ขอเล่ารายละเอียดคร่าวๆนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าในช่วงเข้ามหาวิทยาลัย ก็เป็นที่รู้ดีกันอยู่แล้วนะคะว่ามีกิจกรรมต่างๆให้ทำมากมาย ซึ่งนั่นก็ไม่แปลกเลยที่จะได้เจอเพื่อนใหม่ๆ และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องค่ะ
เราได้พบเพื่อนใหม่ที่สนิทมากคนหนึ่งค่ะ เค้าเป็นทอมค่ะ ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดมากอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเพื่อนก็คือเพื่อนค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่อง ปรึกษากันได้ทุกอย่าง รู้กันถึงไส้ถึงพุงเลยล่ะค่ะ รู้ถึงขนาดที่ว่าเราชอบใคร ชอบพี่คนไหน ซึ่งเราก็รู้เรื่องของเพื่อนเหมือนกัน คุยเฟสนี่ไม่ต้องพูดถึงค่ะเรียกว่าคุยกันได้ทุกวัน และวันละหลายๆครั้งมาก จนเพื่อนที่เราสนิทมากอีกคนหนึ่งซึ่งอยู่ห้องพักเดียวกันก็เริ่มแซว ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ เป็นเพื่อนที่สนิทมากคนหนึ่งแค่นั้นเอง
และความเป็นเพื่อนของเราก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆจนกระทั่งเข้าปีที่4 เราก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเพื่อนคนนี้ของเราเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมีการคุยพูดจาหวานๆจนบางครั้งเราก็เริ่มรู้สึกขนลุก มันกระอักกระอ่วนและก็อึดอัดอ่ะค่ะ เป็นแบบนี้ต่อไปเราคิดว่าเราคงทนไม่ไหวแน่ๆ เลยถามออกไปตรงๆเลย ซึ่งคำตอบก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ เค้าชอบเรา ในใจตอนนั้นคือเราอยากเป็นเพื่อนเค้าต่อไป เราไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีๆไป ก็เลยบอกเค้าไปว่า "ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่แกมีให้เค้านะ แต่เค้าไม่ได้ชอบแกแบบนั้น เค้าอยากให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" ไม่เคยคิดเลยค่ะว่าเกิดมาจะได้พูดประโยคแบบนางเอกในละคร แต่อารมณ์ตอนนั้นมันเป็นอย่างนี้จริงๆ เพื่อนเค้าก็ฟังเรานะคะ แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย ร้องไห้อย่างเดียวจริงๆ เราเข้าใจเพื่อนนะแล้วก็สงสารด้วย แต่เราคิดว่ามันดีกว่าที่จะปล่อยให้เพื่อนชอบเราแล้วคิดกับเราแบบนั้น เราว่ามันเหมือนเห็นแก่ตัวอ่ะค่ะ ที่จะทำเป็นไม่รู้เรื่องว่าเพื่อนชอบเรา แล้วปล่อยให้เค้าชอบเราต่อไป โดยที่เค้าไม่ได้สนใจคนอื่นนอกจากเรา เหมือนเป็นการให้ความหวัง ซึ่งเรารู้ว่ายังไงก็ต้องเจ็บ แค่จะเจ็บช้าหรือเร็ว เราเลือกให้เจ็บตอนนี้ดีกว่าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ
หลังจากวันนั้นที่เพื่อนบอกชอบเรา เราก็พยายามคุยกับเพื่อนเหมือนเดิมเลยนะคะ ซึ่งเราก็พอจะรู้ดีว่าจะให้มันเหมือนเดิมเลยก็คงจะยาก คงต้องใช้เวลาเพื่อให้เรื่องทุกอย่างมันดีขึ้น เพื่อนก็คุยกับเรานะคะ แต่เราก็สัมผัสได้ว่ามันไม่ค่อยเหมือนเดิม เคยมีครั้งหนึ่งเค้าถึงกับบล็อคเฟสเราไปเลย ซึ่งตอนนั้นเราก็เสียใจนะคะ แอบโกรธด้วยเบาๆ ไม่คิดว่าเพื่อนจะทำอย่างนี้กับเรา แต่ตอนหลังเราก็เข้าใจค่ะ ก็กลับมาคุยกัน เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม(ซึ่งก็ยังรู้สึกได้ว่ายังไม่ค่อยเหมือนเดิมบ้าง บางครั้ง)
เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนเราก็ดีใจนะคะที่เรากับเพื่อนกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้อีก จนกระทั่งวันนี้เราสัมผัสได้อีกแล้วค่ะว่าเพื่อนเปลี่ยนไปอีกแล้ว เค้าไม่ทักเราเหมือนเคยอย่างที่เคยเป็นๆมา เค้าคุยสนิทกับเพื่อนคนอื่นของเราแทนที่จะเป็นคุยกับเราเหมือนอย่างที่เคยเป็นๆมา เหมือนเค้าพยายามจะออกห่างจากเราอีกแล้ว เราก็ถามเค้าไปตรงๆเลย ว่าเค้าเป็นไรอีก แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็คือว่าเค้าไม่ได้เป็นไร
เราคิดมากไปเองใช่ไหมคะหรือเรากับเค้าไม่มีทางที่จะเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมได้แล้วจริงๆ???
เมื่อเพื่อนรักกลายเป็นรักเพื่อน แล้วจะกลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมได้ไหม?
เราได้พบเพื่อนใหม่ที่สนิทมากคนหนึ่งค่ะ เค้าเป็นทอมค่ะ ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดมากอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเพื่อนก็คือเพื่อนค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่อง ปรึกษากันได้ทุกอย่าง รู้กันถึงไส้ถึงพุงเลยล่ะค่ะ รู้ถึงขนาดที่ว่าเราชอบใคร ชอบพี่คนไหน ซึ่งเราก็รู้เรื่องของเพื่อนเหมือนกัน คุยเฟสนี่ไม่ต้องพูดถึงค่ะเรียกว่าคุยกันได้ทุกวัน และวันละหลายๆครั้งมาก จนเพื่อนที่เราสนิทมากอีกคนหนึ่งซึ่งอยู่ห้องพักเดียวกันก็เริ่มแซว ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ เป็นเพื่อนที่สนิทมากคนหนึ่งแค่นั้นเอง
และความเป็นเพื่อนของเราก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆจนกระทั่งเข้าปีที่4 เราก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเพื่อนคนนี้ของเราเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมีการคุยพูดจาหวานๆจนบางครั้งเราก็เริ่มรู้สึกขนลุก มันกระอักกระอ่วนและก็อึดอัดอ่ะค่ะ เป็นแบบนี้ต่อไปเราคิดว่าเราคงทนไม่ไหวแน่ๆ เลยถามออกไปตรงๆเลย ซึ่งคำตอบก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ เค้าชอบเรา ในใจตอนนั้นคือเราอยากเป็นเพื่อนเค้าต่อไป เราไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีๆไป ก็เลยบอกเค้าไปว่า "ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่แกมีให้เค้านะ แต่เค้าไม่ได้ชอบแกแบบนั้น เค้าอยากให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" ไม่เคยคิดเลยค่ะว่าเกิดมาจะได้พูดประโยคแบบนางเอกในละคร แต่อารมณ์ตอนนั้นมันเป็นอย่างนี้จริงๆ เพื่อนเค้าก็ฟังเรานะคะ แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย ร้องไห้อย่างเดียวจริงๆ เราเข้าใจเพื่อนนะแล้วก็สงสารด้วย แต่เราคิดว่ามันดีกว่าที่จะปล่อยให้เพื่อนชอบเราแล้วคิดกับเราแบบนั้น เราว่ามันเหมือนเห็นแก่ตัวอ่ะค่ะ ที่จะทำเป็นไม่รู้เรื่องว่าเพื่อนชอบเรา แล้วปล่อยให้เค้าชอบเราต่อไป โดยที่เค้าไม่ได้สนใจคนอื่นนอกจากเรา เหมือนเป็นการให้ความหวัง ซึ่งเรารู้ว่ายังไงก็ต้องเจ็บ แค่จะเจ็บช้าหรือเร็ว เราเลือกให้เจ็บตอนนี้ดีกว่าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ
หลังจากวันนั้นที่เพื่อนบอกชอบเรา เราก็พยายามคุยกับเพื่อนเหมือนเดิมเลยนะคะ ซึ่งเราก็พอจะรู้ดีว่าจะให้มันเหมือนเดิมเลยก็คงจะยาก คงต้องใช้เวลาเพื่อให้เรื่องทุกอย่างมันดีขึ้น เพื่อนก็คุยกับเรานะคะ แต่เราก็สัมผัสได้ว่ามันไม่ค่อยเหมือนเดิม เคยมีครั้งหนึ่งเค้าถึงกับบล็อคเฟสเราไปเลย ซึ่งตอนนั้นเราก็เสียใจนะคะ แอบโกรธด้วยเบาๆ ไม่คิดว่าเพื่อนจะทำอย่างนี้กับเรา แต่ตอนหลังเราก็เข้าใจค่ะ ก็กลับมาคุยกัน เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม(ซึ่งก็ยังรู้สึกได้ว่ายังไม่ค่อยเหมือนเดิมบ้าง บางครั้ง)
เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนเราก็ดีใจนะคะที่เรากับเพื่อนกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้อีก จนกระทั่งวันนี้เราสัมผัสได้อีกแล้วค่ะว่าเพื่อนเปลี่ยนไปอีกแล้ว เค้าไม่ทักเราเหมือนเคยอย่างที่เคยเป็นๆมา เค้าคุยสนิทกับเพื่อนคนอื่นของเราแทนที่จะเป็นคุยกับเราเหมือนอย่างที่เคยเป็นๆมา เหมือนเค้าพยายามจะออกห่างจากเราอีกแล้ว เราก็ถามเค้าไปตรงๆเลย ว่าเค้าเป็นไรอีก แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็คือว่าเค้าไม่ได้เป็นไร
เราคิดมากไปเองใช่ไหมคะหรือเรากับเค้าไม่มีทางที่จะเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมได้แล้วจริงๆ???