ไม่ได้แช่งนะ แต่เชื่อเหอะ เดี๋ยวก็เลิกกัน!!!

ณ ร้านร่ำเมรัยแห่งหนึ่งริมชายหาด ... ผมกำลังนั่งมองฟองเบียร์ที่กำลังเอ่อล้นออกจากแก้วที่เพื่อนพึ่งรินเพิ่มให้ เสียงคลื่นซัดหาดเบาๆ ลมพัดเอื่อยๆ ผมเงยหน้าขึ้นกล่าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะว่า

“กรูชอบน้องที่เรียน ป.โท ด้วยกันว่ะ น้องเค้าน่ารักดี”
“พูดถึงอีกล่ะ ... แต่น้องเค้ามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่ได้แช่งนะ แต่เชื่อกรูเหอะ เดี๋ยวก็เลิกกัน!!!”
“เหรอออออ ... ไม่ได้แช่งเลยเนอะ”


ผมแอบชอบน้องที่เรียนปริญญาโทด้วยกันแต่อยู่ต่างสาขาคนหนึ่ง ... อืมมมม เรียกว่าชอบก็อาจจะไม่ถูกนัก เอาเป็นว่า “แอบปลื้ม” จะดีกว่า เพราะ น้องเค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราก็ไม่ได้กะจะไปแย่งชิงเขามาอะไรเทือกนั้นอยู่แล้ว ... ก็เลยได้แต่อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ (หล่อโคตร)

เธอนั้นมีแฟนแล้วแต่ดูเหมือนว่าพึ่งคบกันได้ไม่นานและความสัมพันธ์ไม่ค่อยราบรื่นเท่าใด(แอบไปสืบมา) ตอนผมรู้จักกับน้องเค้าแรกๆน้องเค้าเชิญผมไปงานเลี้ยงวันเกิดเค้า ใจจริงผมก็ไม่อยากไปเท่าไหร่หรอก แต่วันนั้นพอดีผมมีนัดกับเพื่อนแถวนั้นพอดี เลยแวะไปซะหน่อย ไปส่งของขวัญให้และไปสังเกตการณ์แฟนน้องเขาสักนิด(เอ๊ะ ไหนเมื่อกี้บอกไม่อยากไป) ... นี่ไงคนนี้ล่ะแฟนเขา ... ให้ตายสิพับผ่า!! คนละขั้วกับผมเลย เขาดูดี ออกแนวเนี๊ยบๆ หน้าที่การงานก็เป็นระดับผู้จัดการใหญ่โต เง้อออออออออออออออ!!!


ในระหว่างที่เราภาวนารอให้เธอกับเขาเลิกกัน เรามาทำความรู้จักกับผมกันก่อน ... อันตัวผมนี้ ก็ เป็นชายหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่ง สูงร้อยเจ็ดสิบกว่าๆ หน้าตาบ้านๆ ดั้งแหมบๆ ผิวคล้ำๆดำๆแดงๆ หุ่นก็ท้วมนิดๆ แต่พูดแล้วจะหาว่าคุยอย่าว่างี้งั้นโง้นเลยนะครับ ถึงจะแลดูดิบเถื่อนแต่เคยมีแฟนนะครับขอบอก (น่าดีใจมากเลยเนอะว่ามั้ย 555555+) แต่ตอนนั้นโสดสนิท ผมเรียนปริญญาตรีเรียนวิศวฯ แต่กว่าจะจบได้ก็เองมาแบบลุ่มๆดอนๆ ไถข้างคูออกมา ตอนนั้นมีหน้าที่การงานก็เป็นพนักงานขายของ (Sales Engineer)ให้ธุรกิจเล็กๆของครอบครัว ทำงานได้สักพักก็สมัครเรียนต่อ ป.โท บริหาร ภาควันเสาร์-อาทิตย์ และ แล้วผมก็มาเจอเธอ ...


เธอเรียนอยู่คนละสาขาแต่ในช่วงแรกๆได้เรียนร่วมกันบ้างแต่ก็ไม่เคยคุยกัน แต่เรื่องบังเอิญคือเพื่อนผมสมัยเรียนวิศวฯดันมาเรียนพร้อมกับผมและไปรู้จักมักคุ้นกับพี่คนหนึ่งในสาขาของน้องเขา ... คนกันเองทั้งนั้นเพื่อนผมไปเสนอหน้าที่สาขาของพี่เขาผมก็ไปกับมันด้วย เลยได้รู้จักน้องเค้า ปลื้มนะแต่ก็ไม่ได้จีบนะ เพราะ น้องเขามีแฟนอยู่แล้ว เขาก็เห็นเราเป็นพี่ชายร่วมก๊วนธรรมดาๆ ... เราเริ่มจากความสัมพันธ์แบบเพื่อน


ผมปลื้มเธอตรงไหน?


น่ารัก นิสัยดี พูดจาดี และที่สำคัญเธอออกงานสังสรรค์เป็น ... สังสรรค์เป็น? สังสรรค์เป็นคืออะไร เช่น ถ้าเราไปทานข้าวตามต่อด้วยแฮงค์เอ้าท์ยกก๊วนๆด้วยกัน แต่เธอก็ยังวางตัวดี สนุกสนาน ไม่ใช่ไม่ดื่มแต่ดื่มนิดๆแบบเนียนๆพอประมาณไม่เมามาย เต้นนิดนิดพอเป็นกระษัย ขยับเอวน้อยๆพอเป็นพิธี อะไรประมาณนี้ (ทำเป็นเล่นไปนะคุณ ผู้หญิงที่ออกสังสรรค์เป็น วางตัวดีแบบนี้มีเสน่ห์นะครับ เชื่อผม!!) ... ฮึ ส่วนผมนะรึ ต้องของตัวเองเป็นที่ สเต็ปมาเต็มต้องขอพื้นที่สักสามวาในการออกท่า … Let's Go To The Party!!!!!


สาวตาโต ผมยาว ปากนิดจมูกหน่อย เหมือนคนในรูปนี้เลย!!!! (ก็แน่ล่ะ นี่มันรูปน้องเค้า แอบไปเซฟมาจาก FB)





ผ่านไปนานจนลืมว่านานขนาดไหน แต่ละครั้งที่เจอใจเธอมันสั่นเร้าระรัว มันคันหัวใจยากที่จะเกา แต่แล้ว ฟ้าก็รับคำอ้อนวอนจากผม ... ข่าวล่ามาเร็วแจ้งผมว่า น้องเค้าเลิกกับแฟนแล้ว!!!

ทะเลาะอะไรกันก็ไม่รู้ไม่ได้ถามต่อ รู้แต่ว่าเลิกกันแล้วแต่แฟนเก่าพยายามตามง้อกันอยู่ ... เฮ้ยยย ฮัดช้า!!!!! ไม่ชิงจังหวะตอนนี้แล้วจะรอตอนไหน เพราะ ตอนนี้เธอกำลังต้องการพี่ชายที่แสนดีที่จะคอยปลอบโยนเธออยู่!!!


ผมได้เปรียบนิดนึงตรงที่ว่า ความสัมพันธ์ผมกับน้องคนนี้ดำเนินมาแบบเพื่อน กินเที่ยวเฮฮาตามประสา เราก็เลยคุยกันรู้เรื่องถูกคอในระดับหนึ่งอยู่แล้ว ผมจึงค่อยๆรุกคืบเข้าไปในจิตใจน้อง จะจีบสาวทั้งทีต้องใจเย็นๆอย่าใจร้อน ผมรอคอยเวลาที่เหมาะสมค่อยๆแย็บไปเรื่อยๆ ไม่อยากบุ่มบ่ามมาก เดี๋ยวจะดริ๊ฟหน้าแหกเอาง่ายๆ ... ที่สำคัญผมไม่รู้ว่ามีคนมาขายขนมจีบน้องเค้าเยอะหรือเปล่าในตอนนั้น แต่ผมว่าน่าจะมีและเดาว่าน่าจะมีหลายคน!!!

ผมไม่ได้เปิดฉากจีบด้วยการได้โทรเข้าไปคุยตรงๆ กลัวว่าจะเงิบตั้งแต่ออกตัว เลยจีบอ้อมๆหน่อย ... ผมไปตามสืบว่าน้องจะไปไหนบ้าง อาศัยไปดักเจอบ่อยๆ ใช้มุขประมาณว่า “บังเอิญจังเลยเนอะ” แล้วก็ใช้พลังภายในให้พี่ๆที่เรียน ป.โท ในสาขาของน้องเขาจัดสังสรรค์บ่อยๆ เราจะได้ไปเสนอหน้า แล้วส่งสายตาปิ้งๆๆๆๆ จนน้องเขาเริ่มรู้ตัวและบอกผมว่า “ช่วงนี้เจอกันบ่อยนะคะ” แล้วก็ยิ้มๆ ... นั่นไงๆๆๆ แหล่ววววววๆๆๆๆ เธอไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจหรือรำคาญแบบนี้แสดงว่า .... การปฏิบัติตามแผนได้ผล!!!! ... หลังจากนั้นก็เริ่มโทรหาครับคุยกันสัพเพเหระ คุยกันนานขึ้นเรื่อยๆ ส่ง SMS หาบ้าง ฝากขนมต่อๆไปบ้าง ...


วันนั้นผมและเธอเรียนเลิกเร็ว ผมเลยชวนเธอไปทานข้าวห้างสรรพสินค้าใกล้ๆมหาวิทยาลัย ถ้าเธอตอบรับจะเป็นการเดทด้วยกันสองคนครั้งแรก ... เธอตอบตกลง!!!!


เดทครั้งแรกแบบนี้เธอไม่เลือกร้านครับว่าเธอจะกินอะไร สงสัยอยากจะเห็นทักษะความเป็นผู้นำของผม ได้ครับ จัดให้!!! ... ผมพาเธอไปร้านพิซซ่า!!!! … ผมถามว่าอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ย? “พี่สั่งเลยค่ะ” สงสัยอยากจะเห็นทักษะความเป็นผู้นำของผมเพิ่มเติม ได้ครับ จัดให้!!! ผมสั่งชุดใหญ่ พิซซ่าฮาวาเอี้ยนแป้งถาดกลางหนานุ่ม เบรดสติ๊ก ไก่บาร์บีคิว ปิดด้วยสลัดซิกเนเจอร์ด้วย ผมจัดแจงเสร็จสรรพ เป็นไงเรียบร้อย ... สรุป เธอและไม่ค่อยทานเลย เห็นตักสลัดไปนิดนึงกับเบรดสติ๊กอันสองอัน!!!! เอาแล้วไงกรูงานเข้าแล้ว!!! เดทแรกก็หงอยซะแล้ว!!! ทำไมเธอไม่ทานเลยล่ะ? ไม่สนุกเหรอ? เบื่อเรา? รู้มั้ยครับว่าทำไม? สาวเอวบางร่างน้อย รักษาหุ่น แต่ผมพามาจัดหนักร้านพิซซ่า!!! ยังดีนะที่ไม่คึกพาไปเดทแรกร้านหมูกระทะ ไม่งั้นคงได้งามไส้กว่านี้แน่ 5555+


ผมเป็นคนอัธยาศัยดี พูดง่ายๆว่าขี้โม้ว่างั้นเหอะ ก็โทรหาคุยกันไปเรื่อยๆ แอบแวปไปหาเธอที่ทำงานเพื่อส่งน้ำบ้าง ส่งขนมบ้างเท่าที่ทำได้ และ แล้วมันก็มาถึงเมื่อผมชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก ให้ทายว่าผมพาเธอไปสถานที่แบบไหน?


ผมพาเธอไปเที่ยวสวนสัตว์!!!!


ไม่รู้ว่าตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ สงสัยเมื่อคืนคงนอนฝันถึงฮิปโปมั้ง!!! ตื่นเช้ามาเลยโทรชวนเธอไปเที่ยว เธอก็โอเคไปก็ไป ไปเที่ยวสวนสัตว์ ไปให้อาหารช้างงี้ ไปดูลิงงี้ ไปโยนถั่วฟักยาวให้ฮิปโปงี้ แจ่มมาก เธอก็โอเคนะ สนุกสนานร่าเริงดีผมถามเธอว่า “ชอบมั้ย?” เธอตอบ “ชอบ” ผมถามต่อว่า “ชอบพี่หรือชอบฮิปโป?” แล้วผมก็หันไปจ้องตา .... น้องเค้าแอบเขิลนิดๆ เอ๊ะ อ๊ะ อ่ะ นั่นไงเข้าทาง 55555+(คุณอย่าหัวเราะไป มุขถั่วๆแบบนี้ได้ผลนะครับ บ่อยครั้งที่ได้ยินเสียงหัวเราะ ได้เห็นรอยยิ้ม และ อาจจะฟลุคได้เห็นเธอเขิลเล็กๆ แจ๋วนะคุณ ลองดู)


เดี๋ยวมาต่อนะครับ ...


หมายเหตุ ...
- ทำความตกลงกันก่อนอ่านต่อนะครับ ...  ปกติเธอไม่มาใน pantip หรอก แต่อย่างไรก็ดีผมควรระมัดระวังไว้ ดังนั้น กรุณาอย่ากระโตกกระตาก อ่านเงียบๆ โหวตเงียบๆ อย่าส่งเสียงดัง ใครรู้จักก็อย่าพึ่งไปทัก เพราะ เดี๋ยวเธอรู้ตัว แล้วแอบมาเล่าตอนจบที่ไม่อาจคาดคิดเช่นประมาณว่า “ขอยุติ กระทู้ ณ บัดนี้ เพราะ ดิฉันได้เจี้ยนปาก และ ตัดมือเจ้าของกระทู้ไปแล้ว” 5555+