เรื่องมันเกิดขึ้นจาก แฟนเราขี่มอเตอร์ไซค์(น่าจะเป็นเวฟ)มาส่งเรากลับวิทยาลัยของเรา ตามประสาวัยรุ่นรักมอเตอร์ไซค์(คันใหญ่นะคะ ไม่ใช่แว๊นซ์) วันนั้นฝนตกหนักค่ะ เรารอให้ฝนเกือบหยุด แล้วขับออกจากปากน้ำ ไปสู่ซีค่อนสแควร์(วันนั้นไปซื้อของที่ตลาดปากน้ำ) ขับมาได้ถึงซอยหน้าบ้านเรา คือซอยแบริ่ง รถของเราเสียหลัง บวกกับฝนตกแล้วพื้นมีน้ำมัน เลยลื่น คุมรถไม่ได้
ค่ะ
รถเราล้มลง โชคดีมากค่ะ ที่เราขับกันค่อนข้างช้ามาก แต่เราก็โชคร้ายมากเช่นกันค่ะ ที่ล้มไปทางที่รถสิบล้ออยู่ด้านซ้ายมือพอดี
เราหมดสติไปตั้งแต่ล้มค่ะ เราจำไม่ได้เลยว่าล้มแล้วเจ็บไหม
รู้แค่มีอะไรที่หนักมาก เจ็บมาก ทรมานมากแบบที่เกิดมาไม่เคยเจอ ทับตัวเราผ่านไป ทุกอย่างมันเงียบสนิทจริงๆ มืดมากๆ เราหมดสติค่ะ ไม่นานเราก็ลืมตาขึ้น เราหายใจไม่ค่อยออก เราทรมานมาก เราเห็นแฟนเรายืนอยู่ข้างหน้า ทำท่าเหมือนจะอุ้มเรา เราพูดออกไปทันทีตามสัญชาตญาณว่า
“อย่าอุ้ม” “เรียกรถพยาบาล” เป็นคำพูดที่พูดยาก เนิ่นนาน และไม่มีเสียงเลย แต่เหมือนแฟนเราจะไม่เข้าใจ เค้าจะอุ้มเราให้ได้ เรานอนอยู่กลางถนน กลางสายฝนที่ตกเบาๆ และเราหายใจได้แย่ลงเรื่อยๆ
พี่วินมอเตอร์ไซค์เข้ามาห้ามแฟนเรา บอกให้เรียกรถพยาบาล แต่แฟนเราก็ไม่ฟังค่ะ เขาอุ้มเราขึ้น จะเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล เราด่าในใจ เราพูดไม่ไหวแล้ว
แต่แล้วก็มีรถข้างหลังบีบแตรค่ะ แล้วตะโกนว่า ไปรถพี่มาน้อง อุ้มมานี่ เดี๋ยวพี่พาไปส่งรพข้างหน้าให้
พี่คนขับบอกว่า
พี่ตกใจมาก รถสิบล้อมันขับทับน้องไป พี่คิดว่าน้องตายแน่ๆ มันเร็วมาก น้องนิ่งมากตอนแรก น้องอดทนนะคะ จะถึงรพแล้ว พี่ท่านนี้ให้กำลังใจเราตลอดค่ะ ขอบพระคุณมากๆจริงๆ ที่ช่วยเหลือเรา
แต่เมื่อถึงรพ คุณพี่ท่านนี้ก็กลับเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปเรา เราพูดตรงๆนะคะ เราไม่ชอบเท่าไร คือเรากำลังเละค่ะ ไม่สวยเลยจริงๆ ถ่ายทำไมคะ TT^TT ถ้าคุณพี่ท่านนั้นได้อ่าน กรุณาลบทิ้งนะคะ หนูอายค่ะ
เรานอนรพ สามวันเองค่ะ มันเป็นโชคช่วยจริงๆ นรกคงยังไม่ต้องการเรา
เราสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่ ที่มีโน๊ตบุ๊คขนาด17นิ้วอยู่ด้านใน และของค่อนข้างเยอะ ทุกอย่างแบนราบค่ะ เละหมด แตกละเอียด โทรศัพท์เอย กล่องยา ขวดยา เหล็กชุดชั้นใน ไม่มีอะไรเหลือ กระเป๋าซิปแตก ขาด กระเป๋าหนังอย่างหนามากยังไม่เหลืออะไร แต่กลับเหลือกระดูกของเราค่ะที่ไม่แตก มีเพียงอาการช้ำอย่างหนัก ทำให้เดินไม่ได้ไปสักพัก และอาการหายใจไม่ออก ต้องใส่อ็อกซิเจนประมาณ2วัน
(เราโดนเอ็กเรย์ทั้งตัว อัลตร้าซาว และซีทีสแกน เจ็บมาก)
เราอยากเตือนทุกๆท่าน ให้ขับขี่กันอย่างระมัดระวังค่ะ
เราโชคดี ที่แฟนขับรถคันเล็ก เพราะถ้าขับมอไซค์คันปกติคันใหญ่ล่ะก็ คงโดนเหวี่ยง และคงไม่รอดแล้ว
เราโชคดี ที่สะพายกระเป๋าเป้ที่มีของเยอะ รถเลยทับหลัง แรงคงไปลงกับพวกนั้นพอสมควร เราเลยกระดูกไม่แตก
เราโชคดี ที่ใส่หมวกกันน็อค ราคา 50 บาท มันช่วยเราไว้ ไม่งั้นนี่ สมองเต็มพื้นค่ะ แต่หมวกแตกครึ่งนะคะ ดีนะที่รอดมา ตอนนี้กำลังเก็บเงินซื้อใบแพงๆค่ะ ตอนนี้รู้ความสำคัญมันแล้ว
เราโชคดี ที่เรายังมีโอกาสได้ลืมตามามองหน้าพ่อและแม่ของเรา พวกท่านมาไวมาก แม่เราโดดงานมาทันที ไหนจะเพื่อน อาจารย์ที่รักเรา เรารู้สึกว่าชีวิตมันมีค่า และต้องระมัดระวังตัวให้มาก
สภาพตอนร่างกายดีขึ้นค่ะ
สภาพโน็ตบุ๊คค่ะ
ใบค่ารักษา เผื่อใครไม่เชื่อๆ หาว่าแต่งเรื่องค่ะ
ปล.ก่อนหน้านี้เราไปดูดวงมาค่ะ น้าพาไป หมอดูบอกว่า เราอ่ะจะประสบอุบัติเหตุนะ เดือน เมษ-พค อ่ะ โดนแน่ๆ แต่ไม่ตาย แต่เจ็บหนักมากเลยล่ะ ตอนแรกไม่เชื่อค่ะ ตอนนี้ กราบบบบบบ
ปลล.หมอคนนี้บอกต่อว่า เดือน ตค-พย ก็มีอีกรอบนะ แต่ไม่ตาย ไม่ต้องกลัว
ปลลล. แฟนเราไม่โดนรถทับนะคะ รถมันเอียงค่ะตอนล้ม ดั๊นนนเอียงทางเราเข้าล้อรถพอดี =_= ไม่รู้ว่ารถคันนั้นหายไปไหน ทับคนทั้งคน ใจร้ายที่สุด วิ่งฉิววว หายไปเลย TT ตามหาไม่เจอค่ะ กล้องวงจรปิดเสียหมดทุกตัวค่ะ เจริญจัง กรุงเทพ
ปลลลล.ตอนนี้เราก็ยังเจ็บร่างกายอยู่ค่ะ หมอบอกว่าช้ำในมาก กล้ามเนื้อฉีก เลยปวดหลัง เจ็บสะโพกมากๆ อยู่ สัก2 เดือนน่าจะเริ่มดีขึ้น
สุดท้าย เราอยากเตือนท่านนักขับมอเตอร์ไซค์ทุกท่านนะคะ ท่านอาจจะรักการขับขี่เป็นชีวิตแบบแฟนเรา
โปรดระวังคนที่นั่งซ้อนท้ายคุณ ในวันนึงที่คุณประสบอุบัติเหต คนที่เจ็บหนัก อาจจะไม่ใช่คุณ อาจจะเป็นคนที่คุณรักที่กอดเอวคุณอยู่ก็ได้นะคะ
ตอนนี้แฟนเรา ขับรถช้าลงมาก เพราะกลัวเราเจ็บอีก
อย่าให้คุณต้องมารู้สึกผิดและเจ็บปวดที่ต้องเห็นคนที่รักนอนใส่อ็อกซิเจนพร้อมสายพันแขนขาเต็มไปหมดแบบแฟนเราเลยนะคะ มันทรมานมากจริงๆ แฟนเราบอกมา
แท็ก รัชดา เพราะอุบัติเหตุ
แท็ก สยาม เพราะ เราและแฟนเป็นวัยรุ่น เป็นการกระทำที่ประมาทจริงๆอยากให้เพื่อนๆรับเรื่องนี้ไว้พิจารณา และที่สำคัญ แม่หมอ เป๊ะเว่อออ (พิกัด ลาซาลปาร์คคอนโดค่ะ)
ประสบการณ์เฉียดตาย เมื่อครั้งหนึ่ง ฉันเคยนอนใต้"ล้อ"รถสิบล้อในวันฝนพรำ และคำทำนายของแม่หมอ?
ค่ะ รถเราล้มลง โชคดีมากค่ะ ที่เราขับกันค่อนข้างช้ามาก แต่เราก็โชคร้ายมากเช่นกันค่ะ ที่ล้มไปทางที่รถสิบล้ออยู่ด้านซ้ายมือพอดี
เราหมดสติไปตั้งแต่ล้มค่ะ เราจำไม่ได้เลยว่าล้มแล้วเจ็บไหม
รู้แค่มีอะไรที่หนักมาก เจ็บมาก ทรมานมากแบบที่เกิดมาไม่เคยเจอ ทับตัวเราผ่านไป ทุกอย่างมันเงียบสนิทจริงๆ มืดมากๆ เราหมดสติค่ะ ไม่นานเราก็ลืมตาขึ้น เราหายใจไม่ค่อยออก เราทรมานมาก เราเห็นแฟนเรายืนอยู่ข้างหน้า ทำท่าเหมือนจะอุ้มเรา เราพูดออกไปทันทีตามสัญชาตญาณว่า “อย่าอุ้ม” “เรียกรถพยาบาล” เป็นคำพูดที่พูดยาก เนิ่นนาน และไม่มีเสียงเลย แต่เหมือนแฟนเราจะไม่เข้าใจ เค้าจะอุ้มเราให้ได้ เรานอนอยู่กลางถนน กลางสายฝนที่ตกเบาๆ และเราหายใจได้แย่ลงเรื่อยๆ
พี่วินมอเตอร์ไซค์เข้ามาห้ามแฟนเรา บอกให้เรียกรถพยาบาล แต่แฟนเราก็ไม่ฟังค่ะ เขาอุ้มเราขึ้น จะเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล เราด่าในใจ เราพูดไม่ไหวแล้ว
แต่แล้วก็มีรถข้างหลังบีบแตรค่ะ แล้วตะโกนว่า ไปรถพี่มาน้อง อุ้มมานี่ เดี๋ยวพี่พาไปส่งรพข้างหน้าให้
พี่คนขับบอกว่า พี่ตกใจมาก รถสิบล้อมันขับทับน้องไป พี่คิดว่าน้องตายแน่ๆ มันเร็วมาก น้องนิ่งมากตอนแรก น้องอดทนนะคะ จะถึงรพแล้ว พี่ท่านนี้ให้กำลังใจเราตลอดค่ะ ขอบพระคุณมากๆจริงๆ ที่ช่วยเหลือเรา
แต่เมื่อถึงรพ คุณพี่ท่านนี้ก็กลับเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปเรา เราพูดตรงๆนะคะ เราไม่ชอบเท่าไร คือเรากำลังเละค่ะ ไม่สวยเลยจริงๆ ถ่ายทำไมคะ TT^TT ถ้าคุณพี่ท่านนั้นได้อ่าน กรุณาลบทิ้งนะคะ หนูอายค่ะ
เรานอนรพ สามวันเองค่ะ มันเป็นโชคช่วยจริงๆ นรกคงยังไม่ต้องการเรา
เราสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่ ที่มีโน๊ตบุ๊คขนาด17นิ้วอยู่ด้านใน และของค่อนข้างเยอะ ทุกอย่างแบนราบค่ะ เละหมด แตกละเอียด โทรศัพท์เอย กล่องยา ขวดยา เหล็กชุดชั้นใน ไม่มีอะไรเหลือ กระเป๋าซิปแตก ขาด กระเป๋าหนังอย่างหนามากยังไม่เหลืออะไร แต่กลับเหลือกระดูกของเราค่ะที่ไม่แตก มีเพียงอาการช้ำอย่างหนัก ทำให้เดินไม่ได้ไปสักพัก และอาการหายใจไม่ออก ต้องใส่อ็อกซิเจนประมาณ2วัน
(เราโดนเอ็กเรย์ทั้งตัว อัลตร้าซาว และซีทีสแกน เจ็บมาก)
เราอยากเตือนทุกๆท่าน ให้ขับขี่กันอย่างระมัดระวังค่ะ
เราโชคดี ที่แฟนขับรถคันเล็ก เพราะถ้าขับมอไซค์คันปกติคันใหญ่ล่ะก็ คงโดนเหวี่ยง และคงไม่รอดแล้ว
เราโชคดี ที่สะพายกระเป๋าเป้ที่มีของเยอะ รถเลยทับหลัง แรงคงไปลงกับพวกนั้นพอสมควร เราเลยกระดูกไม่แตก
เราโชคดี ที่ใส่หมวกกันน็อค ราคา 50 บาท มันช่วยเราไว้ ไม่งั้นนี่ สมองเต็มพื้นค่ะ แต่หมวกแตกครึ่งนะคะ ดีนะที่รอดมา ตอนนี้กำลังเก็บเงินซื้อใบแพงๆค่ะ ตอนนี้รู้ความสำคัญมันแล้ว
เราโชคดี ที่เรายังมีโอกาสได้ลืมตามามองหน้าพ่อและแม่ของเรา พวกท่านมาไวมาก แม่เราโดดงานมาทันที ไหนจะเพื่อน อาจารย์ที่รักเรา เรารู้สึกว่าชีวิตมันมีค่า และต้องระมัดระวังตัวให้มาก
สภาพตอนร่างกายดีขึ้นค่ะ
สภาพโน็ตบุ๊คค่ะ
ใบค่ารักษา เผื่อใครไม่เชื่อๆ หาว่าแต่งเรื่องค่ะ
ปล.ก่อนหน้านี้เราไปดูดวงมาค่ะ น้าพาไป หมอดูบอกว่า เราอ่ะจะประสบอุบัติเหตุนะ เดือน เมษ-พค อ่ะ โดนแน่ๆ แต่ไม่ตาย แต่เจ็บหนักมากเลยล่ะ ตอนแรกไม่เชื่อค่ะ ตอนนี้ กราบบบบบบ
ปลล.หมอคนนี้บอกต่อว่า เดือน ตค-พย ก็มีอีกรอบนะ แต่ไม่ตาย ไม่ต้องกลัว
ปลลล. แฟนเราไม่โดนรถทับนะคะ รถมันเอียงค่ะตอนล้ม ดั๊นนนเอียงทางเราเข้าล้อรถพอดี =_= ไม่รู้ว่ารถคันนั้นหายไปไหน ทับคนทั้งคน ใจร้ายที่สุด วิ่งฉิววว หายไปเลย TT ตามหาไม่เจอค่ะ กล้องวงจรปิดเสียหมดทุกตัวค่ะ เจริญจัง กรุงเทพ
ปลลลล.ตอนนี้เราก็ยังเจ็บร่างกายอยู่ค่ะ หมอบอกว่าช้ำในมาก กล้ามเนื้อฉีก เลยปวดหลัง เจ็บสะโพกมากๆ อยู่ สัก2 เดือนน่าจะเริ่มดีขึ้น
สุดท้าย เราอยากเตือนท่านนักขับมอเตอร์ไซค์ทุกท่านนะคะ ท่านอาจจะรักการขับขี่เป็นชีวิตแบบแฟนเรา โปรดระวังคนที่นั่งซ้อนท้ายคุณ ในวันนึงที่คุณประสบอุบัติเหต คนที่เจ็บหนัก อาจจะไม่ใช่คุณ อาจจะเป็นคนที่คุณรักที่กอดเอวคุณอยู่ก็ได้นะคะ
ตอนนี้แฟนเรา ขับรถช้าลงมาก เพราะกลัวเราเจ็บอีก
อย่าให้คุณต้องมารู้สึกผิดและเจ็บปวดที่ต้องเห็นคนที่รักนอนใส่อ็อกซิเจนพร้อมสายพันแขนขาเต็มไปหมดแบบแฟนเราเลยนะคะ มันทรมานมากจริงๆ แฟนเราบอกมา
แท็ก รัชดา เพราะอุบัติเหตุ
แท็ก สยาม เพราะ เราและแฟนเป็นวัยรุ่น เป็นการกระทำที่ประมาทจริงๆอยากให้เพื่อนๆรับเรื่องนี้ไว้พิจารณา และที่สำคัญ แม่หมอ เป๊ะเว่อออ (พิกัด ลาซาลปาร์คคอนโดค่ะ)