มาต่อค่ะ

หลังจากนำน้องออกมาตรวจสภาพแล้ว พบว่าน้องเป็นเชื้อรากระจายทั่วตัวกินขนแหว่งๆเป็นวงๆ แถมยังโชว์เสตปกระชากขนนิ้วเท้า ทึ้งๆๆๆๆๆโชว์ คุณพ่อ คุณแม่ อย่างเร้าใจ เราเลยรีบกดโทรศัพท์โทรหาคุณหมออย่างเร่งด่วน แต่คราวนี้ แฟนเราไม่ยอมให้เราคุยเองแล้ว

แฟนเรา: เอ่อ คุณหมอครับ น้องเป็นเชื้อราทั่วตัวเลยนะครับ รุนแรงมากด้วย อันนี้เราไม่ได้ตกลงกันไว้นะครับว่าน้องเป็นรา
ผู้ขาย: อ๋อ หมอเห็นแล้วค่ะ น้องกำลังจะหายแล้วค่ะ หมอรักษามาเดือนนึงแล้วอาบน้ำทุกวันเลย ตอนแรกเป็นเยอะกว่านี้อีกค่ะ
ก็คุณก็รับไปแล้ว อาบน้ำให้น้องด้วยนะคะ เอาเบตาดีนแมวที่เป็นสีชมพูๆอ่าค่ะ แต้มให้น้องทุกวัน วันละ 2 เวลานะคะ เด๋วน้องก็หายค่ะ

(เรากับแฟนหันหน้ามองกัน เจ้าลูกแมวนี้อายุแค่ 40 วันเองนะคะ รักษามาดือนนึงนี้ มันเป็นขี้เรื้อนตั้งแต่แรกเกิดเลยหรือคะ)

เรากับแฟนสตั๊น อึ้งไป แป้บนึง เกือบคล้อยตามคนขายแล้ว นึกว่าพาแมวไปหาหมอ ปรึกษาสุขภาพแมวป่วย

แฟนเรา: เอ่อ คุณหมอครับ คือว่า ที่บ้านผมมีแมวอีกหลายตัวนะครับ ผมเกรงว่ามันจะไปติดกับบรรดาแมวแมว และลูกแมวที่บ้านนะครับ ถ้ายังไงมาเจอกันก่อนดีไหมครับ ขอฝากไว้ที่คุณหมอจนกว่าน้องจะหายสนิทเริ่มมีขนขึ้นเหมือนเดิมได้ไหมครับ

ผู้ขาย: เอ๊ะ ก็บอกว่าน้องกำลังจะหายค่ะ ไม่แพร่เชื้อแน่นอนค่ะ หมอวินิจฉัยแล้วค่ะ หมอเป็นห่วงว่าแมวที่บ้านคุณจะมีเชื้อมาติดเจ้าตัวนี้มากกว่านะคะ หมอเป็นห่วงแมวที่บ้านคุณมากกว่าค่ะ

(อ้าว เฮ้ย จะดีเหรอคะ... คุณพลาดแล้วละค่ะ จะแหยมอะไรก็แหยมได้แต่อย่ามาแหยมคุณนายสะอาด เรื่องนี้ยอมไม่ได้ ไวรัสแคลลิซิคราวก่อนยังไม่ได้สะสางนะคะ)

เรา ปรี๊ดขึ้นทันที: คุณหมอคะ คุณหมอไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ที่บ้านอาบน้ำแมวทุกสามวัน สัปดาห์ละสองครั้ง ใช้มาลาเซ็บสลับกับแชมพูทองพันชั่งของด็อกเตอร์เมิร์จ เช็ดด้วยโทนเนอร์ก่อนพาขึ้นเตียงทุกวันค่ะ ผ้าปูที่นอนเราก็เปลี่ยนทุกสัปดาห์ค่ะ บ้านเราถูกด้วยไฮเตอร์เจือจางทุกวันค่ะ

(ผู้ขาย อึ้งไปแป๊บนึง ... แฟนเราเอ๋อไปเรียบร้อยแล้ว ปกติเราจะเรียบร้อยและขี้เกรงใจมาก)

ผู้ขาย: เอ่อ ถ้าคุณมั่นใจว่าบ้านคุณเซฟ บ้านคุณสะอาดพอ แล้วทำไมคุณจะรับน้องไปอยู่อีกตัวไม่ได้ละคะ ถ้าปกติคุณอาบน้ำแมวที่บ้านเป็นปกติอยู่แล้ว อาบเจ้าตัวนี้เพิ่มอีกตัวไม่ได้หรือคะ มันไม่เสียเวลามากขึ้นหรอกค่ะ ก็แค่อาบน้ำน้อง ทายาน้อง ก็แค่นั้นเอง แค่นั้นเอง และแค่นั้นเอง (อ้าวววววว ตกลงเราซื้อแมวหรือขอแมวเค้าไปเลี้ยงนี่ เริ่มสับสน)

เรา: ขอพูดสั้นๆไม่อ้อมค้อมนะคะ เราซื้อแมวคุณนะคะ และเราไม่พอใจ ไม่แฮปปี้กับสภาพของน้องมากๆ ด้วยราคานี้ เราควรได้น้องกลับบ้านด้วยสภาพที่ดีกว่านี้นะคะ คุณขายแมวแพงกว่าที่อื่นเป็นเท่าตัว แต่เรายอมจ่ายเพราะเราอยากได้คุณภาพ อยากได้ความมั่นใจ อ๊ะ...... (แฟนเราเห็นท่าไม่ดี ดึงโทรศัพท์ไปคุยเอง)

แฟนเรา: เอ่อ คุณหมอครับ ถ้ายังไงรบกวนมาเจอกันก่อนนะครับ ที่ไหนดีครับ

ทางฝั่งผู้ขายแจ้งชื่อห้างอีกแห่งมาซึ่งค่อนข้างไกลกว่าที่แรกพอสมควร แต่เราและแฟนก็โอเค ขอให้ได้เจอ สักหน่อยเถอะ

เรากับแฟนขับรถกลับไปที่จุดที่ผู้ขายแจ้งเกือบ 60 กม. ระหว่างทางเจ้าตัวน้อย ปีนขึ้นมานอนซุกที่ข้างคอของเรา หลับปุ๋ย เรานั่งน้ำตาคลอ สงสารน้อง ใจนึงก็ไม่อยากจะให้น้องต้องกลับไปเจอสภาพที่ทำให้น้องเป็นแบบนี้ อีกใจนึงก็เป็นห่วงเด็กๆที่บ้าน ถ้าพากลับไปทั้งแบบนี้ก็มีความเสี่ยงที่ลูกๆเราจะติดเชื้อที่ทั้งมองเห็นและมองไม่เห็นอีกไม่รู้เท่าไหร่ แฟนเราเห็นเราร้องไห้แลยถามว่าจะเอายังไง จะพากลับไปเลยไหม อย่าใช้อารมณ์นะ ค่อยๆคิด เราทบทวนอยู่สักพักนึงแล้วตัดสินใจว่ายังไงก็ต้องไปคุยกับผู้ขายก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ

พอถึงที่หมายแฟนเราจอดรถ สักพักผู้ขายเดินมากับหุ้นส่วนของเค้า

แฟนเราพยายามทำใจเย็นๆอุ้มน้องขึ้นมา ชี้ให้เค้าเห็นรอยแหว่งๆ และผิวดำๆด้านๆของน้อง รวมถึงสะเก็ดที่พร้อมปล่อยละอองเรณู

ผู้ขาย: ไม่ต้องชี้ค่ะ หมอรู้ หมอทราบค่ะ หมอเห็นแล้วค่ะ แต่หมอวินิจฉัยแล้วว่าน้องกำลังจะหายแล้วค่ะ ทายา อาบน้ำอีกหน่อยก็หายแล้วค่ะ ไม่แพร่เชื้อค่ะ ดูๆๆๆสิคะ (แล้วผู้ขายก็เอานิ้วหยี้ๆ ผิวดำๆด้านๆของน้อง สะเก็ดก็ฟูขึ้นมา) เนี่ยค่ะ เค้ากำลังจะสร้างผิวใหม่แล้ว

เรา: ถ้าใกล้หายแล้ว น้องต้องผิวสีอ่อนลง กลับไปใกล้เคียงสีเดิมสิคะ

ผู้ขายทำเสียงหึ แล้วส่งสายตาประมาณว่าอินี่ไม่ฉลาด

ผู้ขาย: ก็เซลผิวน้องเค้าตายไปแล้วมัน จะเป็นสีเดิมได้ยังไงคะ อาบน้ำค่ะ เด๋วน้องก็หายค่ะ ถ้าคุณอาบน้ำน้องที่บ้านประจำอยู่แล้วก็แค่อาบตัวนี้เพิ่มอีกตัวนึงไม่ลำบากหรอกค่ะ

เราช็อกไปสามวิ แฟนเราอ้าปากค้าง

เรา: แต่กว่าน้องจะอาบน้ำใหม่ได้อีกครั้งนึง ก็อีก 7 วันนะคะ ดูจากเล่มแล้ว น้องเพิ่งฉีดยาไปเมื่อวานเอง

ผู้ขายมองหน้าเหมือนเราไม่ฉลาดแล้วทำเสียงหึในคออีกแล้ว : นี่แมวนะคะ ไม่ใช่หมา ฉีดยา 2-3 วันก็อาบน้ำได้แล้วค่ะ

แฟนเรา: แต่ระหว่างที่น้องย้ายบ้านเค้าจะภูมิตกนะครับ แล้วถ้าภูมิตกเค้าจะยิ่งป่วย สุขภาพน้องเค้าไม่ดี เชื้อราจะลามไวมากนะครับ

ผู้ขายทำหน้าเบื่อๆ ประมาณว่านี้คุณกล้าเถียงฉันเหรอ ฉันเป็นหมอนะ: คุณคะ เชื้อรานี้แทบไม่เกี่ยวกับภูมิคุ้มกันเลยค่ะ เกี่ยวน้อยมากๆ

บทสนทนาเริ่มจะวนลูปแล้วเราไม่อยากฟัง เสียเวลา สงสารน้องเลยตัดบท

เรา: คุณหมอคะ คือว่าเราซื้อด้วยราคาขนาดนี้แล้ว เราต้องการคุณภาพนะคะ เราห่วงสุขภาพลูกเราค่ะ เราไม่ได้คืนหรือปฏิเสธการรับน้องนะคะ แค่อยากรับน้องไปในสภาพที่สมบูรณ์กว่านี้ ถ้าเราไม่พอใจจริง ไม่รักน้อง เลือกปฏิบัติ จะรักแต่แมวสวยๆ เราขอคืนน้องไปแล้วค่ะ

ผู้ขาย: โอเคค่ะ จะให้หมอเลี้ยงน้องต่อให้ใช่ไหมคะ ได้ค่ะ แต่หมอไม่รับรองนะคะว่าถ้าจะรอให้หายแล้วค่อยรับน้องไป น้องจะเข้ากับฝูงใหม่ได้หรือเปล่า จะติดบ้าน หรือจะรักเจ้าของใหม่ไหมและมันจะเลยช่วงติดคนไปแล้ว

แล้วผู้ขายก็คว้าน้องแล้วเดินขึ้นรถไปเลย ปล่อยเรากับแฟนอึ้งๆๆๆ

คือว่าเราอยากจะบอกเค้านะคะว่าเด็กๆที่บ้านเรานิสัยดีมากทุกตัว ไม่เคยไล่เพื่อนใหม่ ไม่ดุร้าย เฟรนด์ลี่สุดๆ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ และตอนนี้เราเริ่มจะสงสัยแล้วว่าคุณเป็นหมอจริงหรือเปล่า เพราะในเล่มวัคซีนที่คุณให้เรามาทั้งสองตัว เป็นเล่มจากคนละคลินิคกัน ยาคนละยี่ห้อกัน สัตวแพทย์ที่เป็นคนเซ็นก็คนละคนกัน แล้วพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่คุณบอกว่านำเข้าจากยุโรป ประเทศโน้นนี้ เราก็เริ่มจะไม่เชื่อแล้วเพราะเท่าที่เราคุยกับคุณมา เราจับทางได้แล้วว่าฟาร์มของคุณเป็นเหมือนหน้าร้านให้เพื่อนพ้องญาติพี่น้องของคุณเอาแมวมาฝากขาย เพราะหลังๆคุณเริ่มโบ้ยแล้วว่าเพื่อนที่เป็นคนดูแลเค้าอาบน้ำให้ทุกวัน หมอก็เช็คแล้วว่าน้องใกล้หายแล้ว เหมือนว่าคุณเป็นแค่คนกลางเฉยๆ

ตลอดทางกลับบ้าน เรานั่งร้องไห้มาตลอด กลัวเค้าเอาน้องไปดูแลต่อไม่ดี ไม่รักษาน้องต่อ ให้น้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่สะอาด เพราะเราดูแล้วรู้เลยว่าน้องต้องมาจากที่ชื้นแฉะแน่ๆ เพราะเล็บเท้าน้องเค้าแทบไม่มีขนเลย เงินเค้าก็รับจากเราไปเต็มก้อนแล้ว เค้าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องคอยใส่ใจเราแล้ว TT^TT

รบกวนขอคำแนะนะด้วยนะคะว่าเราควรทำยังไงต่อไปดี สงสารน้องมาก

ขอบคุณมากค่ะ