เรื่องสั้นเรื่องนี้มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง ตัวละครที่เป็นน้าคือชีวิตจริงของคนคนหนึ่งที่ดิฉันรักและรู้จัก ลองอ่านดูนะคะ
เปลี่ยนชื่อ_ชีวิตใหม่_ใครว่า
จะมีสักวันไหมที่ฉันไปโรงเรียนแล้ว จะไม่มีใครมานั่งล้อชื่อฉัน
ไอ้ชาติ ยัยจามจุรี มยุรี และไอ้พงศ์หัวโจก แม้แต่ครูประจำชั้นยังยิ้มกรุ่มกริ่ม
คอยดูนะถ้าฉันโตกว่านี้เมื่อไหร่
สิ่งที่จะฉันทำเป็นอย่างแรกก็คือ เปลี่ยนชื่อใหม่
จะมีชื่อสวยๆสั้นๆทันสมัย
ไม่ใช่เด็กหญิงเมี่ยงคำ กรมมะละกันเจริญสุข ทั้งชื่อทั้งนามสกุลเชยเชยแบบนี้
ฉันถามแม่ว่า ทำไมตั้งชื่อให้ฉันแบบนี้
แม่กลับยิ้มกวนๆว่า"ดีออกชื่อไม่เหมือนใคร เรียกง่ายจำง่าย"
คำตอบของแม่มันช่างอ้อมค้อมไม่ตรงประเด็น
เหมือนกับตอนที่ฉันถามแม่ว่า "ฉันเกิดมาได้ยังไง"
แม่บอกว่า ฉันออกมาทางสะดือ
เจ้ารูสะดือเล็กๆนี่นะที่คือประตูให้ฉันไดัออกมา
คิดจะมาหลอกกันง่ายๆแม่ฉัน
ฉันอายุสิบสามปีเป็นวัยรุ่นแล้วนะไม่ใช่เด็กเจ็ดแปดขวบ
ในโลกของการสื่อสารแบบอินเตอรเนต
ฉันอ่านจากในเวบก็รู้แล้วว่า แม่เบ่งลูกออกมาจากอวัยวะข้างล่างที่เรียกว่าอวัยวะสืบพันธ์
แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเจ้าอวัยวะตรงนั้นมันเล็กนิดเดียว
แล้วหัวเด็กใหญ่กว่าลูกแตงฝรั่ง มันจะออกมาได้ยังไง
ฉันหมดหวังที่จะหาคำตอบจริงๆจากแม่
เลยเลี่ยงไปถามยายแทน ยายบอกฉันว่าตอนแม่ตั้งท้องฉัน
แม่ชอบกินเมี่ยงคำเป็นที่สุด
ยายว่าฉันควรจะดีใจที่แม่ไม่ได้ชอบกินทุเรียน สับปะรดหรือมะละกอ
ทำไมชื่อฉันมันมีที่มาง่ายแบบนี้ ไม่มีความหมายลึกซึ้งแบบชื่อคนอื่นๆบ้างเลย
ชื่อที่เป็นมงคลเป็นศรีแก่ตัวหรือชื่อบ่งบอกความฉลาดอะไรทำนองนี้
ฉันคิดแผนการเปลี่ยนชื่อไว้เงียบเงียบ
เขียนชื่อสะสมไว้ในสมุดโน้ตเล่มเล็ก
เป็นผู้ใหญ่เมื่อไรจะเปลี่ยนชื่อให้เก๋ไก๋ไปเลย
พิมพิลาไลยน่าจะดี เพราะฉันชอบตัวละครแม่พิมในเรื่องขุนช้างขุนแผน
แม้ว่าเธอจะถูกตัดสินให้ตายไปอย่างไม่ยุติธรรมก็ตามที
บุษบาก็เข้าท่า
เพราะฉันหลงไหลในความสวยและฉลาดเฉลียวของเจ้าหญิงบุษบาในเรื่องอิเหนา
ชื่อจินตหราก็ดี
เพราะเจ้าหญิงจินตหราก็สวยและฉลาดไม่แพ้กัน
ไหนจะชื่อของนางเอกละครทีวียอดเก่งอย่างพจมาน ปริศนา
ตอนนี้ฉันมีชื่อท้อปเทนถึงสิบชื่อแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะใช้ชื่ออะไร
ใจฉันหนอเปลี่ยนได้ทุกวัน
วันปีใหม่ทุกๆปีน้าลำอ่อง ลูกพี่ลูกน้องของแม่จะมาเยี่ยมแม่กับฉัน
ฉันชอบน้าลำอ่องเพราะนอกจากน้าคุยสนุกและใจดีกับฉันน้ายังแต่งตัวสวยเท่ห์
"โนโน เมี่ยง อย่าเรียกน้าว่าลำอ่องอีกนะ
ชื่อนั้นล้าสมัยเฉยที่สุด ลืมไปได้เลย เรียกน้าว่าน้าละอองดาว จำไว้นะ"
"อ้าวน้าเปลี่ยนชื่อกันได้ง่ายๆอย่างนี้ด้วยเหรอ"
"มันก็ไม่ได้เปลี่ยนง่ายๆหรอกเมี่ยง น้าต้องไปดูดวงขอชื่อใหม่กับหมอดู
เลือกแล้วก็ต้องไปยื่นเรื่องขอเปลี่ยนกับทางอำเภอ
แล้วก็ต้องตามไปเปลี่ยนเอกสารทุกอย่างให้เป็นชื่อใหม่หมด มันก็ยุ่งเอาการอยู่"
"เสียเงิน เสียเวลา และเสียอารมณ์ ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าไปเปลี่ยนหล่ะเมี่ยง" น้าพูดกำชับหนักแน่น
"ถ้าเรื่องมากอย่างนี้แล้วน้าเปลี่ยนทำไม"
"คือชื่อคนเรานะมันมีผลกับชีวิตของเจ้าของชื่อ
เคยได้ยินไหมที่ว่าชื่อไม่เป็นมงคล
น้ามันซวย โดนผู้ชายทิ้งก็หลายคนเนี่ยไงถึงยังไม่ได้แต่งงานซักที
อายุก็เกือบจะขึ้นเลขสี่แลัวนะ
ตอนนี้น้าเปลี่ยนชื่อแล้วเหมือนเป็นคนใหม่
อะไรดีๆมันจะได้เข้ามาหาน้าซักที
เอ้าสวัสดีปีใหม่หลานรัก นี่เงินสองร้อยเป็นของขวัญปีใหม่
เก็บไว้ซื้ออะไรเองหล่ะกัน วัยรุ่นสมัยนี้น้าไม่รู้หรอกว่าชอบอะไร"
เปลี่ยนชื่อ_ชีวิตใหม่_ใครว่า
เปลี่ยนชื่อ_ชีวิตใหม่_ใครว่า
จะมีสักวันไหมที่ฉันไปโรงเรียนแล้ว จะไม่มีใครมานั่งล้อชื่อฉัน
ไอ้ชาติ ยัยจามจุรี มยุรี และไอ้พงศ์หัวโจก แม้แต่ครูประจำชั้นยังยิ้มกรุ่มกริ่ม
คอยดูนะถ้าฉันโตกว่านี้เมื่อไหร่
สิ่งที่จะฉันทำเป็นอย่างแรกก็คือ เปลี่ยนชื่อใหม่
จะมีชื่อสวยๆสั้นๆทันสมัย
ไม่ใช่เด็กหญิงเมี่ยงคำ กรมมะละกันเจริญสุข ทั้งชื่อทั้งนามสกุลเชยเชยแบบนี้
ฉันถามแม่ว่า ทำไมตั้งชื่อให้ฉันแบบนี้
แม่กลับยิ้มกวนๆว่า"ดีออกชื่อไม่เหมือนใคร เรียกง่ายจำง่าย"
คำตอบของแม่มันช่างอ้อมค้อมไม่ตรงประเด็น
เหมือนกับตอนที่ฉันถามแม่ว่า "ฉันเกิดมาได้ยังไง"
แม่บอกว่า ฉันออกมาทางสะดือ
เจ้ารูสะดือเล็กๆนี่นะที่คือประตูให้ฉันไดัออกมา
คิดจะมาหลอกกันง่ายๆแม่ฉัน
ฉันอายุสิบสามปีเป็นวัยรุ่นแล้วนะไม่ใช่เด็กเจ็ดแปดขวบ
ในโลกของการสื่อสารแบบอินเตอรเนต
ฉันอ่านจากในเวบก็รู้แล้วว่า แม่เบ่งลูกออกมาจากอวัยวะข้างล่างที่เรียกว่าอวัยวะสืบพันธ์
แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเจ้าอวัยวะตรงนั้นมันเล็กนิดเดียว
แล้วหัวเด็กใหญ่กว่าลูกแตงฝรั่ง มันจะออกมาได้ยังไง
ฉันหมดหวังที่จะหาคำตอบจริงๆจากแม่
เลยเลี่ยงไปถามยายแทน ยายบอกฉันว่าตอนแม่ตั้งท้องฉัน
แม่ชอบกินเมี่ยงคำเป็นที่สุด
ยายว่าฉันควรจะดีใจที่แม่ไม่ได้ชอบกินทุเรียน สับปะรดหรือมะละกอ
ทำไมชื่อฉันมันมีที่มาง่ายแบบนี้ ไม่มีความหมายลึกซึ้งแบบชื่อคนอื่นๆบ้างเลย
ชื่อที่เป็นมงคลเป็นศรีแก่ตัวหรือชื่อบ่งบอกความฉลาดอะไรทำนองนี้
ฉันคิดแผนการเปลี่ยนชื่อไว้เงียบเงียบ
เขียนชื่อสะสมไว้ในสมุดโน้ตเล่มเล็ก
เป็นผู้ใหญ่เมื่อไรจะเปลี่ยนชื่อให้เก๋ไก๋ไปเลย
พิมพิลาไลยน่าจะดี เพราะฉันชอบตัวละครแม่พิมในเรื่องขุนช้างขุนแผน
แม้ว่าเธอจะถูกตัดสินให้ตายไปอย่างไม่ยุติธรรมก็ตามที
บุษบาก็เข้าท่า
เพราะฉันหลงไหลในความสวยและฉลาดเฉลียวของเจ้าหญิงบุษบาในเรื่องอิเหนา
ชื่อจินตหราก็ดี
เพราะเจ้าหญิงจินตหราก็สวยและฉลาดไม่แพ้กัน
ไหนจะชื่อของนางเอกละครทีวียอดเก่งอย่างพจมาน ปริศนา
ตอนนี้ฉันมีชื่อท้อปเทนถึงสิบชื่อแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะใช้ชื่ออะไร
ใจฉันหนอเปลี่ยนได้ทุกวัน
วันปีใหม่ทุกๆปีน้าลำอ่อง ลูกพี่ลูกน้องของแม่จะมาเยี่ยมแม่กับฉัน
ฉันชอบน้าลำอ่องเพราะนอกจากน้าคุยสนุกและใจดีกับฉันน้ายังแต่งตัวสวยเท่ห์
"โนโน เมี่ยง อย่าเรียกน้าว่าลำอ่องอีกนะ
ชื่อนั้นล้าสมัยเฉยที่สุด ลืมไปได้เลย เรียกน้าว่าน้าละอองดาว จำไว้นะ"
"อ้าวน้าเปลี่ยนชื่อกันได้ง่ายๆอย่างนี้ด้วยเหรอ"
"มันก็ไม่ได้เปลี่ยนง่ายๆหรอกเมี่ยง น้าต้องไปดูดวงขอชื่อใหม่กับหมอดู
เลือกแล้วก็ต้องไปยื่นเรื่องขอเปลี่ยนกับทางอำเภอ
แล้วก็ต้องตามไปเปลี่ยนเอกสารทุกอย่างให้เป็นชื่อใหม่หมด มันก็ยุ่งเอาการอยู่"
"เสียเงิน เสียเวลา และเสียอารมณ์ ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าไปเปลี่ยนหล่ะเมี่ยง" น้าพูดกำชับหนักแน่น
"ถ้าเรื่องมากอย่างนี้แล้วน้าเปลี่ยนทำไม"
"คือชื่อคนเรานะมันมีผลกับชีวิตของเจ้าของชื่อ
เคยได้ยินไหมที่ว่าชื่อไม่เป็นมงคล
น้ามันซวย โดนผู้ชายทิ้งก็หลายคนเนี่ยไงถึงยังไม่ได้แต่งงานซักที
อายุก็เกือบจะขึ้นเลขสี่แลัวนะ
ตอนนี้น้าเปลี่ยนชื่อแล้วเหมือนเป็นคนใหม่
อะไรดีๆมันจะได้เข้ามาหาน้าซักที
เอ้าสวัสดีปีใหม่หลานรัก นี่เงินสองร้อยเป็นของขวัญปีใหม่
เก็บไว้ซื้ออะไรเองหล่ะกัน วัยรุ่นสมัยนี้น้าไม่รู้หรอกว่าชอบอะไร"