เหมือนจะช่วยแต่ก้อไม่ได้ช่วยอะไร

สวัสดี ค่ะ ทุกคน เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวใน ชีวิตของฉันเอง   ครอบครัวฉันมีพี่น้องสามคน โดยมี พี่ชาย ตัวเราและน้องสาว และพ่อ ส่วนแม่แยกกันอยู่กับพ่อ คือเมื่อฉันยังอายุได้ 8ขวบ คือเรียนอยู่ป.2 ต้องไปทำงาน หาเลี้ยงตัวเองและครอบครัว
โดยการไปรับจ้างขายข้าวต้มกุ๋ย  เข้างาน 4โมงเย็น เลิกงานตอนตี1-2 ของทุกวัน ได้ค่าตอบแทนเป็นเงิน120บาทในสมัยนั้น และพอเลิกงานต้องซื้อข้าวสาร+ไข่ไก่+เหล้าขาวขวดเล็กให้พ่อ เพราะพ่อติดเหล้ามากตอนนั้น ส่วนพี่ชายก้อไปเป็นเด็กวัดเพื่อ อาศัยข้าวก้นบาตรของพระกินไปวันๆ พอเช้าฉันก้อเดินไปโรงเรียนไม่มีแม้กระทั่งเงินไว้กินข้าวและรองเท้าที่จะใส่ไปเรียน   ทำแบบนี้จนจบป.6
พออยู่ ม.1 แม่ก้อมารับไปอยู่กับแม่ ชีวิตดีขึ้นมานิดหนึ่ง เพราะทุกวันที่ฉันไปเรียน พ่อก้อจะมาที่โรงเรียนทั้งๆที่พ่อเมามาก มาโวยวายหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะมาหาฉัน แรกๆฉันไปหาทุกวัน พอหลังๆฉันไม่ไปหาพ่อเลย มักจะบอกเพื่อนให้เพื่อนไปบอกพ่อเราว่า เราไม่ได้มาโรงเรียน เพราะทุกวันเพื่อนล้อฉันทุกวันว่าลูกขี้เมา มันทำให้ฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย...แต่พอฉันเรียนจบม.3 ช่วงนี้พ่อกำลังจะเลิกเหล้าได้แล้ว อย่างเด็ดขาด
ฉันก้อเลยจะเรียนต่อม.4 ฉันก้อไปคุยกับแม่ แต่...แม่บอกว่าออกมาทำงานเถอะเราไม่ใช่คนรวย จะเอาเงินที่ไหนไปเรียน ถ้าอยากเรียนก้อต้องหาเงินเองนะเพราะ แม่ไม่มีเงินให้   
เราก้อไป ปรึกษาพ่อ พ่อบอกว่า เรียนไปเถอะ อนาคตเราไม่แน่นอน นะลูก เรียนให้จบปริญญาตรี นะ พ่อ อยากรับปริญญาลูกสักคน  
เราเลยบอกพ่อไปว่า แต่หนูไม่มีเงินซื้อหนังสือค่ะพ่อ
พ่อบอกว่า...ช่วงนี้รัฐบาลเขาให้เรียนฟรี 15ปี นะลูก แล้วเราก้อกู้เงิน กยศ...เรียนก้อได้นิ แล้วเสาร์ อาทิตย์ ก้อทำงานพิเศษเอานะลูก
ฟังพ่อพูดแบบนี้แล้วเราก้อเลยตัดสินใจมาอยู่กับพ่อที่บ้านพ่อและตัดสินใจเรียนต่อ ช่วงเรียน วันเสาร์,อาทิตย์ ก้อไปรับจ้างเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหารแถวบ้าน พอปิดเทอม ก้อรับจ้างทำงานเหมือนเดิม ทำแบบนี้จนจบ ม.6
พอเราเรียนจบ เราก้ออยากเรียนต่อ แต่เพื่อนเราส่วนใหญ่ไม่เรียนกันต่อแล้วเพราะฐานะทางบ้านไม่มีเงินส่งลูกเรียนต่อซึ่งเราก้อเป็นหนึ่งในนั้น แต่เราสอบติดที่ม.ศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรีด้วยโควต้าพิเศษทางโรงเรียน
เราจึงบอกพ่อกับแม่ แต่คำตอบที่ได้คือ
แม่:จะเรียนทำไม ออกมาทำงานสิจะได้มีเงินใช้อยากได้อะไรก้อได้มีเหมือนคนอื่นเขา
พ่อ:เรียนต่อไปสิลูกโอกาสมาแล้วพ่อรู้ลูกพ่อเก่งอยู่แล้ว
เรา:แต่หนูไม่มีเงิน นะค่ะพ่อ ค่าเทอม มันแพงมากค่ะพ่อ30000กว่าบาทเลยค่ะ พ่อ ทุน กยศ ออกให้แค่25000เองค่ะพ่อแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาเรียนค่ะ
เด๋วขาดเหลือ อะไรบอกพ่อเด๋วพ่อจะหาให้เอง แน่นอนจะลูก
เราก้อไปเรียนตามที่พ่อบอก
เรียนไปสักพักค่าใช้จ่ายเยอะมากค่าเทอมส่วนต่างค่ากิจกรรมมากมาย  จนเราท้อและเลยไปบอกพ่อ พ่อบอกเราว่าจะหาเงินมากมายมาจากไหนกัน
เราก้อคิดในใจว่าไหนตอนแรกบอกว่าจะช่วยเราไง
เราก้อเลยบอกรูมเมทว่าจะไม่เรียนแล้วน่ะ เราก้อเลยเล่าให้รูมเมทฟัง
มีรูมเมทคนหนึ่งชื่อ นิกกี้ เขาก้อบอกว่ายืมพ่อเขาก่อนไหมแล้วมีก้อค่อยผ่อนใช้ เราก้อเลยโอเคร
ยืมเงินเพื่อนมาแล้วพอปิดเทอมก้อทำงานผ่อนเงินให้เพื่อน และเพื่อนอีกคนหนึ่งชื่อพลอยจะคอยช่วยเหลือเราค่าข้าวค่ารถกลับบ้านโดยการที่เขาจะชอบเลี้ยงข้าวเราและกลับบ้านพร้อมเขาเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียค่ารถไปกลับ บ้าน ทำแบบนี้จน ปี2
เพื่อนย้ายที่เรียนใหม่เราก้อไม่กล้าจะยืมเงินเพื่อนอีกแล้วแต่ทุกวันนี้เราก้อหารายได้เสริมอยู่เหมือนกันจะเก็บเงินค่าเทอม
แต่สถานการณ์พลิกผันงานที่ทำกับไม่ได้ทำเพราะหมดสัญญาจ้าง ณ วันที่ 3 กรกฎาคม 57
และช่วงต่อจากนี้ไปจะไปทำงานอะไรกันล่ะเรา เพราะเปิดเทอมก้อวันที่ 18 สิงหาคม 57
ใครก้อได้ช่วยแนะนำเราน่อยดิ เพราะตามห้างเขาไม่รับพาร์ททามเลยค่ะ
เราคน ปราณบุรี แต่ทุกวันนี้มาทำงานที่ กทม.เราตั้งใจไว้ว่าจะหางานทำแถวๆปากน้ำปราณ,ปราณบุรี,หัวหิน, ใครมีที่ไหนบอกเราบ้างนะค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่