แฟนที่แลกด้วยคำว่าเพื่อนสนิท (18+) จากเด็กใต้สงขลา

เรื่องราวของผมกับเพื่อนสนิทคนนึง!! เราสองคนนิสัยคล้ายๆกันคือขี้เล่นแล้วก้ชอบแกล้งคนอื่น มันเป็นเพื่อนที่ดีมากๆๆๆ คอยช่วยเหลือผมทุกอย่างทั้งเรื่องเรียน เรื่องส่วนตัว มันแสดงความห่วงใยต่อผมมาก เวลาไปเที่ยวไหนมาไหนกับเพื่อนในกลุ่มมันก้จะบังคับให้ผมไปด้วยตลอด แต่ที่ต่างจากผมคือมันขี้งอลมาก โดยเฉพาะกับผม ผมทำไรนิดอะไรหน่อยขัดใจมันไม่ได้เลย ผมเองก็พยายามไม่ขัดใจมันนะเพราะผมก้แคร์เพื่อนคนนี้เหมือนกัน มันงอลผมบ่อยมาก แต่ผมไม่ชอบง้อหรอก คืองัอคนไม่เป็น ถ้าไม่คุยผมก้ไม่พูดอะไรทำนองนั้น! ทุกครั้งที่มันงอลผม มันจะเป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อน ผมก้ไม่ค่อยตอบ แล้วค่อยใจอ่อนเรื่อยๆแล้วก้กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แต่ล่าสุดมันทำกับผมเกินไปแค่ผมทำอะไรสักอย่างแล้วไม่ได้รอมันมันต่อว่าผม ผมเสียความรู้สึกมากแล้วหลังจากนั้นมาผมก็ไม่ค่อยร่าเริงกับมันเหมือนเมื่อก่อน ผมค่อยๆออกห่างมัน แต่มันคงรับไม่ได้หรอกกับการกระทำของผมที่เย็นชากับเพื่อนอย่างมัน มันพยายามทำกับผมด้วยดี แต่มันไม่เหมือนเดิมคือมันดีเกินไปไม่เหมือนที่เคยทำ ทำนู่นทำนี่ให้ ซื้อนั่นนี่ให้กินผมก้ไม่สะบายใจไม่ชอบแบบนี้เท่าไหร่ เวลาผ่านไปเกือบครึ่งปีที่ผมไม่ชอบหน้ามันแต่ก้ยังอยู่กลุ่มเดียวกันอยู่ มันยังคงพยายามใกล้ชิดกับผมเพื่อจะให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ด้วยความที่ใกล้ชิดกันเป็นเวลานานมากเกินไปผมรู้สึกอะไรแปลกๆ รู้สึกเหมือนมันชอบผมหรือเปล่า? แต่ตอนนั้นรู้สึกอย่างเดี่ยวคือในจริงใจกับเรามากเลยว่ะ มันไม่เคยโกรธเราเลยตลอดเวลาเกือบครึ่งปีที่เราทำไม่ดีกับมัน มันทำให้ผมรู้สึกว่าถ้าหากมันหายไปจากผมคงรู้สึกผิดมาก ผมเริ่มรู้สึกดีกับมันขึ้นมา แต่ไใ่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมเองก้คงชอบมันแหละมั้งเลยตัดสินใจลองถามมันดู มันก็ตอบมาว่าอื้อ กูชอบ ผมนี้อึ้ง!!! ถามว่าชอบกูมานานหรือยัง? มันบอกว่าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่ชอบไปแล้ว หลังจากนั้นมาเราก้เป็นเเฟนกัน แต่ผมยังเสียดายความเป็นเพื่อนระหว่างเราสองคนอยู่นะครับ ไม่รู้ว่าที่ทำอยู่นี้มันดีแล้วหรือเปล่าระหว่างคำว่าแฟนที่ต้องแลกกับคำว่าเพื่อนสนิท หรือมันเป็นแค่ความรักความห่วงใยความรู้สึกดีๆที่เพื่อนมีให้กันเท่านั้น ปล. ผมเป็นผู้ชาย เพื่อนผมก็เป็นผู้ชายนะครับ