ขออนุญาตินะจ้ะ
เรื่องเกิด เมื่อ วันที่ 1o มิถุนายน 2557 ตอนเย็นๆ เมื่อ จขกท. ลืมของที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วไว้ในโลตัส สาขาแห่งหนึ่ง
มีของอยู่ 2 ถุง ในนั้นมีของใช้ส่วนตัว และอุปการณ์การเรียนทั้งของเราและของหลานอีก 2 คน รวมเป็นเงิน 937 บาทถ้วน (เยอะนะ…เพราะยังหาเงินเองไม่ได้ เรียนอยู่) เมื่อซื้อของเสร็จก็ไปกินข้าว ด้วยความชะล่าใจ เพราะมีน้ามาด้วยและเด็กเล็กอีก เราก็วางของไว้ที่ศูนย์อาหารโต๊ะข้างๆน้าโดยที่ไม่ได้บอกน้าให้นำขึ้นรถไปด้วย เพราะคิดว่าน้าต้องเห็นถุง เรากะหลานก็ไปร้องคาราโอเกะสบายใจตามสไตล์ (อยากบอกว่าเพี้ยนทุกเพลง 555) พอเราออกมาก็เห็นถุงโลตัสอยุ่หลังรถแล้วก็เลยไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าน้าคงเอามาด้วย แต่ที่ไหนได้!!!!!!! พอถึงบ้าน!!!! ไม่เจอเจ้าค่า!!!!! เราก็ไปถามน้า น้าบอกว่าไม่รู้เรื่อง เอาถุงไปไว้ไหน? คุณพระ!!!! เงินชั้นตั้งเกือบพัน ลอยวับไปกับสายลม ทั้งแฟมิลี่บ่นไม่หยุดหย่อนเลยคร้า…. ด้วยความที่เรามีความเชื่อ !!! เราคิดว่าห้างใหญ่ปานนั้น คงมีระบบอะไรก็ไม่รู้ของมันสักอย่างหล่ะ ที่จะดูได้ว่าของอยุ่ไหน
น้าก็แทรกว่า”ของจ่ายตังค์แล้ว….ใครเห็นมันก็เอา… อย่าไปหวังอะไรลมๆแล้งๆ”
เรา… แล้วจะพูดให้ตูกังวลใจทำไมฟร้ะ!!! (คิดในใจ)
เราจึงตัดสินใจบอกตาให้พาไปโลตัสโดยด่วนนนน!!!!! (ความจริงหนูขับเป็นนะ…แต่ยังไม่กล้าออกถนนใหญ่ 555) ไปกับหลาน… ที่ของมันก็หายเหมือนกัน
พอถึงโลตัส เรารีบวิ่งไปจุดมุ่งหมายที่ลืมของไว้ ปรากฏว่า………….ไม่เจอ!!!!!!!!!! (อย่าพึ่งร้องโฮ…บอกตนเอง)
ด้วยความที่สายตารวดเร็ว… เราจึงหันซ้ายไปถามแม่บ้านที่ศูนย์อาหารอย่างไม่ต้องคิดว่าเห็นของที่วางอยู่ตรงนี้ไหม????? (ระยะเวลาที่ลืมไว้ผ่านมาเกือบชั่วโมง!!!)
แม่บ้านบอกว่าเห็นและได้เอาไปฝากไว้ที่จุดจำหน่ายคูปองของศูนย์อาหารแล้ว…^___^
รอยยิ้มบังเกิดบนใบหน้าของทั้ง จขกท. และหลาน จึงรีบเดินไปเอาของที่จุดจำหน่ายและยกมือขอบคุณพี่ๆที่เก็บไว้ให้ เสร็จแล้วก็รีบเผ่นกลับบ้านด้วยความสบายใจ ^____^
ปล. เจ้าของกระทู้ขอขอบคุณพี่ๆทุกคน คุณแม่บ้านที่เก็บของไว้ให้ ขอบคุณโลตัสที่มีพนักงานน่ารักๆแบบนี้ ยุคนี้หาคนแบบนี้ยากเหลือเกิน เราไม่รู้นะว่ามาตรฐานของห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆเค้าจะเป็นแบบที่เราเจอหรือเปล่า พนักงานจะซื่อสัตย์และกลัวความผิดฐานขโมยของลูกค้าหรือเปล่า ทุกคนจะดีเหมือนที่เราเจอหรือเปล่า แต่เราก็ต้องขอบคุณที่โลตัสดูแลพนักงานได้เป็นอย่างดี เราเองก็หลงๆลืมๆ ไม่ได้ระมัดระวังตัว ถ้าไม่ได้คืนคงจะแย่ เงินก็ยังต้องแบมือขอพ่อแม่ใช้ ประสบการณ์ครั้งนี้ สอนให้รุ้ว่าเราต้องมีสติและตังตนอยู่บนความไม่ประมาทตลอดเวลา ใช่ว่าเราจะโชคดีแบบนี้ตลอดไป และคนไทยที่ใจดี ก็ยังมีให้เห็นอยู่บนสังคม
สุดท้าย อยากบอกว่า… รักโลตัสมาก ไม่คิดนอกใจ ขอบคุณค่ะ
ก็ไม่มีอะไรมาก…บอกรัก Tesco Lotus (ประสบการณ์…ลืมของในห้างโลตัส)
เรื่องเกิด เมื่อ วันที่ 1o มิถุนายน 2557 ตอนเย็นๆ เมื่อ จขกท. ลืมของที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วไว้ในโลตัส สาขาแห่งหนึ่ง
มีของอยู่ 2 ถุง ในนั้นมีของใช้ส่วนตัว และอุปการณ์การเรียนทั้งของเราและของหลานอีก 2 คน รวมเป็นเงิน 937 บาทถ้วน (เยอะนะ…เพราะยังหาเงินเองไม่ได้ เรียนอยู่) เมื่อซื้อของเสร็จก็ไปกินข้าว ด้วยความชะล่าใจ เพราะมีน้ามาด้วยและเด็กเล็กอีก เราก็วางของไว้ที่ศูนย์อาหารโต๊ะข้างๆน้าโดยที่ไม่ได้บอกน้าให้นำขึ้นรถไปด้วย เพราะคิดว่าน้าต้องเห็นถุง เรากะหลานก็ไปร้องคาราโอเกะสบายใจตามสไตล์ (อยากบอกว่าเพี้ยนทุกเพลง 555) พอเราออกมาก็เห็นถุงโลตัสอยุ่หลังรถแล้วก็เลยไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าน้าคงเอามาด้วย แต่ที่ไหนได้!!!!!!! พอถึงบ้าน!!!! ไม่เจอเจ้าค่า!!!!! เราก็ไปถามน้า น้าบอกว่าไม่รู้เรื่อง เอาถุงไปไว้ไหน? คุณพระ!!!! เงินชั้นตั้งเกือบพัน ลอยวับไปกับสายลม ทั้งแฟมิลี่บ่นไม่หยุดหย่อนเลยคร้า…. ด้วยความที่เรามีความเชื่อ !!! เราคิดว่าห้างใหญ่ปานนั้น คงมีระบบอะไรก็ไม่รู้ของมันสักอย่างหล่ะ ที่จะดูได้ว่าของอยุ่ไหน
น้าก็แทรกว่า”ของจ่ายตังค์แล้ว….ใครเห็นมันก็เอา… อย่าไปหวังอะไรลมๆแล้งๆ”
เรา… แล้วจะพูดให้ตูกังวลใจทำไมฟร้ะ!!! (คิดในใจ)
เราจึงตัดสินใจบอกตาให้พาไปโลตัสโดยด่วนนนน!!!!! (ความจริงหนูขับเป็นนะ…แต่ยังไม่กล้าออกถนนใหญ่ 555) ไปกับหลาน… ที่ของมันก็หายเหมือนกัน
พอถึงโลตัส เรารีบวิ่งไปจุดมุ่งหมายที่ลืมของไว้ ปรากฏว่า………….ไม่เจอ!!!!!!!!!! (อย่าพึ่งร้องโฮ…บอกตนเอง)
ด้วยความที่สายตารวดเร็ว… เราจึงหันซ้ายไปถามแม่บ้านที่ศูนย์อาหารอย่างไม่ต้องคิดว่าเห็นของที่วางอยู่ตรงนี้ไหม????? (ระยะเวลาที่ลืมไว้ผ่านมาเกือบชั่วโมง!!!)
แม่บ้านบอกว่าเห็นและได้เอาไปฝากไว้ที่จุดจำหน่ายคูปองของศูนย์อาหารแล้ว…^___^
รอยยิ้มบังเกิดบนใบหน้าของทั้ง จขกท. และหลาน จึงรีบเดินไปเอาของที่จุดจำหน่ายและยกมือขอบคุณพี่ๆที่เก็บไว้ให้ เสร็จแล้วก็รีบเผ่นกลับบ้านด้วยความสบายใจ ^____^
ปล. เจ้าของกระทู้ขอขอบคุณพี่ๆทุกคน คุณแม่บ้านที่เก็บของไว้ให้ ขอบคุณโลตัสที่มีพนักงานน่ารักๆแบบนี้ ยุคนี้หาคนแบบนี้ยากเหลือเกิน เราไม่รู้นะว่ามาตรฐานของห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆเค้าจะเป็นแบบที่เราเจอหรือเปล่า พนักงานจะซื่อสัตย์และกลัวความผิดฐานขโมยของลูกค้าหรือเปล่า ทุกคนจะดีเหมือนที่เราเจอหรือเปล่า แต่เราก็ต้องขอบคุณที่โลตัสดูแลพนักงานได้เป็นอย่างดี เราเองก็หลงๆลืมๆ ไม่ได้ระมัดระวังตัว ถ้าไม่ได้คืนคงจะแย่ เงินก็ยังต้องแบมือขอพ่อแม่ใช้ ประสบการณ์ครั้งนี้ สอนให้รุ้ว่าเราต้องมีสติและตังตนอยู่บนความไม่ประมาทตลอดเวลา ใช่ว่าเราจะโชคดีแบบนี้ตลอดไป และคนไทยที่ใจดี ก็ยังมีให้เห็นอยู่บนสังคม
สุดท้าย อยากบอกว่า… รักโลตัสมาก ไม่คิดนอกใจ ขอบคุณค่ะ