มีใครไหมครับ ที่ไม่ยอมเป็นลูกจ้าง หันมาทำกิจการของตัวเอง ไม่ให้ใครมากำหนดเพดานรายรับของเราได้ แชร์กันครับ

ถึงไม่รวยมาก แต่ก็พอเพียงอยู่ได้
>>>>>>>
ผมรีบมาขัดคอ .. ตามธรรมเนียมที่ดี

ถ้าใครคิดจะทำธุรกิจของตัวเอง แต่ไปตั้งเป้า "แค่พอเพียง" คงคิดไม่ถูก

เพราะชีวิตคือความฝัน คุณตั้งฝันจำกัดแค่ "พอเพียง" คุณก็จบตั้งแต่ยังไม่เกิด

ตัวอย่าง ถ้าคุณทำร้านชื่อพอกิน รายได้พอกินพอใช้...ไปวันๆ

แค่เงินเฟ้ออย่างเดียว รายได้ที่คุณพอกินก็จะลดลงทุกวัน

ยังไม่นับปัจจัยอื่น ลูกหลานเติบโตขึ้น ต้องใช้เงินเพิ่มขึ้น เข้าเรียน ฯลฯ

เงินรายได้พอเพียง ก็เริ่มไม่พอเพียง

เหมือนชาวสวน ปลูกมะละกอไว้ทำส้มตำกินพอเพียง

ไม้ก็ไม่ต้องใช้สอย เอื้อมมือเด็ดเอามากินได้

แต่เงินเฟ้อ  ... ต้นมะละกอ มันไม่พอเพียงกับคุณ มันสูงขึ้นสูงขึ้นทุกๆวัน

คุณก็ต้องใช้ไม้สอย ... เห็นไหมละ ไอ้ที่พอเพียง ไม่ต้องใช้ไม้สอย

มันก็ต้อง "จ่ายเพิ่ม" ซื้อไม้รวก ตัดไม้ไผ่มาสอยแล้วซิ

ผมขำทุกที ที่ผู้ใหญ่สอนเด็ก อย่าโลภนะลูกนะ ทำเท่าที่ "พอกิน" พอใช้อะไรเทือกนี้

เราสอนกันอย่างนี้ คนก็ขานรับซิครับ เพราะทำแค่พอเพียง ... มันไม่ต้องเหนื่อย อิอิ