นวนิยายเรื่อง "แม่" ของแมกซิม กอร์กี้ นักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นวรรณคดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเรื่องหนึ่งทั้งของรัสเซียและของโลก ความยิ่งใหญ่ของนวนิยายเรื่องนี้อยู่ที่เนื้อหาของเรื่องซึ่งได้ถ่ายทอดชีวิตการต่อสู้ของคนงานรัสเซียในยุคสมัยหนึ่งออกมาและก็เป็นการถ่ายทอดที่มีความงดงามอย่างสมบูรณ์ในเชิงศิลปะการประพันธ์ด้วย จริงอยู่ในประวัติวรรณคดีของต่างประเทศต่างๆ ไม่เฉพาะรัสเซียก็ได้มีตัวแทนของชนชั้นคนงานปรากฏอยู่แต่เราอาจกล่าวได้ว่าแมกซิม กอร์กี้เป็นนักประพันธ์คนแรกที่ถ่ายทอดชีวิตคนงานให้เราได้เห็น ไม่เฉพาะแต่เพียงในฐานะที่เป็นเหยื่อแห่งความอยุติธรรมของสังคมเท่านั้น หากแต่ยังเป็นขุมกำลังอันยิ่งใหญ่ที่สามารถสร้างประวัติศาสตร์ทั้งในการปลดแอกตนเองและธำรงไว้ซึ่งสมบัติอันล้ำค่าทางวัตถุและทางภูมิปัญญาที่มนุษยชาติได้สั่งสมมาตลอดระยะเวลาอันยาวนานของประวัติศาสตร์ด้วย
นวนิยายเรื่อง "แม่" นี้ กอร์กี้เขียนขึ้นจากเหตุการณ์ต่างๆ ที่เป็นจริงจากการเดินขบวนของคนงานรัชเซียในซอร์โมโวเนื่องในวันเมย์เดย์ ค.ศ. ๑๙๐๒ การเคลื่อนไหวต่อสู้ขององค์การจัดตั้งของพรรคสังคมประชาธิปไตย (ภายหลังเป็นพรรคบอลเชวิค) ที่ซอร์โมโว และการพิจารณาคดีสมาชิกพรรคภายหลังการเดินขบวนถูกปราบปรามลง กอร์กี้เคยกล่าวถึงที่มาของนวนิยายเรื่องนี้ว่า "ผมเกิดความคิดที่จะเขียนนวนิยายเกี่ยวกับคนงานขึ้นในนิชนีนอฟโกร็อดหลังจากการเดินขบวนที่ซอร์โมโว จึงได้รวบรวมวัตถุดิบและบันทึกเรื่องราวเอาไว้ตั้งแต่ในตอนนั้น" อย่างไรก็ดีในการเขียนนวนิยาย ผู้ประพันธ์จำเป็นต้องนำเอาเหตุการณ์ที่อุบัติขึ้นและตัวบุคคลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องมาสร้างขึ้นใหม่โดยอาศัยศิลปะการประพันธ์ของตนอัจฉริยะภาพของกอร์กี้จึงอยู่ที่การสร้างที่มาดั้งเดิม (Prototype) ของปาเวลและแม่ซึ่งได้แก่ ยอร์ต ซาโมลอฟ และแม่ของเขาให้มีชีวิตชีวาขึ้นมา ในรูปแบบของนวนิยายที่สามารถให้ความประทับใจแก่ผู้อ่านทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งมหาชนคนงานรัสเซียและทั่วโลก นวนิยายเรื่องนี้จัดเป็นงานศิลปะอันยอดเยี่ยมที่สะท้อนให้เห็นถึงภาพอันแจ่มชัด มีลักษณะทั่วไปของการต่อสู้ของคนงานรัสเซียในระยะเริ่มที่นำไปสู่การปฏิวัติ ปี ค.ศ. ๑๙๐๕ ซึ่งแม้จะประสบความพ่ายแพ้ในบั้นปลาย ก็ได้นำมาซึ่งชัยชนะอันยิ่งใหญ่ใน ปี ค.ศ. ๑๙๑๗
"แม่" ของกอร์กี้เป็นผู้หญิงคนงานธรรมดาๆ ภายใต้แอกของระบอบเก่าซึ่งไม่ได้แตกต่างไปจากแม่ของคนงานทั้งหลายนับหมื่นนับแสน ต้องตรากตรำทำงานทั้งในฐานะคนงานและในฐานะที่ต้องถูกกดขี่ทางเพศ ตลอดชีวิตของแม่มีแต่งานหนักและความกลัว ความกลัวที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้จากการถูกตบตีเป็นประจำของผัวขี้เมาซึ่งเอาความเจ็บแค้นที่ตนมีต่อสังคมและโลกมาระบายใส่เมียของตนเอง อดีตของแม่ถูกลืมเลือนไปหมดและอนาคตก็ไม่เคยนึกเห็น แต่เมื่อปาเวล ลูกชายของแม่เริ่มมีความสำนึกทางการเมืองและเข้าร่วมในการต่อสู้ แม่ก็ยืนอยู่เคียงข้างลูกชาย ความคิดของแม่เองก็ค่อยๆ คลี่คลายไปกับลูกชายด้วย วิถีชีวิตของแม่จึงได้แตกต่างไปจากคนงานหญิงธรรมดาๆ ทั้งหลายที่จะต้องตรากตร่ำอยู่กับงาน เอาร่างกายรองรังมือตีนของผัวแล้วก็ตายไป แม่ได้ก้าวเข้าไปในการต่อสู้ทีละขั้นๆ ท่านผู้อ่านจะได้เห็นโลกจากสายตาของแม่และเหตุการณ์ต่างๆ จากบรรทัดฐานของแม่ด้วย จากแม่นี้เองที่บรรดาสหายของปาเวลตระหนักได้ถึงความรักกันฉันพี่น้องของคนงานทั้งหลาย ดังคำของอันไดรเพื่อนสนิทของปาเวลที่ว่า "เราทั้งหลายเป็นลูกของแม่คนเดียวกัน ทุกคนร้อนแรงอยู่ด้วยเพลิงแห่งศรัทธาในความรักกันฉันพี่น้อง ของคนงานทั่วทั้งโลกนี้ที่ไม่มีใครจะอาจเอาชนะได้"
โทร.0-2225-9536 ถึง 9 ต่อ 11, 22 | E-mail : kledthai@kledthai.com
แม่ | แมกซิม กอร์กี้ : เขียน | จิตร ภูมิศักดิ์ : แปล | วรรณกรรมชิ้นเอกของโลก | ราคา ๔๕๐ บาท
นวนิยายเรื่อง "แม่" นี้ กอร์กี้เขียนขึ้นจากเหตุการณ์ต่างๆ ที่เป็นจริงจากการเดินขบวนของคนงานรัชเซียในซอร์โมโวเนื่องในวันเมย์เดย์ ค.ศ. ๑๙๐๒ การเคลื่อนไหวต่อสู้ขององค์การจัดตั้งของพรรคสังคมประชาธิปไตย (ภายหลังเป็นพรรคบอลเชวิค) ที่ซอร์โมโว และการพิจารณาคดีสมาชิกพรรคภายหลังการเดินขบวนถูกปราบปรามลง กอร์กี้เคยกล่าวถึงที่มาของนวนิยายเรื่องนี้ว่า "ผมเกิดความคิดที่จะเขียนนวนิยายเกี่ยวกับคนงานขึ้นในนิชนีนอฟโกร็อดหลังจากการเดินขบวนที่ซอร์โมโว จึงได้รวบรวมวัตถุดิบและบันทึกเรื่องราวเอาไว้ตั้งแต่ในตอนนั้น" อย่างไรก็ดีในการเขียนนวนิยาย ผู้ประพันธ์จำเป็นต้องนำเอาเหตุการณ์ที่อุบัติขึ้นและตัวบุคคลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องมาสร้างขึ้นใหม่โดยอาศัยศิลปะการประพันธ์ของตนอัจฉริยะภาพของกอร์กี้จึงอยู่ที่การสร้างที่มาดั้งเดิม (Prototype) ของปาเวลและแม่ซึ่งได้แก่ ยอร์ต ซาโมลอฟ และแม่ของเขาให้มีชีวิตชีวาขึ้นมา ในรูปแบบของนวนิยายที่สามารถให้ความประทับใจแก่ผู้อ่านทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งมหาชนคนงานรัสเซียและทั่วโลก นวนิยายเรื่องนี้จัดเป็นงานศิลปะอันยอดเยี่ยมที่สะท้อนให้เห็นถึงภาพอันแจ่มชัด มีลักษณะทั่วไปของการต่อสู้ของคนงานรัสเซียในระยะเริ่มที่นำไปสู่การปฏิวัติ ปี ค.ศ. ๑๙๐๕ ซึ่งแม้จะประสบความพ่ายแพ้ในบั้นปลาย ก็ได้นำมาซึ่งชัยชนะอันยิ่งใหญ่ใน ปี ค.ศ. ๑๙๑๗
"แม่" ของกอร์กี้เป็นผู้หญิงคนงานธรรมดาๆ ภายใต้แอกของระบอบเก่าซึ่งไม่ได้แตกต่างไปจากแม่ของคนงานทั้งหลายนับหมื่นนับแสน ต้องตรากตรำทำงานทั้งในฐานะคนงานและในฐานะที่ต้องถูกกดขี่ทางเพศ ตลอดชีวิตของแม่มีแต่งานหนักและความกลัว ความกลัวที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้จากการถูกตบตีเป็นประจำของผัวขี้เมาซึ่งเอาความเจ็บแค้นที่ตนมีต่อสังคมและโลกมาระบายใส่เมียของตนเอง อดีตของแม่ถูกลืมเลือนไปหมดและอนาคตก็ไม่เคยนึกเห็น แต่เมื่อปาเวล ลูกชายของแม่เริ่มมีความสำนึกทางการเมืองและเข้าร่วมในการต่อสู้ แม่ก็ยืนอยู่เคียงข้างลูกชาย ความคิดของแม่เองก็ค่อยๆ คลี่คลายไปกับลูกชายด้วย วิถีชีวิตของแม่จึงได้แตกต่างไปจากคนงานหญิงธรรมดาๆ ทั้งหลายที่จะต้องตรากตร่ำอยู่กับงาน เอาร่างกายรองรังมือตีนของผัวแล้วก็ตายไป แม่ได้ก้าวเข้าไปในการต่อสู้ทีละขั้นๆ ท่านผู้อ่านจะได้เห็นโลกจากสายตาของแม่และเหตุการณ์ต่างๆ จากบรรทัดฐานของแม่ด้วย จากแม่นี้เองที่บรรดาสหายของปาเวลตระหนักได้ถึงความรักกันฉันพี่น้องของคนงานทั้งหลาย ดังคำของอันไดรเพื่อนสนิทของปาเวลที่ว่า "เราทั้งหลายเป็นลูกของแม่คนเดียวกัน ทุกคนร้อนแรงอยู่ด้วยเพลิงแห่งศรัทธาในความรักกันฉันพี่น้อง ของคนงานทั่วทั้งโลกนี้ที่ไม่มีใครจะอาจเอาชนะได้"
โทร.0-2225-9536 ถึง 9 ต่อ 11, 22 | E-mail : kledthai@kledthai.com