กระทู้นี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรู้สึกดีๆ ที่อยากจะเล่าให้ฟังเฉยๆ ค่ะ ถ้าใครไม่ชอบขอให้ปล่อยผ่านไปนะคะ
ต่อจากเมื่อวานค่ะ .......
อาทิตย์ต่อมา
เค้าเป็นคนที่มาเช้ามากๆ มาก่อนเราซะอีก เค้านั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ เราก็เดินไปนั่งที่ข้างๆ เค้า (ก็ที่เราเองแหล่ะ) เค้ายิ้มทักทายเราแล้วบอกว่า "มาแต่เช้าเลย" เรารู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง >///< เพราะเค้าเป็นคนทักเราก่อน เราก็ยิ้มแล้วตอบเค้าไปว่า "ไม่เช้าหรอกค่ะ แล้วนี่ทำอะไรอยู่คะ" เราเริ่มชวนคุย เค้ายิ้มๆ แล้วก็ตอบว่า "เรื่อยเปื่อยอ่ะ เปิดเฟสบุ๊ค ตอบไลน์ แล้วก็เช็คเมลล์" เค้าพูดคุยกับเรามากขึ้น (แล้วไอ้อาทิตย์ที่แล้วที่เค้าถอนหายใจใส่เรามันคืออะไรหว่า แต่ก็ช่างเถอะ) เรายิ้มให้เค้าแบบเขิลๆ (เป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้) เค้าถามเราอีก "ก้อยคะ เขิลหรอ" เค้ายิ้มๆ แล้วก็หัวเราะ เรารีบแก้ตัวทันทีตอบไปว่า "อะไรคะ ไม่เขิลหรอก เพื่อนกัน" (แต่หัวใจเราเต้นโครมครามเลยแหล่ะ >///<) พออาจารย์เข้าห้องแล้ว เราก็ตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน มีบางครั้งที่เราเหลือบมองเค้าว่าตั้งใจฟังอยู่หรือป่าว เค้าก็ทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อยเวลาที่อาจารย์อธิบาย พอหมดเวลาเรียนแล้ว เราเก็บของเสร็จ แล้วก็มองเค้า เค้ายังคงเปิดหนังสือแล้วก็นั่งมองๆ เหมือนค่อยไม่เข้าใจ แล้วก็เก็บลงกระเป๋า เราถามเค้าว่า "เล็กไม่เข้าใจตรงไหนหรอ ถามก้อยได้นะ เดี๋ยวก้อยอธิบายให้" เล็กตอบว่า "ก็นิดหน่อย อืมม ก้อยช่วยอธิบายให้เล็กฟังหน่อยนะ" เราดีใจมากค่ะ ที่เล็กบอกให้เราช่วยอธิบายให้ เราตอบว่า "ได้ค่ะ เมื่อไหร่ดีคะ" เล็กถามว่า "แล้ววันนี้ก้อยมีเรียนอีกมั้ยคะ เล็กไม่มีเรียนแล้วล่ะ ว่างตลอด" เราตอบเล็กว่า "ไม่มีเหมือนกันค่ะ ก้อยก็ว่าง" เล็กทำหน้าครุ่นคิด ถอนหายใจเบาๆ "แล้วคนที่มารับก้อยอ่ะ เค้าจะคอยหรือป่าว? ถ้าเค้าคอยก็เอาไว้วันพฤหัสก่อนเรียนค่อยอธิบายก็ได้ค่ะ" เรารีบตอบทันที (ไม่คิดว่าเล็กจะแคร์ลุงที่ขับมอเตอร์ไซค์ขนาดนี้ 555) "เล็กคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ถ้าก้อยไม่โทร.ให้มารับ เค้าก็ไม่มารับหรอกค่ะ" เล็กยิ้มๆ "งั้นไปห้องสมุดกันนะ" เราตอบว่า "ค่ะ แต่ก้อย ....." ยังไม่ทันที่เราจะพูดจบ เล็กก็บอกว่า "ไปกับเล็ก นั่งรถไปด้วยกันนะ" เราดีใจมากๆ ค่ะ ที่เล็กชวนเราให้นั่งรถไปด้วย เล็กเดินนำหน้าเราไปที่ลานจอดรถยนต์ มีรถจอดอยู่ 2-3 คัน มีรถคันนึงหรูและดูดีมากๆ ราคาประมาณ 4-5 ล้าน แพงพอๆ กับที่พ่อซื้อรถเป็นของขวัญให้เรา เล็กเรียกเราให้ไปที่รถคันนั้น "ก้อยคันนี้ค่ะ" เราเขิลมากๆ >///< ที่เล็กเดินมาเปิดประตูเรียกให้เราไปนั่ง เราเข้าไปนั่งข้างในแล้วเล็กก็ปิดให้ เล็กเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วเข้ามานั่งในรถ เล็กบอกว่า "ก้อยคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยค่ะ" เราก็ทำตามที่เล็กบอก แต่เราหาสายเบลท์ไม่เจออ่ะ เราก็เลยถามเล็กว่า "เล็กคะ สายเบลท์อยู่ตรงไหนคะ" เล็กบอกว่า "ก้อยขอโทษนะ" แล้วเล็กก็ค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาหาเราแล้วเอื้อมมือผ่านไหล่เราไปข้างหลัง ตอนนั้นหน้าของเล็กอยู่ใกล้กับหน้าเรามากค่ะ >///< หัวใจของเราเหมือนจะหยุดเต้น รู้สึกว่าร้อนที่หน้ามากๆ ค่ะ แล้วเล็กก็หยิบสายเบลท์ข้ามผ่านไหล่มาคาดให้เราแล้วก็ค่อยๆ ขยับกลับไปนั่งที่คนขับ >///< เล็กถามเราว่า "ก้อยเป็นอะไรหรือป่าวคะ หน้าแดงๆ ร้อนหรอ" (เรากำลังเขิลเล็กต่างหากล่ะ) เราพยักหน้าเฉยๆ ไม่ตอบอะไร แล้วเล็กก็ปรับแอร์ให้หันมาทางเราแล้วถามว่า "ดีขึ้นมั้ยคะ" เราอ้ำอึ้งตอบว่า "ค่ะ" >///<
ในห้องสมุดเวลาประมาณ 11 โมง ไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่ เล็กเดินนำหน้าเราแล้วพาไปนั่งที่ที่มีแอร์เย็นๆ เล็กบอกว่า "ตรงนี้ดีมั้ยก้อยเย็นดี ว่าแต่ทำไมยังหน้าแดงอยู่เลย หิวข้าวหรอ ไปกินข้าวกันก่อนมั้ย แล้วค่อยมาอธิบายให้เล็กฟังก็ได้" เราตอบว่า "ไม่เป็นไรค่ะ สงสัยวันนี้อากาศจะร้อนอ่ะ" เราไม่คิดว่าเล็กจะถามอะไรอย่างนี้นี่เค้าเป็นห่วงเราหรือป่าวเนี่ย >///< เล็กเอาหนังสือขึ้นมาเปิดหน้าที่เค้าไม่ค่อยเข้าใจแล้วก็ให้เราอธิบายให้ฟัง เฮ้อออ พอเราได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องเรียนมันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายมากๆ พออธิบายจบแล้ว เล็กก็ขอบใจเราแล้วบอกว่า "ไปทานข้าวกันนะ" เราเขิลมากๆ >///< ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเวลาที่อยู่ใกล้ๆ เค้า เวลาที่เค้าถามเกี่ยวกับเรา ยังไม่ทันที่เราจะตอบเค้า ก็มีเสียงๆ นึงดังขึ้น "เล็ก ..... ทำอะไรอยู่เนี่ยไปกินข้าวกัน" เพื่อนของเล็กนั่นเองประมาณ 4-5 คนค่ะ แล้วเพื่อนเล็กอีกคนก็ถามต่อ "แล้ว ...ทำอะไรกันอยู่คะ" เล็กตอบเพื่อนของเค้าว่า "กำลังชวนเพื่อนไปกินข้าวอ่ะ" เพื่อนของเล็กก็ชวนเราว่า "ไปด้วยกันนะคะ" เรายังไม่พร้อมอ่ะค่ะกับคนเยอะๆ ก็เลยตอบปฏิเสธและโกหกไปว่า "คือเราเพิ่งนึกขึ้นได้อ่ะค่ะ ว่าต้องหาหนังสือเล่มหนึ่งเพื่อไปทำรายงาน ต้องขอโทษด้วยนะคะ" เล็กเม้มริมฝีปากหันหน้าไปทางอื่น แล้วหันมาบอกกับเราว่า "เจอกันวันพฤหัสนะก้อย วันนี้ขอบใจมากๆ นะ" เล็กรีบเก็บของแล้วก็เดินตามเพื่อนๆ ของเค้าไป เราไม่รู้ว่าเป็นการเสียมารยาทมั้ยที่ปฏิเสธไปอย่างนั้น T^T ทั้งๆ ที่จริงก็อยากจะไปอยู่หรอก เรารู้สึกไม่มั่นใจอ่ะต่อหน้าเพื่อนๆ ของเค้า
ขอถามคนที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะที่เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ ของเค้าแล้ว รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย
ยังมีต่อค่ะ
[หญิงรักหญิง] ค่อยๆ รักมากขึ้น [3]
ต่อจากเมื่อวานค่ะ .......
อาทิตย์ต่อมา
เค้าเป็นคนที่มาเช้ามากๆ มาก่อนเราซะอีก เค้านั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ เราก็เดินไปนั่งที่ข้างๆ เค้า (ก็ที่เราเองแหล่ะ) เค้ายิ้มทักทายเราแล้วบอกว่า "มาแต่เช้าเลย" เรารู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง >///< เพราะเค้าเป็นคนทักเราก่อน เราก็ยิ้มแล้วตอบเค้าไปว่า "ไม่เช้าหรอกค่ะ แล้วนี่ทำอะไรอยู่คะ" เราเริ่มชวนคุย เค้ายิ้มๆ แล้วก็ตอบว่า "เรื่อยเปื่อยอ่ะ เปิดเฟสบุ๊ค ตอบไลน์ แล้วก็เช็คเมลล์" เค้าพูดคุยกับเรามากขึ้น (แล้วไอ้อาทิตย์ที่แล้วที่เค้าถอนหายใจใส่เรามันคืออะไรหว่า แต่ก็ช่างเถอะ) เรายิ้มให้เค้าแบบเขิลๆ (เป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้) เค้าถามเราอีก "ก้อยคะ เขิลหรอ" เค้ายิ้มๆ แล้วก็หัวเราะ เรารีบแก้ตัวทันทีตอบไปว่า "อะไรคะ ไม่เขิลหรอก เพื่อนกัน" (แต่หัวใจเราเต้นโครมครามเลยแหล่ะ >///<) พออาจารย์เข้าห้องแล้ว เราก็ตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน มีบางครั้งที่เราเหลือบมองเค้าว่าตั้งใจฟังอยู่หรือป่าว เค้าก็ทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อยเวลาที่อาจารย์อธิบาย พอหมดเวลาเรียนแล้ว เราเก็บของเสร็จ แล้วก็มองเค้า เค้ายังคงเปิดหนังสือแล้วก็นั่งมองๆ เหมือนค่อยไม่เข้าใจ แล้วก็เก็บลงกระเป๋า เราถามเค้าว่า "เล็กไม่เข้าใจตรงไหนหรอ ถามก้อยได้นะ เดี๋ยวก้อยอธิบายให้" เล็กตอบว่า "ก็นิดหน่อย อืมม ก้อยช่วยอธิบายให้เล็กฟังหน่อยนะ" เราดีใจมากค่ะ ที่เล็กบอกให้เราช่วยอธิบายให้ เราตอบว่า "ได้ค่ะ เมื่อไหร่ดีคะ" เล็กถามว่า "แล้ววันนี้ก้อยมีเรียนอีกมั้ยคะ เล็กไม่มีเรียนแล้วล่ะ ว่างตลอด" เราตอบเล็กว่า "ไม่มีเหมือนกันค่ะ ก้อยก็ว่าง" เล็กทำหน้าครุ่นคิด ถอนหายใจเบาๆ "แล้วคนที่มารับก้อยอ่ะ เค้าจะคอยหรือป่าว? ถ้าเค้าคอยก็เอาไว้วันพฤหัสก่อนเรียนค่อยอธิบายก็ได้ค่ะ" เรารีบตอบทันที (ไม่คิดว่าเล็กจะแคร์ลุงที่ขับมอเตอร์ไซค์ขนาดนี้ 555) "เล็กคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ถ้าก้อยไม่โทร.ให้มารับ เค้าก็ไม่มารับหรอกค่ะ" เล็กยิ้มๆ "งั้นไปห้องสมุดกันนะ" เราตอบว่า "ค่ะ แต่ก้อย ....." ยังไม่ทันที่เราจะพูดจบ เล็กก็บอกว่า "ไปกับเล็ก นั่งรถไปด้วยกันนะ" เราดีใจมากๆ ค่ะ ที่เล็กชวนเราให้นั่งรถไปด้วย เล็กเดินนำหน้าเราไปที่ลานจอดรถยนต์ มีรถจอดอยู่ 2-3 คัน มีรถคันนึงหรูและดูดีมากๆ ราคาประมาณ 4-5 ล้าน แพงพอๆ กับที่พ่อซื้อรถเป็นของขวัญให้เรา เล็กเรียกเราให้ไปที่รถคันนั้น "ก้อยคันนี้ค่ะ" เราเขิลมากๆ >///< ที่เล็กเดินมาเปิดประตูเรียกให้เราไปนั่ง เราเข้าไปนั่งข้างในแล้วเล็กก็ปิดให้ เล็กเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วเข้ามานั่งในรถ เล็กบอกว่า "ก้อยคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยค่ะ" เราก็ทำตามที่เล็กบอก แต่เราหาสายเบลท์ไม่เจออ่ะ เราก็เลยถามเล็กว่า "เล็กคะ สายเบลท์อยู่ตรงไหนคะ" เล็กบอกว่า "ก้อยขอโทษนะ" แล้วเล็กก็ค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาหาเราแล้วเอื้อมมือผ่านไหล่เราไปข้างหลัง ตอนนั้นหน้าของเล็กอยู่ใกล้กับหน้าเรามากค่ะ >///< หัวใจของเราเหมือนจะหยุดเต้น รู้สึกว่าร้อนที่หน้ามากๆ ค่ะ แล้วเล็กก็หยิบสายเบลท์ข้ามผ่านไหล่มาคาดให้เราแล้วก็ค่อยๆ ขยับกลับไปนั่งที่คนขับ >///< เล็กถามเราว่า "ก้อยเป็นอะไรหรือป่าวคะ หน้าแดงๆ ร้อนหรอ" (เรากำลังเขิลเล็กต่างหากล่ะ) เราพยักหน้าเฉยๆ ไม่ตอบอะไร แล้วเล็กก็ปรับแอร์ให้หันมาทางเราแล้วถามว่า "ดีขึ้นมั้ยคะ" เราอ้ำอึ้งตอบว่า "ค่ะ" >///<
ในห้องสมุดเวลาประมาณ 11 โมง ไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่ เล็กเดินนำหน้าเราแล้วพาไปนั่งที่ที่มีแอร์เย็นๆ เล็กบอกว่า "ตรงนี้ดีมั้ยก้อยเย็นดี ว่าแต่ทำไมยังหน้าแดงอยู่เลย หิวข้าวหรอ ไปกินข้าวกันก่อนมั้ย แล้วค่อยมาอธิบายให้เล็กฟังก็ได้" เราตอบว่า "ไม่เป็นไรค่ะ สงสัยวันนี้อากาศจะร้อนอ่ะ" เราไม่คิดว่าเล็กจะถามอะไรอย่างนี้นี่เค้าเป็นห่วงเราหรือป่าวเนี่ย >///< เล็กเอาหนังสือขึ้นมาเปิดหน้าที่เค้าไม่ค่อยเข้าใจแล้วก็ให้เราอธิบายให้ฟัง เฮ้อออ พอเราได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องเรียนมันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายมากๆ พออธิบายจบแล้ว เล็กก็ขอบใจเราแล้วบอกว่า "ไปทานข้าวกันนะ" เราเขิลมากๆ >///< ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเวลาที่อยู่ใกล้ๆ เค้า เวลาที่เค้าถามเกี่ยวกับเรา ยังไม่ทันที่เราจะตอบเค้า ก็มีเสียงๆ นึงดังขึ้น "เล็ก ..... ทำอะไรอยู่เนี่ยไปกินข้าวกัน" เพื่อนของเล็กนั่นเองประมาณ 4-5 คนค่ะ แล้วเพื่อนเล็กอีกคนก็ถามต่อ "แล้ว ...ทำอะไรกันอยู่คะ" เล็กตอบเพื่อนของเค้าว่า "กำลังชวนเพื่อนไปกินข้าวอ่ะ" เพื่อนของเล็กก็ชวนเราว่า "ไปด้วยกันนะคะ" เรายังไม่พร้อมอ่ะค่ะกับคนเยอะๆ ก็เลยตอบปฏิเสธและโกหกไปว่า "คือเราเพิ่งนึกขึ้นได้อ่ะค่ะ ว่าต้องหาหนังสือเล่มหนึ่งเพื่อไปทำรายงาน ต้องขอโทษด้วยนะคะ" เล็กเม้มริมฝีปากหันหน้าไปทางอื่น แล้วหันมาบอกกับเราว่า "เจอกันวันพฤหัสนะก้อย วันนี้ขอบใจมากๆ นะ" เล็กรีบเก็บของแล้วก็เดินตามเพื่อนๆ ของเค้าไป เราไม่รู้ว่าเป็นการเสียมารยาทมั้ยที่ปฏิเสธไปอย่างนั้น T^T ทั้งๆ ที่จริงก็อยากจะไปอยู่หรอก เรารู้สึกไม่มั่นใจอ่ะต่อหน้าเพื่อนๆ ของเค้า
ขอถามคนที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะที่เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ ของเค้าแล้ว รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย
ยังมีต่อค่ะ