คุณลุงแฉล้มกับน้องคิว

ด้วยความที่ติดตามเวปพันทิปมาตลอดไม่ว่าทั้งเรื่องข่าว เรื่องนินทาชาวบ้านหรือกระทั่งหารูปสวยๆ ก็ได้จากพันทิปนี่หล่ะครับ แต่ไม่ได้เป็นสมาชิกหรอก จนกระทั่งมาถึงวันนี้ไม่เคยคิดว่าต้องมาลงกระทู้ซะเอง แต่ด้วยคิดว่าพันทิปเป็นศูนย์รวมของผู้เก่งกล้าและรอบรู้ จึงต้องขออาศัยพี่ๆพันทิปช่วยนิดนึงครับ

คืออย่างนี้นะ เรื่องมีอยู่ว่า

.......ผมเจอคุณลุงคนนึง มีน้องหมาอีก 1 ตัว แกพักอาศัย กางมุ้งนอนอยู่ใต้สะพานข้ามแยกท่าพระขาออก (ไปทางแยกท่าพระ) ตรงข้ามซอย เพชรเกษม 7/2 เห็นแกมาได้หลายวันแล้ว จนถึงเมื่อวาน ผมกับพี่อีกคนเลยซื้อไก่ทอดให้สองชิ้นใหญ่ๆ ชิ้นนึงให้หมา อีกชิ้นให้คน พร้อมกับให้เงินแกไว้อีกนิดหน่อย

ตอนแรกที่เห็นแก ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เห็นน้องหมาเลยสงสารน้องหมา เห็นนอนหมดแรง คล้ายๆไม่สบาย เลยตัดสินใจเอาไก่ไปให้ ก็เห็นคุณลุงชัดเจนขึ้นนี่แหละ วันนี้หลังเลิกงานเลยไปกับพี่คนเดิม ไปหาแกอีกครั้ง หิ้วน้ำลิตรไปสามขวด กับลูกชิ้นอีกถุงให้ทั้งคนทั้งหมาเหมือนเดิม (หน้าบริษัทมันไม่มีอะไรขายแล้ว) ก่อนกลับก็ให้เงินแกไว้อีกนิดนึง

ไปถึงก็สอบถามจากเจ้าหน้าที่ กทม.ที่อยู่บริเวณนั้น ว่าคุณลุงเค้ามาจากไหน มาอยู่นานรึยัง แล้วทาง กทม.ไม่ไล่หรอ ? เจ้าหน้าที่เค้าก็บอก "ไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นมาได้หลายวันแล้ว ส่วนไอ้เรื่องไล่นั้นก็อยากจะไล่เหมือนกัน แต่สงสารหมา ถ้าแกไม่ทำสกปรกทิ้งขยะเรี่ยราด ก็อยู่ได้ แต่ทำสกปรกมากๆก็คงไม่ไหว อีกอย่างหมาไม่สบายด้วย"

จากนั้นผมก็เดินเข้าไปหาคุณลุง โดยพี่เจ้าหน้าที่บอกว่าให้ระวังหมาด้วยเพราะว่าใครเข้าใกล้ไม่ได้เลย ขู่ตลอด แต่ผมไม่กลัวเพราะเคยเดินไปหาแกแล้ว น้องหมาก็กระดิกหางนะ จะบอกว่า น่ารักมาก ^^ ก็ได้คุยกับแกสักพัก ผมคุย พี่อีกคนป้อนไส้กรอกน้องหมา แต่ฝนตกเลยต้องรีบหน่อยก็ได้เรื่องอย่างนี้

"คุณลุงแกชื่อ แฉล้ม ผลพรึก (หรือผึ้งผลพรึก นี่แหละ งงกับแก) มีน้องหมาผู้ซื่อสัตย์ชื่อ คิว บ้านอยู่ ฉะเชิงเทรา อายุ 76 ปี(ถ้าจำไม่ผิด) อดีตเคยมีครอบครัว แต่เมียแกเสียชีวิตแล้ว มีลูกสองคน ลูกสาวเสียชีวิต เหลือลูกชายชื่อ สมพร ผลพรึก สติไม่ค่อยดี หายตัวใน กทม. ไม่รู้ว่า ตำรวจจับไปแล้วหรือว่าอยู่ รพ.ไหนก็ไม่รู้ แกมาอยู่ กทม.ไม่ถึงปี ไม่มีบ้านที่พักเป็นหลักแหล่ง อาศัยเก็บขยะ เก็บของขาย ค่ำไหน นอนนั่น จนมาจบที่ใต้สะพานข้ามแยกท่าพระ ตอนแกมาอาศัยตรงนี้ใหม่ๆแกมีรถเข็นใส่ของคันนึง (รุ่นพี่ผมที่ไปด้วยบอกว่าแกมีจริง เคยเห็น) แต่ตอนนี้โดนขโมยไปแล้ว แกบอกว่าแกอยากกลับบ้านเหมือนกัน แต่ตอนนี้แกอยากได้รถเข็น จะเอาใส่ของแล้วก็จะไปจากตรงนี้ทันที จะกลับฉะเชิงเทรา เดินกลับไปเรื่อยๆเพราะว่าไปรถไฟหรือไปรถโดยสารแกไม่สะดวก แกมีหมา ญาติที่พอจะติดต่อได้ชื่อ น้ำผึ้ง ผลพรึก ที่อยู่ 44 หมู่ 7 ต. บึงน้ำรัก อ. บางน้ำเปรี้ยว จ. ฉะเฉิงเทรา เป็นน้องสาวแก"

เรื่องห้องน้ำก็อาศัยปั๊มน้ำมันระแวกนั้น อาหารหมา อาหารคนก็มีคนใจดีเอามาให้แก ตัวแกไม่มีเงิน แต่แกก็ไม่ได้ไปนั่งขอทานนะ ผมเห็นกองขวดเต็มเลย แกน่าจะเก็บขายแหละ แกอ่านออก เขียนได้ สะกดเป็น ผมถามแกว่าถ้าติดต่อน้องสาวแกได้ จะให้ทำยังไง จะให้เค้ามารับไหม ? แกบอกว่า ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวแกกับหมาเดินกลับกันเองได้ ผมถามอีกว่าแล้วแกมาทำไม กทม. แล้วถ้ากลับไปคุณลุงจะทำยังไง แกบอกว่า คงไม่ทำยังไงแล้ว แกแก่แล้ว คงไม่ไหว แกมาที่นี่ก็เพื่อหวังมาหาเงินโดยการเก็บขยะขาย ผมเลยถามแกอีกว่า ทำไมไม่เอาหมาให้คนอื่นไป แกบอกว่า ไม่ให้เพราะหมาติดแก

ส่วนสภาพความเป็นอยู่ของคุณลุงและน้องหมาก็อย่างที่เห็นในรูปเลย น้องหมากินอาหารเสียบ้างดีบ้างเพราะมันตั้งกองรวมกันไว้ อาหารเม็ดก็มีบ้าง ส่วนคุณลุง ผมไม่รู้เหมือนกัน แต่ดีหน่อย น้องหมามีถังน้ำกินด้วยนะ

ถึงตอนนี้สิ่งที่อยากจะให้หลายๆคนช่วยกันคือ ใครพอจะรู้จักคนทีคุณลุงแกเอ่ยถึง หรือว่า นามสกุลนี้บ้างมั้ย หรือไม่ ใครอยู่ตำบลเดียวกับแก พอจะรู้จักบ้านหลังนี้บ้างมั้ย ใครที่อยู่ กทม. ผ่านแยกท่าพระบ่อยๆ หรือนานๆที ก็แวะไปเยี่ยมเยียนแก หิ้วของกินไปฝากแกบ้างก็ได้นะ ของน้องหมาด้วยนะ ลำพังตัวผมเองก็คงไม่สามารถช่วยเหลือแกได้ทุกวันแน่ๆ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นคือ จะทำยังไงให้แกได้กลับบ้านไวที่สุด เพราะอีกไม่นานแกกับน้องหมาคงจะโดนไล่แน่ๆ ส่วนใครที่มีรถเข็นมือสองราคาเบาๆ หรือรู้จักคนมี อยากจะขาย บอกผมหน่อยนะ คุณลุงแกอยากได้

ส่วนใครอยากจะช่วยเหลือแกยังไงก็ช่วยกันได้เลย (จะอุ้มแกกับน้องหมาขึ้นรถไปส่งบ้านก็ทำไปเลย ) ผมไม่อยากให้แกต้องมาตายอยู่ กทม. ให้แกกลับไปอยู่บ้านแก สบายๆแม้ไม่มีกินแต่ก็มีที่ให้นอนเอนหลังหลับสบายได้นะ ส่วนตัวผมเองก็คงช่วยแกได้ไม่มากนัก แต่ก็จะพยายามช่วยให้เต็มที่
















ยังไงก็ขอความกรุณาช่วยเหลือคุณลุงกันด้วยนะครับ  หรือใครมีข้อเสนอแนะยังไงที่จะสามารถช่วยแกได้ ยินดีรับฟังครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่