ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าตัวเองก็ไม่มีเงินหรอกค่ะ แต่หลังๆ คุยกับแม่ แม่มักจะพูดออกแนวโน้มน้าวให้เราหาเงินมาให้น้องชายลงทุน
พูดไปก็จะเหมือนสาวไส้ให้กากิน แต่ก็ขออนุญาตก็แล้วกันนะคะ คือน้องชายเป็นคนไม่เอาไหน อยู่กับพ่อแม่ไม่เคยออกห่างจากอก
ลูกคนอื่นๆ ออกไปทำมาหากินแล้วส่งเงินมาให้พ่อแม่ได้ใช้ แต่เงินก็จะรั่วไปที่น้องชายคนนี้ พี่น้องทุกคนพยายามไม่พูด
เพราะไม่อยากให้แม่เสียใจ เพราะท่านก็อายุเยอะแล้ว เราทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่า ทุกวันนี้ความสุขของแม่ ก็คือการได้ประคบประหงมน้องชายคนนี้
และเราทุกคนก็คิดว่า อย่างน้อยๆ น้องชายถึงจะไม่เอาไหน แต่เค้าก็เป็นคนเดียวในบรรดาพี่น้องที่อยู่กับพ่อแม่
เป็นที่พึ่งให้กับพ่อแม่ได้ยามฉุกเฉิน (อันนี้อาจจะคิดเข้าข้างตัวเองกันไปหน่อย เพราะส่วนมาก พอน้องชายมีเงิน ก็จะออกไปข้างนอก
กลับดึกๆ ดื่นๆ พ่อแม่จะโทรไหว้วานอะไรก็ไม่ค่อยรับ จะกลับมาบ้านก็ตอนเงินหมด หรือหิว)
แม่มักจะบอกว่า ถ้ามีเงินให้น้องลงทุนขายของ เผื่อเค้าจะเกิดความภูมิใจ และกลับมาเป็นผู้เป็นคน
ส่วนเราพี่น้องที่เหลือ (อาจจะคิดในแง่ร้ายไปว่า) ถ้าให้ไปก็เหมือนซื้อความสุขช่วงสั้นๆ ให้แม่
เงิน 200,000 นี้อาจจะซื้อความสุขให้แม่กับน้องชายได้อย่างมากก็ 6 เดือน (คำนวณจากอดีตที่เคยให้หลักหมื่น)
ถ้าหาโชคดีเผื่อมันจะเวิร์ค น้องชายเห็นศักยภาพในตัวเอง เห็นว่าตัวเองก็มีรายได้ มีความภาคภูมิใจ จะหันมาทำมาหากินอย่างจริงจัง
ทุกคน ที่สำคัญคือแม่ จะได้มีความสุขอย่างแท้จริง แต่ถ้าในกรณีที่แย่ที่สุด เงินสูญ น้องกลับมาเป็นเด็ก (ซึ่งไม่เด็ก อายุ 30) ไม่เอาไหน
ก็ถือซะว่าเป็นการซื้อคำมั่นสัญญากับแม่ว่าจะไม่ลงทุนลงแรง หรือหวังอะไรกับน้องแล้ว ให้น้องอยู่กับแม่เหมือนเด็กไม่รู้จักโตต่อไป
อยากถามว่า กับข้อมูลที่ให้คร่าวๆ ถ้าเป็นคุณ คุณจะให้เงินแม่ไปลงทุนกับน้องหรือไม่
ปล. ปกติ พี่ๆน้องๆ ทุกคนให้เงินแม่รวมๆ กันประมาณเดือนละ 20,000 บาท
ซึ่งพ่อกับแม่เป็นคนไม่สุรุ่ยสุร่าย ปลูกผักกินเอง จะมีก็แค่ค่าไฟ ค่าอาหาร กับค่าน้ำมันรถ
และทุกคนเดาว่าแต่ละเดือนพ่อแม่ให้น้องชายน่าจะไม่ต่ำกว่า 5,000 บาท
ถ้าแม่ขอเงิน 200,000 ให้น้องชาย....
พูดไปก็จะเหมือนสาวไส้ให้กากิน แต่ก็ขออนุญาตก็แล้วกันนะคะ คือน้องชายเป็นคนไม่เอาไหน อยู่กับพ่อแม่ไม่เคยออกห่างจากอก
ลูกคนอื่นๆ ออกไปทำมาหากินแล้วส่งเงินมาให้พ่อแม่ได้ใช้ แต่เงินก็จะรั่วไปที่น้องชายคนนี้ พี่น้องทุกคนพยายามไม่พูด
เพราะไม่อยากให้แม่เสียใจ เพราะท่านก็อายุเยอะแล้ว เราทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่า ทุกวันนี้ความสุขของแม่ ก็คือการได้ประคบประหงมน้องชายคนนี้
และเราทุกคนก็คิดว่า อย่างน้อยๆ น้องชายถึงจะไม่เอาไหน แต่เค้าก็เป็นคนเดียวในบรรดาพี่น้องที่อยู่กับพ่อแม่
เป็นที่พึ่งให้กับพ่อแม่ได้ยามฉุกเฉิน (อันนี้อาจจะคิดเข้าข้างตัวเองกันไปหน่อย เพราะส่วนมาก พอน้องชายมีเงิน ก็จะออกไปข้างนอก
กลับดึกๆ ดื่นๆ พ่อแม่จะโทรไหว้วานอะไรก็ไม่ค่อยรับ จะกลับมาบ้านก็ตอนเงินหมด หรือหิว)
แม่มักจะบอกว่า ถ้ามีเงินให้น้องลงทุนขายของ เผื่อเค้าจะเกิดความภูมิใจ และกลับมาเป็นผู้เป็นคน
ส่วนเราพี่น้องที่เหลือ (อาจจะคิดในแง่ร้ายไปว่า) ถ้าให้ไปก็เหมือนซื้อความสุขช่วงสั้นๆ ให้แม่
เงิน 200,000 นี้อาจจะซื้อความสุขให้แม่กับน้องชายได้อย่างมากก็ 6 เดือน (คำนวณจากอดีตที่เคยให้หลักหมื่น)
ถ้าหาโชคดีเผื่อมันจะเวิร์ค น้องชายเห็นศักยภาพในตัวเอง เห็นว่าตัวเองก็มีรายได้ มีความภาคภูมิใจ จะหันมาทำมาหากินอย่างจริงจัง
ทุกคน ที่สำคัญคือแม่ จะได้มีความสุขอย่างแท้จริง แต่ถ้าในกรณีที่แย่ที่สุด เงินสูญ น้องกลับมาเป็นเด็ก (ซึ่งไม่เด็ก อายุ 30) ไม่เอาไหน
ก็ถือซะว่าเป็นการซื้อคำมั่นสัญญากับแม่ว่าจะไม่ลงทุนลงแรง หรือหวังอะไรกับน้องแล้ว ให้น้องอยู่กับแม่เหมือนเด็กไม่รู้จักโตต่อไป
อยากถามว่า กับข้อมูลที่ให้คร่าวๆ ถ้าเป็นคุณ คุณจะให้เงินแม่ไปลงทุนกับน้องหรือไม่
ปล. ปกติ พี่ๆน้องๆ ทุกคนให้เงินแม่รวมๆ กันประมาณเดือนละ 20,000 บาท
ซึ่งพ่อกับแม่เป็นคนไม่สุรุ่ยสุร่าย ปลูกผักกินเอง จะมีก็แค่ค่าไฟ ค่าอาหาร กับค่าน้ำมันรถ
และทุกคนเดาว่าแต่ละเดือนพ่อแม่ให้น้องชายน่าจะไม่ต่ำกว่า 5,000 บาท