นาทีนี้ ขา S ต้องเพลงนี้เท่านั้น

เพลินเพลงยามบ่ายกันครับ ยอม ฉันยอมเจ็บปวด ยอม ร้าวรวดอุรา ยอม แม้รักจะพา ไป เข่นฆ่า เย้ยหยันเล่น อยากลองรัก ดูสักหน่อย จะปล่อยให้ช้ำ ก็จำต้องเป็น จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ จะลองให้เห็น รักเป็นฉันใด

ใครคนนั้น ที่ฉัน เฝ้าฝันถึง ใครที่ซึ่ง รู้รู้อยู่ กู่เรียกหา ใครที่เคย เอื้อนเอ่ย เผยวาจา ใครที่พา เกี่ยวก้อย ลอยกระทง ใครที่ซับ น้ำตา คราเจ็บปวด ใครร้าวรวด ที่ฉันเดิน เพลินจนหลง ใครที่เคย เตือนให้

ขาดตกบกพร่องขออภัยด้วยนะครับ ฉันจ้อง มองใน แววตา รู้ว่า เจ็บปวด รวดร้าว แม้จะ พยายาม ทุกคราว ปวดร้าว หนักขึ้น ทุกที รับรู้ สู่ความ รู้สึก บาดลึก อยู่ไม่ หลีกหนี ไม่อาจ เอ่ยเอื้อน วจี ที่มี ในชีวิต ผ

ทั้งที่รู้มีเกิดแล้วแก่แน่ จะดูแลแค่ไหนใครเล่าหวา ไม่เคยเจ็บปวดรวดร้าวอุรา ธรรมดามนุษย์พิรุธคน จะสงสัยกันบ้างก็อ้างเอ่ย ใครเฉลยหนทางส่างฉงน เกิดแล้วแก่เจ็บตายทั่วทุกคน ทางหลุดพ้นทุกข์ทนหนทางใด

จุดจบมันก็คือฉัน มันคือฉันที่ยังบาดเจ็บ จมอยู่ในมุมที่มืดมิดในใจเธอ

ค่ำคืนนี้ โบกมือ อำลารัก ด้วยประจักษ์ แก่ใจ อย่างสุดซึ้ง แม้รักนี้ ยังห่วงหา ยังรำพึง แม้คิดถึง อย่างไร คงต้องพอ เพราะความรัก ชอบก่อ ความเจ็บปวด ให้ร้าวรวด ดวงใจ มากมายหนอ สนุกมั้ย เล่นความรู้- สึกค