นิสัยที่เปลี่ยนไม่ได้...

เรื่องนี้ผมเชื่อว่าหลายๆคนมีปัญหาแบบผม...ผมไม่ทราบว่าจะหาทางออกยังไงดี ทั้งๆที่รู้ว่าปัญหามันเกิดจากตัวของผมเองทั้งนั้น...

ช่วงนี้ยังอยู๋ในช่วงปิดเทอมครับ เราเลยต้องห่างกัน ผมกลับมาบ้าน...และปัญหาก็เกิดขึ้น

การที่เราต้องทักแชตก่อน..การที่เขาไม่ทักแชตเราก่อนบ้าง...ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไร เขาบอกแล้วว่าถ้าว่างก็จะทักเอง แต่ทุกครั้งที่เห็นออน
ผมพยายามลองที่จะรอเขาว่าเขาจะทักไหม..แต่ก็เปล่า ผมก็ต้องทักไปเองทุกๆที ทุกๆครั้งที่ผมแสดงความไม่พอใจออกไปเขาก็มีเหตุผลที่ฟังขึ้นทุกที..
ผมรู้ครับว่าผมเยอะเกินไป แต่ก็เพราะรักครับ และคิดว่าการทักแชตมันก็เป็นการแสดงออกถึงความใส่ใจ..

จนครั้งนี้ทะเลาะกันหนักมาก..เขาบอกให้ห่างกันไปคิดว่าปัญหามันอยู่ที่ไหน..ผมทราบครับว่าปัญหาคือผมเอง แต่ผมจะทำยังไง เขาพูดตลอดว่าใครจะทักก่อนทักทีหลังแล้วมันยังไง ก็ถ้าใครว่างก่อนก็ทักไม่เห็นหนักหนาอะไร ไม่อยากให้มีปัญหาแบบนี้แล้วครับ...
ตอนนี้เขาก็ปิดเฟสชั่วคราวไปแล้ว โทรศัพท์ก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่ตอบ
ผมรู้ว่าควรจะทำใจให้สงบแล้วคิดให้ได้ว่าจะทำยังไงให้ไม่มีปัญหานี้...

มันอาจจะฟังดูงี่เง่านะครับ แต่ผมก็พยายามหลายครั้งแล้วที่จะไม่คิดมาก ไม่เยอะ ไม่เวิ่น...