คือขอบอกก่อนเลยนะครับผมเป็นรักร่วมเพศ
ผมได้รับเชื้อ มาจากแฟนคนเก่าครับด้วยความที่เขาไปแพทย์เราเลยเชื้อใจและคำพูดที่เขาบอกว่าไม่เป็นเอดส์จนเลิกกันมาได้ 3 ปี
ผมสงสัยว่าผมเป็นเอดส์รึเปล่าเพราะ ร่างกายอ่อนแอมาก ผมจึงขอให้เพื่อนพาไปตรวจ ผลปรากฏว่า เป็นบวก ผมช๊อคมากเพราะผม มีแฟนคนเดียว มีอะไรกันแค่ 2 ครั้ง แล้วอีกอย่างที่น่าตกใจคือ จำนวน CD4 ของผมต่ำมาก เหลือแค่หลักสิบ (คนปกติอยู่ที่ 400-1600)
ผมรู้สึกผิดหวังกับคนที่เราไว้ใจมาก เศร้าใจที่ชีวิตนี้จะไม่มีแฟนแล้ว
ผมได้มีหวังกับคนๆ หนึ่ง มันเป็นเรื่องบังเอิญที่นักศึกษาฝึกสอนส่องเฟสนักเรียนแล้วมือเผลอไปโดน ผมเห็นว่าก็โอเคเลยรับ พอพี่เขามาเห็นเลยลบเฟรนเพราะผิดจรรยาบัน ผมเลยแอดไปคุยว่าผมจบแล้วขึ้นปี1แล้ว เหมือนพรมลิขิตเพราะเราเคยเจอกันที่ โรงเรียน(ตอนนั้ผมเรียนอยู่) พี่เขามาช่วยรุ่นพี่คณะเขา(พี่เขาบอกเราเพราะจำเราได้ตอนนั้น อต่เรากลับลืม555+) เราก็เลยคุยกันสักพักพี่เขาอยากหยุดความสัมพันธ์นี้ไว้เพราะพี่เขาคิดว่าเด็กอย่างเรายังไม่อยากคบใครจริงจัง ผมเลยทำใจว่าจะคบอย่างจริงจังและไม่มองใครแล้ว พี่เขาจะจบในปีนี้ ผมคงมีเวลาอยู่ด้วยอีก 6เดือน เพราะพี่เขาต้องกลับต่างจังหวัด พี่เขาจริงจังกับผมมากเลยนะครับ เพราะพี่เขาตั้งใจจะบันจุภาคเหนืออยากไปรับไปส่งผม ที่ผ่านมาพี่เขาคบแต่คนอายุเยอะกว่าตอนแรกๆ คุยกันเหมือนเด็กคุยกับเด็กงี่เง่าใส่กันแต่ไม่กี่วันพี่เขาก็เปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เพราะไม่งั้นคงทะเลาะกันอีกแน่ ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปด้วยดีจนกระทั่ง ผมเริ่มไม่สบายใจที่ไม่ได้บอกเขาว่าผมมีโรคร้ายอยู่มันยิ่งทวีคูณ ทุกครั้งที่พี่เขาพูดว่าอยาก กอด อยู่กับเรา นอนกับเรา ผมจึงตัดสินใจบอกไป เพราะคิดว่าพี่เขาจะรับได้
หลังจากนั้น..........เขาก็เริ่มเงียบไป แล้วพี่เขาก็พูดประมาณว่า"ถ้าคุยกันแต่ไม่เป็นแฟนกันได้ไหม" ผมรู้สึกช๊อค มันเกิดอะไรขึ้นกับคนที่รับเราได้ทุกอย่าง
เขาก็เริ่มเล่าว่าเขาเคยเกือบเป็นประสาทเพราะโรคนี้เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ไปตรวจเลือดทุกเดือน เป็นระยะเวลา 6 เดือน ผมเขาใจเลยว่าพี่เขากลัวโรคนี้แค่ไหน เพราะหลังจากที่บอกเช้าวันต่อมาพี่เขาไปตรวจเลือดเลย
มันมีข้อความหนึ่งที่ ผมรู้ว่ามันจบแล้ว
เมื่อคืนพี่เขาร้องไห ผมก็งงว่าจะร้องทำไมถ้ารักเราผมเลยถามว่า
ผม:: ที่เมื่อคืนร้องไหอะ พี่คิดว่าผมเป็นคนที่ใช่ ใช่ไหม
พี่::อืม
ผม::แล้วที่ร้องไห้ แปลว่าตอนนี้ไม่ใช่แล้วใช่ไหม
พี่::อืม
ผมคิดไม่ออกว่าขนาดคนที่จิงจังขนาดนั้นยังรับไม่ได้แล้วใครจะรับได้
ผมพยายามยื้อพี่เขาก็พยายามหนี(แต่ก็ยังแคร์ความรู้สึกผมนะ)
พี่เขาคง.....รับไม่ได้ผมเขาใจดี
พี่เขาอยากให้เราเข้าใจพี่เขา เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับชีวิต
พี่เขาเลยถามประโยคหนึงซึ่งผมได้ตอบไม่ตรงกับใจแล้วก็ผิดหวังที่พี่เขาคิดแบบนี้
พี่::ถ้าผมเป็นพี่แล้วมีแฟนเป็นเอดส์ผมจะทำยังไง
ผม::อืมไม่เป็นแบบนั้นคงไม่เข้าใจ ผมเขาใจพี่ดี
ความจริงผมผิดหวังมาก เพราะถ้าผมมีแฟนเป็นเอดส์ ผมไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากดูแลเขา
แต่ถ้าตอบแบบนี้ไปมันก็เข้าข้างตนเอง ผมจึงรีบทำเป็นยิ้มและอารมณ์ดีแล้วทำใจให้ไวที่สุด แล้วพูดคำว่า ไม่เป็นไร
เรื่องตอนนี้จบลงตรงที่ว่าพี่เขาขอเวลาทำใจไม่อยากเจอเรา
แต่เราก็อยากเจอ เพราะพอทำใจได้บ้าง
ผมควรทำยังไง อยากมีแฟนแต่ไม่อยากเห็นแกตัว ขนาดคนที่โคตร รักยังจากไปเลย
คนที่คบทิ้งเพราะรู้ว่าเป็นเอดส์
ผมได้รับเชื้อ มาจากแฟนคนเก่าครับด้วยความที่เขาไปแพทย์เราเลยเชื้อใจและคำพูดที่เขาบอกว่าไม่เป็นเอดส์จนเลิกกันมาได้ 3 ปี
ผมสงสัยว่าผมเป็นเอดส์รึเปล่าเพราะ ร่างกายอ่อนแอมาก ผมจึงขอให้เพื่อนพาไปตรวจ ผลปรากฏว่า เป็นบวก ผมช๊อคมากเพราะผม มีแฟนคนเดียว มีอะไรกันแค่ 2 ครั้ง แล้วอีกอย่างที่น่าตกใจคือ จำนวน CD4 ของผมต่ำมาก เหลือแค่หลักสิบ (คนปกติอยู่ที่ 400-1600)
ผมรู้สึกผิดหวังกับคนที่เราไว้ใจมาก เศร้าใจที่ชีวิตนี้จะไม่มีแฟนแล้ว
ผมได้มีหวังกับคนๆ หนึ่ง มันเป็นเรื่องบังเอิญที่นักศึกษาฝึกสอนส่องเฟสนักเรียนแล้วมือเผลอไปโดน ผมเห็นว่าก็โอเคเลยรับ พอพี่เขามาเห็นเลยลบเฟรนเพราะผิดจรรยาบัน ผมเลยแอดไปคุยว่าผมจบแล้วขึ้นปี1แล้ว เหมือนพรมลิขิตเพราะเราเคยเจอกันที่ โรงเรียน(ตอนนั้ผมเรียนอยู่) พี่เขามาช่วยรุ่นพี่คณะเขา(พี่เขาบอกเราเพราะจำเราได้ตอนนั้น อต่เรากลับลืม555+) เราก็เลยคุยกันสักพักพี่เขาอยากหยุดความสัมพันธ์นี้ไว้เพราะพี่เขาคิดว่าเด็กอย่างเรายังไม่อยากคบใครจริงจัง ผมเลยทำใจว่าจะคบอย่างจริงจังและไม่มองใครแล้ว พี่เขาจะจบในปีนี้ ผมคงมีเวลาอยู่ด้วยอีก 6เดือน เพราะพี่เขาต้องกลับต่างจังหวัด พี่เขาจริงจังกับผมมากเลยนะครับ เพราะพี่เขาตั้งใจจะบันจุภาคเหนืออยากไปรับไปส่งผม ที่ผ่านมาพี่เขาคบแต่คนอายุเยอะกว่าตอนแรกๆ คุยกันเหมือนเด็กคุยกับเด็กงี่เง่าใส่กันแต่ไม่กี่วันพี่เขาก็เปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เพราะไม่งั้นคงทะเลาะกันอีกแน่ ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปด้วยดีจนกระทั่ง ผมเริ่มไม่สบายใจที่ไม่ได้บอกเขาว่าผมมีโรคร้ายอยู่มันยิ่งทวีคูณ ทุกครั้งที่พี่เขาพูดว่าอยาก กอด อยู่กับเรา นอนกับเรา ผมจึงตัดสินใจบอกไป เพราะคิดว่าพี่เขาจะรับได้
หลังจากนั้น..........เขาก็เริ่มเงียบไป แล้วพี่เขาก็พูดประมาณว่า"ถ้าคุยกันแต่ไม่เป็นแฟนกันได้ไหม" ผมรู้สึกช๊อค มันเกิดอะไรขึ้นกับคนที่รับเราได้ทุกอย่าง
เขาก็เริ่มเล่าว่าเขาเคยเกือบเป็นประสาทเพราะโรคนี้เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ไปตรวจเลือดทุกเดือน เป็นระยะเวลา 6 เดือน ผมเขาใจเลยว่าพี่เขากลัวโรคนี้แค่ไหน เพราะหลังจากที่บอกเช้าวันต่อมาพี่เขาไปตรวจเลือดเลย
มันมีข้อความหนึ่งที่ ผมรู้ว่ามันจบแล้ว
เมื่อคืนพี่เขาร้องไห ผมก็งงว่าจะร้องทำไมถ้ารักเราผมเลยถามว่า
ผม:: ที่เมื่อคืนร้องไหอะ พี่คิดว่าผมเป็นคนที่ใช่ ใช่ไหม
พี่::อืม
ผม::แล้วที่ร้องไห้ แปลว่าตอนนี้ไม่ใช่แล้วใช่ไหม
พี่::อืม
ผมคิดไม่ออกว่าขนาดคนที่จิงจังขนาดนั้นยังรับไม่ได้แล้วใครจะรับได้
ผมพยายามยื้อพี่เขาก็พยายามหนี(แต่ก็ยังแคร์ความรู้สึกผมนะ)
พี่เขาคง.....รับไม่ได้ผมเขาใจดี
พี่เขาอยากให้เราเข้าใจพี่เขา เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับชีวิต
พี่เขาเลยถามประโยคหนึงซึ่งผมได้ตอบไม่ตรงกับใจแล้วก็ผิดหวังที่พี่เขาคิดแบบนี้
พี่::ถ้าผมเป็นพี่แล้วมีแฟนเป็นเอดส์ผมจะทำยังไง
ผม::อืมไม่เป็นแบบนั้นคงไม่เข้าใจ ผมเขาใจพี่ดี
ความจริงผมผิดหวังมาก เพราะถ้าผมมีแฟนเป็นเอดส์ ผมไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากดูแลเขา
แต่ถ้าตอบแบบนี้ไปมันก็เข้าข้างตนเอง ผมจึงรีบทำเป็นยิ้มและอารมณ์ดีแล้วทำใจให้ไวที่สุด แล้วพูดคำว่า ไม่เป็นไร
เรื่องตอนนี้จบลงตรงที่ว่าพี่เขาขอเวลาทำใจไม่อยากเจอเรา
แต่เราก็อยากเจอ เพราะพอทำใจได้บ้าง
ผมควรทำยังไง อยากมีแฟนแต่ไม่อยากเห็นแกตัว ขนาดคนที่โคตร รักยังจากไปเลย