*ขออนุญาตเรียกคนผมสีทองรวมๆว่าเป็นฝรั่งนะคะ*
ขอระบายหน่อยนะคะอึดอัดมากๆ กับเพื่อนบ้านเป็นฝรั่งที่มารยาทแย่มาก เราอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม็นท์ระดับดีหน่อยนะคะ กว้างขวางร่มรื่นตัวตึกเป็นสองชั้นมีแค่สี่ห้องหันหลังชนกัน ฝั่งเราจะมีแค่ชั้นบนสองห้องชั้นล่างสองห้อง เป็นแบบนี้ทุกตึกและมีหลายตึก คนอาศัยก็แม็กซิกัน ฝรั่ง และเอเชีย ตอนแรกเราก็กลัวพวกแม็กซิกันเหมือนกัน คนไทยบางคนที่เรารู้จักมักจะมองว่าเป็นชั้นแรงงานที่ต่ำกว่า ขึ้นชื่อว่าปาร์ตี้ ลูกหลานยั้วะเยี้ยะ แต่ผิดคาด ยังไงเดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง
เมื่อก่อนตอนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ๆ เพื่อนบ้านชั้นบนเป็นฝรั่ง ข้างห้องเป็นอัฟริกัน-อเมริกันนิสัยดีเงียบๆ พูดดีมารยาทดี ข้างบนเป็นฝรั่งเลี้ยงหมาใหญ่สองตัว คือวิ่งกันจนหน้าต่างสะเทือน เราก็อดทนแต่คิดว่าทำไมออฟฟิศถึงให้คนมีหมาใหญ่อยู่ชั้นบน แต่บางทีคนมีสัตว์เลี้ยงก็ไม่แจ้งออฟฟิศและเค้าไม่ตรวจหรอก ก็อดทนอยู่ปีกว่า เค้าย้ายออกโล่งอกมากจะได้ไม่ต้องเปิดเสียงทีวีเสียงดังลั่นบ้านเพื่อกลบเสียงหมาวิ่ง
รายที่สอง ฝรั่งครอบครัวมีลูกที่เดินไม่เป็นและไม่เคยสอนได้ยินเสียงแหกปากทั้งวัน วิ่งๆๆๆ ดีหน่อยหยุดตอนสี่ทุ่ม ปีกว่าย้ายออกสบายหูแล้วเรา
รายที่สามเป็นฝรั่งอีกแล้ว คราวนี้เลี้ยงหมา ปาร์ตี้ หมาใหญ่สองตัวแต่คราวนี้ตีหนึ่งตีสองยังวิ่งเล่นอยู่ไม่ได้หลับได้นอน บอกออฟฟิศก็เงียบแป๊บเดียวแล้วก็เอาใหม่อีก คิดในใจว่าฝรั่งคงชอบอยู่ชั้นบนนะ แต่มารยาทไม่มีเลย ออฟฟิศเกรงใจคนเช่าจัดการไม่ได้ เราหน่ายสุดๆ
อยู่มาเกือบสี่ปีมีเพื่อนบ้านเป็นฝรั่งหมด เรียกยังไงดีคนผิวดำละกันมีน้ำใจ ช่างคุยเฮฮาแต่กลับมีมารยาท ทำไมเจอฝรั่งอเมริกันชั้บนดันแย่(เฉพาะที่อยู่ชั้นบนเรานะ) ฝรั่งอีกห้องที่อยู่ชั้นบนกลับนิสัยดี คอยสอดส่อง บอกเราว่ามีคนพยายามจะขโมยของเราตรงระเบียงนะเค้าเห็นให้ระวัง เราลืมปิดประตูรถก็มาเคาะบอก หรือดวงเรามันซวยก็ไม่รู้
ทนห้องของบนไม่ไหว กรอปกับอพาร์ทเม็นท์เราเปลี่ยนบริษัท อัฟเกรดห้องใหม่เราเลยขอย้ายดีกว่า ห้องใหม่ดีมากของใหม่หมด ทุกห้องเปลี่ยนเป็นพื้นไม้สะอาดดี แต่ขึ้นรายเดือนเพิ่มจากเดิม เราก็เอาวะยอมเอาห้องใหม่ตึกใหม่ ย้ายหนีห้องข้างบนว่างั้น ย้ายมาเจอครอบครัวฝรั่งอยู่ข้างบนอีกแล้ว บางคนอาจจะสงสัยทำไมเราไม่เลือกชั้นบนซะเอง เราเกรงใจเรามีลูกสองกลัวจะวิ่งทำให้ห้องข้างล่างรำคาญ
ตอนแรกก็เริ่มจะดี ทนเสียงไม้เอี๊ยดอ๊าดเวลาคนเดินลงส้นหน่อย คิดว่าเดี๋ยวก็ชินที่ไหนได้อยู่มาได้ไม่กี่วัน ปาร์ตี้คนเป็นสิบถึงตีสอง ฝรั่งใส่รองเท้าเดินอยู่แล้วประสาทจะเสีย แล้วเค้าเพิ่งรับหมามาอยู่สามตัว แมวอีกหนึ่งตัวคือตอนแรกแมวเค้าคงเป็นสัด ร้องตลอดเค้าเลยเอามาขังไว้ตรงระเบียงก็ยังโอเคแมวร้องไม่ดังมากทำใจได้ แต่หมาคือวิ่งตลอดแล้วเหมือนลูกเค้าจะวิ่งกับหมาด้วยเล่นกัน ตึ้งๆๆๆ เสียงล้มเสียงวิ่ง โห... คิดว่าอีกนิดนะอีกนิดไปออฟฟิศแน่แต่วันรุ่งขึ้นหายโกรธก็ลืม ที่สุดคือหมามาใหม่คงเข้ากันไม่ได้ มีหมาสีดำตัวใหญ่คงรำคาญเลยขังหมาไว้ที่ระเบียงทั้งเห่าทั้งหอน ครางงี้ดๆตลอดเวลา ตึกเราหันหน้าเข้าแดดเต็มๆ หน้าร้อนด้วยไม่รู้คิดอะไรอยู่ วันนึงเราได้ยินเสียงน้ำสาดลงมา เราเลยเปิดประตูออกไปดู น้ำสาดลงมาโดนหัวพอดี ระเบียงข้างบนเป็นไม้ มีช่องหมาคงคว่ำน้ำ กะละมังใหญ่เลยแหละ เราเลยพูดดังๆกับลูกว่าไม่ไหวแล้ว ต้องคุยกับออฟฟิศจริงๆ ซะที แป๊บเดียว เราเห็นคนพ่อจูงหมาลงมาแล้วยืนคุยกับลูก คงจะเอาหมาไปแต่ลูกคงไม่ยอม พ่อพูดคำนึงว่า ไวโอเลนซ์ๆ นี่แหละ แล้วหมาก็ขึ้นรถหายไป เหลือสองตัวที่เห่าทุกครั้งที่เราออกไปรดน้ำต้นไม้ เฮ้อ..
วันนี้เราออกไประเบียงตอนค่ำ ได้ยินเสียงวัยรุ่นด่า M*Fu**ker คิดว่าไม่ใช่เรา ออกไปอีกรอบก็ได้ยินอีก คงเป็นเราแล้วละ เราคิดนะเรามีลูกสองคน 9-10ขวบแค่นั้นเราคงไม่ได้เก่งมาก แต่ฝรั่งห้องข้างบนมีลูกห้าคน! มีตั้งแต่สิบกว่าขวบจนคนโตทำงานแล้ว คือยากรู้เหมือนกันอัดกันเข้าไปได้ยังไงในสองห้องนอน หมาอีกแมวอีก แล้วไม่เกรงใจเลย เพื่อนบอกเค้าเรียกว่าพวกจังค์ไง อืม คงใช่นะ
พูดถึงพวกแม็กซิกันเรื่องจริงเลยหลายคนมีลูกเป็นแถวจริงๆ เด็กเยอะมากเล่นกันเสียงดัง แต่มันก็ดังเฉพาะกลางวันค่ำก็เงียบหมด ยิ่งข้างห้องเราเป็นครอบครัวสามพ่อแม่ลูกมีลูกคนเดียว ดูคุณภาพชีวิตดี เจอกันก็ทักกันไม่ได้สนิทมาก แต่เมื่อวานลูกเราดันล็อคห้องนอน กุญแจลืมไว้ข้างใน เราคิดว่ากุญแจใช้กันได้เลยจะไปขอยืม เค้าก็มาช่วยพยายามเปิดให้ เปิดไม่ได้ก็โทรหาออฟฟิศให้ แต่ออฟฟิศปิดก็ติดต่อคนดูแล แต่มันไม่มาให้รอเช้า เราเลยขอบคุณเค้า ตอนเช้ายังมาเคาะถามเปิดได้หรือยัง มีอะไรให้ช่วยเรียกได้เลยนะ ซึ้งใจ ไม่ใช่เพราะเค้ามีน้ำใจอย่างเดียวนะถึงซึ้ง คือเค้ายิ้มเค้าทักให้เราตลอดตั้งแต่ย้ายมาแล้ว ก็นะ สงสัยเราจะดวงเรื่องเพื่อนบ้านบนหัวแย่ ยังไม่เจอดีเลยเนี่ย เศร้าแพพ T^T
อยู่อพาร์ทเม็นท์เคยเจอเพื่อนบ้านแย่ๆ ไหมคะ มาแชร์กัน
ขอระบายหน่อยนะคะอึดอัดมากๆ กับเพื่อนบ้านเป็นฝรั่งที่มารยาทแย่มาก เราอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม็นท์ระดับดีหน่อยนะคะ กว้างขวางร่มรื่นตัวตึกเป็นสองชั้นมีแค่สี่ห้องหันหลังชนกัน ฝั่งเราจะมีแค่ชั้นบนสองห้องชั้นล่างสองห้อง เป็นแบบนี้ทุกตึกและมีหลายตึก คนอาศัยก็แม็กซิกัน ฝรั่ง และเอเชีย ตอนแรกเราก็กลัวพวกแม็กซิกันเหมือนกัน คนไทยบางคนที่เรารู้จักมักจะมองว่าเป็นชั้นแรงงานที่ต่ำกว่า ขึ้นชื่อว่าปาร์ตี้ ลูกหลานยั้วะเยี้ยะ แต่ผิดคาด ยังไงเดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง
เมื่อก่อนตอนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ๆ เพื่อนบ้านชั้นบนเป็นฝรั่ง ข้างห้องเป็นอัฟริกัน-อเมริกันนิสัยดีเงียบๆ พูดดีมารยาทดี ข้างบนเป็นฝรั่งเลี้ยงหมาใหญ่สองตัว คือวิ่งกันจนหน้าต่างสะเทือน เราก็อดทนแต่คิดว่าทำไมออฟฟิศถึงให้คนมีหมาใหญ่อยู่ชั้นบน แต่บางทีคนมีสัตว์เลี้ยงก็ไม่แจ้งออฟฟิศและเค้าไม่ตรวจหรอก ก็อดทนอยู่ปีกว่า เค้าย้ายออกโล่งอกมากจะได้ไม่ต้องเปิดเสียงทีวีเสียงดังลั่นบ้านเพื่อกลบเสียงหมาวิ่ง
รายที่สอง ฝรั่งครอบครัวมีลูกที่เดินไม่เป็นและไม่เคยสอนได้ยินเสียงแหกปากทั้งวัน วิ่งๆๆๆ ดีหน่อยหยุดตอนสี่ทุ่ม ปีกว่าย้ายออกสบายหูแล้วเรา
รายที่สามเป็นฝรั่งอีกแล้ว คราวนี้เลี้ยงหมา ปาร์ตี้ หมาใหญ่สองตัวแต่คราวนี้ตีหนึ่งตีสองยังวิ่งเล่นอยู่ไม่ได้หลับได้นอน บอกออฟฟิศก็เงียบแป๊บเดียวแล้วก็เอาใหม่อีก คิดในใจว่าฝรั่งคงชอบอยู่ชั้นบนนะ แต่มารยาทไม่มีเลย ออฟฟิศเกรงใจคนเช่าจัดการไม่ได้ เราหน่ายสุดๆ
อยู่มาเกือบสี่ปีมีเพื่อนบ้านเป็นฝรั่งหมด เรียกยังไงดีคนผิวดำละกันมีน้ำใจ ช่างคุยเฮฮาแต่กลับมีมารยาท ทำไมเจอฝรั่งอเมริกันชั้บนดันแย่(เฉพาะที่อยู่ชั้นบนเรานะ) ฝรั่งอีกห้องที่อยู่ชั้นบนกลับนิสัยดี คอยสอดส่อง บอกเราว่ามีคนพยายามจะขโมยของเราตรงระเบียงนะเค้าเห็นให้ระวัง เราลืมปิดประตูรถก็มาเคาะบอก หรือดวงเรามันซวยก็ไม่รู้
ทนห้องของบนไม่ไหว กรอปกับอพาร์ทเม็นท์เราเปลี่ยนบริษัท อัฟเกรดห้องใหม่เราเลยขอย้ายดีกว่า ห้องใหม่ดีมากของใหม่หมด ทุกห้องเปลี่ยนเป็นพื้นไม้สะอาดดี แต่ขึ้นรายเดือนเพิ่มจากเดิม เราก็เอาวะยอมเอาห้องใหม่ตึกใหม่ ย้ายหนีห้องข้างบนว่างั้น ย้ายมาเจอครอบครัวฝรั่งอยู่ข้างบนอีกแล้ว บางคนอาจจะสงสัยทำไมเราไม่เลือกชั้นบนซะเอง เราเกรงใจเรามีลูกสองกลัวจะวิ่งทำให้ห้องข้างล่างรำคาญ
ตอนแรกก็เริ่มจะดี ทนเสียงไม้เอี๊ยดอ๊าดเวลาคนเดินลงส้นหน่อย คิดว่าเดี๋ยวก็ชินที่ไหนได้อยู่มาได้ไม่กี่วัน ปาร์ตี้คนเป็นสิบถึงตีสอง ฝรั่งใส่รองเท้าเดินอยู่แล้วประสาทจะเสีย แล้วเค้าเพิ่งรับหมามาอยู่สามตัว แมวอีกหนึ่งตัวคือตอนแรกแมวเค้าคงเป็นสัด ร้องตลอดเค้าเลยเอามาขังไว้ตรงระเบียงก็ยังโอเคแมวร้องไม่ดังมากทำใจได้ แต่หมาคือวิ่งตลอดแล้วเหมือนลูกเค้าจะวิ่งกับหมาด้วยเล่นกัน ตึ้งๆๆๆ เสียงล้มเสียงวิ่ง โห... คิดว่าอีกนิดนะอีกนิดไปออฟฟิศแน่แต่วันรุ่งขึ้นหายโกรธก็ลืม ที่สุดคือหมามาใหม่คงเข้ากันไม่ได้ มีหมาสีดำตัวใหญ่คงรำคาญเลยขังหมาไว้ที่ระเบียงทั้งเห่าทั้งหอน ครางงี้ดๆตลอดเวลา ตึกเราหันหน้าเข้าแดดเต็มๆ หน้าร้อนด้วยไม่รู้คิดอะไรอยู่ วันนึงเราได้ยินเสียงน้ำสาดลงมา เราเลยเปิดประตูออกไปดู น้ำสาดลงมาโดนหัวพอดี ระเบียงข้างบนเป็นไม้ มีช่องหมาคงคว่ำน้ำ กะละมังใหญ่เลยแหละ เราเลยพูดดังๆกับลูกว่าไม่ไหวแล้ว ต้องคุยกับออฟฟิศจริงๆ ซะที แป๊บเดียว เราเห็นคนพ่อจูงหมาลงมาแล้วยืนคุยกับลูก คงจะเอาหมาไปแต่ลูกคงไม่ยอม พ่อพูดคำนึงว่า ไวโอเลนซ์ๆ นี่แหละ แล้วหมาก็ขึ้นรถหายไป เหลือสองตัวที่เห่าทุกครั้งที่เราออกไปรดน้ำต้นไม้ เฮ้อ..
วันนี้เราออกไประเบียงตอนค่ำ ได้ยินเสียงวัยรุ่นด่า M*Fu**ker คิดว่าไม่ใช่เรา ออกไปอีกรอบก็ได้ยินอีก คงเป็นเราแล้วละ เราคิดนะเรามีลูกสองคน 9-10ขวบแค่นั้นเราคงไม่ได้เก่งมาก แต่ฝรั่งห้องข้างบนมีลูกห้าคน! มีตั้งแต่สิบกว่าขวบจนคนโตทำงานแล้ว คือยากรู้เหมือนกันอัดกันเข้าไปได้ยังไงในสองห้องนอน หมาอีกแมวอีก แล้วไม่เกรงใจเลย เพื่อนบอกเค้าเรียกว่าพวกจังค์ไง อืม คงใช่นะ
พูดถึงพวกแม็กซิกันเรื่องจริงเลยหลายคนมีลูกเป็นแถวจริงๆ เด็กเยอะมากเล่นกันเสียงดัง แต่มันก็ดังเฉพาะกลางวันค่ำก็เงียบหมด ยิ่งข้างห้องเราเป็นครอบครัวสามพ่อแม่ลูกมีลูกคนเดียว ดูคุณภาพชีวิตดี เจอกันก็ทักกันไม่ได้สนิทมาก แต่เมื่อวานลูกเราดันล็อคห้องนอน กุญแจลืมไว้ข้างใน เราคิดว่ากุญแจใช้กันได้เลยจะไปขอยืม เค้าก็มาช่วยพยายามเปิดให้ เปิดไม่ได้ก็โทรหาออฟฟิศให้ แต่ออฟฟิศปิดก็ติดต่อคนดูแล แต่มันไม่มาให้รอเช้า เราเลยขอบคุณเค้า ตอนเช้ายังมาเคาะถามเปิดได้หรือยัง มีอะไรให้ช่วยเรียกได้เลยนะ ซึ้งใจ ไม่ใช่เพราะเค้ามีน้ำใจอย่างเดียวนะถึงซึ้ง คือเค้ายิ้มเค้าทักให้เราตลอดตั้งแต่ย้ายมาแล้ว ก็นะ สงสัยเราจะดวงเรื่องเพื่อนบ้านบนหัวแย่ ยังไม่เจอดีเลยเนี่ย เศร้าแพพ T^T