เมื่อวานพึ่งเอาลูกสาวไปทำหมันมาคะ นางเป็นเด็กน้อยแมวสามสี อายุประมาณ 6-7 เดือนคะ
เราเลี้ยงแมวในคอนโดคะ เมื่อ 3 สัปดาห์ก่อนเราพานางกลับต่างจังหวัด นางฮีทครั้งแรก.
ใจเราไม่อยากทำหมันให้นางเลย ไม่อยากพานางขึ้นเขียง... แต่เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา นางฮีทอีกรอบคะ
คราวนี้ไม่ได้อยู่บ้าน แต่อยู่คอนโด... นางร้องทั้งวันทั้งคืน หลับแค่ช่วงสั้นๆ -- เราด้วยความที่ทั้งกลัวนางคอจะแตก
กลัวข้างห้องจะด่า เลยต้องตื่นปลอบนาง คอยอุ้ม เกาพุง เล่นด้วยหันเหความสนใจ ไม่ให้นางหง่าว
จนวันอังคารจากการที่ไม่ได้นอนติดต่อกันหลายคืน(นางหง่าวต่อจาก aa big saleพอดี)
คืนนั้นนนางดิ้นจากเราไปร้องหง่าวหน้าประตู(เสียงกังวานผ่านออกไปไกลเชียวคะ) เราก็ลุกขึ้นจะไปอุ่มนางตามปกติ
แต่เราดันหน้ามืด(เป็นประจำคะ เราเลือดน้อย) ปกติแค่ยืนหลับตาก็จะหาย แต่ครั้งนี้รู้ตัวอีกที่ คือเรากองอยู่ที่พื้นแล้ว
เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่แข็งแรงพอที่จะอยู่ปลอบเขาทั้งคืน ตลอดช่วงฮีท/ 3 สัปดาห์ครั้งได้แน่ เลยจะพานางไปทำหมัน
จริงๆคือเราหาข้อดีข้อเสีย รวมถึง รพส. ตั้งแต่ครั้งแรกที่นางเป็นแล้วคะ เลยพาไปเจาะเลือด รอดูผลเลือด แบบชิลมาก
เราทราบผลเลือดว่าปกติดี เมื่อวานตอนบ่ายคะ จนท.บอกให้อดน้ำอดอาหาร แล้วเอาไปรพ.ได้เลยตอน 3 ทุ่ม
หันไปมองนางที่หลับตาพริ่มแล้วแบบ ไม่อยากพานางไปเจ็บตัวเลย TT
ไปถึงรพส. นางเข้าห้องผ่าช่วง 4 ทุ่ม พอ 4 ทุ่ม 25 จนท. ก็หิ้วกล่องแมว(ของเรา)ที่มีนางอยู่ มาให้เราเยี่ยม
เราเห็นเขาแล้วน้ำตาไหลพรากเลยคะ จมูกทำเสียงฟิตๆ (คงจากการดมยา) แล้วก็พยายามยืน ตัวสั่นๆ
หมอบอกว่าระวังเขากัด. ในรีวิวต่างๆจะบอกว่าแมวหลังทำหมันเสร็จจะเบลอจำใครไม่ได้.... แต่พอเราเรียก
เขาพยายามลุกและหันตัวมาทางเรา. ยื่นมือมาหามือเราแบบที่ทำประจำเวลาไปไหนมาไหลแล้วถูกขังในกล่อง
น้ำตาเราไหล พรากอย่างก๊อกแตกเลยคะ ถ้าเราเจ็บแทนได้ เราขอเจ็บแทนเขาดีกว่า (เขียนมาถึงตอนนี้ก็ไหลพรากคะ)
คือถ้าไม่ติดเคอร์ฟิว และเรามีรถส่วนตัว เราจะอยู่กับเขานานกว่านี้ แต่เมื่อคืน เราอยู่กับเขาได้เท่านั้นคะ
จนท.พาเขาออกจากกรง เขาคลานมาหาเรานิดนึงแล้วโดนจับให้ใส่ลำโพง แต่นางดิ้นคะ แรงเยอะมาก จนต้องตามจนท.อีกคนมาจับ
ตอนนั้นเราถูกให้ออกมานอกห้องคะ เห็นภาพเขาทั้งดิ้นทั้งขู่ อย่างที่ไม่เคยทำ ใจเราแทบสลาย ที่ว่าร้องเหมือนก๊อกแตก ช่วงเวลานี้ยิ่งกว่าคะ พรากๆ ทั้งน้ำตา ทั้งน้ำหมูก
ที่รพส.แห่งนี้ ต้องฝากไว้ดูอาการ 3-7 วัน ขนท.ให้เราเอากรงกลับ ไม่มีที่ไว้ ตอนเขายกแมวไปเราตะโกนบอกใหญ่เลย เอาตุ๊กตาเขาไปด้วย
ทำการจ่ายเงินโคตรแพง(ที่ราคาพอดีกับ ตั๋วโปรaa ไป-กลับคุณหมิง) เราถามถึงวันมารับกลับ เขาต้องอยู่กี่วัน เคาเตอร์บอกพรุ่งนี้โทรมาดิลใหม่ เวรเช้าจะบอกอาการ และรายละเอียดอีกที...
เรากลับห้องมาด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา น้ำมูกไหลยืด มานอนทำใจสบายๆ คิดว่าวันนี้ไม่มีเสียงหง่าว ไม่ต้องลุกไปปลอบ เราน่าจะหลับได้. ปรากฏว่า เรานอนไม่หลับ เอาแต่คิดถึงนาง. เอาแต่คิดว่านางจะเข้าใจรึป่าวว่าเราไม่ได้ทิ้งนางไว้กับคนแปลกหน้านะ นางจะเจ็บมากไหม แหกกรงออกมาแล้วรึป่าว ใครดูแล ดูแลดีไหม...
นางเป็นแมวไทยหน้าจิก จอมดื้อ ที่เราโค-ตรสปอย เขาจะเอ็นดูนางไหม เราคิดเยอะมาก. เรากลัวไปหมด จนเผลอหลับไป
เมื่อเช้าเราตื่นตั้งแต่ ตี 5 ใจหายที่ไม่เห็นนางเวลาตื่น. ระหว่างรอเวลา ที่จะโทรไป เราเลยมาเขียนระบายความในใจ เผือจะลดความอึดอัดลงบ้าง
สรุป พิมพ์ไป พรากๆ ไป
แม่รักนู๋มากๆนะ เฮร่าเด็กน้อยของแม่
ไม่ใช่แค่รัก แต่รักมาก...
เราเลี้ยงแมวในคอนโดคะ เมื่อ 3 สัปดาห์ก่อนเราพานางกลับต่างจังหวัด นางฮีทครั้งแรก.
ใจเราไม่อยากทำหมันให้นางเลย ไม่อยากพานางขึ้นเขียง... แต่เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา นางฮีทอีกรอบคะ
คราวนี้ไม่ได้อยู่บ้าน แต่อยู่คอนโด... นางร้องทั้งวันทั้งคืน หลับแค่ช่วงสั้นๆ -- เราด้วยความที่ทั้งกลัวนางคอจะแตก
กลัวข้างห้องจะด่า เลยต้องตื่นปลอบนาง คอยอุ้ม เกาพุง เล่นด้วยหันเหความสนใจ ไม่ให้นางหง่าว
จนวันอังคารจากการที่ไม่ได้นอนติดต่อกันหลายคืน(นางหง่าวต่อจาก aa big saleพอดี)
คืนนั้นนนางดิ้นจากเราไปร้องหง่าวหน้าประตู(เสียงกังวานผ่านออกไปไกลเชียวคะ) เราก็ลุกขึ้นจะไปอุ่มนางตามปกติ
แต่เราดันหน้ามืด(เป็นประจำคะ เราเลือดน้อย) ปกติแค่ยืนหลับตาก็จะหาย แต่ครั้งนี้รู้ตัวอีกที่ คือเรากองอยู่ที่พื้นแล้ว
เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่แข็งแรงพอที่จะอยู่ปลอบเขาทั้งคืน ตลอดช่วงฮีท/ 3 สัปดาห์ครั้งได้แน่ เลยจะพานางไปทำหมัน
จริงๆคือเราหาข้อดีข้อเสีย รวมถึง รพส. ตั้งแต่ครั้งแรกที่นางเป็นแล้วคะ เลยพาไปเจาะเลือด รอดูผลเลือด แบบชิลมาก
เราทราบผลเลือดว่าปกติดี เมื่อวานตอนบ่ายคะ จนท.บอกให้อดน้ำอดอาหาร แล้วเอาไปรพ.ได้เลยตอน 3 ทุ่ม
หันไปมองนางที่หลับตาพริ่มแล้วแบบ ไม่อยากพานางไปเจ็บตัวเลย TT
ไปถึงรพส. นางเข้าห้องผ่าช่วง 4 ทุ่ม พอ 4 ทุ่ม 25 จนท. ก็หิ้วกล่องแมว(ของเรา)ที่มีนางอยู่ มาให้เราเยี่ยม
เราเห็นเขาแล้วน้ำตาไหลพรากเลยคะ จมูกทำเสียงฟิตๆ (คงจากการดมยา) แล้วก็พยายามยืน ตัวสั่นๆ
หมอบอกว่าระวังเขากัด. ในรีวิวต่างๆจะบอกว่าแมวหลังทำหมันเสร็จจะเบลอจำใครไม่ได้.... แต่พอเราเรียก
เขาพยายามลุกและหันตัวมาทางเรา. ยื่นมือมาหามือเราแบบที่ทำประจำเวลาไปไหนมาไหลแล้วถูกขังในกล่อง
น้ำตาเราไหล พรากอย่างก๊อกแตกเลยคะ ถ้าเราเจ็บแทนได้ เราขอเจ็บแทนเขาดีกว่า (เขียนมาถึงตอนนี้ก็ไหลพรากคะ)
คือถ้าไม่ติดเคอร์ฟิว และเรามีรถส่วนตัว เราจะอยู่กับเขานานกว่านี้ แต่เมื่อคืน เราอยู่กับเขาได้เท่านั้นคะ
จนท.พาเขาออกจากกรง เขาคลานมาหาเรานิดนึงแล้วโดนจับให้ใส่ลำโพง แต่นางดิ้นคะ แรงเยอะมาก จนต้องตามจนท.อีกคนมาจับ
ตอนนั้นเราถูกให้ออกมานอกห้องคะ เห็นภาพเขาทั้งดิ้นทั้งขู่ อย่างที่ไม่เคยทำ ใจเราแทบสลาย ที่ว่าร้องเหมือนก๊อกแตก ช่วงเวลานี้ยิ่งกว่าคะ พรากๆ ทั้งน้ำตา ทั้งน้ำหมูก
ที่รพส.แห่งนี้ ต้องฝากไว้ดูอาการ 3-7 วัน ขนท.ให้เราเอากรงกลับ ไม่มีที่ไว้ ตอนเขายกแมวไปเราตะโกนบอกใหญ่เลย เอาตุ๊กตาเขาไปด้วย
ทำการจ่ายเงินโคตรแพง(ที่ราคาพอดีกับ ตั๋วโปรaa ไป-กลับคุณหมิง) เราถามถึงวันมารับกลับ เขาต้องอยู่กี่วัน เคาเตอร์บอกพรุ่งนี้โทรมาดิลใหม่ เวรเช้าจะบอกอาการ และรายละเอียดอีกที...
เรากลับห้องมาด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา น้ำมูกไหลยืด มานอนทำใจสบายๆ คิดว่าวันนี้ไม่มีเสียงหง่าว ไม่ต้องลุกไปปลอบ เราน่าจะหลับได้. ปรากฏว่า เรานอนไม่หลับ เอาแต่คิดถึงนาง. เอาแต่คิดว่านางจะเข้าใจรึป่าวว่าเราไม่ได้ทิ้งนางไว้กับคนแปลกหน้านะ นางจะเจ็บมากไหม แหกกรงออกมาแล้วรึป่าว ใครดูแล ดูแลดีไหม...
นางเป็นแมวไทยหน้าจิก จอมดื้อ ที่เราโค-ตรสปอย เขาจะเอ็นดูนางไหม เราคิดเยอะมาก. เรากลัวไปหมด จนเผลอหลับไป
เมื่อเช้าเราตื่นตั้งแต่ ตี 5 ใจหายที่ไม่เห็นนางเวลาตื่น. ระหว่างรอเวลา ที่จะโทรไป เราเลยมาเขียนระบายความในใจ เผือจะลดความอึดอัดลงบ้าง
สรุป พิมพ์ไป พรากๆ ไป
แม่รักนู๋มากๆนะ เฮร่าเด็กน้อยของแม่