แมลงวันในขวดแก้ว : กลอนสะท้อนสถานการณ์บ้านเมือง

วันนี้ผมจับแมลงวันที่หลงเข้ามา ไปปล่อยนอกห้อง
เลยถือโอกาสแต่งกลอนรับสถานการณ์บ้านเมืองซักหน่อยนะครับ

“แมลงวันในขวดแก้ว”

แมลงวันน้อย บินคล้อยมา หาครัวฉัน......เจ้าดิ้นรน วนพัวพัน หกหันเห
จนที่สุด หยุดเกาะนิ่ง มิลังเล..................บนถังเท ทิ้งอาหาร ลิ้มทานทน

เจ้าคงติด คิดว่า มาถึงทรัพย์..................สวรรค์รับ รองลิ้น ถิ่นมรรคผล
แดนอุดม สมบูรณ์ เพิ่มพูนพล................อยู่จวบจน ตนตาย มิหน่ายนอน
เจ้าคงนึก ตรึกว่า มาถูกที่......................เพลานี้ เพริศแพร้ว แคล้วสมร
มีอิสระ เสรีภาพ พบพานพร...................แม้หมู่ภมร ยังริษยา ตัวข้าดี

หารู้ไม่ แมลงน้อย ภัยคอยอยู่................เจ้าลองดู ผนังหนา อย่านึกหนี
เข้ามาได้ แต่ออกยาก ลำบากมี.............อาจถูกตี บี้พื้น กลืนกลบดิน
อันอาหาร หวานปาก จากขยะ...............นับวันจะ ระเหิดร่น จนหมดสิน
ขาดที่พัก ฟักไข่ ไร้ที่กิน.......................น้ำตาริน บินบ่ขึ้น ขื่นมายา

เราจะช่วย เจ้าตัวน้อย ค่อยฟังข้า............แม้เจ้าว่า ข้าสอดรู้ ดูกังขา
เจ้าไม่รู้ อยู่นิ่งๆ แล้วหลับตา..................ข้าจะพา ฝ่าออกไป ให้เสรี
แต่ก่อนออก ขอบอกเจ้า ให้สละ.............สิทธิ์สภาวะ อธิปไตย ในวิถี
แล้วปีนเข้า ปากแก้ว ให้ทันที..................ก่อนข้านี้ จะบังคับ จับขังเอา

อยู่ในแก้ว จงอดทน ตั้งตนนิ่ง ................อย่าเพิ่งวิ่ง วนกระวาย จนกายเฉา
รอให้ข้า หาโอกาส ปลดแอกเรา.............อย่าโง่เขลา เร้าปีก จะฉีกตาย
อยู่ในขวด แก้วใส ในมือข้า....................ข้าอาสา พาเจ้าเดิน เหินสู่หมาย
ขอแค่อย่า ทำข้า อารมณ์กลาย..............เป็นหรือตาย ข้าลิขิต ให้เจ้าเอง

..................เจ้าเชื่อใจข้าไหมหละ ? หึ. หึ.. หึ...

*****
๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗