สวัสดีครับ ผมจะขอดราม่าเรื่องตัวเองหน่อยนะครับ อาจจะเพ้อก็ได้
ผมเคยคบกับน้องคนนึ่งอายุเขาห่างกับผม 1 ปี แล้วก็อยู่ต่างโรงเรียนด้วยครับ ย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อนตอนนั้นอยู่ปวชปี 2 ครับ
ผมรู้จักกับเขาทางเฟสครับเขาแอดเพื่อนมาผมก็รับ
ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วแอดมาก็รับพอเป็นพิธีจนเขามาทักส่งรูปอีโมชั่นยิ้มมาให้ผม ผมก็ส่งกลับเหมือนกันพอส่งกลับปุ๊บน้องเขาออฟเฟสเผ่นไปเลย
ผมก็งง แปลกคนส่งกลับทำไมถึงต้องออฟเฟสด้วยตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรครับแค่น้องคนนึง พอวันรุ่งขึ้นเขาออนผมก็ทักไปครับเพราะว่าเมื่อวานเขาทักมา
ผมก็ถามชื่อพอเป็นพิธี น้องเขาชื่อ วน ผมก็แปลกใจคนอะไรชื่อประหลายชิหาย ผมก็คุยกับวน มาเรื่อยๆวนมีปันหาอะไรผมก็ช่วยเขาอยู่ห่างๆครับ เอ้อผมลืมบอกไปโรงเรียนวนกับผมอยู่ใกล้ๆกันนะครับก็เลยแวะเวียนไปหาได้
แต่ทำไมผมถึงมาคบกับวนได้นะหรอเพราะผมเป็นฝ่ายไปขอวนคบเองครับ วนเขาก็บอกว่า "เดียวพรุ่งนี้จะมาให้คำตอบนะ" เพราะเขาสอบ final วันถัดไปครับ ปิดเทอมพอดีผมก็เลยไม่อยากจะมากวนใจมากกะคำขอของผมก็เลยรอไปก่อนจนวันถัดมาพอวนสอบเสร็จเขาออนเฟสผมก็ทักปกติคุยไปเรื่อยๆเพลินจนเกือบลืมคำขอที่ให้กับวนไปเมื่อวานพอผมถามวนก็เล่นตัวไปเรื่อยผมก็รนไปเรื่อยเช่นกันเอาเหงื่อตกกันเลยทีเดียวสุดท้ายเธอบอก "คบก็ได้ เห็นน่ารักดี"
ตอนนั้นผมเฮลั่นบ้านเลยครับ ผมคิดไว้อย่างเดียวเลยว่าจะรักแค่เขาคนเดียวไม่นอกใจไม่อะไรเลย (แต่สันดารของผู้ชายก็แบบนี้ตอนต้นนะครับเห่อ) พอคบกันผมก็เริ่มสนิทกับวนมากขึ้นๆ
จนผมอยากเจอน้องเขาวนบอกกับผมว่า "พี่เจอตัวหนูยาก เชื่อหนูเถอะ" ผมก็ชอบตรงที่ว่าเป็นคนที่หาค้นหาอะไรอีกหลายๆอย่างวันแรกที่ผมเจอคือ ปิดเทอมแรกตอนปวชปี 3 ครับผมเห้นเพื่อนเขาแท๊กชื่อเขาเพราะเพื่อนเขาเรียกให้มาช่วยซ้อมเต้นนะครับผมก็เลยใช้โอกาสนั้นไปหาเธอ พอไปถึงสุดท้ายผมก็ไม่กล้าเข้าโรงเรียนเขาเพราะผมเป็นคนขี้อายและก็กลัวด้วยครับ แต่ก็บ้าบิ่นเกินเหตุเป็นบางเรื่อง วันนั้นผมเดินผ่านหน้าโรงเรียนน้องเขามีเด็กผู้ชายคนนึงทักผมครับ "เธอๆ คนที่ใส่เสื้อสีเหลืองอะ น่ารักนะ" ผมได้ยินผมก็ชิ่งแล้วครับ ชิหายเกย์นี่หว่า ผมรอน้องเขาซ้อมจนซ้อมเสร็จเห็นคนเดินออกจากโรงเรียนหลายคนผมก็หลบหน้าหลบตา กลัว ฮะ จนกระทั่งวนขึ้นรถสองแถวผมก็ไม่รีรอครับรีบข้ามสะพานไปดักรอที่โรงพยาบาลเลยเพราะรถสองแถววิ่งผ่านหน้าโรงพยาบาลด้วยนะครับพอผมขึ้นผมก็ไม่ได้มองเธอครับเพราะกลัววนจับได้ แต่เขาจับได้ตั้งแต่แรกที่น้องผู้ชายทักผมแล้วครับ เขาไม่รู้ว่าผมมา
พอเวลาผ่านนานไปเรื่อยๆเพื่อนๆของเธอก็เริ่ม งง เต็กกันแล้วว่าวน คบกับใครอะไรที่ไหนอย่างไร ผมก็ไม่ได้เปิดเผยตัวตนไปครับจนกระทั่งวันนึงมีรุ่นพี่ที่โรงเรียนน้องเขามาบอกชอบเขาครับ ซึ่งเขาไม่ชอบรุ่นพี่คนนั้นครับเพราะเขาแกล้งเธอบ่อย วนเขาเล่ามาให้ผมฟังผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งรุ่นพี่คนนั้นโพสแท๊กชื่อวนมาครับ จนผมทนไม่ไหวแล้วเลยต้องออกตัวมาปกป้องทั้งตัววนและก็ผม ซึ่งน้องเขาก็ไม่อยากให้มีปันหาก็หลีกเลี่ยงหน้ารุ่นพี่คนครับหลังจากที่รุ่นพี่คนนั้นเขาบอกชอบเธอไป เวลาวนมีเรื่องอะไรเขาก็จะมาระบายให้ผมฟังครับผมก็พอรู้เรื่องรุ่นพี่คนนี้มาบ้างเพราะวนเคยบ่นๆอยู่แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนรุ่นพี่คนนั้นมันดั้นโพสแท๊กวนมาด้วย มันเลยเป็นประเด็นทำให้คนอื่นเขารู้ว่าวนคบกับใคร แต่เพื่อนเขาก็ไม่เคยเจอหน้าผมอยู่ดี
หลังจากเรื่องรุ่นพี่คนนี้ซาไปแล้วสักพักใหญ่ผมกับวนก็อยู่กันปกติสุขครับแต่ส่วนมากผมจะเป็นคนทักเฟสไปถามวนครับ กินข้าวยัง ทำไรอยู่ เป็นห่วงนะ ซึ่งวันนึงวนได้สัญญากับผมว่า "ถ้าเลิกกันแล้วเป็นพี่น้องกันได้รึป่าว" ผมตอบอย่างเป็นทางการเลย "ได้สิ" วนก็โล่งใจ คือสำหรับผมแล้ว เลิกแล้วคุยได้ครับแต่อย่าทำให้ผมไม่ชอบละกันรับรองแม้แต่เงาผมก็ไม่มองครับถ้าเลิกแล้วคุยได้กวนบาทาได้ ผมก็ไม่ซีเรียสอะไรครับ พอตอนนี้ผมอยู่ปวชปี 3 ผมชอบเล่นบาสนะครับ ก็มีพวกเด็กผู้หญิงมาเล่นในแป้นนะครับ ขอใช้นามสมมุติว่า ป นะครับ ซึ่งมีอยู่คนนึงผมชอบเขามากแต่ก็ได้แค่คิดครับทำไม่ได้ห้ามใจไว้อย่างเดียว เรามีวน แล้วอย่าหลายใจผมก็ดูแลน้องคนนี้ไปพลางๆครับเวลาเขาบาดเจ็บตอนเล่นบาสผมก็ดูแลอย่างดีกว่าน้องคนอื่นๆ ลำเอียงก็ว่าได้จนคนในแป้นคิดไปไกลแล้วว่าผมกับ ป เป็นแฟนกันสะอีก แต่เปล่าเลยผมกับ ป แค่เล่นตามภาษาพี่น้องกันนะครับดูแลใกล้ชิด แต่ใจผมคิดถึงวนอยู่ว่าเขาเป็นอย่างไงบ้างน๊า
จนกระทั่งวันนึงวนบอกเลิกครับผมแทบช๊อค ผมรั้งเขาไว้สุดๆ เขาก็ใจอ่อนคบกับผมต่อเพราะว่าเขาให้โอกาส แต่เขาไม่บอกอะไรเลยว่าผมควรจะปรับปรุงเรื่องอะไรปล่อยให้ผมคิดเองเพราะว่าวนชอบพูดว่า "โตแล้วคิดเองสะบ้างสิ" ทำเอาสะผมเด็กไปเลยเจอคำนี้ แต่ก็อย่างว่าพอคบต่อมันก็ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา วนเปลี่ยนไปแต่ผมไม่เปลี่ยนสันดารเดิมยังคงอยู่ คบกันไปเรื่อยๆเพื่อนวนก็แอดผมมาเยอะพอสมควรก็มีน้องสาวเขาด้วยครับที่มาเป็นช่วยเหลือบอกนู้นบอกนี่เกี่ยวกับวนให้ผมฟัง เดียวมาต่อนะครับ ไปทำธุระเดียวมา
สับสนระหว่างแฟนเก่า กับคนที่ชอบ
ผมเคยคบกับน้องคนนึ่งอายุเขาห่างกับผม 1 ปี แล้วก็อยู่ต่างโรงเรียนด้วยครับ ย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อนตอนนั้นอยู่ปวชปี 2 ครับ
ผมรู้จักกับเขาทางเฟสครับเขาแอดเพื่อนมาผมก็รับ
ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วแอดมาก็รับพอเป็นพิธีจนเขามาทักส่งรูปอีโมชั่นยิ้มมาให้ผม ผมก็ส่งกลับเหมือนกันพอส่งกลับปุ๊บน้องเขาออฟเฟสเผ่นไปเลย
ผมก็งง แปลกคนส่งกลับทำไมถึงต้องออฟเฟสด้วยตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรครับแค่น้องคนนึง พอวันรุ่งขึ้นเขาออนผมก็ทักไปครับเพราะว่าเมื่อวานเขาทักมา
ผมก็ถามชื่อพอเป็นพิธี น้องเขาชื่อ วน ผมก็แปลกใจคนอะไรชื่อประหลายชิหาย ผมก็คุยกับวน มาเรื่อยๆวนมีปันหาอะไรผมก็ช่วยเขาอยู่ห่างๆครับ เอ้อผมลืมบอกไปโรงเรียนวนกับผมอยู่ใกล้ๆกันนะครับก็เลยแวะเวียนไปหาได้
แต่ทำไมผมถึงมาคบกับวนได้นะหรอเพราะผมเป็นฝ่ายไปขอวนคบเองครับ วนเขาก็บอกว่า "เดียวพรุ่งนี้จะมาให้คำตอบนะ" เพราะเขาสอบ final วันถัดไปครับ ปิดเทอมพอดีผมก็เลยไม่อยากจะมากวนใจมากกะคำขอของผมก็เลยรอไปก่อนจนวันถัดมาพอวนสอบเสร็จเขาออนเฟสผมก็ทักปกติคุยไปเรื่อยๆเพลินจนเกือบลืมคำขอที่ให้กับวนไปเมื่อวานพอผมถามวนก็เล่นตัวไปเรื่อยผมก็รนไปเรื่อยเช่นกันเอาเหงื่อตกกันเลยทีเดียวสุดท้ายเธอบอก "คบก็ได้ เห็นน่ารักดี"
ตอนนั้นผมเฮลั่นบ้านเลยครับ ผมคิดไว้อย่างเดียวเลยว่าจะรักแค่เขาคนเดียวไม่นอกใจไม่อะไรเลย (แต่สันดารของผู้ชายก็แบบนี้ตอนต้นนะครับเห่อ) พอคบกันผมก็เริ่มสนิทกับวนมากขึ้นๆ
จนผมอยากเจอน้องเขาวนบอกกับผมว่า "พี่เจอตัวหนูยาก เชื่อหนูเถอะ" ผมก็ชอบตรงที่ว่าเป็นคนที่หาค้นหาอะไรอีกหลายๆอย่างวันแรกที่ผมเจอคือ ปิดเทอมแรกตอนปวชปี 3 ครับผมเห้นเพื่อนเขาแท๊กชื่อเขาเพราะเพื่อนเขาเรียกให้มาช่วยซ้อมเต้นนะครับผมก็เลยใช้โอกาสนั้นไปหาเธอ พอไปถึงสุดท้ายผมก็ไม่กล้าเข้าโรงเรียนเขาเพราะผมเป็นคนขี้อายและก็กลัวด้วยครับ แต่ก็บ้าบิ่นเกินเหตุเป็นบางเรื่อง วันนั้นผมเดินผ่านหน้าโรงเรียนน้องเขามีเด็กผู้ชายคนนึงทักผมครับ "เธอๆ คนที่ใส่เสื้อสีเหลืองอะ น่ารักนะ" ผมได้ยินผมก็ชิ่งแล้วครับ ชิหายเกย์นี่หว่า ผมรอน้องเขาซ้อมจนซ้อมเสร็จเห็นคนเดินออกจากโรงเรียนหลายคนผมก็หลบหน้าหลบตา กลัว ฮะ จนกระทั่งวนขึ้นรถสองแถวผมก็ไม่รีรอครับรีบข้ามสะพานไปดักรอที่โรงพยาบาลเลยเพราะรถสองแถววิ่งผ่านหน้าโรงพยาบาลด้วยนะครับพอผมขึ้นผมก็ไม่ได้มองเธอครับเพราะกลัววนจับได้ แต่เขาจับได้ตั้งแต่แรกที่น้องผู้ชายทักผมแล้วครับ เขาไม่รู้ว่าผมมา
พอเวลาผ่านนานไปเรื่อยๆเพื่อนๆของเธอก็เริ่ม งง เต็กกันแล้วว่าวน คบกับใครอะไรที่ไหนอย่างไร ผมก็ไม่ได้เปิดเผยตัวตนไปครับจนกระทั่งวันนึงมีรุ่นพี่ที่โรงเรียนน้องเขามาบอกชอบเขาครับ ซึ่งเขาไม่ชอบรุ่นพี่คนนั้นครับเพราะเขาแกล้งเธอบ่อย วนเขาเล่ามาให้ผมฟังผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งรุ่นพี่คนนั้นโพสแท๊กชื่อวนมาครับ จนผมทนไม่ไหวแล้วเลยต้องออกตัวมาปกป้องทั้งตัววนและก็ผม ซึ่งน้องเขาก็ไม่อยากให้มีปันหาก็หลีกเลี่ยงหน้ารุ่นพี่คนครับหลังจากที่รุ่นพี่คนนั้นเขาบอกชอบเธอไป เวลาวนมีเรื่องอะไรเขาก็จะมาระบายให้ผมฟังครับผมก็พอรู้เรื่องรุ่นพี่คนนี้มาบ้างเพราะวนเคยบ่นๆอยู่แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนรุ่นพี่คนนั้นมันดั้นโพสแท๊กวนมาด้วย มันเลยเป็นประเด็นทำให้คนอื่นเขารู้ว่าวนคบกับใคร แต่เพื่อนเขาก็ไม่เคยเจอหน้าผมอยู่ดี
หลังจากเรื่องรุ่นพี่คนนี้ซาไปแล้วสักพักใหญ่ผมกับวนก็อยู่กันปกติสุขครับแต่ส่วนมากผมจะเป็นคนทักเฟสไปถามวนครับ กินข้าวยัง ทำไรอยู่ เป็นห่วงนะ ซึ่งวันนึงวนได้สัญญากับผมว่า "ถ้าเลิกกันแล้วเป็นพี่น้องกันได้รึป่าว" ผมตอบอย่างเป็นทางการเลย "ได้สิ" วนก็โล่งใจ คือสำหรับผมแล้ว เลิกแล้วคุยได้ครับแต่อย่าทำให้ผมไม่ชอบละกันรับรองแม้แต่เงาผมก็ไม่มองครับถ้าเลิกแล้วคุยได้กวนบาทาได้ ผมก็ไม่ซีเรียสอะไรครับ พอตอนนี้ผมอยู่ปวชปี 3 ผมชอบเล่นบาสนะครับ ก็มีพวกเด็กผู้หญิงมาเล่นในแป้นนะครับ ขอใช้นามสมมุติว่า ป นะครับ ซึ่งมีอยู่คนนึงผมชอบเขามากแต่ก็ได้แค่คิดครับทำไม่ได้ห้ามใจไว้อย่างเดียว เรามีวน แล้วอย่าหลายใจผมก็ดูแลน้องคนนี้ไปพลางๆครับเวลาเขาบาดเจ็บตอนเล่นบาสผมก็ดูแลอย่างดีกว่าน้องคนอื่นๆ ลำเอียงก็ว่าได้จนคนในแป้นคิดไปไกลแล้วว่าผมกับ ป เป็นแฟนกันสะอีก แต่เปล่าเลยผมกับ ป แค่เล่นตามภาษาพี่น้องกันนะครับดูแลใกล้ชิด แต่ใจผมคิดถึงวนอยู่ว่าเขาเป็นอย่างไงบ้างน๊า
จนกระทั่งวันนึงวนบอกเลิกครับผมแทบช๊อค ผมรั้งเขาไว้สุดๆ เขาก็ใจอ่อนคบกับผมต่อเพราะว่าเขาให้โอกาส แต่เขาไม่บอกอะไรเลยว่าผมควรจะปรับปรุงเรื่องอะไรปล่อยให้ผมคิดเองเพราะว่าวนชอบพูดว่า "โตแล้วคิดเองสะบ้างสิ" ทำเอาสะผมเด็กไปเลยเจอคำนี้ แต่ก็อย่างว่าพอคบต่อมันก็ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา วนเปลี่ยนไปแต่ผมไม่เปลี่ยนสันดารเดิมยังคงอยู่ คบกันไปเรื่อยๆเพื่อนวนก็แอดผมมาเยอะพอสมควรก็มีน้องสาวเขาด้วยครับที่มาเป็นช่วยเหลือบอกนู้นบอกนี่เกี่ยวกับวนให้ผมฟัง เดียวมาต่อนะครับ ไปทำธุระเดียวมา