารู้สึกเหมือนเราเป็นคนสำคัญ เขาบอกว่าเขาขาดเราไม่ได้ เขาขอเราแค่อย่างเดียวว่าอย่าขาดการติดต่อ แม้เราจะมีแฟนใหม่เขาก็ยอมเ็ป็นรอง (แต่เราทำไม่ได้หรอกที่จะคบใคร 2 คน)
จนกระทั่งเราเรียนจบ ทำงานได้เดือนกว่าแล้วตอนนี้ เราคุยกันน้อยลง เพราะเราทำงานต้องตื่นตี 5 กลับทุ่มครึ่งทุกวันจันทร์ - เสาร์ แม้ไม่ได้คุยบ่อยๆ แต่เราก็อยากได้ยินเสียงเขาก็ยังดี แต่ช่วงนี้โทรไปเขาก็ไม่ว่างเลย เราคุยกัน 3-4 ประโยคได้ วันนั้นเขาก็บอกว่าที่บ้านมีบุญเบิกบ้าน (ประเพณีอีสานเราไม่ค่อยรู้เท่าไหร่) วันนั้นก็ไปงานศพเพื่อนพ่อ วันนั้นลุงเขาไม่สบาย วันนี้เขาไปช่วยแม่เก็บกวาดบ้าน(เหมือนนานๆ ครั้งจะทำความสะอาดครั้งใหญ่)
เรามาทำงาน เพิ่งจบใหม่ อยู่คนเดียว รู้สึกเหงามากๆ ทั้งที่อยากได้กำลังใจจากเขาแต่เขากลับไม่ว่างเลย คุยกันได้ไม่กี่คำเขาก็จะหลับคาโทรศัพท์ (เขาหลับง่ายมาก แต่เราก็ชอบนอนฟังเสียงหายใจเขาตอนหลับ) จนหลังๆ เขาบอกว่าตื่นขึ้นมาสายสมอทอร์คพันคอ 555+ เราเลยต้องเรียกให้เขาวางก่อนหลังจากที่เขาเคลิ้มหลับไปทุกที
เขาอยู่อุดร ตอนนี้เรามาทำงานที่ระยอง(เดิมเราอยู่เชียงใหม่) ไม่มีทีท่าว่าจะได้เจอกัน เราไม่รู้ว่าควรคุยต่อไปไหม ในเมื่อเราไม่เห็นความหวังเลยว่าจะเจอกัน เขาบอกว่าเขาไม่สัญญานะ เพราะเขาไม่อยากผิดคำพูดเวลาทำไม่ได้ขึ้นมาก็จะโกรธกัน เราเลยแต่รอเขา รอโดยไม่มองใคร ใครเข้ามาเราก็ปฏิเสธหมด เพื่อรอเขาคนเดียว เราควรจะรอต่อไปไหม? ตอนนี้เราทั้งเหงาและอยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ เพราะเรามาทำงานไกลบ้าน แต่เราเลือกคบใครไม่ได้เพราะเรารอแต่ 'เขา' คนเดียว...
ขออภัยที่อาจยาวไปหน่อย แต่เราอยากระบาย + อยากได้คำแนะนำจริงๆ ค่ะ
ความรักที่ไม่น่าจริงจัง แต่จริงจังไปแล้ว จะทำยังไง?
เขาไม่ค่อยโทรหาเราหรอก แต่ถ้าโทรมาเราก็จะตัดสายแล้วเป็นคนโทรกลับเอง (เราใช้โปรวันละบาท) เขาเป็นคนที่พูดเพราะ จะเรียกตัวเองว่าผม และมีครับลงท้ายเสมอ เขาไม่เคยพูดคำหยาบคายแม้จะโกรธเรามากแค่ไหน (ตอนนั้นเราไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ) เราไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ มีแต่งอนบ้างนิดหน่อยไม่ทันข้ามวันก็จะหาย เขาใส่ใจเราผ่านทางโทรศัพท์ทำให้เรารู้สึกเหมือนเราเป็นคนสำคัญ เขาบอกว่าเขาขาดเราไม่ได้ เขาขอเราแค่อย่างเดียวว่าอย่าขาดการติดต่อ แม้เราจะมีแฟนใหม่เขาก็ยอมเ็ป็นรอง (แต่เราทำไม่ได้หรอกที่จะคบใคร 2 คน)
จนกระทั่งเราเรียนจบ ทำงานได้เดือนกว่าแล้วตอนนี้ เราคุยกันน้อยลง เพราะเราทำงานต้องตื่นตี 5 กลับทุ่มครึ่งทุกวันจันทร์ - เสาร์ แม้ไม่ได้คุยบ่อยๆ แต่เราก็อยากได้ยินเสียงเขาก็ยังดี แต่ช่วงนี้โทรไปเขาก็ไม่ว่างเลย เราคุยกัน 3-4 ประโยคได้ วันนั้นเขาก็บอกว่าที่บ้านมีบุญเบิกบ้าน (ประเพณีอีสานเราไม่ค่อยรู้เท่าไหร่) วันนั้นก็ไปงานศพเพื่อนพ่อ วันนั้นลุงเขาไม่สบาย วันนี้เขาไปช่วยแม่เก็บกวาดบ้าน(เหมือนนานๆ ครั้งจะทำความสะอาดครั้งใหญ่)
เรามาทำงาน เพิ่งจบใหม่ อยู่คนเดียว รู้สึกเหงามากๆ ทั้งที่อยากได้กำลังใจจากเขาแต่เขากลับไม่ว่างเลย คุยกันได้ไม่กี่คำเขาก็จะหลับคาโทรศัพท์ (เขาหลับง่ายมาก แต่เราก็ชอบนอนฟังเสียงหายใจเขาตอนหลับ) จนหลังๆ เขาบอกว่าตื่นขึ้นมาสายสมอทอร์คพันคอ 555+ เราเลยต้องเรียกให้เขาวางก่อนหลังจากที่เขาเคลิ้มหลับไปทุกที
เขาอยู่อุดร ตอนนี้เรามาทำงานที่ระยอง(เดิมเราอยู่เชียงใหม่) ไม่มีทีท่าว่าจะได้เจอกัน เราไม่รู้ว่าควรคุยต่อไปไหม ในเมื่อเราไม่เห็นความหวังเลยว่าจะเจอกัน เขาบอกว่าเขาไม่สัญญานะ เพราะเขาไม่อยากผิดคำพูดเวลาทำไม่ได้ขึ้นมาก็จะโกรธกัน เราเลยแต่รอเขา รอโดยไม่มองใคร ใครเข้ามาเราก็ปฏิเสธหมด เพื่อรอเขาคนเดียว เราควรจะรอต่อไปไหม? ตอนนี้เราทั้งเหงาและอยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ เพราะเรามาทำงานไกลบ้าน แต่เราเลือกคบใครไม่ได้เพราะเรารอแต่ 'เขา' คนเดียว...
ขออภัยที่อาจยาวไปหน่อย แต่เราอยากระบาย + อยากได้คำแนะนำจริงๆ ค่ะ