นารุโตะ...

แหรกว่า ถ้าเอ่ยถึงนารุโตะ ท่านจะนึกถึงอะไรครับ เมื่อตอนที่การ์ตูนเรื่องนี้ยังไม่ได้ดังนัก ผมว่าหลายคนอาจนึกถึงไอ้นี่


อันว่านารุโตะที่ลอยบนราเมนนั้น จะว่าไปมันก็จืดๆ กินแล้วมันก็ไม่มีรสชาดอะไรนัก แต่พอลองไม่มีมัน มันก็เหมือนขาดๆอะไรไป ยิ่งถ้านึกย้อนตอนเราเป็นเด็ก หรือดูลูกเราเองก็ได้ เวลากินราเมนแล้วมีไอ้ชิ้นเดียวนี่มาให้นี่ มันหวงน่าดูเลยนะ ใครแย่งกินนี่มีเคือง


เหมือนกันเลยครับ กับการ์ตูนเรื่องนารุโตะ ทั้งตอนที่นารุโตะและพรรคพวกยังเด็ก กับ ตอนที่ผมยังเด็ก การ์ตูนเรื่องนี้เป็นอะไรที่สุดยอดมาก สนุก รวบรัด กระชับ ตรงไปตรงมา อ่านแล้วติดหนึบ เหมือนกินราเมน แล้วมีนารุโตะชิ้นเดียวนั่น มันช่างอร่อยเสียนี่กระไร ...

แต่อนิจจา เมื่อโตขึ้น(ทั้งผมทั้งนารุโตะ) ความคิดของคนมันก็เปลี่ยนไปตามวัย(ทั้งคนอ่านคนเขียน และ นารุโตะเอง) สภาพนารุโตะในตอนนี้ ไม่เหมือนลูกชิ้นแบนๆ มีวงหอยอยู่ตรงกลางเสียแล้ว มันกินแล้วรู้สึกเลยว่า มันไม่ใช่อ้ะ

ผมว่าหัวใจสำคัญที่ทำให้นารุโตะโด่งดังมาก คือการยึดconceptนินจา ซึ่งในภาคเด็กเราเห็นตรงนี้ได้ชัด ทั้งการใช้ชูริเคน การคาบคัมภีร์ การอัญเชิญสัตว์ ขี่กบ การแยกร่างปลอมเป็นขอนไม้ ... เหล่านี้ล้วนแต่เป็นกลิ่นอายนินจาอย่างแท้จริง(แม้ว่าผมจะไม่เคยเห็นนินจาตัวจริงเลยก็ตาม--") มันเป็นเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์เป็นลายเซ็นของเรื่องนี้เลยทีเดียว นอกจากนี้ การดำเนินเรื่องในช่วงแรกๆนั้น กระชับมาก ไม่ยืดเยื้อออกทะเลไปไหน ถ้าเปรียบว่ามันเริ่มมาจากจุดกลางของลูกชิ้นนารุโตะ มันก็จะเดินตรงตามทางของเส้น ที่แม้ว่าจะโค้งบ้าง แต่ก็ไม่เคยออกนอกเส้น และในที่สุดมันก็วนโค้งวาดวงหอยจบอย่างสวยงามบนตัวลูกชิ้น .. ภาคเด็กเป็นหยั่งงี้จริงๆครับ

มาตอนโต ผมไม่รู้ว่าด้วยวัยของผมเองที่กินนารุโตะแบบเดิมแล้วไม่อร่อยลิ้นเสียแล้ว หรือเจ้าของร้านราเมน(คนเขียน)เกิดอยากให้อะไรๆมันใหม่ มันแหวกขึ้นมา จากลูกขิ้นนารุโตะอันเดิมนั้นหรือเปล่า? การ์ตูนเรื่องนี้ จึงค่อยๆแปรสภาพไปจนตอนนี้ ต่างไปจากชามแรกที่เคยกินมากเสียแล้ว

จากเรื่องที่เคยเดินเร็ว..กลายเป็นอืดเหมือนเส้นราเมนแช่น้ำซุปนานเกินจนบวม  จากที่เคยเดินตรง(หรือโค้งหน่อยๆ แต่ไม่ออกกรอบ) กลายเป็นเดินนอกเส้น นารุโตะอันใหม่นี้ วงหอยซิกแซก ทะแยงไปมาเสียจริง มันกลายเป็นเส้นใยแมงมุมไปแล้ว เพราะเหล่าตัวร้าย ต่างมีคนชักใย อยู่เบื้องหลังเต็มไปหมด ซ้ำร้ายเนื้อเรื่องยังมีการแทรกสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อนเข้าไปอย่างระบบธาตุ(ที่ผมมองเหมือนเนนในเรื่องHxH)เปรียบเหมือนเอาผลกีวีไปวางแปะไว้บนหน้าราเมน...ซึ่งก็แป็กไม่เป็นท่า หลังๆมาก็ไม่พูดถึงเรื่องธาตุนี่อีกเลยเครดิต..ท่านสไลเดอร์แมน/pantip

สถานการณ์ล่าสุด ยิ่งไปกันใหญ่ ผมเคยคิดว่าจุดแตกหักของผม คือตอนที่มาดาระควักลูกตาคาคาชิไปยัดใส่เบ้าตาตัวเอง แล้วจู่ๆ นารุโตะก็healให้...ผมว่ามันเลยขอบเขตของนินจาไปไกลโขแล้ว ... มาล่าสุด ถึงกับเขียนให้นารุโตะบินได้!!! พระเจ้าช่วย ตลอดชีวิตผมแม้ไม่เคยเห็นนินจาตัวจริง แต่ไม่ว่าหนังหรือการ์ตูนเรื่องไหนก็ตามมันไม่เคยมีนินจาคนไหนบินได้มาก่อนด้วยพลังตัวเองแบบนี้(แม้แต่ฮาโตริยังต้องใช้ผ้าขึงเลย) ...นารุโตะของผม กลายเป็นอะไรไปแล้ว

แต่ก็อย่างที่เคยเขียนไว้ ถึงแม้ว่าวันนี้นารุโตะของผม จะไม่กลมไม่รี ลายไม่เป็นก้นหอย แต่ผมก็ยังคงกินอยู่ดี เพราะว่าผมนั้นชอบนารุโตะ(ภาคเด็ก)มากๆ ผมเลยยังคงตามอ่านตามลุ้นอยู่ตลอดไม่ว่ามันจะเปลี่ยนรสเปลี่ยนลายไปแค่ไหนก็ตาม...ได้แต่ทำใจ และหวังแค่ว่า ในท้ายที่สุดในตอนจบของเรื่องนี้ คนเขียนคงไม่ใจร้ายขนาดเปลี่ยนราเมงใส่นารุโตะ ไปเป็น สปาเกตตี้ราดเต้าเจี้ยวหลนหรอกนะ ...ได้แต่หวัง ...เอวัง