ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือ เรานั่งแท็กซี่จากโลตัสพระราม4 จะไปสุขุมวิท 29 แต่ทีนี้แท็กซี่ไม่ชำนาญทาง
ขับเลยไปสุขุมวิท49 แล้วก็พาลัดเลาะหาทางไป แต่ทำไงไม่รู้จากซอย 31 โผล่มา23 ซะงั้น เอาล่ะสิ
แท็กซี่ก็งงครับ เราเลยบอกให้เขาปล่อยเราลงตรงนั้นแหละ เดี๋ยวหาพี่วินต่อเอง แต่ด้วยความที่ว่า
มันเป็นช่วงเลิกงาน พี่วินเลยไม่ว่างเลย (อยู่กลางซอย) เราก็ไม่รู้จะไปทางไหนดี แต่ก็มีคนมายืนใกล้ๆเตรียมจะข้ามถนน
เราก็เลยเรียกเขา ถามทาง เราก็แบบ ขอโทษค่ะ สุขุมวิท29ไปทางไหนคะ เขาหันมามองงงๆ
ทีนี้เราเลยพ่นภาษาอังกฤษว่า สุขุมวิท29ไปทางไหน เรากะว่าแบบถ้าเห็นเป็นต่างชาติคงจะช่วย เรานึกว่าเขาเป็นคนไทยค่ะ
เขาใส่แว่นดำอยู่ ทีนี้เขาก็ถอดแว่น ควักเอาแผนที่ในกระเป๋าออกมา เราเลยรู้ว่าเขาเป็นคนญี่ปุ่น
แล้วเขาก็ชี้ๆทางให้เรา แต่เหมือนเขาก็ใช้อังกฤษไม่คล่องเหมือนกัน เลยพยายามชี้ๆ
เราดูแผนที่ก็งงค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของซอย เขาคงเห็นเรางง เขาเลยมองแผนที่
แล้วก็มาจับข้อมือเราพาเราเดินค่ะ คิดดูค่ะจากกลางซอยสุขุมวิท 23 ไปปากซอยสุขุมวิท29 ไกลอยู่นะ
พอถึงเขาก็บอกว่านี่แหละ ตอนแรกเราจะบอกว่าเกรงใจตั้งแต่เขาพาออกเดินละค่ะ แต่ว่าภาษาอังกฤษเราห่วยมาก
เลยไม่รู้ต้องพูดยังไง ก็เลยปล่อยเลยตามเลยค่ะ พอส่งเราแล้ว เราก็ขอบคุณๆ แต่เราเขินอยู่อ่ะค่ะ
เลยพูดตะกุกตะกัก แบบว่าเขินความใจดี เขายิ้มให้ค่ะ แล้วก็เดินกลับทางเดิมที่มา
เราแบบอยากจะกรี๊ด เขินมากๆๆ แต่ก็รู้สึกผิดที่พูดอะไรมากกว่าคำขอบคุณไม่ได้
เลยมาเปิดกระทู้ขอบคุณในความมีน้ำใจค่ะ เรื่องเกิดเมื่อ2ชั่วโมงก่อนเอง แบบโอ้ย อดรู้สึกขอบคุณไม่ได้
ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องนะนั่น 555 เจอแบบนี้แล้วหลงรักเลยค่ะ แหม แอบมองตอนที่สบตากัน
แอบหวังให้เขาขอไลน์เหมือนกันนะเนี่ย อิอิ (บ้า) ตกลงกระทู้ขอบคุณหรือกระทู้เวิ่นเว้อไม่รู้
แต่สุดท้าย ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่มีน้ำใจกับคนที่สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง แถมหลงทางเก่งคนนี้นะคะ คนญี่ปุ่นใจดีจริงๆค่ะ
กระทู้ขอบคุณ!!! หนุ่มญี่ปุ่นที่เจอกันที่สุขุมวิท23 ค่ะ ^^
ขับเลยไปสุขุมวิท49 แล้วก็พาลัดเลาะหาทางไป แต่ทำไงไม่รู้จากซอย 31 โผล่มา23 ซะงั้น เอาล่ะสิ
แท็กซี่ก็งงครับ เราเลยบอกให้เขาปล่อยเราลงตรงนั้นแหละ เดี๋ยวหาพี่วินต่อเอง แต่ด้วยความที่ว่า
มันเป็นช่วงเลิกงาน พี่วินเลยไม่ว่างเลย (อยู่กลางซอย) เราก็ไม่รู้จะไปทางไหนดี แต่ก็มีคนมายืนใกล้ๆเตรียมจะข้ามถนน
เราก็เลยเรียกเขา ถามทาง เราก็แบบ ขอโทษค่ะ สุขุมวิท29ไปทางไหนคะ เขาหันมามองงงๆ
ทีนี้เราเลยพ่นภาษาอังกฤษว่า สุขุมวิท29ไปทางไหน เรากะว่าแบบถ้าเห็นเป็นต่างชาติคงจะช่วย เรานึกว่าเขาเป็นคนไทยค่ะ
เขาใส่แว่นดำอยู่ ทีนี้เขาก็ถอดแว่น ควักเอาแผนที่ในกระเป๋าออกมา เราเลยรู้ว่าเขาเป็นคนญี่ปุ่น
แล้วเขาก็ชี้ๆทางให้เรา แต่เหมือนเขาก็ใช้อังกฤษไม่คล่องเหมือนกัน เลยพยายามชี้ๆ
เราดูแผนที่ก็งงค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของซอย เขาคงเห็นเรางง เขาเลยมองแผนที่
แล้วก็มาจับข้อมือเราพาเราเดินค่ะ คิดดูค่ะจากกลางซอยสุขุมวิท 23 ไปปากซอยสุขุมวิท29 ไกลอยู่นะ
พอถึงเขาก็บอกว่านี่แหละ ตอนแรกเราจะบอกว่าเกรงใจตั้งแต่เขาพาออกเดินละค่ะ แต่ว่าภาษาอังกฤษเราห่วยมาก
เลยไม่รู้ต้องพูดยังไง ก็เลยปล่อยเลยตามเลยค่ะ พอส่งเราแล้ว เราก็ขอบคุณๆ แต่เราเขินอยู่อ่ะค่ะ
เลยพูดตะกุกตะกัก แบบว่าเขินความใจดี เขายิ้มให้ค่ะ แล้วก็เดินกลับทางเดิมที่มา
เราแบบอยากจะกรี๊ด เขินมากๆๆ แต่ก็รู้สึกผิดที่พูดอะไรมากกว่าคำขอบคุณไม่ได้
เลยมาเปิดกระทู้ขอบคุณในความมีน้ำใจค่ะ เรื่องเกิดเมื่อ2ชั่วโมงก่อนเอง แบบโอ้ย อดรู้สึกขอบคุณไม่ได้
ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องนะนั่น 555 เจอแบบนี้แล้วหลงรักเลยค่ะ แหม แอบมองตอนที่สบตากัน
แอบหวังให้เขาขอไลน์เหมือนกันนะเนี่ย อิอิ (บ้า) ตกลงกระทู้ขอบคุณหรือกระทู้เวิ่นเว้อไม่รู้
แต่สุดท้าย ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่มีน้ำใจกับคนที่สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง แถมหลงทางเก่งคนนี้นะคะ คนญี่ปุ่นใจดีจริงๆค่ะ