เรียนคุณผู้ชายที่เคารพ... ป้องกันไว้เถิดจะเกิดผล

เรื่องมันมีอยู่ว่า...

เกือบทุกวันจะมีผู้ชายมานั่งกระสับกระส่าย เหงื่อแตก มือเย็น ใจสั่น หน้าตากระวนกระวาย แล้วก็ถามว่า "เป็นแฟนผมนะครับ"

...เย้ยยย ไม่ใช่ ถามว่า "ผลเป็นไงบ้างครับหมอ"

ทั้งหมดทั้งสิ้น มันเกิดจาก
1. ไปเที่ยวมาครับ ถุงแตก
2. มีกิ๊กครับ ไม่ได้ใส่ถุง
3. ผมเมา ผมจำไม่ได้
4, 5, 6. บลา บลา บลา ตามแต่จะว่ากันไป

ค่ะ เค้ากลัว HIV หรือ AIDs กัน
99.9% กลัวเพราะไปมีอะไรๆกับคนที่ไม่ใช่ภรรยามา (คุณผู้หญิงรู้ไว้เถิด โลกนี้ไม่ได้สวยงาม หมอตรวจมาเยอะ ฟังแล้วแค้นแทนมาก็เยอะ)

หลังแจ้งผลเลือดก็จะเห็นอาการของคนสองแบบหลัก
คือดีใจทั้งสีหน้า แววตา ร้องไห้ดีใจที่ไม่ติดก็เจอมาแล้ว พร่ำบ่นซ้ำๆว่าไม่เอาอีกแล้ว เข็ดแล้ว (ไม่รู้ว่าเข็ดจริงนานแค่ไหน) ขณะที่แน่นอนว่าคนอีกกลุ่มก็จะมีน้ำตา อ้อนวอน ถามย้ำซ้ำๆว่าผมติดจริงหรือครับ ผมจะทำยังไง ผมจะตายไหม จะอยู่ได้อีกกี่ปี... นั่งร้องไห้ให้หมอส่งทิชชู่ให้เงียบๆ

เลยอยากจะใช้โอกาสนี้ให้ข้อมูลความรู้ การป้องกัน และการปฏิบัติตัวถ้ามัน "พลาด" ไปแล้วค่ะ

ปล. ตั้งใจแทคห้องสยามด้วย HIV ในเด็กไม่ถึง 20 ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลย (เจ๊เพลีย) บางคนเริ่มแสดงอาการแล้วด้วย โฆษณา + รณรงค์ถุงยางน่ะ อย่าไปต่อต้านเลย ถ้าติดมาแล้วมันไม่หายแล้วนะ
ปล.2 อยากแทคอาวุธยุทโธปกรณ์ด้วยจัง/ นี่มันเรื่องของอาวุธชัดๆ/เค้าล้อเล่น