เราสองคนรักกันดีค่ะ คบกันได้ไม่ถึงปี เราออกจะติดแฟนอยู่ด้วยค่ะ
ไม่ได้มีเรื่องทะเลาะอะไรเป็นพิเศษ แต่เรารู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่เรื่องนึง นั่นก็คือ
"แฟนเป็นคนทีชอบอยู่คนเดียวค่ะ"
ก่อนที่เราจะคบกัน แฟนเราจะชอบแทนตัวเองว่าเป็นหมาป่าเดี่ยวดายมาตลอด และมีความสุขที่อยู่คนเดียวดี
เราพยายามเข้าใจถึงการชอบอยู่คนเดียว จะได้รู้ถึงธรรมชาติที่เค้าเป็นและจะได้วางตัวถูก แต่ก็ยังค้างคาใจ
อย่างเรื่องเช่นว่า
เรา : เดี๋ยวจะไปหาตะเองเย็นศุกร์นี้นะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปหรือป่าว จะบอกอีกทีแล้วกัน
แฟน : (ชื่อเรา)มาก็ดี แต่ไม่มาก็ไม่เป็นไร เราชอบอยู่คนเดียว
เรา : ...(คิดอยู่ในใจ เอ๊ะ!? หรือเราไม่ควรไปหาเค้าดีนะ เพราะเค้าชอบอยู่คนเดียว)...
คือเข้าใจค่ะ ว่าอยู่คนเดียวก็ได้ มาหาก็ดี
แต่พูดประมาณนี้ทุกครั้งที่ไม่แน่นอนว่าจะไปหาได้ไหม เราก็ไม่แน่ใจค่ะว่าจะไปหาดีหรือป่าว เหมือนไปกวนเค้า
ที่บอกว่าติดแฟนค่ะ เราคุยกันในแชทบ้าง แล้วก็เจอกันกินข้าวเที่ยงบ่อยๆเกือบทุกวัน(ที่ทำงานใกล้กัน) นานๆทีก็โทรหากันงุงิเล็กน้อย(ไม่นับโทรบอกธุระ)
แล้วเรื่องไปหาเนี่ย เราไปหาเค้าเองค่ะ สะดวกกว่าที่เค้าจะมาหาเรา ช่วงแรกๆที่คบใหม่ไปหาบ่อยค่ะ เพราะใกล้ที่เรียนเสริมตอนเย็น อาทิตย์ละ 2-3 ครั้งได้ ไปกินข้าวเย็นแถวบ้านแล้วก็กลับ แต่ช่วงนี้ ก็ไม่ได้ไปหาเลยว่าจะไปหา แต่หาวันไม่ได้ จึงเป็นเหตุของบทสนทนาข้างต้น
วันนี้ บทสนทนานึงก็เกิดขึ้น
เรา : กำลังพูดถึงพี่ที่ทำงานว่าอิจฉาที่เค้าได้อยู่กับแฟนอารมณ์เม้าท์มอยให้ฟังตามประสา
แฟน : อยากอยู่กะเค้าเหรอ
เรา : อยากอยู่สิ
แฟน : แต่เราไม่อยากอยู่ เพราะเค้าชอบอยู่คนเดียว
เรา : อยากอยุ่คนเดียวตั้งแต่ตอนนี้เลยไหมคะ
แฟน : จะขู่เราเหรอ(ยิ้มกวนๆดูเล่นๆ)
เรา : ...(แอบคิดจริง เพราะก็กังวลใจเรื่องนี้อยู่แล้ว)...
นั่นแหละค่ะมันมีประโยคว่าเราชอบอยู่คนเดียวเข้ามา มันเลยกึก ฉุกคิดไปไกลตามประสาคนคิดมาก แล้วถ้าต่อไปนานๆล่ะ เค้าจะยังอยากอยู่คนเดียวหรือป่าว อันนี้ไม่อยากคิดไปถึงขึ้นต้องมาอยู่ด้วยกันหรือแต่งงานนะคะ แค่ตอนนี้คบกันเราจะปรับตัวเรื่องนี้กันได้ยังไงก่อน ปรับความคิดยังไงดีที่จะเข้าใจและคบกับแฟนได้อย่างสบายใจมีความสุขกันทั้งคู่ เห็นมาจากหลายๆแหล่งเรื่องที่เราไม่สามารถปรับเปลี่ยนนิสัยบางอย่างของอีกคนได้แม้จะแต่งงานกันไปก็ตาม ดังนั้นเลยไม่หวังเลยว่าเค้าจะต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อเรา แต่ไม่รุ้จริงๆความคิดไหนมันจะถูกจะควร
แล้วนิสัยอยากอยู่คนเดียวแบบนี้เราจะมีวิธีปรับตัวเราอย่างไร ถึงจะเข้าหาและคบกันต่อไปได้
มีโอกาสไหมคะที่คนเคยชินและชอบอยู่เดียวจะสามารถเจอใครสักคนที่ทำให้ไม่อยากอยู่คนเดียวได้ เราควรทำตัวอย่างไรถึงจะเป็นคนนั้นได้คะ
หรือเราจะติดแฟนมากไปคะ เลยอาจจะทำให้แฟนรู้สึกรำคาญกับความมุ้งมิ้งงี่เง่าแบบผู้หญิงทั่วไป
ต่อให้ทำใจไว้แล้ว แต่ถ้าแฟนตอบตรงๆว่ารำคาญก็คงรู้สึกไม่ดีกลับมาอยู่ดี
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่ะ
ปล.ขอนุญาตแท็กสุขภาพจิตด้วยนะคะ อยากจะรู้ว่าเป็นความวิตกกังวลเกินไปไหม
อยากถาม คนที่มีแฟนชอบอยู่คนเดียว หรือคนที่ชอบอยู่คนเดียวค่ะ
ไม่ได้มีเรื่องทะเลาะอะไรเป็นพิเศษ แต่เรารู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่เรื่องนึง นั่นก็คือ
"แฟนเป็นคนทีชอบอยู่คนเดียวค่ะ"
ก่อนที่เราจะคบกัน แฟนเราจะชอบแทนตัวเองว่าเป็นหมาป่าเดี่ยวดายมาตลอด และมีความสุขที่อยู่คนเดียวดี
เราพยายามเข้าใจถึงการชอบอยู่คนเดียว จะได้รู้ถึงธรรมชาติที่เค้าเป็นและจะได้วางตัวถูก แต่ก็ยังค้างคาใจ
อย่างเรื่องเช่นว่า
เรา : เดี๋ยวจะไปหาตะเองเย็นศุกร์นี้นะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปหรือป่าว จะบอกอีกทีแล้วกัน
แฟน : (ชื่อเรา)มาก็ดี แต่ไม่มาก็ไม่เป็นไร เราชอบอยู่คนเดียว
เรา : ...(คิดอยู่ในใจ เอ๊ะ!? หรือเราไม่ควรไปหาเค้าดีนะ เพราะเค้าชอบอยู่คนเดียว)...
คือเข้าใจค่ะ ว่าอยู่คนเดียวก็ได้ มาหาก็ดี
แต่พูดประมาณนี้ทุกครั้งที่ไม่แน่นอนว่าจะไปหาได้ไหม เราก็ไม่แน่ใจค่ะว่าจะไปหาดีหรือป่าว เหมือนไปกวนเค้า
ที่บอกว่าติดแฟนค่ะ เราคุยกันในแชทบ้าง แล้วก็เจอกันกินข้าวเที่ยงบ่อยๆเกือบทุกวัน(ที่ทำงานใกล้กัน) นานๆทีก็โทรหากันงุงิเล็กน้อย(ไม่นับโทรบอกธุระ)
แล้วเรื่องไปหาเนี่ย เราไปหาเค้าเองค่ะ สะดวกกว่าที่เค้าจะมาหาเรา ช่วงแรกๆที่คบใหม่ไปหาบ่อยค่ะ เพราะใกล้ที่เรียนเสริมตอนเย็น อาทิตย์ละ 2-3 ครั้งได้ ไปกินข้าวเย็นแถวบ้านแล้วก็กลับ แต่ช่วงนี้ ก็ไม่ได้ไปหาเลยว่าจะไปหา แต่หาวันไม่ได้ จึงเป็นเหตุของบทสนทนาข้างต้น
วันนี้ บทสนทนานึงก็เกิดขึ้น
เรา : กำลังพูดถึงพี่ที่ทำงานว่าอิจฉาที่เค้าได้อยู่กับแฟนอารมณ์เม้าท์มอยให้ฟังตามประสา
แฟน : อยากอยู่กะเค้าเหรอ
เรา : อยากอยู่สิ
แฟน : แต่เราไม่อยากอยู่ เพราะเค้าชอบอยู่คนเดียว
เรา : อยากอยุ่คนเดียวตั้งแต่ตอนนี้เลยไหมคะ
แฟน : จะขู่เราเหรอ(ยิ้มกวนๆดูเล่นๆ)
เรา : ...(แอบคิดจริง เพราะก็กังวลใจเรื่องนี้อยู่แล้ว)...
นั่นแหละค่ะมันมีประโยคว่าเราชอบอยู่คนเดียวเข้ามา มันเลยกึก ฉุกคิดไปไกลตามประสาคนคิดมาก แล้วถ้าต่อไปนานๆล่ะ เค้าจะยังอยากอยู่คนเดียวหรือป่าว อันนี้ไม่อยากคิดไปถึงขึ้นต้องมาอยู่ด้วยกันหรือแต่งงานนะคะ แค่ตอนนี้คบกันเราจะปรับตัวเรื่องนี้กันได้ยังไงก่อน ปรับความคิดยังไงดีที่จะเข้าใจและคบกับแฟนได้อย่างสบายใจมีความสุขกันทั้งคู่ เห็นมาจากหลายๆแหล่งเรื่องที่เราไม่สามารถปรับเปลี่ยนนิสัยบางอย่างของอีกคนได้แม้จะแต่งงานกันไปก็ตาม ดังนั้นเลยไม่หวังเลยว่าเค้าจะต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อเรา แต่ไม่รุ้จริงๆความคิดไหนมันจะถูกจะควร
แล้วนิสัยอยากอยู่คนเดียวแบบนี้เราจะมีวิธีปรับตัวเราอย่างไร ถึงจะเข้าหาและคบกันต่อไปได้
มีโอกาสไหมคะที่คนเคยชินและชอบอยู่เดียวจะสามารถเจอใครสักคนที่ทำให้ไม่อยากอยู่คนเดียวได้ เราควรทำตัวอย่างไรถึงจะเป็นคนนั้นได้คะ
หรือเราจะติดแฟนมากไปคะ เลยอาจจะทำให้แฟนรู้สึกรำคาญกับความมุ้งมิ้งงี่เง่าแบบผู้หญิงทั่วไป
ต่อให้ทำใจไว้แล้ว แต่ถ้าแฟนตอบตรงๆว่ารำคาญก็คงรู้สึกไม่ดีกลับมาอยู่ดี
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่ะ
ปล.ขอนุญาตแท็กสุขภาพจิตด้วยนะคะ อยากจะรู้ว่าเป็นความวิตกกังวลเกินไปไหม