[ภาคต่อ] เมื่อติ่งนอกกลับใจตามติ่งศิลปินไทย ไมค์พิรัชต์ ถึงเสิ่นเจิ้น

สวัสดีค่ะ

ขออภัยทุกท่านที่รออ่านนะคะ ณชไม่ค่อยมีเวลาอย่างที่บอก อีกทั้งเป็นคนเล่าละเอียดเกิน เวิ่นเว้อจนเป็นนิสัยละ อาจทำให้บางท่านรำคาญก็ขอโทษนะคะ แถมกระทู้บ้านไมค์ไหลเร็วปานจรวด แค่สิบกว่าวัน ณชหาทู้ตัวเองไม่เจอละ 555 แฟนๆไมค์คึกคักกันน่าดู

ตอนนี้แอบทิ้งงานมานั่งเขียน  เพราะเห็นภาพชายไปแถวๆแอร์พอร์ท เลยอดคิดถึงไม่ได้ ทั้งที่พยายามตัดใจไม่เสพย์ข่าวของไมค์มากนัก

กลัวว่าตะบะจะแตก ระยะห่างที่สร้างไว้จะหายไปซะหมด เจอชายคราวหน้ากระโดดแทะหูชายขึ้นมา จะโดนแฟนคลับเอาปืนยิงยาสลบซัดเข้าให้ซะก่อน 5555

มีท่านนึงพูดถึงว่าได้อ่านตั้งแต่ที่ณชเล่าเรื่องวันที่ไปขอวีซ่า นึกขึ้นได้เลยขอใส่ไว้ในสปอยด์นะคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

มาอวยพรและมาขอบคุณไมค์......

ขอบคุณที่ทำให้ติ่งชราคนนี้ได้ผจญภัยอีกครั้ง...

วันนี้เป็นวันที่ทรมาน ไม่ได้นอนทั้งคืน ตื่นเต้น ดีใจ  เสียใจ. ร้องไห้. หัวเราะ หวาดกลัว ทึ้งหัว กัดเล็บ มีครบ

คิวบู๊ ออกจากบ้านเกือบโดนประตูเหล็กทับตรีน โดดขึ้นแท็กซี่. ไล่กวดรถไฟฟ้า วิ่งเป็นคนบ้าตรงเส้นสีลม มุดลงดินนั่งmrtแล้วก็สำเหนียกได้ว่า เลยป้าย-"-

ระยะทางครึ่งกิโลจากสถานีรถใต้ดิน เดินย้อนกลับเพื่อไปขอวีซ่าที่รัชดามันอาจจะใกล้สำหรับไมค์ แต่สำหรับอิชั้น มันยิ่งกว่าขึ้นเขาคิชกูฏในทางเรียบ

ระหว่างที่เดินโซเซขาสั่นเพราะลืมกินกาแฟมา (ชั้นเป็นคนติดยาเหรอนี่-" ตาพร่ามัวเพราะไม่ได้นอนและลืมใส่แว่น สายฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมากระทบหัวฟูๆที่ขมวดมวยไว้ข้างเดียว น้ำตาดิชั้นอยากจะไหลเสียให้ได้ นี่มันซีรี่ย์เกาหลีหลังข่าวชัดๆ  ทำไมชีวิตติ่งถึงรันทดเยี่ยงนี้ T^T

แม้จะใช้ทางพระเข้าช่วยโดยการสวดมนต์  อาราธนาถึงสมเด็จพุทธาจารย์โต นิมนต์ท่านขึ้นแท็กซี่มาด้วยกัน นั่งหลับตาสมาธิขอบุญบารมีให้ท่านช่วยจนพี่โชเฟอร์เริ่มลังเลกะอิป้าเสียสตินี่ ว่ามือมันถืออาวุธอะไรมารึเปล่า  ดิชั้นอธิษฐานว่าถ้าลูกสมควรจะเดินทางไปเพื่อคนคนหนึ่งในครั้งนี้แล้วมันเป็นอะไรที่ดี ก็ขอให้ลูกทำสำเร็จ อย่ามีอุปสรรคใดๆ แต่ถ้าไม่ได้ลูกก็ยินดียอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น

ในขณะที่ขาสั้นๆเริ่มเดินช้าลงแข่งกับเวลาปิดรับเอกสารที่แซงหน้าดิชั้นไปทุกขณะ  จังหวะที่กำลังจะเดินข้ามปากทางนั่นเอง!!

ลุงมอไซด์รับจ้างรูปงาม(ในเวลานั้นในสายตาดิชั้น) ที่หล่อและเท่ห์ที่สุดควบฟีโน่สีขาว(ฟีโน่มาจากไมค์เคยถ่ายโฆษณา สีขาวก็แทนม้าขาวในมโน) ขับออกมาถึงกลางซอยราวกับว่าแกอวตารลงมาจากฟ้า เพราะซอยนั้นมันแสนจะลึก ไม่มีผู้คน แต่ลุงรูปหล่อ(ยิ่งกว่าไมค์ในเวลานั้น) แกมาเพื่อดิชั้นคนนี้ที่ยืนโบกมือเป็นเป็นคนบ้าอยู่ปากทางนั่นเอง

มันคือพรหมลิขิตของเราสองคน...

ลุงพาดิชั้นย้อนศรบนทางเท้าอันแสนจะขรุขระ ฝนที่ตกปรอยๆก่อนหน้า ทำให้พื้นเริ่มลื่นแม้จะไม่เห็นหยดน้ำ รถของลุงเริ่มสะบัดท้ายซ้ายขวาเพราะแกซัดประมาณ120

(เป็นความแส่ของดิชั้นเอง บอกลุงแกให้เร็วๆค่ะเดี๋ยวไม่ทัน เกือบไม่มีขาไปตามไมค์แล้ว) ดิชั้นเริ่มนั่งสมาธิบนท้ายมอเตอร์ไซด์ กำหนดจิตไว้ว่าถ้าตรูเป็นไรไปก็ขอให้วิญญานกลับไปบ้านถูกด้วยนะ อย่ามาอยู่เฝ้าแถวรัชดาเลย เจ้าถิ่นเยอะ -_-"

เพิ่งชั่วแล่นที่จะถอดจิตออกจากร่างด้วยความกลัว ลุงแกก็พามาถึงจุดหมายอย่างสวยงาม ดิชั้นเกาะไหล่ลุงพยุงสังขารลงจากท้ายรถโดยไม่ลืมกระซิบข้างหูลุงว่า

ขอบคุณนะคะ ไม่ได้ลุงหนูคงแย่แน่เลย นี่ค่ะ 20.....  ลุงแกยิ้มละมุนแล้วอวยพร ขอให้ได้นะครับ รีบขึ้นไปเลยยยยย

ดีจัง ได้รับพรหลังรอดชีวิต.....เอาวะ

คราวนี้แหละ หลวงพ่อเจ้าขา ถึงคิวท่านแล้วค่ะ นิมนต์ท่านนำลูกขึ้นไปก่อนนะคะ. ขอให้คนเมตตา ขอให้มีคนช่วยเหลือในสิ่งที่ยากลำบากนี้ให้เป็นไปได้ด้วยเถิดค่ะ

เหตุการณ์ในกงสุลดิชั้นขอเก็บไว้ละกันนะคะ ทุกอย่างมันมีขั้นตอนการพิจารณาของเค้า ซึ่งดิชั้นก็ยินดีที่จะยอมรับและไม่ดึงดัน หากมันเป็นไปไม่ได้ แต่อยากจะบอกว่า ไม่ว่าจะเป็นพี่ที่คอยแนะนำเรื่องเอกสาร คุณลุงแมสเซนเจอร์ที่มีชะตาเดียวกะดิชั้นแต่เค้าก็ยังช่วยเหลือแนะนำให้ แถมคอยเป็นกำลังใจ แม้กระทั่งกล่องไฟแสดงหมายเลขบัตรคิว  เหล่านี้ เค้าช่วยให้ดิชั้นทำสำเร็จและผ่านมาได้ แม้เค้าจะไม่มีอำนาจอะไร แต่แค่แรงใจกับคำแนะนำที่มีให้ในเวลานั้น มันสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเลยค่ะ

เมื่อรู้ว่าทำได้แล้ว ดิชั้นวิ่งเข้าไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำ  ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองมาบ้าทำเอาใกล้วันที่ไมค์จะบินแล้ว ความคิดชั่วแล่นมันทำให้ชั้นมาถึงจุดนี้ได้ไง

ฉากละครเกาหลีเริ่มมาดุนๆหลังดิชั้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นฉากแห่งความสุข........

ขอบคุณเพื่อนๆพี่ที่บ้านไมค์หลังนี้ที่ช่วยเหลือนะคะ ถ้าไม่มีพวกพี่ๆน้องๆที่น่ารัก ดิชั้นคงทำไม่สำเร็จภายในคืนเดียว

ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ หนูขอบคุณที่ท่านคอยคุ้มครองมาตลอดค่ะ สาธุๆๆ

และสุดท้าย. คำขอบคุณที่เก็บไว้ให้ไมค์ ตั้งแต่หันกลับมาทำความรู้จักกับไมค์จริงจัง คุณทำให้ชั้นสุข สงบ เข้าถึง และเข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น จากการยอมเปิดใจให้กว้าง

ขอบคุณที่จุดไฟติ่งให้ลุกโชนอีกครั้ง อาจจะไม่ได้เท่าสมัยสาวๆ แต่ก็จะพยายามเท่าที่ทำได้นะคะ


การเดินทางไปจีนครั้งนี้ของไมค์  มันคงเป็นก้าวแรกๆที่สำคัญของไมค์ และอาจจะมีอีกหลายๆก้าวตามมา

ที่ดิชั้นตามไปเพราะอยากได้เห็นไมค์บนเวทีสำคัญ อยากร่วมเก็บความทรงจำครั้งแรก

และเป็นครั้งแรกที่ดิชั้นจะได้เจอไมค์ตัวจริง.......(อ๊ะๆๆๆ แต่เรามีเสื้อกะโฟโต้บุ๊คไมค์น๊าาาาา มีลายเซนต์ด้วยยยย)

อยากร่วมการเดินทางไปกับเค้า อยากได้ยินเสียงตอบรับของแฟนที่รอเค้าออกมาจากในเกท ไม่ว่าแฟนนั้นจะมีมากน้อยแค่ไหนก็ตาม

อยากร่วมขบวนเดินออกมาส่งไมค์ให้แฟนจีนได้ชื่นชมคนของเรา เชื่อว่าคนทางโน้นก็อยากเจอไมค์ตัวเป็นๆจนแทบดิ้น

แต่ไม่ว่าแฟนจะรักไมค์มีจำนวนมากน้อยเท่าใด แต่สิ่งสำคัญคือขออย่าประมาทในสังขาร..

อย่าหักโหมมากเกินไป ทำแต่พอดีค่ะ เมื่อถึงเวลาบนเวที คำว่าพลาดต้องไม่เกิดขึ้นนะคะ....(กดดันมันเข้าไป เด็กคนนี้)

เราเชื่อมั่นในใจไมค์แต่ไม่เคยวางใจในสังขารไมค์เลย เพราะสังขารคนมันไม่เที่ยงจริงๆ อย่างอื่นไม่ห่วงเลย



ช่วยอยู่เป็นไมค์ที่รักของพวกเราไปนานๆ   เรามาพยายามด้วยกันนะคะ ขอบคุณที่ทำให้พวกเราเชื่อและเห็นว่ามันมีวันนี้จริงๆ


Noch_Nacha

อันนี้คือลิ้งค์ของตอนที่แล้ว
http://pantip.com/topic/32082491

เหลือเหตุการณ์อีกสองวัน ก็ไม่รู้ว่าจะเล่าละเอียดอะไรนักหนา แต่เป็นคนรวบรัดไม่เป็น ทนๆกันนิดนึงละกันค่ะ