ตอนนี้เรากำลังจะแอดเข้า บัญชี ซึ่งคะแนนเราถึง ม.ดังต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง แต่ไม่ถึง ม.ดังท๊อปสาม แต่แม่เราอยากให้เราเรียนครู แม่ก็บอกว่า
เป็นครูมันดีนะ มั่นคง มีเกียรติ สบาย บำเน็จบำนาญก็ได้ ไม่ต้องลำบากเดินหางาน เราก็รู้ว่าแม่หวังดี พอแม่จี้บ่อยๆเข้าเราก็รู้สึกไม่ดี
ไม่ใช่ว่าครูไม่ดีนะ แต่เราไม่รู้ว่าเราจะเป็นครูอะไร เพราะเราไม่มีวิชาที่ชอบจริงๆเลยสักวิชา แล้วแม่ก็บอกว่าเรียนอย่างอื่นยังไงก็เดินหางาน ตกงานก็เยอะ ลำบาก พอแก่ตัวไป เงินเดือนสูงหน่อย เค้าก็ไล่ออกเดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยจ้างแล้วพวกจบปริญญา เค้าเลือกลูกน้องเก่าๆที่วุฒิไม่สูงมาก มาทำแทน จะได้ไม่ต้องจ้างค่าแรงสูงๆ บางครั้งมันก็ทำให้เราเขวนะ แต่คิดไปคิดมาถ้าเรียนครู แล้วเราจะเป็นครูอะไร ยังไงก็คิดไม่ออก เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลย เราเบื่อที่จะต้องรับฟังปัญหาอย่างนี้ เรารู้สึกกดดัน เครียด เพราะเรายังไงคิดไม่ตกเลยว่าจะยื่นมหาวิทยาลัยไหนบ้าง ยังเลือกไม่ได้ ไหนจะมาเจอเรื่องนี้อีก เรื่องนี้พูดกันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว แล้วก็พูดมาตลอด เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เรื่องนี้ก็ไม่เคยจบสักที แม่ก็วนมาเรื่องนี้ตลอด พูดบ่อยๆเราก็เสียความมั่นใจ เสียความรู้สึก เราคิดไปว่า ถ้าเราเรียนจบแล้วเราเป็นอย่างที่แม่บอก เดินหางานกว่าจะได้งาน เงินเดือนน้อย เจอนายจ้างเค้าก็โขกสัก ด่าไม่มีชิ้นดี เรากลัวว่าวันนั้นเราพลาด แม่จะพูดกับเราว่า นั่นแหละไม่เชื่อแม่ตั้งแต่ทีแรก ถ้าเป็นครูแกก็คงไม่เป็นอย่างนี้ เรากลัวมากเพราะเราคิดว่ามันจะเป็นคำพูดที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุด บางครั้งเราก็เหนื่อย ปีนี้เราเจออะไรที่หนักหนามาก หลายเรื่องเยอะแยกเต็มไปหมด ไหนไปเรียนไกลหน่อยเค้าก็บอกว่าไม่มีตังส่ง เรารู้สึกว่าแค่จะเข้ามหาวิทยาลัยทำไมเราต้องคิดหนักขนาดนี้ เพื่อนเราหลายคนไม่เห็นจะต้องเครียดอะไรขนาดนี้เลย เราเหนื่อย เราท้อ จนในบางครั้งเราไม่อยากที่จะเรียนเลยจริงๆ

แต่เราก็พยายามให้กำลังใจตัวเองว่า แค่นี้ต้องผ่านไปให้ได้ ใจเซาะก็จะตายเอา อุปสรรคแค่นี้มันแค่ด่านแรกแค่นั้นแหละ
เราคิดเสมอว่าในอนาคตมันจะต้องเจออะไรที่หนักหนา และก็กดดันกว่านี้  แต่มันก็เหนื่อยจริงๆ

เราอาจจะคิดไม่เหมือนคนอื่นนะ หรือเราฝันไกล ไม่รู้สิ เราคิดว่าคนเราเรียนแทบตาย พยายามเรียนเกรดสูงๆ  
เพื่อมาเป็นลูกจ้างเขาหรอ? จะเป็นลูกจ้างเขาตลอดชีวิตงั้นหรอ พอเขาไม่ต้องการก็รอให้เขาถีบหัวส่งหรอ?
เรียนมาทุกอย่างเพื่อทำให้บริษัทของคนอื่นดีขึ้น ทำไมไม่เรียนเพื่อตัวเองได้เจริญขึ้นหละ แต่มันหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอก
ที่จะเป็นลูกจ้างเขาเพื่อเก็บประสบการณ์ และเงินไว้สักก้อน แล้วค่อยทำอะไรที่เป็นของตัวเองจริงๆ

อาจจะยาวไปหน่อย แต่เราไม่รู้จะระบายที่ไหน อันหลังๆนี่ไม่ค่อยเกี่ยว แต่เรารู้สึกอย่างนั้นแหละ เราไม่รู้ว่าเราคิดถูกหรือดีรึป่าว 5555
ปล. มีเพื่อนเคยบอกว่าถ้ารับราชการเพื่อรอเงินบำนาญ ต้องถามตัวเองอีกว่าจะมีชีวิตอยู่ใช้เงินก้อนนั้นมั้ย? เออก็จริงของมัน 555