เมื่อน้องสาวบอกพี่สาวจนๆว่าอยากนั่งรถเก๋ง

ขอตั้งกระทู้นี้ในกระทู้คำถามแล้วกันนะคะ เพราะตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้ หากผิดกติกาไปก็ขออภัยด้วยนะคะ

อารมภ์ตอนนี้มันจุกๆอ่ะค่ะ รู้สึกสงสารน้องมาก บวกกับความเหนื่อย เพลียของจิตใจ เหมือนจิตไม่อยู่กับตัว
ตอนสี่ทุ่มเมื่อกี้ เรานั่งส่องพันทิปตามปกติ นั่งดูชีวิตชาวบ้านเค้าอยู่ดีๆ น้องสาวตัวแสบ วัยสามขวบครึ่ง
วิ่งเข้ามากอดคอ บอกว่าพี่ๆ พรุ่งนี้พี่ไปโลตัส พี่ไปซื้อรถเก๋งให้หนูนะ เป็นครั้งแรกที่แกพูดว่าแกอยากนั่งรถเก๋ง

เราก็ได้แต่ตอบไปว่า ให้มีตังค์ก่อนค่อยซื้อ แกดีใจเลยค่ะ ยื่นหน้าให้เราหอมด้วย ปกติไม่ค่อยให้หอมหรอก
กลายเป็นว่าเราไปให้ความหวังน้องเลย เรารู้ว่าแกอยากนั่งรถเก๋งเหมือนคนอื่นๆเค้า เพราะว่าข้างบ้านเรา
เค้าเพิ่งถอยรถใหม่มา  แกชอบไปยืนมอง มองแล้วก็ถามคนข้างบ้านว่า รถใครอ่ะ ถามนู่นนี่นั่น ตามประสาเด็ก

เวลาแกได้ยินเสียงรถเก๋งของคนข้างบ้าน แกจะวิ่งมาเปิดหน้าต่างแล้วถามเค้าว่า มาจากไหนกัน ไปเที่ยวมาเหรอ
อะไรประมาณนั้น เราได้ยินทุกวัน แต่ก็ไม่อยากไปห้ามแก เคยห้ามแล้ว แต่แกก็ดื้อ บางทีชอบไปด้อมๆมองๆรถเค้า
จนเค้าต้องพาไปนั่งรถเล่นก็มี เราเกรงใจอ่ะค่ะ หลังๆมานี่สังเกตุได้ว่าคนข้างบ้านเริ่มรำคาญที่น้องเราไปป้วนเปี้ยน
ไปถามอะไรเค้า ก็เด็กอ่ะนะถ้าได้นั่งแล้วก็ย่อมติดเป็นธรรมดา

พอวันนี้ก็เป็นอย่างเดิม แกรีบวิ่งไปเปิดหน้าต่างทันทีที่ได้ยินเสียงรถ ตะโกนถามคนข้างบ้านว่า มาจากไหนกัน ถามเยอะมาก
เค้าไม่ได้ตอบอะไรน้องเราเลย สงสัยรำคาญ เรานั่งอยู่ก็ได้ยิน สงสารน้องเหมือนกันไม่มีใครพูดด้วย

แกเป็นคนพูดมากอ่ะค่ะ พูดเก่งเลย ไม่เหมือนเรา เข้าใจว่าบางทีคนอื่นอาจจะรำคาญ แต่เด็กตัวแค่นั้นจะไปรู้ตัวเหรอ
ว่าไปทำให้คนเค้ารำคาญ

เราน้ำตาซึมตอนที่แกวิ่งมาบอกว่าอยากนั่งรถเก่ง มันอึดอัด ผสมเครียดๆ ที่เราไม่มีปัญญาจะหารถอะไรให้น้องนั่งเลย
ทุกวันนี้เรียนจบมาแต่ก็ไม่มีงานทำ เค้าเคยเรียกสัมภาษณ์นะ แต่ก็ไม่ได้ไปเพราะต้องดูแลน้องอีก

ตอนนี้เรารับภาระทั้งหมดของบ้าน มีแม่เลี้ยงเราคอยช่วยส่งเสียเป็นบางเดือน แต่อยู่คนละบ้านกัน
เราก็เกรงใจเค้านะ แต่โชคดีที่เค้าเป็นคนดี ยังดูแลเรากับน้องๆอยู่ นั่นคงเป็นความโชคดีอย่างนึงของเรากับน้อง

ถึงพ่อจะไม่อยู่แล้ว แต่แม่เลี้ยงเราเค้าก็ยังดูแลเราอยู่ เราก็รักแกเหมือนแม่จริงๆ

สักวันพี่จะซื้อรถเก๋งให้หนูนั่งนะไอ้ตัวแสบ ตอนนี้ทนๆนั่งรถมอไซค์ไปก่อนแล้วกัน พี่รักหนูนะ