กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่ออยากจะเเสดงความขอบคุณจากใจจริง ไม่ทราบว่าท่านจะได้มาอ่านหรือไม่ ถ้าคนที่มาอ่านได้รู้จักหรือเป็นญาติ เป็นเพื่อน
อยากจะบอกว่าขอบพระคุณจากใจลูกๆทุกคนเลยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานเวลาประมาณ 16.30 น. บริเวณ สี่กั๊กพระยาศรี (แถวๆเจริญกรุง ซ.1)
คุณพ่อ และ คุณแม่ ของผมได้ไปทำธุระบริเวณนั้น เผอิญ รถคุณพ่อดันมาเสีย เลยจะรอเรียก Taxi เรียกหลายคัน ก็ไม่ไป คุณแม่เลยบอกให้คุณพ่อ
ซึ่งขณะนั้นได้ลงมาเรียกบริเวณขอบถนน ให้กลับขึ้นมายืนบริเวณทางเท้า ขณะกำลังก้าวขึ้น ได้สะดุดล้มเสียหลักศรีษะไปโขกกับขอบฟุตบาท
ทำให้ศีรษะแตกเลือดออกมาปริมาณมากพอดู คนผ่านไปผ่านมาก็ได้แต่ถามแต่ไม่มีใครช่วย จะเรียกแท้กซี่ไปโรงพยาบาล ก็ไม่มีรถเลย คุณแม่ตกใจมากทำอะไรไม่ถูก
เผิญมีรถคันนึงจอดแล้ว ภรรยาท่านเจ้าของรถ ลงมาดูพร้อมอุ้มลูกลงมาถามว่าคุณป้า คุณลุงเป็นอะไร
คุณแม่ก็ได้เล่าให้ฟัง ท่านเจ้าของรถเปิดประตูลงมาพร้อมกับมาดูอาการ ซึ่งเลือดยังไหลไม่หยุด ท่านเจ้าของรถ ยังนำทิชชู่ทั้งกล่อง มาช่วยอุดแผล
พร้อมกับเอ่ยว่า คุณลุงครับ รถไม่มีเลย เอางี้ขึ้นนรถผมครับ เดี๋ยวไปส่งที่ โรงพยาบาลให้ ซึ่งขณะนั้น คุณพ่อของผม เลือดออกค่อนข้างมาก ภรรยาก็ได้ส่ง ผ้าอ้อมของลูกมาให้อุดแผล
ทางแม่ของผมก็ได้แต่ร้องไห้บอกว่า พ่ออย่าเป็นอะไรนะ แต่คุณพ่อผมก็รู้สึกตัวตลอด ฝ่ายท่านเจ้าของรถก็คอยปลอบเป็นระยะ คุณป้าอย่าฟุบไปอีกคนนะครับ
เดี๋ยวก็ถึงมือหมอแล้ว ท่านได้กรุณานำคุณพ่อไปส่งให้ที่ โรงพยาบาลกลาง โชคดีที่รถไม่ติดมาก ตอนลง คุณแม่ก็ได้แต่ยกไหว้ขอบคุณในความมีน้ำใจของท่านเจ้าของรถและภรรยา
แต่น่าเสียดาย ขณะนั้นคุณแม่มัวแต่ตกใจ เลยไม่ได้แม้แต่ถามชื่อท่านทั้งสอง ทะเบียนรถก็ไม่ได้ดู ...
สรุปว่า คุณหมอเย็บไป 3เข็ม แผลไม่ลึกมาก ที่เลือดออกเยอะเพราะไปโดนเส้นเลือดพอดี เลยทำให้เลือดออกมามาก ขณะนี้อาการคุณพ่อปลอดภัย กลับมาบ้านเเล้วครับ
ถึงตรงนี้ในนามลูกๆ อยากขอบพระคุณท่านทั้งสองเป็นอย่างมาก ที่มีจิตใจประเสริฐเหลือเกิน ถ้าท่านทั้งสองไม่ช่วยเหลือในเบื้องต้น ไม่ทราบว่าคุณพ่อจะเป็นอย่างไรบ้าง
และทำให้ทราบว่าสังคมไทยของเรายังมีคนดีมีน้ำใจอีกมากครับ ขอขอบพระคุณจากใจจริงอีกครั้งครับ...
กระทู้ขอบพระคุณ..ที่ทำให้รู้ว่าสังคมไทยยังมีคนดีครับ
อยากจะบอกว่าขอบพระคุณจากใจลูกๆทุกคนเลยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานเวลาประมาณ 16.30 น. บริเวณ สี่กั๊กพระยาศรี (แถวๆเจริญกรุง ซ.1)
คุณพ่อ และ คุณแม่ ของผมได้ไปทำธุระบริเวณนั้น เผอิญ รถคุณพ่อดันมาเสีย เลยจะรอเรียก Taxi เรียกหลายคัน ก็ไม่ไป คุณแม่เลยบอกให้คุณพ่อ
ซึ่งขณะนั้นได้ลงมาเรียกบริเวณขอบถนน ให้กลับขึ้นมายืนบริเวณทางเท้า ขณะกำลังก้าวขึ้น ได้สะดุดล้มเสียหลักศรีษะไปโขกกับขอบฟุตบาท
ทำให้ศีรษะแตกเลือดออกมาปริมาณมากพอดู คนผ่านไปผ่านมาก็ได้แต่ถามแต่ไม่มีใครช่วย จะเรียกแท้กซี่ไปโรงพยาบาล ก็ไม่มีรถเลย คุณแม่ตกใจมากทำอะไรไม่ถูก
เผิญมีรถคันนึงจอดแล้ว ภรรยาท่านเจ้าของรถ ลงมาดูพร้อมอุ้มลูกลงมาถามว่าคุณป้า คุณลุงเป็นอะไร
คุณแม่ก็ได้เล่าให้ฟัง ท่านเจ้าของรถเปิดประตูลงมาพร้อมกับมาดูอาการ ซึ่งเลือดยังไหลไม่หยุด ท่านเจ้าของรถ ยังนำทิชชู่ทั้งกล่อง มาช่วยอุดแผล
พร้อมกับเอ่ยว่า คุณลุงครับ รถไม่มีเลย เอางี้ขึ้นนรถผมครับ เดี๋ยวไปส่งที่ โรงพยาบาลให้ ซึ่งขณะนั้น คุณพ่อของผม เลือดออกค่อนข้างมาก ภรรยาก็ได้ส่ง ผ้าอ้อมของลูกมาให้อุดแผล
ทางแม่ของผมก็ได้แต่ร้องไห้บอกว่า พ่ออย่าเป็นอะไรนะ แต่คุณพ่อผมก็รู้สึกตัวตลอด ฝ่ายท่านเจ้าของรถก็คอยปลอบเป็นระยะ คุณป้าอย่าฟุบไปอีกคนนะครับ
เดี๋ยวก็ถึงมือหมอแล้ว ท่านได้กรุณานำคุณพ่อไปส่งให้ที่ โรงพยาบาลกลาง โชคดีที่รถไม่ติดมาก ตอนลง คุณแม่ก็ได้แต่ยกไหว้ขอบคุณในความมีน้ำใจของท่านเจ้าของรถและภรรยา
แต่น่าเสียดาย ขณะนั้นคุณแม่มัวแต่ตกใจ เลยไม่ได้แม้แต่ถามชื่อท่านทั้งสอง ทะเบียนรถก็ไม่ได้ดู ...
สรุปว่า คุณหมอเย็บไป 3เข็ม แผลไม่ลึกมาก ที่เลือดออกเยอะเพราะไปโดนเส้นเลือดพอดี เลยทำให้เลือดออกมามาก ขณะนี้อาการคุณพ่อปลอดภัย กลับมาบ้านเเล้วครับ
ถึงตรงนี้ในนามลูกๆ อยากขอบพระคุณท่านทั้งสองเป็นอย่างมาก ที่มีจิตใจประเสริฐเหลือเกิน ถ้าท่านทั้งสองไม่ช่วยเหลือในเบื้องต้น ไม่ทราบว่าคุณพ่อจะเป็นอย่างไรบ้าง
และทำให้ทราบว่าสังคมไทยของเรายังมีคนดีมีน้ำใจอีกมากครับ ขอขอบพระคุณจากใจจริงอีกครั้งครับ...