ตอนนี้มีปัญหากับตัวเองค่ะ เบื่อสามีมาก เค้าให้ความสำคัญกับคนอื่นเสมอที่ไม่ใช่เรากับลูกค่ะ เราอยู่ด้วยกันมา 10 ปี ตอนนี้มีลูกสองคนค่ะ เค้าก็รักลูกนะค่ะ สนใจลูกถ้าไม่ได้กินเหล้าเบียร์(เค้าเป็นคนติดเหล้าบุหรี่ค่ะ) แต่ถ้าเพื่อนมากินที่บ้านหรือว่าไปกินกับเพื่อนก้จะไม่สนใจลูกเลย เพื่อนไม่มีเงินหาเงินให้เพื่อนยืมได้ แต่เวลาเราไม่มีเงินให้หาเงินเอง ค่างวดบ้านเค้าเป็นคนจ่ายเราเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายลูกหมด บางครั้งขอเงินเค้าบ้างให้ลูกก็บ่นนะ แต่มีเงินกินเหล้า สูบบุหรี่สบาย เวลาเรามีปัญหาเค้าไม่เคยอยู่เคียงข้างเราเลยค่ะ พอชวนไปเคลียร์ปัญหาก็ติดเพื่อนบอกว่านานๆเพื่อนมาทีนึง แล้วเราเป็นใครอ่ะ ไม่ให้ความสำคัญกับเราเลยเหรอ
ตอนช่วงที่เราท้องลูกคนที่สองนะ เค้ากลับบ้านตี 3-4 ทุกวัน(เค้าทำงานกะเย็นเลิกงานเที่ยงคืน) ไม่ว่าจะท้องอ่อน ท้องแก่ ใกล้คลอด เค้าก็ไม่กลับบ้านเร็ว ไม่สนใจว่าเรานอนอยู่กับลูกสองคนนะ ถ้าไม่คลอดลูกในวันที่ตรงกับวันหยุดเค้า เค้าก้คงไม่ได้ไปส่งเราที่รพ.หรอกค่ะ เราให้ความสำคัญกับลูกมากค่ะ ทุกอย่างเราทำเพื่อลูก แต่เค้าไม่เคยคิดจะทำเพื่อลูกเลย เราไม่เคยซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ ไม่เคยเที่ยวกับเพื่อน ไม่ใช้เงินซื้อของให้ตัวเองเลย มีเงินให้ลูกกิน ใช้ ค่าเรียน แต่กลับเค้าไม่เคยใส่ใจเลย คิดแต่ว่าตัวเองจ่ายค่าบ้านแล้วมันหนักแล้วนะ คือจริงๆถ้าเลิกกินเหล้าสูบบุหรี่ก็จะมีเงินให้เรากับลูกนะ แต่เค้าก็รักตัวเองมากกว่า
ถ้าลูกอยากเที่ยวทะเล ก็พาไปนะ แต่ไม่เคยคิดจะไปกันเองกับครอบครัว ต้องมีเพื่อนพ่วงไปด้วยเสมอ ลูกไม่สบายเราพาไปหาหมอ ตี 1-2 เค้านั่งกินเหล้ากับเพื่อนให้เราชวนแม่เราไปเป็นเพื่อน บางครั้งถ้าเค้ายังทำงานอยู่ถึงจะตามไป แต่ถ้ามีเพื่อนด้วยแล้ว เค้าจะไม่สนใจเลย ลูกเราเป็นเด็กไฮเปอร์ก็ไม่อยากให้เค้าเล่มเกมส์มาก กลัวจะยิ่งเป็นหนัก แต่เค้าไม่สนใจ ถ้าเค้าอยากเล่นเค้าก็เล่นเลย ไม่สนใจลูกว่าจะอยากเล่นตามหรือป่าว บางครั้งกลับดึกมาก ลูกคิดถึงก็โทรหาพ่อให้รีบกลับคิดถึง มึอยู่วันนึง ลูกนอนบนอกพ่อแล้วน้ำตาไหล ถามว่าเป็นอะไรเค้าบอกว่าคิดถึง เราฟังแล้วน้ำตาจะไหล แต่สามีเราบอกไม่เชื่อต้องเอามือมาแตะแก้มลูกถึงจะเชื่อว่าลูกเราน้ำตาไหลจริงๆ บางวันกลับเร็วพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้าน ลูกขอให้พาเข้านอน อยากนอนกอดพ่อ ก็ไม่สนใจนะ บอกให้แม่พานอน พ่อกินกับเพื่อนก่อน คือจะพาลูกเข้านอนก่อนได้ไหม แล้วจะไปกินต่อก็ไป แต่เค้าก็ไม่สนใจนะ
ปัญหาตอนนี้มีอยู่ว่า ถ้าเราเลิกกับเค้า ก้็ต้องกลับไปอยู่บ้านแม่ กลับไปก็จะมีปัญหากับน้องค่ะ เพราะน้องเราเป็นคนผีเข้าผีออก บางทีก็ดี บางที่จะเหวี่ยงก็เหวี่ยง(ลูกเราซนค่ะน้องเราไม่ค่อยชอบลูกคนโตเราเท่าไหร่) สงสารลูกกับแม่อ่ะค่ะ หรือถ้าไม่เลิกทนอยู่กับสามีเราก็ไม่รู้จะทนได้อีกเท่าไหร่ ไม่อยากเลิกกันเพราะว่าเกลียดกันค่ะ แต่ถ้าไม่เลิก เค้าก็จะทำตัวเหมือนเดิมอีก คุยกันหลายครั้งมากแล้ว ทำทุกวิธีแล้ว ไม่ว่าจะพูดดี โกรธ ไม่คุยด้วย หมางเมิน(แบบเจอกันข้างนอกเดินผ่านเหมือนเป็นคนอื่น) ให้เค้าได้รู้สึก เค้าก็จะทำดีกับเรากับลูกได้ 2-3 วัน แล้วก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีก ตอนนี้คิดหนักค่ะไม่รู้จะตัดสินใจกับชีวิตตัวเองยังงัยดี
กำลังลังเลกับการตัดสินใจจะเป็น Single mom
ตอนช่วงที่เราท้องลูกคนที่สองนะ เค้ากลับบ้านตี 3-4 ทุกวัน(เค้าทำงานกะเย็นเลิกงานเที่ยงคืน) ไม่ว่าจะท้องอ่อน ท้องแก่ ใกล้คลอด เค้าก็ไม่กลับบ้านเร็ว ไม่สนใจว่าเรานอนอยู่กับลูกสองคนนะ ถ้าไม่คลอดลูกในวันที่ตรงกับวันหยุดเค้า เค้าก้คงไม่ได้ไปส่งเราที่รพ.หรอกค่ะ เราให้ความสำคัญกับลูกมากค่ะ ทุกอย่างเราทำเพื่อลูก แต่เค้าไม่เคยคิดจะทำเพื่อลูกเลย เราไม่เคยซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ ไม่เคยเที่ยวกับเพื่อน ไม่ใช้เงินซื้อของให้ตัวเองเลย มีเงินให้ลูกกิน ใช้ ค่าเรียน แต่กลับเค้าไม่เคยใส่ใจเลย คิดแต่ว่าตัวเองจ่ายค่าบ้านแล้วมันหนักแล้วนะ คือจริงๆถ้าเลิกกินเหล้าสูบบุหรี่ก็จะมีเงินให้เรากับลูกนะ แต่เค้าก็รักตัวเองมากกว่า
ถ้าลูกอยากเที่ยวทะเล ก็พาไปนะ แต่ไม่เคยคิดจะไปกันเองกับครอบครัว ต้องมีเพื่อนพ่วงไปด้วยเสมอ ลูกไม่สบายเราพาไปหาหมอ ตี 1-2 เค้านั่งกินเหล้ากับเพื่อนให้เราชวนแม่เราไปเป็นเพื่อน บางครั้งถ้าเค้ายังทำงานอยู่ถึงจะตามไป แต่ถ้ามีเพื่อนด้วยแล้ว เค้าจะไม่สนใจเลย ลูกเราเป็นเด็กไฮเปอร์ก็ไม่อยากให้เค้าเล่มเกมส์มาก กลัวจะยิ่งเป็นหนัก แต่เค้าไม่สนใจ ถ้าเค้าอยากเล่นเค้าก็เล่นเลย ไม่สนใจลูกว่าจะอยากเล่นตามหรือป่าว บางครั้งกลับดึกมาก ลูกคิดถึงก็โทรหาพ่อให้รีบกลับคิดถึง มึอยู่วันนึง ลูกนอนบนอกพ่อแล้วน้ำตาไหล ถามว่าเป็นอะไรเค้าบอกว่าคิดถึง เราฟังแล้วน้ำตาจะไหล แต่สามีเราบอกไม่เชื่อต้องเอามือมาแตะแก้มลูกถึงจะเชื่อว่าลูกเราน้ำตาไหลจริงๆ บางวันกลับเร็วพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้าน ลูกขอให้พาเข้านอน อยากนอนกอดพ่อ ก็ไม่สนใจนะ บอกให้แม่พานอน พ่อกินกับเพื่อนก่อน คือจะพาลูกเข้านอนก่อนได้ไหม แล้วจะไปกินต่อก็ไป แต่เค้าก็ไม่สนใจนะ
ปัญหาตอนนี้มีอยู่ว่า ถ้าเราเลิกกับเค้า ก้็ต้องกลับไปอยู่บ้านแม่ กลับไปก็จะมีปัญหากับน้องค่ะ เพราะน้องเราเป็นคนผีเข้าผีออก บางทีก็ดี บางที่จะเหวี่ยงก็เหวี่ยง(ลูกเราซนค่ะน้องเราไม่ค่อยชอบลูกคนโตเราเท่าไหร่) สงสารลูกกับแม่อ่ะค่ะ หรือถ้าไม่เลิกทนอยู่กับสามีเราก็ไม่รู้จะทนได้อีกเท่าไหร่ ไม่อยากเลิกกันเพราะว่าเกลียดกันค่ะ แต่ถ้าไม่เลิก เค้าก็จะทำตัวเหมือนเดิมอีก คุยกันหลายครั้งมากแล้ว ทำทุกวิธีแล้ว ไม่ว่าจะพูดดี โกรธ ไม่คุยด้วย หมางเมิน(แบบเจอกันข้างนอกเดินผ่านเหมือนเป็นคนอื่น) ให้เค้าได้รู้สึก เค้าก็จะทำดีกับเรากับลูกได้ 2-3 วัน แล้วก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีก ตอนนี้คิดหนักค่ะไม่รู้จะตัดสินใจกับชีวิตตัวเองยังงัยดี