ระหว่างคนที่พูดภาษาสวยแต่แฝงถ้อยคำประชด กับคนที่แทบไม่พูดอะไรเลย แต่พูดทีพูดตรง คนไหนน่าเหนื่อยใจกว่ากัน?

ตามหัวข้อกระทู้นะคะ
คนแรก เขาใช้ภาษาดีมาก มีหลักการ มีเหตุผล มาทีจะมาเป็นเรียงความ
ถ้าหากอ่านหรือฟังดีๆ จะรู้สึกได้ว่าจิกกัดตลอดเวลาจนเหมือนเป็นนิสัยแก้ไม่หายไปแล้ว555
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นความสามารถพิเศษ

ส่วนคนที่สอง  เขาพูดไม่ค่อยเก่ง  แต่หากพูดที ก็จะยิงตรงทีเดียว คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น
เป็นถ้อยคำห้วนบ้าง ไพเราะบ้าง  บางครั้งก็ดูไม่นึกถึงใจคนฟัง เพราะเขาคิดแบบนั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เขารู้นิสัยด้านนี้ จึงทำให้เขาไม่อยากพูดอะไรเยอะนั่นเองค่ะ


คิดว่าใครน่าเหนื่อยใจกว่ากัน ?
คุณอยากอยู่กับใครมากกว่ากัน?
และถ้าสองคนนี้ทะเลาะกัน ใครจะชนะคะเนี่ย