ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องตัวเองก่อนนะค้ะ
เราเปนนักศึกษาอยุ่มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งในกทม. ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ19ปี ไม่เคยมีแฟนหรือมีคนมาจีบเลย จนอายุย่างจะเข้า20ปี ได้มารุ้จักกับผชคนนึงอายุ29ปี ทำงานอยู่บริษัทเอกชนชื่อดังของเทืองไทย เท่าที่ทราบ เงินเดือนค่อนค้างสูง เค้ามีรถ มีคอนโดอยุ่ตจว.ในจ.ที่เค้าทำงาน
เค้าเข้ามาจีบเราค่ะ ตามสเต้ปโดยการขอไลน์ ขอเบอร์ โทรหาทุกๆคืน และชวนไปเที่ยว เค้าบอกเค้าใช้ไอโฟน5เปนเบอร์ของทางบริษัท แต่พอไปเที่ยวด้วยกัน ที่แรกที่เราไปกันคือเสม้ด 2วัน1คืน เราก้ขอโทรศัพเค้า จะไว้ถ่ายรุปเล่น เค้าบอกเคาอยากใช้เวลาอยุ่กับเรา โดยไม่มีเรื่องงานมาเกี่ยวข้อง เลยไม่ได้เอาไอโฟนมา มีก้แต่เครื่องโนเกียธรรมดาๆ ก้โอเค เชื่อค่ะ ณตอนนั้นแค่รุ้สึกดีนะค้ะ เพราะการกระทำเค้าตั้งแต่เข้ามาในชีวิตเรา ดูเปนคนสุภาพ น่ารัก ตามใจ สั่งสอน สปอร์ต อบอุ่น สามารถฟังเรื่องเราได้เปนชม.ๆ เข้าใจปัญหาทางบ้านเราทุกอย่าง นิสัยแบบนี้สเป้คของผญหลายๆคนเลยค่ะ เราจึงยอมไปเสม้ดกับเค้า แล้วคืนแรกที่ไปเที่ยวด้วยกันก้ผ่านไปอย่างประทับใจ เค้าดูแลเราเสมือนเจ้าหญิง ปรนนิบัติเราทุกๆอย่าง เอาใจทุกสิ่ง จะนอนหาดไหน ราคาห้องเท่าไหร่ กินอะไรไม่อั้น แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยนะค้ะ
จากที่รุ้สึกดี ก้กลายเปนความรุ้สึกชอบ หลังจากคืนนั้นผ่านไปไม่นาน เค้าก้ทำไดอารี่เล่มเล้กๆทำมือบันทึกเรื่องราวที่ไปเที่ยวเสม้ดด้วยกันมาให้ พร้อมบอกว่าเค้าต้องไปทำงานเมืองนอกในเดือนหน้า ไปเปนระยะเวลา2ปี ตอนนั้นเราใจหายอย่างบอกไม่ถูก เราร้องไห้ละบอกเต้าไปว่าไปเถอะ เพื่อหน้าที่การงาน และเราก้แยกย้ายกลับ โดยเค้าก้โทรหาระหว่างเค้าขับรถเสมอ เราจึงตัดสินใจบอกว่า เราเริ่มรุ้สึกเหมือนตัวเองมีความรัก ก้ตอนที่เค้าบอกต้องไปเมืองนอกนี่แหละ เค้าดูตื่นเต้น และรุ้สึกดีที่ได้ยินคำนี้จากปากเรานั้ะ
และวันเวลาก้ค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์ของเราที่ดำเนินไปอย่างรวดเร้ว เค้าทำให้เรารักเค้าจิงๆอย่างหมดกัอนของหัวใจ เราติดเค้ามากจนหลายครั้งเพื่อนต้องเตือน ช่วงนั้นเรามีกิจกรรมรับน้องของคณะ เค้าก้ไปร้บ ไปส่งเราเอง ไม่ให้เราไปกับทางคณะ เราจึงได้มีโอกาศไปที่คอนโดเค้า และคืนนั้น เค้าก้ขอเราคบ เค้าบอกเราว่า เค้ารักเรามาก เค้าขอเลื่อนบริษัทเปนไปทำงานเดือนหน้า เพราะฉะนั้น1เดือนหลังจากนี้ขอให้เราและเค้ามีแต่ความสุข ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เค้าจะอยุ่ข้างๆเราเสมอ เราก้ตัวลอยสิค้ะ ว่าไงว่ากัน รักซะขนาดนี้แล้ว เราก้ยอมตกเปนของๆเค้า ให้เค้ามาเปนผชคนแรกในชีวิต
หลงัจากคืนนั้น ทุกวันผ่านไปมีแต่ความสุข เค้าจะกลับกรุงเทพที่บ้านเฉพาะเสาร์อาทิตย์ เราก้มีไปหาวันธรรมดาบ้างหลังเลิกเรียน ไม่ก้เค้าเข้ามาหาที่กรุงเทพ แต่ทุกๆครั้งเคาจะซื้อขนมที่เราชอบมาแขวนไว้ให้ที่หน้าบ้านเสมอๆ เค้ามอบความรุ้สึกอิ้มใจให้เราตลอดเวลา เค้าทำให้เรารุ้สึกเหมือนเปนผู้หญืงที่โชคดีที่สุดในโลกคนนึง โลกนี้มีแต่เราจิงๆค่ะ (อาจอ่านละดูอยากอ้วก แต่มันเปนความรุ้สึกจิงๆณตอนนั้น)จนมาถึงวันเกิดเรา เค้าก้มาเซอร์ไพร์ซหน้าบ้านเราตอนเที่ยงคืนพอดี เอาเค้กมาให้เราเป่า พาเราไปนั่งรถเล่น ความสุขล้นหัวใจจิงๆ จนแม่เราเริ่มคิดว่าเค้าเปนคนดี จึงชวนเค้ามากินข้าว แต่เค้าปฏิเสธแล้วบอกว่างานเยอะ
แรกๆเพื่อนเราไม่ค่อยชอบขี้หน้าเค้าเท่าไหร่เพราะเห้นว่าเราติดเค้าเกินไป แต่หลังๆที่เค้ามารอเรามหาลัย เพื่อรับกลับบ้าน เค้าก้มักจะรับเพื่อน้เราไปส่งถึงหอเพื่อนด้วย เลี้ยงข้าวเพื่อนๆ หรือเวลาเพื่อนเดือดร้อน เค้าก้มักจะเข้ามาช่วยเสมอ จนเปนที่ยอมรับ และเพื่อนเราก้เริ่มอิจฉาในความโชคดีของเราแล้วล่ะ
จนถึง5วันก่อนถึงกำหนดบิน เค้าไม่ให้เราไปส่งที่สนามบิน ละบอกว่าเค้าไม่ชอบการจากลาที่มีน้ำตาที่สนามบิน มันเปนลางไม่ดี เราก้ยอมค่ะ เราจึงลาป่วยกับทางมหาลัย เพื่อเอาเวลาทั้งหมดให้กับเค้า 5วัน5คืน เราไปเที่ยวที่นั่น ที่นี่กันตลอด ใช้เวลาที่เหลืออยุ่อย่างคุ้มที่สุด และตกกลางตืนนั้น เค้าก้ไปส่งเราที้บ้านเพื่อน เราจึงมอบไดอารี่ที่เราตั้งใจจะให้เต้าไว้ดูต่างหน้าไป เรารวบรวมทุกอย่างทั้งแคปเจอร์ เพลงที่ส่งทั้งหมดตอนจีบกัน บันทึกลงในสมุดเล่มเดียว พร้อมบอกเค้าว่า พ่อกับแม่ของเค้า เด่วเราดูแลให้นะ เค้าพูดสวนกลับ ไม่เปนไร ทางบ้านเค้ามีปัญหากัน เค้าำม่อยากพูดถึง มันแย่ขนาดที่พี่สาวของเค้าต้องหาแฟนฝรั่งเพือส่งตัวเองหปอยุ่เมืองนอก เราเลยโอเค ไม่ถามเรื่องครอบครัวเค้าอีกเลย และเหตุผลนี้ก้เปน1ในเหจุผลที่เราขอให่เค้าพาไปบ้าน แล้วเค้าไม่พาไป เค้าบอกอีกว่า เต้าจะขายคอนโดทิ้งซะเพราะไม่ได้อยุ่หลายปี เราก้บอก เด่วเราช่วยจัดการให้มั้ย เค้าบอกไม่เปนไร เพื่อนเค้าที่ทำงานช่วยดูอยุ่ และเราก้ลงจากรถเค้าเข้าบ้านเพื่อนไป เค้าก้โทรหาตลอดทาง พรรณาพร่ำเพ้อกันทั้งคู่ถึงความรักที่มีให้กัน จนเค้าบินในเช้าวันรุ่งขึ้น
เราพิมไลน์คุยกันตลอดเวลา จนรุ้ว่าเค้าถึงตปท.อย่างปลอดภัยแล้ว หลังจากนั้นเราก้คุยกันปกติทุกๆวัน เค้าจะโทรไลน์มาหลังเลิกงาน คุยจนจะหลับกันไปข้างนึง แต่ไม่เคยเปิดกล้องนะค้ะ เค้าบอกเน้ดไม่ดี ทำทุกอย่างสม่ำเสมอ จะหายไปก้แค่2ชม.ที่เคาบอกต้องไปทำธุระส่วนตัว พวกอาบน้ำ เก้บของ กินข้าว อ่านรายงาน เวลานอกจากนั้นตั้งแต่เช้ายันหลับ เค้าอยุ่กับเราตลอดทางไลน์ จนวันนึง เราขอให้เค้าซื้อมือถือ เผื่อมีปัญหา เค้าบอก เค้าไม่ซื้อ หม่รุ้จะมีไปทำไม ไม่ได้ต้องติดต่อใคร ทางบ้านเค้า เด่วเค้าจะหาเวลาโทรไปเอง เราก้ปล่อยเค้าค่ะเรื่องแค่นี้ไม่เปนไร จะมีก้แค่ทุกๆวันศุกร์ที่เค้าจะบอกว่า เค้าต้องไปทำงานอีกเมืองนึง หาเน้ดใช้ยากมาก จะโผล้มาเสาร์กลางคืนบ้าง อาทิตย์เช้าบ้าง ถ้าเราพิทตอบไม่ทันใน5นาที ก้รอไปคุยอีกทีวันจันทร์เลยต่ะ
และเค้าก้ถามเราตลอดๆว่าวันเกิดที่ป่านมาอยากได้อะไร เค้าจะส่งจากเมืองนอกไปให้ เราก้นึกไม่ออก เลยต้องบอก เอาอะไรก้ได้ และวันนึงก้มีพัสดุจากจ.ที่เค้าทำงานส่งมา เปนตุ้กตาหมีตัวใหญ่กว่าคนจิงๆอีกค่ะ กล่องใหญ่มากๆ จ่าหน้าซองคนส่งเปนชื่อผญ ส่งถึงเรา เค้าบอก เค้าฝากน้องที่ทำงานซื้อละส่งมาให่ เราก้ปลื้มสิค้ะ ทางบ้านเราก้รุ้สึกว่าผชคนนี้ร้กเรา ดูแลเราดี โอเคเลย ผชเค้าก้ปลื้มกับทางบ้านเรามากอยุ่
จนระยะเวลาผ่านไป5เดือนหลังจากที่เค้าบินไปเมืองนอก ทุกอย่างดูปกติ เค้ายังน่ารักทั้งคำพูดคำจา การกระทำ สม่ำเสมอเสมอต้นเสมอปล่าย เราไม่เคยมะเลาะกันเลยซักครั้งเดียว จนมีอยุ่วันหนึ่งดคกพอสมควร เราบอกให้เค้าโทรไลน์มาหน่อย อย่ากคุยด้วยเค้าบอกเค้าเหนื่อย ขอนอนพักก่อน เราก้ไม่ยอม ง้องแง้ง งอแง เพราะถ้าเค้าหลับ ก้คือเช้าของอีกวันเลยกว่าจะได้คุย เค้าก้ว่าเราไม่เข้าใจเค้าเลย ทำไมเราดื้อแบบนี้ แล้วก้บอกเลิกเราค่ะ ตอนนั้นเรางงมากๆ คบมาตั้งค่อนปี มาบอกเลิกเรื่องแค่นี้หรอ
(ขออภัยถ้ามีที่พิมผิดเยอะ พิมสระผิดแล้วมันลบออกไม่ได้ ไม่รุ้ทำไม)
(ได้แต่คิดนะค้ะ เราก้แย่ ก้เลวเหมือนกัน ที่ทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉาน)
(ถ้าได้อ่านจนจบ อยากบอกขอโทษที่ผญอีก1รอบ พี่ไม่มีค.ผิดเลยในเรื่องนี้ เปนเพราะสันดานผชล้วนๆ)
ใครเลวกว่ากัน
เราเปนนักศึกษาอยุ่มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งในกทม. ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ19ปี ไม่เคยมีแฟนหรือมีคนมาจีบเลย จนอายุย่างจะเข้า20ปี ได้มารุ้จักกับผชคนนึงอายุ29ปี ทำงานอยู่บริษัทเอกชนชื่อดังของเทืองไทย เท่าที่ทราบ เงินเดือนค่อนค้างสูง เค้ามีรถ มีคอนโดอยุ่ตจว.ในจ.ที่เค้าทำงาน
เค้าเข้ามาจีบเราค่ะ ตามสเต้ปโดยการขอไลน์ ขอเบอร์ โทรหาทุกๆคืน และชวนไปเที่ยว เค้าบอกเค้าใช้ไอโฟน5เปนเบอร์ของทางบริษัท แต่พอไปเที่ยวด้วยกัน ที่แรกที่เราไปกันคือเสม้ด 2วัน1คืน เราก้ขอโทรศัพเค้า จะไว้ถ่ายรุปเล่น เค้าบอกเคาอยากใช้เวลาอยุ่กับเรา โดยไม่มีเรื่องงานมาเกี่ยวข้อง เลยไม่ได้เอาไอโฟนมา มีก้แต่เครื่องโนเกียธรรมดาๆ ก้โอเค เชื่อค่ะ ณตอนนั้นแค่รุ้สึกดีนะค้ะ เพราะการกระทำเค้าตั้งแต่เข้ามาในชีวิตเรา ดูเปนคนสุภาพ น่ารัก ตามใจ สั่งสอน สปอร์ต อบอุ่น สามารถฟังเรื่องเราได้เปนชม.ๆ เข้าใจปัญหาทางบ้านเราทุกอย่าง นิสัยแบบนี้สเป้คของผญหลายๆคนเลยค่ะ เราจึงยอมไปเสม้ดกับเค้า แล้วคืนแรกที่ไปเที่ยวด้วยกันก้ผ่านไปอย่างประทับใจ เค้าดูแลเราเสมือนเจ้าหญิง ปรนนิบัติเราทุกๆอย่าง เอาใจทุกสิ่ง จะนอนหาดไหน ราคาห้องเท่าไหร่ กินอะไรไม่อั้น แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยนะค้ะ
จากที่รุ้สึกดี ก้กลายเปนความรุ้สึกชอบ หลังจากคืนนั้นผ่านไปไม่นาน เค้าก้ทำไดอารี่เล่มเล้กๆทำมือบันทึกเรื่องราวที่ไปเที่ยวเสม้ดด้วยกันมาให้ พร้อมบอกว่าเค้าต้องไปทำงานเมืองนอกในเดือนหน้า ไปเปนระยะเวลา2ปี ตอนนั้นเราใจหายอย่างบอกไม่ถูก เราร้องไห้ละบอกเต้าไปว่าไปเถอะ เพื่อหน้าที่การงาน และเราก้แยกย้ายกลับ โดยเค้าก้โทรหาระหว่างเค้าขับรถเสมอ เราจึงตัดสินใจบอกว่า เราเริ่มรุ้สึกเหมือนตัวเองมีความรัก ก้ตอนที่เค้าบอกต้องไปเมืองนอกนี่แหละ เค้าดูตื่นเต้น และรุ้สึกดีที่ได้ยินคำนี้จากปากเรานั้ะ
และวันเวลาก้ค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์ของเราที่ดำเนินไปอย่างรวดเร้ว เค้าทำให้เรารักเค้าจิงๆอย่างหมดกัอนของหัวใจ เราติดเค้ามากจนหลายครั้งเพื่อนต้องเตือน ช่วงนั้นเรามีกิจกรรมรับน้องของคณะ เค้าก้ไปร้บ ไปส่งเราเอง ไม่ให้เราไปกับทางคณะ เราจึงได้มีโอกาศไปที่คอนโดเค้า และคืนนั้น เค้าก้ขอเราคบ เค้าบอกเราว่า เค้ารักเรามาก เค้าขอเลื่อนบริษัทเปนไปทำงานเดือนหน้า เพราะฉะนั้น1เดือนหลังจากนี้ขอให้เราและเค้ามีแต่ความสุข ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เค้าจะอยุ่ข้างๆเราเสมอ เราก้ตัวลอยสิค้ะ ว่าไงว่ากัน รักซะขนาดนี้แล้ว เราก้ยอมตกเปนของๆเค้า ให้เค้ามาเปนผชคนแรกในชีวิต
หลงัจากคืนนั้น ทุกวันผ่านไปมีแต่ความสุข เค้าจะกลับกรุงเทพที่บ้านเฉพาะเสาร์อาทิตย์ เราก้มีไปหาวันธรรมดาบ้างหลังเลิกเรียน ไม่ก้เค้าเข้ามาหาที่กรุงเทพ แต่ทุกๆครั้งเคาจะซื้อขนมที่เราชอบมาแขวนไว้ให้ที่หน้าบ้านเสมอๆ เค้ามอบความรุ้สึกอิ้มใจให้เราตลอดเวลา เค้าทำให้เรารุ้สึกเหมือนเปนผู้หญืงที่โชคดีที่สุดในโลกคนนึง โลกนี้มีแต่เราจิงๆค่ะ (อาจอ่านละดูอยากอ้วก แต่มันเปนความรุ้สึกจิงๆณตอนนั้น)จนมาถึงวันเกิดเรา เค้าก้มาเซอร์ไพร์ซหน้าบ้านเราตอนเที่ยงคืนพอดี เอาเค้กมาให้เราเป่า พาเราไปนั่งรถเล่น ความสุขล้นหัวใจจิงๆ จนแม่เราเริ่มคิดว่าเค้าเปนคนดี จึงชวนเค้ามากินข้าว แต่เค้าปฏิเสธแล้วบอกว่างานเยอะ
แรกๆเพื่อนเราไม่ค่อยชอบขี้หน้าเค้าเท่าไหร่เพราะเห้นว่าเราติดเค้าเกินไป แต่หลังๆที่เค้ามารอเรามหาลัย เพื่อรับกลับบ้าน เค้าก้มักจะรับเพื่อน้เราไปส่งถึงหอเพื่อนด้วย เลี้ยงข้าวเพื่อนๆ หรือเวลาเพื่อนเดือดร้อน เค้าก้มักจะเข้ามาช่วยเสมอ จนเปนที่ยอมรับ และเพื่อนเราก้เริ่มอิจฉาในความโชคดีของเราแล้วล่ะ
จนถึง5วันก่อนถึงกำหนดบิน เค้าไม่ให้เราไปส่งที่สนามบิน ละบอกว่าเค้าไม่ชอบการจากลาที่มีน้ำตาที่สนามบิน มันเปนลางไม่ดี เราก้ยอมค่ะ เราจึงลาป่วยกับทางมหาลัย เพื่อเอาเวลาทั้งหมดให้กับเค้า 5วัน5คืน เราไปเที่ยวที่นั่น ที่นี่กันตลอด ใช้เวลาที่เหลืออยุ่อย่างคุ้มที่สุด และตกกลางตืนนั้น เค้าก้ไปส่งเราที้บ้านเพื่อน เราจึงมอบไดอารี่ที่เราตั้งใจจะให้เต้าไว้ดูต่างหน้าไป เรารวบรวมทุกอย่างทั้งแคปเจอร์ เพลงที่ส่งทั้งหมดตอนจีบกัน บันทึกลงในสมุดเล่มเดียว พร้อมบอกเค้าว่า พ่อกับแม่ของเค้า เด่วเราดูแลให้นะ เค้าพูดสวนกลับ ไม่เปนไร ทางบ้านเค้ามีปัญหากัน เค้าำม่อยากพูดถึง มันแย่ขนาดที่พี่สาวของเค้าต้องหาแฟนฝรั่งเพือส่งตัวเองหปอยุ่เมืองนอก เราเลยโอเค ไม่ถามเรื่องครอบครัวเค้าอีกเลย และเหตุผลนี้ก้เปน1ในเหจุผลที่เราขอให่เค้าพาไปบ้าน แล้วเค้าไม่พาไป เค้าบอกอีกว่า เต้าจะขายคอนโดทิ้งซะเพราะไม่ได้อยุ่หลายปี เราก้บอก เด่วเราช่วยจัดการให้มั้ย เค้าบอกไม่เปนไร เพื่อนเค้าที่ทำงานช่วยดูอยุ่ และเราก้ลงจากรถเค้าเข้าบ้านเพื่อนไป เค้าก้โทรหาตลอดทาง พรรณาพร่ำเพ้อกันทั้งคู่ถึงความรักที่มีให้กัน จนเค้าบินในเช้าวันรุ่งขึ้น
เราพิมไลน์คุยกันตลอดเวลา จนรุ้ว่าเค้าถึงตปท.อย่างปลอดภัยแล้ว หลังจากนั้นเราก้คุยกันปกติทุกๆวัน เค้าจะโทรไลน์มาหลังเลิกงาน คุยจนจะหลับกันไปข้างนึง แต่ไม่เคยเปิดกล้องนะค้ะ เค้าบอกเน้ดไม่ดี ทำทุกอย่างสม่ำเสมอ จะหายไปก้แค่2ชม.ที่เคาบอกต้องไปทำธุระส่วนตัว พวกอาบน้ำ เก้บของ กินข้าว อ่านรายงาน เวลานอกจากนั้นตั้งแต่เช้ายันหลับ เค้าอยุ่กับเราตลอดทางไลน์ จนวันนึง เราขอให้เค้าซื้อมือถือ เผื่อมีปัญหา เค้าบอก เค้าไม่ซื้อ หม่รุ้จะมีไปทำไม ไม่ได้ต้องติดต่อใคร ทางบ้านเค้า เด่วเค้าจะหาเวลาโทรไปเอง เราก้ปล่อยเค้าค่ะเรื่องแค่นี้ไม่เปนไร จะมีก้แค่ทุกๆวันศุกร์ที่เค้าจะบอกว่า เค้าต้องไปทำงานอีกเมืองนึง หาเน้ดใช้ยากมาก จะโผล้มาเสาร์กลางคืนบ้าง อาทิตย์เช้าบ้าง ถ้าเราพิทตอบไม่ทันใน5นาที ก้รอไปคุยอีกทีวันจันทร์เลยต่ะ
และเค้าก้ถามเราตลอดๆว่าวันเกิดที่ป่านมาอยากได้อะไร เค้าจะส่งจากเมืองนอกไปให้ เราก้นึกไม่ออก เลยต้องบอก เอาอะไรก้ได้ และวันนึงก้มีพัสดุจากจ.ที่เค้าทำงานส่งมา เปนตุ้กตาหมีตัวใหญ่กว่าคนจิงๆอีกค่ะ กล่องใหญ่มากๆ จ่าหน้าซองคนส่งเปนชื่อผญ ส่งถึงเรา เค้าบอก เค้าฝากน้องที่ทำงานซื้อละส่งมาให่ เราก้ปลื้มสิค้ะ ทางบ้านเราก้รุ้สึกว่าผชคนนี้ร้กเรา ดูแลเราดี โอเคเลย ผชเค้าก้ปลื้มกับทางบ้านเรามากอยุ่
จนระยะเวลาผ่านไป5เดือนหลังจากที่เค้าบินไปเมืองนอก ทุกอย่างดูปกติ เค้ายังน่ารักทั้งคำพูดคำจา การกระทำ สม่ำเสมอเสมอต้นเสมอปล่าย เราไม่เคยมะเลาะกันเลยซักครั้งเดียว จนมีอยุ่วันหนึ่งดคกพอสมควร เราบอกให้เค้าโทรไลน์มาหน่อย อย่ากคุยด้วยเค้าบอกเค้าเหนื่อย ขอนอนพักก่อน เราก้ไม่ยอม ง้องแง้ง งอแง เพราะถ้าเค้าหลับ ก้คือเช้าของอีกวันเลยกว่าจะได้คุย เค้าก้ว่าเราไม่เข้าใจเค้าเลย ทำไมเราดื้อแบบนี้ แล้วก้บอกเลิกเราค่ะ ตอนนั้นเรางงมากๆ คบมาตั้งค่อนปี มาบอกเลิกเรื่องแค่นี้หรอ
(ขออภัยถ้ามีที่พิมผิดเยอะ พิมสระผิดแล้วมันลบออกไม่ได้ ไม่รุ้ทำไม)
(ได้แต่คิดนะค้ะ เราก้แย่ ก้เลวเหมือนกัน ที่ทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉาน)
(ถ้าได้อ่านจนจบ อยากบอกขอโทษที่ผญอีก1รอบ พี่ไม่มีค.ผิดเลยในเรื่องนี้ เปนเพราะสันดานผชล้วนๆ)