กระทู้นี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรู้สึกดีๆ ที่อยากจะเล่าให้ฟังเฉยๆ ค่ะ ถ้าใครไม่ชอบขอให้ปล่อยผ่านไปนะคะ
ต่อจากเมื่อวานค่ะ .......
วันต่อมา
เรามีเรียนตอน 5 โมงเย็น เราเป็นคนที่ชอบนั่งหน้าห้องค่ะ เพราะรู้สึกว่ามีสมาธิมากกว่า (ข้างหลังห้องชอบมีคนคุยกันอ่ะ) ทำไมไม่ค่อยมีคนชอบนั่งข้างหน้าก็ไม่รู้ เพื่อนของเราชวนไปนั่งข้างหลังห้อง เราบอกว่าเพื่อนๆ ว่า "อื้ม เรามองไม่ค่อยชัดอ่ะ เราขอนั่งข้างหน้าละกันนะ" (ความจริงเราไม่อยากนั่งข้างหลังอ่ะ ก็เลยตอบเลี่ยงๆ ไป) เพื่อนเราก็บอกว่า "นั่งคนเดียวตลอดเลย ก้อยไม่เหงาหรอ" เรายิ้มให้เพื่อนเฉยๆ แล้วก็หาที่นั่ง เพื่อนของเรา 3 คนก็เดินไปนั่งข้างหลัง เราก็ไม่ได้สนใจอะไรนั่งเรียนจนหมดชั่วโมง ขณะที่เรากำลังเก็บของกลับนั้น ก็มีเสียงๆ หนึ่งพูดว่า "ก้อยกลับด้วยกันนะ" เราหันหน้าไปหาว่าใครพูดกับเรา เรารู้สึกตกใจแล้วก็เขิล >///< (ไม่รู้เป็นอะไรเวลาที่เห็นหน้าเค้าแล้วต้องเขิลด้วย) ไม่คิดว่าเล็กจะเรียนวิชานี้ เราถามเล็กว่า "เล็กเรียนวิชานี้ด้วยหรอคะ ก้อยเรียนมา 2 อาทิตย์แล้ว ทำไมก้อยไม่เคยเห็นเล็กเลยล่ะคะ" เล็กยิ้มแล้วหัวเราะบอกว่า "ก้อยจะเห็นได้ไงล่ะ ก็นั่งข้างหน้าคนเดียวตลอดเลย ไม่เหงาหรอคะ" เราเขิลลลอ่ะ >///< เล็กบอกว่า "ก้อยเสร็จยังคะ รีบๆ หน่อยเดี๋ยวฝนตกนะ" เล็กบอกพร้อมกับจูงมือเราเดินออกจากห้องเรียนไปที่ลานจอดรถ เล็กขับรถไปส่งเราที่หอพักหน้ามหาลัยเหมือนเมื่อวาน ก่อนที่เราจะลงเล็กถามว่า "ก้อยคะ เอาตารางเรียนมามั้ย ขอเล็กดูหน่อยสิ" เราหยิบตารางเรียนให้เล็กดู เล็กเอาโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปตารางเรียนเอาไว้ แล้วหยิบตารางเรียนของตัวเองออกมาเขียนเบอร์โทรศัพท์ที่มุมกระดาษแล้วยื่นให้เรา เล็กบอกว่า "อันนี้ของเล็กแล้วก็เบอร์โทรศัพท์นะ เผื่อวันไหนที่ก้อยมีเรียนตอนเย็นห้องใกล้ๆ เล็ก จะได้กลับด้วยกัน เล็กไม่อยากให้ก้อยนั่งมอเตอร์ไซค์อ่ะ ก้อยคะ เล็กกลับก่อนนะ อ่อเกือบลืม วิชานี้อาทิตย์หน้าให้เล็กไปนั่งเป็นเพื่อนนะ กลัวก้อยเหงา" เล็กพูดแล้วก็หัวเราะ เราก็ได้แต่ตอบว่า "ค่ะ แล้วเจอกัน บ๊ายบาย" เรารู้สึกดีมากๆ ค่ะ ที่เล็กเห็นเราสำคัญขนาดนี้ ^^
เล็กมาส่งเราที่หอพัก 3-4 ครั้งต่อสัปดาห์ เราเริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้น ทุกๆ ครั้งที่เราอยู่ใกล้เล็กรู้สึกมีความสุข อบอุ่น ไม่เคว้งคว้างเหมือนแต่ก่อน
เราไปห้องสมุดด้วยกันบ่อยขึ้น เราอธิบายเนื้อหาที่เล็กไม่ค่อยเข้าใจให้เค้าฟัง มีอยู่ช่วงนึงเล็กเอาโน๊ตบุ๊คมาด้วย เราถามเล็กว่า "เล็กคะ เอาโน๊ตบุ๊คมาทำไรคะเนี่ย" เล็กเอื้อมมือมาจับมือเราไว้แล้วเอาไปแนบที่แก้มตัวเอง เล็กมองหน้าเรา (เราเขิลอ่ะ >///< เขิลมากๆ ด้วย) แล้วบอกว่า "ก้อยคะ เล็กขอดูวอลเลย์ก่อนได้มั้ยคะ แล้วเดี๋ยวก้อยค่อยอธิบายนะ" เราก็เลยยอมๆ ปล่อยให้เค้าดูวอลเลย์ไป เราบอกเล็กว่า "เล็กคะ งั้นก้อยไปหาหนังสือมาอ่านรอเล็กแล้วกัน" เราเดินไปเลือกหนังสือที่ชั้นมา 2-3 เล่ม กำลังจะเดินกลับไปโต๊ะที่เล็กนั่งอยู่ เห็นเพื่อนๆ ของเล็กนั่งอยู่กันเต็มเลย 4-5 คน เราก็เลยไปนั่งอีกโต๊ะนึง แอบมองเล็กและเพื่อนๆ ของเค้า เพื่อนๆ ของเล็กก็หน้าตาน่ารักดีทุกคน คนนึงเป็นทอมตัวสูงกว่าเราอีก อีก 2 คนเป็นผู้หญิงเปรี้ยวๆ ผมยาวสีทองคนนึง ผมสั้นสีน้ำตาลคนนึง นุ่งกระโปงสั้นมากๆ สวยเชียว ผิวสีน้ำผึ้งนะ แล้วก็มีคนอ้วนๆ คนนึงกำลังนั่งกินขนมจ้ำม้ำน่ารักดีค่ะ ส่วนอีกคนนึงคนสุดท้ายตัวเล็กๆ สูงประมาณ 160 ซม.ได้มั้ง ขาวประมาณเรา สวยอ่ะคะ หุ่นดี แต่สวยแบบผู้หญิงตัวเล็กๆ นะ ใส่เสื้อฟิตมากกก (แต่เราว่าเราดูดีกว่านะ แอบเข้าข้างตัวเองอิอิ) เธอยืนอยู่ที่ด้านหลังเก้าอี้ตัวที่เล็กนั่งอยู่ เธอเอามือทั้ง 2 ข้างคล้องคอเล็กไว้ แล้วก็เอาคางเกยที่ไหล่ของเล็ก >///< ไม่รู้ว่าหน้าอกของเธอจะชนกับต้นคอหรือหลังของเล็กบ้างมั้ย? เล็กหันไปบอกเธอว่า "นั่งสินิด ยืนไม่เมื่อยหรอ" เธอลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ เล็ก ชิดกันมากกกไม่รู้จะนั่งชิดนั่งติดนั่งใกล้อะไรกับเล็กขนาดนั้น ใจเรานึกทำไมไม่นั่งตักกันไปเลยล่ะ เล็กก็เหมือนกันไม่หวงเนื้อหวงตัวเล้ยยย เห็นแล้วหมันไส้ อยากจับจับแยกกก >///< ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นคืออะไรกันแน่
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เล็กกดโทรศัพท์ไลน์มาหาเราว่า "ก้อยคะ หาหนังสือนานจัง ทำไรอยู่" เราตอบไปว่า "ตามสบายค่ะเล็ก นั่งดูวอลเลย์เถอะค่ะ จบแล้วค่อยตามก้อยนะ" เราตอบเพื่อให้เล็กสบายใจ เรานั่งอ่านหนังสือแบบไม่มีสมาธิเลย T^T ประมาณเกือบๆ 2 ชั่วโมงได้มั้งกว่าเพื่อนๆ ของเล็กจะกลับ เล็กไลน์มาหาเรา "ก้อยคะ เล็กดูวอลเลย์จบแล้ว ก้อยอยู่ไหนอ่ะ" เราไม่ตอบไลน์ เดินกลับไปที่โต๊ะแล้วบอกว่า "วอลเลย์สนุกมั้ยคะ" เล็กบอกว่า "ใกล้จะรอบชิงแล้วล่ะ ก้อยมาดูด้วยกันกับเล็กนะ เล็กอยากให้ก้อยดูด้วยอ่ะ ตอบไม่ถูกว่าสนุกมั้ย" เราตอบเล็กแบบงอลๆ ว่า "วันไหนคะ แล้วมีทีมอะไรบ้าง" เล็กตอบว่าอะไรเราก็ไม่ได้สนใจมากอ่ะค่ะ เกาหลีใต้กับอะไรก็ไม่รู้อ่ะ แล้วก็ไทยกับญี่ปุ่นค่ะ
ยังมีต่อค่ะ เรื่องของเรามันยาวมาก
[หญิงรักหญิง] ค่อยๆ รักมากขึ้น [5]
ต่อจากเมื่อวานค่ะ .......
วันต่อมา
เรามีเรียนตอน 5 โมงเย็น เราเป็นคนที่ชอบนั่งหน้าห้องค่ะ เพราะรู้สึกว่ามีสมาธิมากกว่า (ข้างหลังห้องชอบมีคนคุยกันอ่ะ) ทำไมไม่ค่อยมีคนชอบนั่งข้างหน้าก็ไม่รู้ เพื่อนของเราชวนไปนั่งข้างหลังห้อง เราบอกว่าเพื่อนๆ ว่า "อื้ม เรามองไม่ค่อยชัดอ่ะ เราขอนั่งข้างหน้าละกันนะ" (ความจริงเราไม่อยากนั่งข้างหลังอ่ะ ก็เลยตอบเลี่ยงๆ ไป) เพื่อนเราก็บอกว่า "นั่งคนเดียวตลอดเลย ก้อยไม่เหงาหรอ" เรายิ้มให้เพื่อนเฉยๆ แล้วก็หาที่นั่ง เพื่อนของเรา 3 คนก็เดินไปนั่งข้างหลัง เราก็ไม่ได้สนใจอะไรนั่งเรียนจนหมดชั่วโมง ขณะที่เรากำลังเก็บของกลับนั้น ก็มีเสียงๆ หนึ่งพูดว่า "ก้อยกลับด้วยกันนะ" เราหันหน้าไปหาว่าใครพูดกับเรา เรารู้สึกตกใจแล้วก็เขิล >///< (ไม่รู้เป็นอะไรเวลาที่เห็นหน้าเค้าแล้วต้องเขิลด้วย) ไม่คิดว่าเล็กจะเรียนวิชานี้ เราถามเล็กว่า "เล็กเรียนวิชานี้ด้วยหรอคะ ก้อยเรียนมา 2 อาทิตย์แล้ว ทำไมก้อยไม่เคยเห็นเล็กเลยล่ะคะ" เล็กยิ้มแล้วหัวเราะบอกว่า "ก้อยจะเห็นได้ไงล่ะ ก็นั่งข้างหน้าคนเดียวตลอดเลย ไม่เหงาหรอคะ" เราเขิลลลอ่ะ >///< เล็กบอกว่า "ก้อยเสร็จยังคะ รีบๆ หน่อยเดี๋ยวฝนตกนะ" เล็กบอกพร้อมกับจูงมือเราเดินออกจากห้องเรียนไปที่ลานจอดรถ เล็กขับรถไปส่งเราที่หอพักหน้ามหาลัยเหมือนเมื่อวาน ก่อนที่เราจะลงเล็กถามว่า "ก้อยคะ เอาตารางเรียนมามั้ย ขอเล็กดูหน่อยสิ" เราหยิบตารางเรียนให้เล็กดู เล็กเอาโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปตารางเรียนเอาไว้ แล้วหยิบตารางเรียนของตัวเองออกมาเขียนเบอร์โทรศัพท์ที่มุมกระดาษแล้วยื่นให้เรา เล็กบอกว่า "อันนี้ของเล็กแล้วก็เบอร์โทรศัพท์นะ เผื่อวันไหนที่ก้อยมีเรียนตอนเย็นห้องใกล้ๆ เล็ก จะได้กลับด้วยกัน เล็กไม่อยากให้ก้อยนั่งมอเตอร์ไซค์อ่ะ ก้อยคะ เล็กกลับก่อนนะ อ่อเกือบลืม วิชานี้อาทิตย์หน้าให้เล็กไปนั่งเป็นเพื่อนนะ กลัวก้อยเหงา" เล็กพูดแล้วก็หัวเราะ เราก็ได้แต่ตอบว่า "ค่ะ แล้วเจอกัน บ๊ายบาย" เรารู้สึกดีมากๆ ค่ะ ที่เล็กเห็นเราสำคัญขนาดนี้ ^^
เล็กมาส่งเราที่หอพัก 3-4 ครั้งต่อสัปดาห์ เราเริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้น ทุกๆ ครั้งที่เราอยู่ใกล้เล็กรู้สึกมีความสุข อบอุ่น ไม่เคว้งคว้างเหมือนแต่ก่อน
เราไปห้องสมุดด้วยกันบ่อยขึ้น เราอธิบายเนื้อหาที่เล็กไม่ค่อยเข้าใจให้เค้าฟัง มีอยู่ช่วงนึงเล็กเอาโน๊ตบุ๊คมาด้วย เราถามเล็กว่า "เล็กคะ เอาโน๊ตบุ๊คมาทำไรคะเนี่ย" เล็กเอื้อมมือมาจับมือเราไว้แล้วเอาไปแนบที่แก้มตัวเอง เล็กมองหน้าเรา (เราเขิลอ่ะ >///< เขิลมากๆ ด้วย) แล้วบอกว่า "ก้อยคะ เล็กขอดูวอลเลย์ก่อนได้มั้ยคะ แล้วเดี๋ยวก้อยค่อยอธิบายนะ" เราก็เลยยอมๆ ปล่อยให้เค้าดูวอลเลย์ไป เราบอกเล็กว่า "เล็กคะ งั้นก้อยไปหาหนังสือมาอ่านรอเล็กแล้วกัน" เราเดินไปเลือกหนังสือที่ชั้นมา 2-3 เล่ม กำลังจะเดินกลับไปโต๊ะที่เล็กนั่งอยู่ เห็นเพื่อนๆ ของเล็กนั่งอยู่กันเต็มเลย 4-5 คน เราก็เลยไปนั่งอีกโต๊ะนึง แอบมองเล็กและเพื่อนๆ ของเค้า เพื่อนๆ ของเล็กก็หน้าตาน่ารักดีทุกคน คนนึงเป็นทอมตัวสูงกว่าเราอีก อีก 2 คนเป็นผู้หญิงเปรี้ยวๆ ผมยาวสีทองคนนึง ผมสั้นสีน้ำตาลคนนึง นุ่งกระโปงสั้นมากๆ สวยเชียว ผิวสีน้ำผึ้งนะ แล้วก็มีคนอ้วนๆ คนนึงกำลังนั่งกินขนมจ้ำม้ำน่ารักดีค่ะ ส่วนอีกคนนึงคนสุดท้ายตัวเล็กๆ สูงประมาณ 160 ซม.ได้มั้ง ขาวประมาณเรา สวยอ่ะคะ หุ่นดี แต่สวยแบบผู้หญิงตัวเล็กๆ นะ ใส่เสื้อฟิตมากกก (แต่เราว่าเราดูดีกว่านะ แอบเข้าข้างตัวเองอิอิ) เธอยืนอยู่ที่ด้านหลังเก้าอี้ตัวที่เล็กนั่งอยู่ เธอเอามือทั้ง 2 ข้างคล้องคอเล็กไว้ แล้วก็เอาคางเกยที่ไหล่ของเล็ก >///< ไม่รู้ว่าหน้าอกของเธอจะชนกับต้นคอหรือหลังของเล็กบ้างมั้ย? เล็กหันไปบอกเธอว่า "นั่งสินิด ยืนไม่เมื่อยหรอ" เธอลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ เล็ก ชิดกันมากกกไม่รู้จะนั่งชิดนั่งติดนั่งใกล้อะไรกับเล็กขนาดนั้น ใจเรานึกทำไมไม่นั่งตักกันไปเลยล่ะ เล็กก็เหมือนกันไม่หวงเนื้อหวงตัวเล้ยยย เห็นแล้วหมันไส้ อยากจับจับแยกกก >///< ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นคืออะไรกันแน่
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เล็กกดโทรศัพท์ไลน์มาหาเราว่า "ก้อยคะ หาหนังสือนานจัง ทำไรอยู่" เราตอบไปว่า "ตามสบายค่ะเล็ก นั่งดูวอลเลย์เถอะค่ะ จบแล้วค่อยตามก้อยนะ" เราตอบเพื่อให้เล็กสบายใจ เรานั่งอ่านหนังสือแบบไม่มีสมาธิเลย T^T ประมาณเกือบๆ 2 ชั่วโมงได้มั้งกว่าเพื่อนๆ ของเล็กจะกลับ เล็กไลน์มาหาเรา "ก้อยคะ เล็กดูวอลเลย์จบแล้ว ก้อยอยู่ไหนอ่ะ" เราไม่ตอบไลน์ เดินกลับไปที่โต๊ะแล้วบอกว่า "วอลเลย์สนุกมั้ยคะ" เล็กบอกว่า "ใกล้จะรอบชิงแล้วล่ะ ก้อยมาดูด้วยกันกับเล็กนะ เล็กอยากให้ก้อยดูด้วยอ่ะ ตอบไม่ถูกว่าสนุกมั้ย" เราตอบเล็กแบบงอลๆ ว่า "วันไหนคะ แล้วมีทีมอะไรบ้าง" เล็กตอบว่าอะไรเราก็ไม่ได้สนใจมากอ่ะค่ะ เกาหลีใต้กับอะไรก็ไม่รู้อ่ะ แล้วก็ไทยกับญี่ปุ่นค่ะ
ยังมีต่อค่ะ เรื่องของเรามันยาวมาก