ดิชั้น อายุ 26 ปี แต่งงานมา 1 ปีกว่า สามีอายุเกือบ40 แล้ว ก่อนหน้านี้ตอนเป็นแฟนกัน เรารักกันมาก มีไรก็คุยกัน พูดถึงเรื่องอนาคตก็มีกันและกันตลอด
แต่หลังจากคลอดลูก ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
ตอนแรกเราคิดว่าเป็นเพราะเราต่างคนต่างเหนื่อยเรื่องเลี้ยงลูก
เดี๋ยวอะไรๆคงจะดีขึ้น แต่มัน ..ไมใช่ สามีเราเป็นคนอารมร้อน แต่เพิ่งจะมาระงับไม่อยู่ลงมือกะเราตอนโมโห มา2 รอบแล้
เวลาทะเลาะกันทีนึง เราก็ต้องนั่งเครียดให้นมลูก ส่วนเค้าก็ออกไปทำงาน ทานข้าว เจอเพื่อนฝูง
หลายครั้งเราหายโกรธ และอยากทำอะไรดีๆ อยากดูแลเค้าให้มากที่สุด เราก็อารมร้อนแต่เราไม่เคยโมโหใส่เค้าเลย
เราไม่อยากให้รักครั้งนี้มีรอยร้าวจากคำพูดตอนโมโห เนื่องจากเราได้บทเรียนมาแล้ว
ความเปลี่ยนแปลง หลังคลอด ..
~ เวลาทะเลาะ เค้าชอบโวยวาย บางทีลงมือ แต่ไม่หนักมาก
~ มีอะไรที่ไม่ดีได้ยินจากคนอื่น เชื่อเต็มที่ ไม่เคยถามเราก่อน
~ เวลาทำผิด ไม่เคยขอโทษ ส่วนใหย่จะไม่คิดว่าตัวเองผิด
~ เวลาเห็นเราร้องไห้ ไม่เคยปลอบ
~ เราทำไรก็ไม่ดี ดูแย่ ดูไม่น่าเชื่อ
~อีกเยอะ
ล่าสุดคุยกัน
เราชอบพูดเรื่องไปเที่ยว แบบ ที่นี่สวยจังไว้ลูกโตไปกันนะ
เค้าหาว่าเราอยากไปเที่ยวมากหรอ ? เวลาเราพูดอะเราคิดว่าแค่เป็นการบอกว่า
ในอนาคตฉันน่ะมีเทอกะลูกนะ แค่นั้นเลย เห็นรูปสถานที่ท่องเที่ยวแล้วอยากไป
ลืมบอก เราอ่ะอยากเป็นแอร์ แต่พอมาเป็นแฟนกะเค้า เค้าบอกว่าท่าอยากเที่ยวเดี๋ยวไว้เค้าพาไปก็ได้
เรายกเลิกความพยายามเป็นแอร์ไป หลังจากนั้นก็แต่งงานมีลูกเนี่ยแหละ
ท่าเราอยากไปเที่ยวผิดหรอ เราชอบเที่ยว เรายังไม่ได้ใช้ชีวิตเราเลย แต่เพราะรัก และเชื่อว่าเค้าจะดูแลเรา เรารอได้
เราทิ้งอนาคตที่เราวาดไว้ เพื่อครอบครัว
แต่ เค้าไม่ดูแลเราบบที่เค้าเคยพูด มีไรก็ไม่บอกกัน ทะเลาะกันก็ไม่พูดกัน
อาจเป็นเพราะไม่พูดกัน มันถึงห่างกันเรื่อยๆด้วย แต่พูดกันเค้าก็ไม่เคยเข้าใจเรา บอกว่าเค้าไม่ผิด
ตั้งแต่คบมาเค้าไม่เคยผิดอะไรเลย เราก็ปล่อยเลยตามเลย อยากใช้ชีวิตกะเค้าให้คุ้มสุด เพราะเค่าก็แก่กว่าเรามาก
บางทีก็อยากหย่า ถึงจะพูดตอนทะเลาะ แต่ก็เสียใจ เราพนายามคิดว่าไม่หรอกเค้าโมโห เค้ารักเราแหละ
แต่ล่าสุดที่คุย มันไม่เหมือนกะทุกครั้ง
เค้าบอกว่าไม่มีเราจะดีกว่า เค้าบอกว่ารักของเราที่มีให้เราเข้าใจอยู่คนเดียวว่ามันดี
เราไม่ดียังไง เหนื่อยแค่ไหนไม่เคยบ่น วันหยุดก็ให้เค้านอน เราเลี้ยงลูกไม่เคยได้พัก
ไมสบายไม่เคยได้นอน ตื่นก่อนมากอาบน้ำลูกทุกวัน ทะเลาะกันเราหายโกดก่อนทุกครั้ง เช้าๆมีเวลาก็ทำอาหารไปให้ทาน ถามตลอดเป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย
ปวดไหล่ช่วยนวด เพื่อนเราก็ไม่ได้เจอ วัยเราเพื่อนๆเราก็เพิ่งทำงาน เริ่มไปเที่ยวกัน บางทีเราก็อึดอัดไม่เคยได้พูดเลย
หน้าที่เราก็เลี้ยงลูก เป็นภรรยาที่ดี คล้ายๆกะที่ทำงานสามีเราเม้ากันว่าเค้าเอาเปรียบเรา ให้เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน สาบานว่าเราเองไม่เคยบ่นให้ใครฟัง
แต่หลังจากเค้าได้ยิน ก็มาหาว่าเราเอาไปพูด โดยไม่ถามเราเลยว่าเราพูดหรอ
ตอนนี้สับสน ไม่อยากอยู่ด้วย แต่สงสารลูก ต้องอยู่ไปก่อน ทำไงต่อไปดี
ช่วยหน่อยค่ะ จะเอายังไงกะชีวิตต่อไปดีคะ
แต่หลังจากคลอดลูก ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
ตอนแรกเราคิดว่าเป็นเพราะเราต่างคนต่างเหนื่อยเรื่องเลี้ยงลูก
เดี๋ยวอะไรๆคงจะดีขึ้น แต่มัน ..ไมใช่ สามีเราเป็นคนอารมร้อน แต่เพิ่งจะมาระงับไม่อยู่ลงมือกะเราตอนโมโห มา2 รอบแล้
เวลาทะเลาะกันทีนึง เราก็ต้องนั่งเครียดให้นมลูก ส่วนเค้าก็ออกไปทำงาน ทานข้าว เจอเพื่อนฝูง
หลายครั้งเราหายโกรธ และอยากทำอะไรดีๆ อยากดูแลเค้าให้มากที่สุด เราก็อารมร้อนแต่เราไม่เคยโมโหใส่เค้าเลย
เราไม่อยากให้รักครั้งนี้มีรอยร้าวจากคำพูดตอนโมโห เนื่องจากเราได้บทเรียนมาแล้ว
ความเปลี่ยนแปลง หลังคลอด ..
~ เวลาทะเลาะ เค้าชอบโวยวาย บางทีลงมือ แต่ไม่หนักมาก
~ มีอะไรที่ไม่ดีได้ยินจากคนอื่น เชื่อเต็มที่ ไม่เคยถามเราก่อน
~ เวลาทำผิด ไม่เคยขอโทษ ส่วนใหย่จะไม่คิดว่าตัวเองผิด
~ เวลาเห็นเราร้องไห้ ไม่เคยปลอบ
~ เราทำไรก็ไม่ดี ดูแย่ ดูไม่น่าเชื่อ
~อีกเยอะ
ล่าสุดคุยกัน
เราชอบพูดเรื่องไปเที่ยว แบบ ที่นี่สวยจังไว้ลูกโตไปกันนะ
เค้าหาว่าเราอยากไปเที่ยวมากหรอ ? เวลาเราพูดอะเราคิดว่าแค่เป็นการบอกว่า
ในอนาคตฉันน่ะมีเทอกะลูกนะ แค่นั้นเลย เห็นรูปสถานที่ท่องเที่ยวแล้วอยากไป
ลืมบอก เราอ่ะอยากเป็นแอร์ แต่พอมาเป็นแฟนกะเค้า เค้าบอกว่าท่าอยากเที่ยวเดี๋ยวไว้เค้าพาไปก็ได้
เรายกเลิกความพยายามเป็นแอร์ไป หลังจากนั้นก็แต่งงานมีลูกเนี่ยแหละ
ท่าเราอยากไปเที่ยวผิดหรอ เราชอบเที่ยว เรายังไม่ได้ใช้ชีวิตเราเลย แต่เพราะรัก และเชื่อว่าเค้าจะดูแลเรา เรารอได้
เราทิ้งอนาคตที่เราวาดไว้ เพื่อครอบครัว
แต่ เค้าไม่ดูแลเราบบที่เค้าเคยพูด มีไรก็ไม่บอกกัน ทะเลาะกันก็ไม่พูดกัน
อาจเป็นเพราะไม่พูดกัน มันถึงห่างกันเรื่อยๆด้วย แต่พูดกันเค้าก็ไม่เคยเข้าใจเรา บอกว่าเค้าไม่ผิด
ตั้งแต่คบมาเค้าไม่เคยผิดอะไรเลย เราก็ปล่อยเลยตามเลย อยากใช้ชีวิตกะเค้าให้คุ้มสุด เพราะเค่าก็แก่กว่าเรามาก
บางทีก็อยากหย่า ถึงจะพูดตอนทะเลาะ แต่ก็เสียใจ เราพนายามคิดว่าไม่หรอกเค้าโมโห เค้ารักเราแหละ
แต่ล่าสุดที่คุย มันไม่เหมือนกะทุกครั้ง
เค้าบอกว่าไม่มีเราจะดีกว่า เค้าบอกว่ารักของเราที่มีให้เราเข้าใจอยู่คนเดียวว่ามันดี
เราไม่ดียังไง เหนื่อยแค่ไหนไม่เคยบ่น วันหยุดก็ให้เค้านอน เราเลี้ยงลูกไม่เคยได้พัก
ไมสบายไม่เคยได้นอน ตื่นก่อนมากอาบน้ำลูกทุกวัน ทะเลาะกันเราหายโกดก่อนทุกครั้ง เช้าๆมีเวลาก็ทำอาหารไปให้ทาน ถามตลอดเป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย
ปวดไหล่ช่วยนวด เพื่อนเราก็ไม่ได้เจอ วัยเราเพื่อนๆเราก็เพิ่งทำงาน เริ่มไปเที่ยวกัน บางทีเราก็อึดอัดไม่เคยได้พูดเลย
หน้าที่เราก็เลี้ยงลูก เป็นภรรยาที่ดี คล้ายๆกะที่ทำงานสามีเราเม้ากันว่าเค้าเอาเปรียบเรา ให้เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน สาบานว่าเราเองไม่เคยบ่นให้ใครฟัง
แต่หลังจากเค้าได้ยิน ก็มาหาว่าเราเอาไปพูด โดยไม่ถามเราเลยว่าเราพูดหรอ
ตอนนี้สับสน ไม่อยากอยู่ด้วย แต่สงสารลูก ต้องอยู่ไปก่อน ทำไงต่อไปดี